Koło Naukowe Kryminalistyki TBSP UJ

30/11/2025

Thomas Montgomery był 47 letnim żołnierzem. Posiadał rodzinę - żonę i dwójkę dzieci.

Gdy porzucił służbę wojskową, rozpoczął pracę w fabryce w Buffalo w Nowym Jorku. Dopadło go jednak wypalenie, służba w Korpusie Piechoty Morskiej (marines) pozostawiła traumy, a związek z żoną nie przynosił mu tyle satysfakcji i radości, co kiedyś. Z tego powodu postanowił założyć konto na platformie do gier, gdzie pod imieniem Tommy podawał się za 18 letniego wojskowego.

Używał czatu do komunikowania się ze znacznie młodszymi od siebie dziewczynami. Posługiwał się nickiem „MarineSniper”. Pewnego razu poznał tam niejaką 18 letnią Jessi, z którą udało mu się nawiązać więź. Korespondowali codziennie, wymieniali się zdjęciami, dzwonili do siebie, grali wspólnie w gry oraz pisali listy. Trwało to ok. 1,5 roku, jednakże w pewnym momencie coś zaczęło się psuć.

Montgomery zauważył, że dziewczyna poświęca mu znacznie mniej czasu i chętniej czatuje z jego kolegą z pracy - 22 letnim Brianem Barrettem. To doprowadziło zdezorientowanego Thomasa do szału - pewnego dnia w napadzie zazdrości postanowił osobiście zakończyć relację tej dwójki raz na zawsze. Czuł się zdradzony, w dodatku niepokoiło go, że w przeciwieństwie do Briana jest o wiele starszy i gdyby posługiwał się prawdziwymi danymi, Jessi nigdy nie zwróciłaby na niego swojej uwagi. 15 września 2006 roku po pracy pojechał na parking zakładu, gdzie pracował Barrett i zabił go przy użyciu karabinu, oddając trzy strzały. Ciało konkurenta pozostawił w jego samochodzie i oddalił się. Po pewnym czasie zwłoki odnaleziono i z tego powodu policja wszczęła śledztwo.

Montgomery czuł się bezpiecznie, jednakże nie wiedział, iż jego żona odnalazła wszystkie czaty i listy, które przekazała rodzinie Jessi oraz policji niedawno przed tym, kiedy dziewczyna poznała Barretta. To tłumaczyło, dlaczego 18-latka oddaliła się od Thomasa i zajęła się mężczyzną bliższym swojego wieku. Podczas śledztwa ujawniono, że 18 letnia Jessi pod nickiem “TalHotBlond” również
kłamała. Tak naprawdę wcielała się w nią Mary Shieler - jej własna… matka. Dorosła, czterdziestoparoletnia kobieta znudzona swoim dotychczasowym życiem u boku męża, założyła konto na platformie, podszywając się pod swoją 18 letnią córkę. Mało tego, w dodatku używała zdjęć, które robiła jej z ukrycia - także tych intymnych, korzystając z nich w czasie rozmów z Thomasem, aby utrzymać go w przekonaniu, że rozmawia ze znacznie młodszą i atrakcyjniejszą kobietą od niej. Uznała, że tożsamością córki wzbudzi większe zainteresowanie i chęci do rozmowy właśnie z nią. Sama miała męża, dlatego też posługiwała się fałszywymi danymi po to, aby ktoś jej nie rozpoznał i nie doniósł małżonkowi.
Emocjonalna relacja między dwójką ludzi - spragnionym młodości Thomasem, a kobietą podszywającą się pod własne dziecko - doprowadziła do tragedii, jaką była śmierć Barretta.

Montgomery został skazany na 20 lat więzienia. Mary Shieler – mimo, że to jej kłamstwa rozpaliły cały konflikt, nigdy nie została oskarżona.

Źródła:
https://tiny.pl/4zq3q_s4
https://tiny.pl/17tmnn96
https://tiny.pl/z7t1qh1v
https://tiny.pl/stvq07bd
https://tiny.pl/gtg2fccm
https://tiny.pl/np8k1xp0 (grafika)
https://tiny.pl/gtg2fccm (grafika)

28/11/2025

W czwartek, 27 listopada odbyło się kolejne spotkanie naszego Koła, tym razem poświęcone tematyce profilowania kryminalnego. Naszym gościem był dr Maciej Szaszkiewicz, wybitny profiler oraz psycholog sądowy z kilkudziesięcioletnim stażem.

Pan Doktor przybliżył nam tajniki określania psychologicznego portretu nieznanego sprawcy przestępstwa oraz wyszczególnił, które informacje są kluczowe w pracy profilera, dzieląc się również przykładami ze swojego doświadczenia praktycznego.

Spotkanie było niezwykle interesujące oraz pouczające, a my bardzo dziękujemy i nie możemy się doczekać kolejnego!

22/11/2025

Dziękujemy strefie SOWA Wadowice za zaproszenie i możliwość podzielenia się naszą pasją!

