Indywidualna Praktyka Psychoterapii i Diagnozy Psychologicznej M Patronik

06/12/2025

Bo obdarowywać można nie tylko z okazji Mikołajek

19/11/2025

https://www.instagram.com/reel/DRMn24oDe-s/?igsh=MWE3dDk3bDA4NWdtZA==

Ależ to jest niesamowite...

18/11/2025

Wielu rodziców nastolatków doświadcza złości i bezradności, gdy wchodzą ze swoim dorastającym dzieckiem w dyskusję pełną emocji. Dyskusja często zamienia się w spór, a ten błyskawicznie urasta do konfliktu. Krzyk, licytacja na argumenty, potrzeba wzajemnego przekonania do swoich racji. Istna wojna, która musi wyłonić zwycięzcę. Ale nie wyłania. Bo dyskusja z nastolatkiem w takiej sytuacji, to niemalże gra w 3 kubki. Nikt nigdy nie wygrał tej gry.
Z resztą, tu nie chodzi o wygraną. Tu chodzi o zachowanie spokoju. I o resztkę godności rodzicielskiej 😉
W mózgu nastolatka trwa wielka przebudowa. Na to nie ma wpływu ani nastolatek, ani rodzic. Z tą przebudową wiąże się bardzo ograniczona zdolność do logicznego myślenia, kiedy trwa silne emocjonalne pobudzenie. Dwa oddalone od siebie obszary mózgu, każdy odpowiedzialny za właściwą dla siebie funkcję (logiczne myślenie to jedna część, emocje to druga część), są ze sobą słabo skomunikowane, a dodatkowo "moc przerobowa" mózgu odpowiedzialnego za kontrolę emocji jest wciąż niewystarczająca, żeby nastolatek mógł skutecznie panować nad "mózgiem emocjonalnym". Nie spodziewajmy się więc, że logiczne argumenty rodzica zostaną przyjęte przez logiczny mózg nastolatka, bo jego emocjonalny mózg jest w tym momencie tak aktywny, że żadna racjonalna siła tego nie wyciszy.
Nie graj więc w tą grę. Nie przekonuj, nie tłumacz. Nie w tym momencie. Przeczekaj. Pozwól mu się uspokoić. Emocje nie trwają bez końca. On się wyciszy. Ty też. I wtedy będzie nieco więcej przestrzeni na rozmowę. Może nawet logiczną.

Dobrego wieczoru.

13/11/2025

Obejrzeliście już serial "Heweliusz"? Jestem ciekaw, czy mieliście podobnie jak ja. Bo ja, i wiele, wiele innych osób zaczęło szukać kolejnych informacji na temat tej katastrofy. Zbiorowo włączyliśmy się w badanie przyczyn. Ale ja tu nie o tym. Co by było, gdyby z taką determinacją badać inną historię? I szukać z takim wysiłkiem odpowiedzi? Film pokazuje, że winny tej katastrofy był z góry wiadomy. Może każdy z nas też ma taką konstrukcję w głowie? Może jest tak, że mamy "pakiet winnych", i w zależności od sytuacji wskazujemy i bronimy się przed odpowiedzialnością? Wygodne i skuteczne. Ale co to ma wspólnego z prawdą?

13/11/2025

"Samotność bowiem, jak się okaże, ma różne oblicza, ale jej rdzeniem jest zawsze niezdolność do bliskości, a co za tym idzie, brak drugiej osoby, która jest chętna do przebywania w twoim świecie".

Wojciech Kruczyński, Wirus Samotności

obraz: Zuoranyi/unsplash
,________________________

Bliskości się uczymy. Doświadczamy jej od maleńkości. Nieświadomie wychwytujemy, czy bliskość wiąże się z bezpieczeństwem, uznaniem, miłością, przyjęciem, lub zagrożeniem, odrzuceniem, dystansem, warunkami... Bliskość jest uznaniem zależności. Bliskość jest przekonaniem, że można swobodnie być przy drugim. Po prostu. Każdy z nas ma jakieś granice, za którymi robi się nieswojo, nieprzewidywalnie, groźnie... I często bywa tak, że te granice osłaniają się, gdy oczekiwania drugiego konfrontują z tym, że relacja zaczyna aspirować do trwałej i stabilnej...

Dobrego dnia

07/11/2025

Prosty, ale za to jak bardzo wymowny materiał.

04/11/2025

Bo komunikować się można i tak 😉

01/11/2025

1 i 2 listopada nie powinny być dniami, kiedy nasze myśli podążają w kierunku tych Nieobecnych. Trzeba nam wówczas refleksji wobec tych, którzy jeszcze są obok nas. I co możemy zrobić, żeby być z nimi lepiej, bardziej, piękniej...

I oto nadszedł ten czas, kiedy bardziej niż zwykle zdajemy sobie sprawę, jak ulotne jest życie i z jaką prędkością przemija.
Kiedy bardziej niż zwykle zdajemy sobie sprawę, jak olbrzymią wartość ma obecność.
Kiedy bardziej niż zwykle wspominamy tych, których nie ma już w naszym życiu, lecz wciąż są w sercach i pamięci.
Kiedy bardziej niż zwykle żałujemy, bo wszystko stało się o moment za szybko, a my o moment się spóźniliśmy z uśmiechem, ciepłym słowem, przytulaniem, okazaniem miłości, słowem "kocham" i "dziękuję", bo stale myśleliśmy, że jeszcze mamy czas, że jeszcze zdążymy... Jak nie dziś to jutro, za tydzień, w przyszłym roku.
A jutro, za tydzień, w przyszłym roku stoimy z opuszczoną głową, łzą spływającą po policzku i wyrzutami sumienia, że przecież nie tak to wszystko miało wyglądać...

~ Anioł do wynajęcia.

18/10/2025

Jesień, mimo swojej natury związanej z przemijaniem, nie nastaje z nagła i nie "niszczy" żywotnej wiosny i płodnego lata w sposób okrutny i pozbawiający świat piękna poprzednich pór. Jesień pokazuje, że przemijanie może być radosne, barwne, ba, nawet zachwycające. Jesień przeobraża świat i prowadzi go do mroźnego i śnieżnego snu. Ten proces jednak może być, i najczęściej jest bogaty w troskę o to, żeby pożegnanie nie było prostym przejściem od zieleni do szarości. Mamy zatem etap pośredni, gdy wszystko, zanim zwiędnie i zgnije, nabiera wyjątkowego koloru i blasku.
Natura pięknie to wszystko zaplanowała.

Dobrego dnia.

16/10/2025

Otwórz oczy i patrz...

No to wypatrzyłem. Są takie miejsca, gdzie jesień pozwala się zauroczyć sobą.

Dobrego dnia