22/11/2025

Entomologia- niedoceniona dziedzina kryminalistyki

Często entomologia sądowa brzmi jak wąska specjalizacja z pogranicza biologii, w rzeczywistości jest jednak jedną z najbardziej niezwykłych i precyzyjnych dziedzin kryminalistyki. To nauka, która wykorzystuje owady do odtwarzania przebiegu zdarzeń, szacowania czasu zgonu, a nawet lokalizowania miejsca przestępstwa. I choć jej metody są znane ekspertom, dla większości osób pozostaje to obszar prawie całkowicie nieodkryty.

Najbardziej rozpoznawalnym zadaniem entomologów sądowych jest ustalanie post mortem interval, czyli czasu, jaki upłynął od śmierci. Owady – zwłaszcza muchówki – pojawiają się na ciele z zadziwiającą regularnością, kierując się zapachem rozkładających się tkanek. Jednak to, co dla laików brzmi prosto, w praktyce wymaga złożonej analizy. Ekspert musi wziąć pod uwagę gatunek owada, jego stadium rozwojowe, temperaturę otoczenia, wilgotność, a nawet stopień nasłonecznienia. Każdy z tych czynników może przyspieszyć lub spowolnić rozwój larw, a różnice rzędu kilku godzin potrafią całkowicie zmienić kierunek śledztwa.

Mało kto wie, że entomologia sądowa pozwala również określić, czy ciało zostało przeniesione po śmierci. Różne środowiska mają charakterystyczne dla siebie gatunki owadów. Jeśli na zwłokach znalezione zostaną larwy występujące jedynie w danym regionie, a ciało odkryto zupełnie gdzie indziej, eksperci mogą wykazać, że przestępca próbował ukryć ślady, zmieniając miejsce pozostawienia ofiary.

Współczesna entomologia sięga również po metody molekularne. Analiza DNA larw pozwala nie tylko potwierdzić gatunek owada, lecz także wykryć śladowe ilości substancji chemicznych obecnych w organizmie zmarłego – na przykład narkotyków czy trucizn. Larwy odżywiają się tkankami, a ich ciała zachowują toksyny dłużej niż ludzie. To często umożliwia uzyskanie informacji, których nie da się już wydobyć z rozkładających się szczątków.

Co ciekawe, rozwój owadów może pomóc również w ustalaniu, czy osoba zmarła w wyniku obrażeń odniesionych przed śmiercią, czy już po niej. Niektóre gatunki zasiedlają tylko rany życiowe, a ich obecność staje się cenną wskazówką dla medyków sądowych. Entomologia sądowa pokazuje, że nawet najmniejsza larwa może stać się kluczem do rozwiązania tajemnicy kryminalnej.

Źródła merytoryczne:
https://tiny.pl/mt4kgjrr
https://tiny.pl/7dwp5y7n
https://tiny.pl/y2kd6gjf
https://tiny.pl/k7s8xj2j

Źródła graficzne:
https://tiny.pl/cs5nvxpt

16/11/2025

Kamienica z widokiem na zbrodnię

Zakopane – jeden z najpopularniejszych kierunków turystycznych naszego kraju. Jednak oprócz pięknych górskich widoków, oscypków i cen przyprawiających o zawrót głowy, skrywa też mroczne tajemnice. Jedna kamienica w szczególności…

🏠Jest 1 lipca 2003 roku. Dwudziestotrzyletnia Agata K. przyjeżdża do swojego rodzinnego domu w Zakopanem. Na co dzień studiuje w Krakowie, rodzinne strony odwiedza rzadko ze względu na nieustanne kłótnie ze swoimi braćmi – bliźniakami. Tym razem jest nie inaczej – przedmiotem sporu jest samochód dziewczyny. Agata wychodzi na spotkanie dawnej klasy, wraca późno w nocy. Następnego dnia znika bez śladu.

📞Matka zaczyna się niepokoić dopiero po upływie dwóch tygodni. Nigdy nie miały szczególnie silnej więzi z Agatą, więc początkowo brak znaków życia od córki nie wzbudził jej podejrzeń. Uznała, że po prostu dziewczyna wyjechała z powrotem do Krakowa. Wszystko zmienia telefon jej koleżanki ze studiów, która wypytuje o Agatę.

Podejrzenia niemal od razu zostają skierowane na braci, Grzegorza i Bartłomieja K. Ich matka, pani Ewa K. raz po raz odwiedza posterunek policji, wiedziona przeczuciem, że to jej synowie stoją za zniknięciem Agaty. Skąd to przeczucie?

👥Rodzina państwa K. nie była szczególnie szczęśliwa. Już od najwcześniejszych lat dzieci doświadczały głębokiego podziału między rodzicami – najpierw separacja, potem rozwód. Przez pewien czas bliźniacy znajdowali się pod opieką ojca, Agata natomiast mieszkała z matką. Tak zaczął się tworzyć konflikt między rodzeństwem. Zaostrzył się on jeszcze bardziej, gdy odziedziczyli po dziadku przedwojenną kamienicę. Grzegorz i Bartłomiej, prowadzący dość surowy tryb życia, uskarżali się na „rozwiązłość” siostry, jej uczęszczanie na imprezy i spędzanie znacznej ilości czasu w towarzystwie znajomych – i traktowali to jako pretekst, by nie wypłacać siostrze należnej jej części dochodów z kamienicy. O te pieniądze Agata musiała walczyć. Były jej przecież potrzebne, aby pokryć koszty studiowania w Krakowie. Podobno bracia stosowali nawet – zarówno wobec niej, jak i matki – przemoc fizyczną, a według pani Ewy K. snuli plany „pozbycia się” Agaty, aby przejąć jej część kamienicy.

🔨Bracia zaczynają się dziwnie zachowywać. Zazwyczaj oszczędni, wydają pieniądze na – wydawałoby się zbędny – remont. Zostają przesłuchani, jednak na niewiele się to zdaje. Policja nie ma miejsca zaczepienia, mijają miesiące. W międzyczasie przeszukana zostaje kamienica, na komputerze braci znalezione zostają zapisy rozmów Agaty, dowody świadczące o prowadzeniu działalności fałszerskiej oraz ulotka o zaginięciu dziewczyny, stworzona na dwa tygodnie przed jej zniknięciem. Ostatecznie to jednak za mało, by dowieść ich winy. Wreszcie za sprawą babki zaginionej organy ścigania decydują się na pomoc jasnowidza.

🌲Jest noc z 16 na 17 grudnia 2003 roku. Patrol straży granicznej niedaleko Doliny Chochołowskiej zauważa zaparkowany samochód. Podejrzewają, że to kłusownicy – i gdy zatrzymują braci, tamci skwapliwie potwierdzają tę wersję. Wydawałaby się ona prawdopodobna, gdyż w samochodzie znajdują się śmierdzące padliną worki i siekiera, zakrwawiona torba skrywa resztki przypominające skórki. Coś jednak nie daje strażnikom spokoju. Dzwonią do Zakopiańskiej policji i otrzymują nakaz natychmiastowego przetransportowania zatrzymanych na posterunek.

💔Bracia przyznają się do winy. Według ich wersji 2 lipca poszli razem na stadion pobiegać, jednak Grzesiek źle się poczuł i wrócił wcześniej do domu. Tam pokłócił się z Agatą i w przypływie emocji uderzył ją w głowę wazonem, a następnie, ponieważ dziewczyna wciąż żyła, udusił ją plastikowym workiem. Potem przeniósł ciało do nieużywanego pokoju, a kiedy wrócił brat, opowiedział mu, co zrobił. Razem z Bartkiem postanowili zakopać ciało w lesie. Dla utrudnienia ewentualnej identyfikacji odcięli głowę Agaty, by ukryć ją w innym miejscu.

🫆Ostatecznie zgubiła ich wypuszczona do prasy informacja, że jasnowidz wskazał miejsce ukrycia zwłok ich siostry. Grzegorz namówił Bartka, by pojechali sprawdzić czy policja już je znalazła, jako że ciało zawinięte było w worki, a na tych najpewniej znajdowały się ich odciski palców. Postanowili więc pozbyć się tego dowodu. Odkopali ciało, zabrali worki i obcięli Agacie nogi, żeby ciało lepiej ułożyło się w wykopanym dole. Następnie zakopali je z powrotem i wrócili do samochodu. Wtedy złapała ich straż graniczna.

🧑‍⚖️Jest maj 2005 roku. Proces braci dobiega końca. Grzegorz dostaje wyrok 15 lat pozbawienia wolności, Bartek – 4 lata. Wiele osób jest oburzonych tak niską karą, jednak sąd usprawiedliwia tę decyzję dotychczasową niekaralnością braci, ich młodym wiekiem oraz wyrażoną skruchą.

❓Czy to koniec historii? Skądże znowu. Bartek wyszedł z więzienia już po 3 latach, Grzegorz po 12, a wyrok uległ zatarciu. Kamienica nie zmieniła właścicieli i po dziś dzień przyjmuje gości przyjeżdżających na wczasy. Można wynająć pokój, tuż obok tego, w którym zginęła Agata. Co więcej, Bartłomiej K. jest uwikłany w kolejny proces. Jego partnerka, pani Katarzyna, oskarżyła go o stosowanie przemocy. W tym procesie, toczącym się w rodzinnym mieście pani Katarzyny, został skazany, jednak sędzia nie odczytał wyroku na sali rozpraw. Sprawa musiała ruszyć od początku, rozpatrywana przez nowego sędziego. Tymczasem decyzją Sądu Rodzinnego w Zakopanem, do czasu rozstrzygnięcia, opieka nad dwójką ich dzieci została przyznana… ojcu. Niestety, nie udało się dotrzeć do informacji, czy sprawa ta zyskała swój finał. Pozostało tylko mieć nadzieję, że zwycięży sprawiedliwość.

Źródło: Beata Sabała-Zielińska „Kryminalne Zakopane. Najgłośniejsze zbrodnie Podhala”
Źródła graficzne:
https://tiny.pl/tgv3x
https://tiny.pl/t4tpbzsx

13/11/2025

Czy sprawiedliwość ma termin ważności?
„Koreański Zodiak” czyli Dusiciel z Hwaseong

Lata 80. Korea Południowa. Miasto Hwaseong, niedaleko Seulu.

15 morderstw, ponad 30 gwałtów. Mieszkańcy miasta żyli w ciągłym strachu. Policja była bezsilna, a sprawca wciąż zabijał.
Pierwszej zbrodni dokonał w wieku dwudziestu trzech lat. Przez 33 lata pozostawał nieuchwytny. Był jednak bliżej, niż się wydawało.

1986
Lee Wan-im, 71 lat.
Uduszona na pastwisku.
Wracała od córki.

Park Hyun-sook, 25 lat.
Zgwałcona i uduszona.
Odnaleziona w kanale.
Wysiadała z autobusu.

Kwon Jung-bon, 25 lat.
Zgwałcona. Uduszona własnymi rajstopami.
Porzucona nad rzeką.
Porwana spod swojego domu.

Lee Kye-sook, 23 lata.
Skrępowana. Zraniona parasolem. Zgwałcona i uduszona.
Odnaleziona na polu ryżowym.
Zniknęła po wyjściu z autobusu.

1987
Hong Jin-young, 19 lat.
Skrępowana i ze skarpetkami w gardle zgwałcona i uduszona na polu ryżowym.
Wracała do domu.

Park Eun-jo, 29 lat.
Zgwałcona i uduszona.
Odnaleziona na wzgórzu.
Czekała na męża na przystanku autobusowym.

Ahn Gi-soon, 54 lata.
Skrępowana, ze skarpetkami i chustką w gardle zgwałcona i uduszona.
Odnaleziona w kanale.
Wracała do domu.

Park Sang-hee, 14 lat.
Znaleziona w domu.
Spała w swoim pokoju.

Kim Mi-jung, 14 lat.
Skrępowana, z biustonoszem w gardle, zgwałcona i uduszona.
Porzucona na wzgórzu.
Wracała do domu.

Kim Mi-soon, 18 lat.

1989
Kim Hyun-jung, 8 lat.

1991
Kwon Soon-sang, 69 lat.
Zgwałcona i uduszona.
Wracała do domu.

Park Mi-hwa, 17 lat.

Kim Hong-bun, 27 lat.

Tysiące dni poszukiwań, ponad 20 tys. podejrzanych.

Lee Choon-jae.
Urodził się w 1963 r. w Hwaseong, w prowincji Gyeonggi, w pobliżu Seulu. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do południowokoreańskiej armii. Po zwolnieniu z wojska rozpoczął pracę w firmie budowlanej w Seulu. Ożenił się i doczekał się syna.

Był alkoholikiem i znęcał się nad najbliższymi. W 1989 roku został skazany na rok i sześć miesięcy więzienia za włamanie. W 1993 r. zostawiła go żona. Miesiąc po jej odejściu odurzył, zgwałcił i zamordował jej 18-letnią siostrę. Zaoferował pomoc w poszukiwaniach dziewczyny. Został aresztowany i skazany na karę śmierci. Po ponownym rozpatrzeniu sądu, jego karę zamieniono na dożywotnie więzienie z możliwością warunkowego zwolnienia po dwudziestu latach. Wówczas wciąż nie odpowiedział za pozostałe czternaście morderstw.

W 1989 roku aresztowano 22 letniego Yoon Sung-yeo pod zarzutem morderstwa 14 letniej Park Sang-hee. Zeznał, że śledczy torturowali go, by wymusić przyznanie do winy. Niska jakość śledztwa i błędy w przedstawionych dowodach doprowadziły do jego skazania. W więzieniu spędził dwadzieścia lat za zbrodnię, której nie dokonał.
Gdy tożsamość sprawcy została ujawniona, Yoon przyznał, że z jego ramion spadł ogromny ciężar, a on i jego rodzina nie muszą już dłużej żyć w poczuciu wstydu. Powiedział, że nie ma rekompensaty, która mogłaby zwrócić mu utracone lata.

Gdy wydawało się, że seryjny morderca z Hwaseong już nigdy nie zostanie odnaleziony, w 2019 r. zabezpieczone próbki z czterech miejsc zbrodni okazały się być kompatybilne z DNA Lee Choon-jae. Przyznał się do czternastu morderstw i ponad trzydziestu gwałtów i prób gwałtu. Podał wyjątkowo szczegółowe informacje, które mógł znać tylko sprawca.
W 2020 roku południowokoreańska policja oficjalnie zamknęła sprawę.

Po 31 latach była żona Lee Choon-jae przełamała milczenie i zdecydowała się opowiedzieć swoją historię w wywiadzie dla programu dokumentalnego „Time of Monsters” stacji Seoul Broadcasting System.
„W ciągu dnia nazywano go nieśmiałym mężem, ale nocą zamieniał się w demona. Miał dwa skrajne oblicza.
[…]
Zamykał mnie i naszego dwuletniego syna, a potem nas bił. Nie mogłam już tego znieść i odeszłam z domu.
[…]
Nawet moja rodzina mnie obwinia. Mówią «nasza rodzina została zniszczona, bo spotkałaś tego człowieka». Myślę, że gdybym go nigdy nie poznała, mogłabym prowadzić szczęśliwe życie.
[…]
Zastanawiałam się, dlaczego mnie nie zabił?”.

Karę dożywocia za morderstwo szwagierki sprawca wciąż odsiaduje w więzieniu w Busan. Może ubiegać się o warunkowe zwolnienie. Zgodnie z zasadą prawa niedziałającego wstecz, czternaście morderstw i trzydzieści gwałtów objęło przedawnienie.
Mimo przyznania się do winy, Lee Choon-jae nigdy nie odpowie za dokonane zbrodnie.

Historia stała się inspiracją dla docenionego w południowokoreańskiej kinematografii filmu z 2003 r. “Memories of Murder”.

Źródła merytoryczne
https://tiny.pl/r7q2s41w
https://tiny.pl/mqhywvp7
https://tiny.pl/89ttqh35
https://tiny.pl/6r_zxy5f
https://tiny.pl/8d-07ccn

Źródła graficzne
https://tiny.pl/sqbwtdp5
https://tiny.pl/rmy1mfcr

08/11/2025

Zamurowane ciało na Komorowskiego

👮 W maju 2005 roku, Gabriela K., 43-letnia mieszkanka Krakowa, zgłosiła na policji zaginięcie swojego męża – Mieczysława K. Według jej zeznań ostatni raz widziała mężczyznę dzień wcześniej, kiedy wyjeżdżał do pracy. Od tamtej pory nie wrócił do domu ani nie nawiązał kontaktu z rodziną.
🚗 Jeszcze tego samego dnia policja odnalazła porzucony samochód, należący do mężczyzny, w miejscowości pod Krakowem, przy zalewie Kryspinów. Mimo poszukiwań prowadzonych przez funkcjonariuszy i rodzinę, zaginionego nie udało się odnaleźć. Z uwagi na brak poszlak, śledztwo zakończono i przyjęto, że mężczyzna zniknął na własne życzenie, chcąc zerwać z dotychczasowym życiem.
🤔 Po kilku miesiącach sprawą zainteresowali się policjanci z krakowskiego Archiwum X. Podczas ponownego rozpatrywania sprawy śledczy ustalili, że Gabriela K. od kilku lat miała romans z 43-letnim Jerzym S. Według zeznań znajomych, Mieczysław o romansie żony wiedział, ale mimo wszystko, ze względu na dobro ich dzieci - nie chciał rozwodu.
🗒️W toku postępowania znaleziono również sfałszowane dokumenty wskazujące na przepisanie samochodu zaginionego na Jerzego S. Co więcej, zaledwie kilka miesięcy po zaginięciu męża, Gabriela K. złożyła wniosek o prawne uznanie go za zmarłego. Wszystko to wzbudziło w policjantach wątpliwości co do wiarygodności zeznań kobiety.
💡Jakiś czas po zaginięciu Mieczysława K., kochanek jego żony Jerzy S., dotychczas mieszkający w kamienicy przy ul. Komorowskiego w Krakowie, wprowadził się do Gabrieli K. Swoje mieszkanie wynajął natomiast studentom. Okazało się, że to właśnie tam znajdować się klucz do rozwiązania sprawy.
🔨 Po porównaniu planów mieszkania z rzutami pozostałych lokali w tym samym budynku odkryto, że w kuchni znajdowała się dodatkowa wnęka. Policjanci poprosili o pomoc specjalistów AGH, którzy przeprowadzili prześwietlenie ściany georadarem. Kiedy wstępne badania wykazały, że w ścianie znajduje się jakiś obiekt, podjęto decyzję o jej skuciu. Wewnątrz znaleziono ukryte w ścianie rozkładające się ciało mężczyzny, schowane w plastikowym worku.
🔪 Według ustaleń z późniejszych zeznań Gabrieli K., 13 maja 2005 roku zwabiła ona męża do mieszkania przy ul. Komorowskiego, pod pretekstem pomocy chorej koleżance. Gdy Mieczysław K. pojawił się w budynku, Jerzy S. miał zaatakować go nożem. Według ustaleń poczynionych na sekcji zwłok, Mieczysław K. zginął od kilkukrotnych ciosów nożem.
⛓️ Zarówno Jerzego S. jak i Gabrielę K. aresztowano. W trakcie postępowania Jerzy S. utrzymywał, że nie planował zabicia mężczyzny. Twierdził, że chciał jedynie z nim porozmawiać, a kiedy Mieczysław go zaatakował, doszło pomiędzy nimi do bójki. Sąd nie uwierzył jednak w tę wersję wydarzeń i skazał go na 25 lat więzienia. Gabriela K. usłyszała natomiast wyrok 12 lat pozbawienia wolności.
🔎 Sprawa ciała zamurowanego przy ul. Komorowskiej jest jednym z przykładów skutecznych starań policjantów z archiwum X. Część spraw figurujących w bazach policyjnych, jako zaginięcia, w rzeczywistości okazuje się później zabójstwami- przyczyniając się do tak zwanej „ciemnej liczby przestępstw”.
❕Według statystyk policyjnych co roku w Polsce zgłaszane jest pomiędzy 12 a 20 tysięcy zaginięć, przy czym w ostatnich latach liczba ta bliższa jest jednak tej dolnej granicy. Na szczęście, zdecydowaną większość z zaginionych udaje się odnaleźć.
Źródła merytoryczne:
https://tiny.pl/1_cb3qw0
https://tiny.pl/vs7jbks2
https://tiny.pl/781z24v2
Źródła graficzne:
https://tiny.pl/j64t-pfk

05/11/2025

Mr. Cruel

Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i zabójstwa, w szczególności, gdy ofiarami są dzieci, cechują się jednym z najwyższych wskaźników wykrywalności. Niestety, na tysiące przypadków, gdzie sprawiedliwość została wymierzona, wciąż wiele z nich pozostaje nierozwiązanych. Jedną z takich spraw, jest historia australijskiego seryjnego gwałciciela, mordercy i porywacza znanego jako Mr. Cruel.

Do pierwszej przypisanej mu zbrodni doszło wczesnym rankiem 22 sierpnia 1987 roku. Do domu pewnej rodziny, której danych nie ujawniono, zamieszkałej na przedmieściach australijskiego Melbourne włamał się uzbrojony w nóż i pistolet osobnik zasłaniający swoją twarz za charakterystyczną, czarną kominiarką. Skierował się od razu do sypialni rodziców dwójki dzieci, których obezwładnił, związał i zamknął w szafie. Następnym celem był pokój dziecięcy. Z sześcioletnim chłopcem postąpił podobnie jak z jego rodzicami - zakneblował i związał. Docelową ofiarą włamywacza była jego jedenastoletnia siostra. Przez następne dwie godziny dziewczynka była przez niego wykorzystywana seksualnie. W nielicznych przerwach między kolejnymi atakami gwałciciel chodził po domu, a nawet zrobił sobie coś do jedzenia. Pod koniec ataku nakazał dziewczynce policzyć do stu i zawołać rodziców, po czym opuścił posesję.

Gdy policja dotarła na miejsce, nie udało im się ustalić nic konkretnego. Sprawca dołożył dużych starań, by nie zostawić żadnych śladów. Dziewczynka wspominała, że jej oprawca wykonał w pewnym momencie rozmowę telefoniczną, w której miał komuś grozić. Po sprawdzeniu billingów policja nie trafiła na te połączenie. Przestępca najprawdopodobniej chciał zmylić organy ścigania. Przy bezsilności policji, włamywacz, okrzyknięty przez prasę jako Mr. Cruel (Pan Okrutny), pozostał na wolności. Niestety, okoliczność tę wykorzystał jako sposobność do kolejnego ataku.

Doszło do niego ponad rok po poprzednim, dokładniej 27 grudnia 1988 roku. Nad ranem do domu rodziny Willsów znajdującego się niedaleko poprzedniego miejsca zbrodni, włamał się noszący tę samą charakterystyczną kominiarkę osobnik. Ponownie obezwładnił i związał rodziców. Po odcięciu linii telefonicznej skierował się do pokoju dzielonego przez cztery siostry. Napastnik, związawszy najstarszą z nich – dziesięcioletnią Sharon, uprowadził ją. Dziewczynkę odnaleziono po osiemnastu godzinach na rogu ulicy, ubraną w worki na śmieci. Ofiara przez cały czas miała zasłonięte oczy, nie mogła więc podać rysopisu sprawcy. Wspominała jedynie, że cechował się spokojnym głosem, miał zarost i obchodził się z nią „czule” i „delikatnie”. Przed uwolnieniem Sharon, napastnik dokładnie ją wykąpał, umył zęby, obciął paznokcie i dokonał innych zabiegów mających na celu zniszczenie wszystkich śladów DNA. Policja po raz kolejny nie miała punktu zaczepienia w śledztwie, co niestety rozzuchwaliło sprawcę.

Zaatakował on po raz kolejny 3 lipca 1990 roku. Tym razem jego celem był dom zamożnej brytyjskiej rodziny Lynas. Rodzina wybrała tę okolicę Melbourne ze względu na renomę bezpiecznej, jaką się dotychczas cieszyła i w najbliższym czasie planowali powrócić do Wielkiej Brytanii. Rodzice dwóch nastolatek brali udział w przyjęciu pożegnalnym na ich cześć, gdy do ich rezydencji włamał się zamaskowany napastnik. Przywiązał on do łóżka starszą z sióstr – Fionę, a młodszą, trzynastoletnią Nicole uprowadził, zabierając także jej mundurek szkolny. Na odchodne zostawił Fionie wiadomość, że uwolni jej siostrę po zapłaceniu okupu w wysokości 25 tysięcy dolarów australijskich. Nicole odnaleziono po 50 godzinach. Sytuacja się powtórzyła. Dziewczynka miała zasłonięte oczy, wszystkie ślady zostały zniszczone, policja po raz kolejny pozostała z niczym. Jedyne co udało jej się wychwycić to przybliżony wzrost sprawcy (ok. 175 cm) i rudobrązowy kolor włosów. Żądanie okupu było kolejnym fałszywym śladem. Sprawca nie pozostawił żadnych wskazówek, jak miałby on zostać przekazany.

Ostatnim przypisywanym temu osobnikowi przestępstwem i jak dotąd najbardziej drastycznym była sprawa zabójstwa Karmein Chan. Wieczorem 13 kwietnia 1991 roku Mr. Cruel znów zaatakował. Jego celem był znajdujący się w innej części Melbourne dom Chińskich imigrantów – Johna i Phyllis Chan. Gdy rodzice byli w pracy, napastnik włamał się do domu, związał i uwięził w szafie dwójkę młodszych dzieci, a następnie uprowadził trzynastoletnią Karmein. Opuszczając budynek, pozostawił na samochodzie Phyllis wiadomość o treści: „Pay back, Asian drug dealer. More. More to come”. Wszystko wskazuje, że była to kolejna próba zmylenia policji. Akcja poszukiwawcza nie przyniosła rezultatów. Dopiero 9 kwietnia 1992 roku, niemal rok po uprowadzeniu Karmein doszło do przełomu. Odnaleziono ludzki szkielet. Jak się okazało, były to szczątki zaginionej dziewczynki. Przyczyną zgonu były najprawdopodobniej rany postrzałowe głowy. Śledczy podejrzewają, że Karmein musiała poznać tożsamość napastnika, za co przypłaciła życiem.

Do dziś sprawcy nie wykryto. Wśród wielu teorii znalazły się takie sugerujące, że Mr. Cruel był marynarzem (wskazywałoby na to użycie charakterystycznego sposobu wiązania ofiar), nauczycielem (sposobność wyboru ofiar oraz fakt kradzieży mundurka szkolnego Nicole) czy nawet innym seryjnym mordercą i gwałcicielem – Joshephem DeAngelo znanym jako Golden State Killer, o którym pisaliśmy tutaj: https://www.facebook.com/KNKryminalistykiUJ/posts/pfbid06C14sFDesMw7rmxTJH8dcDfxactNpoYrH9aS9LjMBK575H27roNtegxw6LFeMfH3l (podobne Modus Operandi, podobny okres aktywności). Niezwykle kosztowna policyjna akcja Spectrum nie przyniosła oczekiwanych skutków. Jeden z najbardziej poszukiwanych przestępców Australii nadal uchyla się od sprawiedliwości.

Źródła merytoryczne:
https://www.youtube.com/watch?v=XnkyabbF_sM&ab_channel=TheConspiracyFiles
https://www.youtube.com/watch?v=rpDm6jhjwas&ab_channel=Disturban
https://kronikidziejow.pl/kryminalne/mr-cruel-najbardziej-zuchwaly-przestepca-australii-ktorego-nazwisko-do-dzis-pozostaje-nieznane/
https://unresolved.me/mr-cruel

Źródła graficzne:
https://teamuzunovmedia.blogspot.com/2012/06/karmein-chan-cold-case.html
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/2/2d/Sketch_by_Nicola_Lynas_of_attacker_made_by_Victoria_Police.jpg

31/10/2025

Przypominamy, że dziś ostatni dzień rekrutacji! Zgłoszenia można wysyłać do godz. 23:59. Zapraszamy serdecznie i czekamy na Was!

REKRUTACJA DO KOŁA NA ROK 2025/2026!

Drodzy, witamy w nowym roku akademickim i zapraszamy do dołączenia do KNK TBSP UJ! Czekają na Was interesujące wydarzenia, nowe wyzwania i przyjaźnie 👥
Kto może zostać członkiem Koła? Każdy student oraz pracownik naukowy UJ, niezależnie od kierunku oraz tego, czy zdał przedmiot kryminalistyka.
Jeśli chcesz dołączyć:
👉 zapoznaj się ze statutem, dostępnym na stronie https://kn.kryminalistyka.wpia.uj.edu.pl/documents/154014538/155216138/Statut+KNK+TBSP+UJ+z+dnia+25.01.2024+-+tekst+jednolity/149ea510-3672-4030-b861-9a883f7edba2
👉 opłać składkę członkowską w wysokości 30 zł
Dane do przelewu:
- odbiorca (nasza skarbniczka): Ewa Jucha
- numer rachunku: 94 1050 1445 1000 0098 4849 4101
- tytuł: Twoje imię, nazwisko, numer albumu - Składka członkowska KNK
👉 wypełnij ankietę, dostępną na stronie https://forms.office.com/Pages/ResponsePage.aspx?id=6yYO676_0keekOvSQm286-xRgWkFFK1JrlnoF1l1LkFUQjNEWEY4VkExSzBENjdWT1UyNDBRTVZaMS4u
Przypominamy, że do wypełnienia ankiety oraz opłacenia składki zobligowani są również dotychczasowi członkowie Koła.
Rekrutacja trwa do 31 października.

Pozdrawiamy i do zobaczenia!

27/10/2025

W ubiegły czwartek odbyło się spotkanie inaugurujące działalność naszego Koła w nowym roku akademickim. Wykład „Dorwać sprawcę po latach” przeprowadził opiekun Koła, dr Dariusz Wilk.

Uczestnicy spotkania poszerzyli swoją wiedzę z zakresu metod wykrywania sprawców przestępstw niewykrytych, a szczególna uwaga zwrócona została na badania genetyczne, które na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat istotnie się rozwinęły i tym samym zostały jedną z najskuteczniejszych metod wykrywczych. Duża część wykładu została poświęcona bazom DNA oraz problematyce pobierania materiału referencyjnego, co do której Pan Doktor Wilk jest niekwestionowanym specjalistą. Przyjrzeliśmy się także paru sprawom kryminalnym, w których badania genetyczne stanowiły przełom w rozwiązaniu.

Dziękujemy Panu Doktorowi za niezwykle interesującą prelekcję, a uczestnikom za obecność i zapraszamy na następne spotkania!

22/10/2025

Tajemnica z Somerton Beach

🏖W grudniu 1948 roku na plaży Somerton Beach w australijskim Adelaide znaleziono ciało nieznanego mężczyzny. Miał na sobie elegancki garnitur i wypastowane buty, mimo że było bardzo gorąco. Nie posiadał żadnych dokumentów, a wszystkie metki w ubraniach zostały usunięte. W kieszeni znaleziono jedynie kartkę z napisem „Tamam Shud”, co w języku perskim oznacza „skończone”. To znalezisko szybko stało się symbolem jednej z najbardziej tajemniczych spraw XX wieku.

🩻Pierwsze działania śledczych opierały się na klasycznych metodach kryminalistycznych. Wykonano analizę odcisków palców, które porównano z bazami policyjnymi w Australii i za granicą. Sprawdzono również uzębienie mężczyzny i wykonano analizę antropologiczną jego budowy ciała. Wyniki nie doprowadziły jednak do żadnej identyfikacji. Co więcej, sekcja zwłok wykazała niewyjaśnione objawy – zdrowe serce, ale uszkodzenia narządów sugerujące zatrucie. W organizmie nie wykryto jednak żadnych znanych trucizn, co utrudniło dalsze postępowanie.

📕W kolejnych latach badano nowe tropy, w tym tajemniczą książkę „Rubajjat” Omara Chajjama, z której pochodziła kartka z napisem „Tamam Shud”. W egzemplarzu książki znalezionym w pobliżu miejsca zbrodni odkryto zapisany szyfrem tekst i numer telefonu, który prowadził do kobiety mieszkającej w Adelaide. Kobieta zaprzeczyła, że znała zmarłego, a sprawa ponownie utknęła w martwym punkcie.

👨‍⚕️Przez dziesięciolecia śledczy i kryminolodzy nie potrafili ustalić tożsamości mężczyzny. Dopiero rozwój nowoczesnej kryminalistyki i genetyki sądowej pozwolił na przełom. W 2022 roku badacz Derek Abbott oraz genetyczka Colleen Fitzpatrick zastosowali technikę genealogii genetycznej. Z włosów zachowanych w dowodach uzyskano próbkę DNA, z której odczytano sekwencję genomu. Następnie wyniki porównano z publicznymi bazami danych genealogicznych. Analiza wykazała pokrewieństwo z rodziną z Melbourne, co pozwoliło zidentyfikować Somerton Mana jako Carla Charlesa Webba, elektryka urodzonego w 1905 roku. Australijskie służby nie potwierdziły jeszcze tożsamości mężczyzny, ale mają odnieść się do sprawy.

🔎Według ustaleń Abbotta i Fitzpatrick, Webb przyszedł na świat w 1905 roku na przedmieściach Melbourne jako najmłodszy z sześciorga dzieci. Poślubił Dorothy Robertson, co może tłumaczyć jego obecność w Adelajdzie w Australii Południowej. Badacze twierdzą, że istnieją dowody na rozstanie małżonków oraz na to, że Dorothy przeprowadziła się właśnie do tego regionu. Niewykluczone więc, że Webb udał się tam, by ją śledzić.

Źródła:
https://tiny.pl/4kwrp79g
https://tiny.pl/yvcyd9h4
https://tiny.pl/20psk8d4
https://tiny.pl/wpmgcm9c
https://tiny.pl/vfwcq_0v (grafika)