Psychoterapia Katarzyna Jusiak & Beata Wójcik

05/12/2025

„Nie ma szczęścia doskonałego – ja nigdy nie zaznałam doskonałego szczęścia – czegoś zawsze człowiekowi brakuje.”

Virginia Woolf w: „Chwile wolności. Dziennik 1915–1945”

KJ

04/12/2025

"Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem. Masz jakąś myśl - albo też dwie lub trzy. Ujmujesz je w słowa, rodzice je słyszą, ale są zajęci - obecni fizycznie, ale już nie psychicznie - i zmęczeni tobą. Mają inne sprawy. Ojciec, jak co wieczór, chce przeczytać gazetę. Matka sprząta po obiedzie i ogarnia dom. W miarę upływu czasu twoje "opowieści" jawią się jako "rzeczy same w sobie". Zjawiskiem nie jest treść tego, co mówisz, ale sam fakt mówienia. Nikt nie słucha, bo nikt nie ma czasu. Umysł dziecka zaczyna działać coraz szybciej, bo przyciągnąć uwagę. Ostatecznie nie ma już znaczenia, kto słucha, być może innego w ogóle już nie ma. Dla dziecka te momenty inspiracji i popędowego ożywienia stają się źródłem przyjemności, nawet jeżeli brakuje odpowiedzi. Jeżeli jednak te próby przedstawienia ekscytacji rodzicom stale zawodzą, ustanowiony zostaje cykl: ekscytacja, nieudolna próba jej zakomunikowania, rozpacz z powodu nieobecności innego."

Christopher Bollas w: „Trzy struktury charakteru - narcystyczna, borderline, maniakalno-depresyjna"

KJ

📷 Pixabay

03/12/2025

"Nigdy nie wyrastamy z poszukiwania miłosnego, pożądającego spojrzenia matki/Innego. Mniej czy bardziej kompulsywnie wciąż go szukamy, czasami manipulując ciałem, by w ten sposób je uchwycić albo przynajmniej zbudować złudzenie, iż jest to możliwe. Jeżeli się nam poszczęści, możemy odnaleźć owo spojrzenie w szczególnych chwilach, w bliskich związkach. Możemy cieszyć się pożądaniem Innego, inspirować się nim, ale nigdy go nie będziemy mieli na własność. Momenty regresji mają ulotną naturę – są chwilowym schronieniem przed bolesną świadomością różnic i odrębności, ale jednak gwarantują przetrwanie Ja i Innego”

Alessandra Lemma w: „Pod skórą. Pod skórą. Psychoanalityczne studium modyfikacji ciała"

KJ

📷 Pixabay

02/12/2025

"[…] gdybyśmy każdą z nich przekładali na działanie, na ulicy rzucalibyśmy się na wszystkich, którzy nam się podobają. Albo rozwodzili się cztery razy dziennie. A co z osobami, które w nerwach mówią: „Zabije cię!"? Więzienia by nie wytrzymały!

Dlatego proponuję każdemu dorosłemu stworzyć w głowie taki pokój, w którym może spokojnie posiedzieć z własnymi emocjami i dogadać się z nimi. To oczywiście wymaga siły, dojrzałości. Bo trudno zatrzymać lawinę uczuć, która próbuje się do niego wedrzeć.

Reagowanie pod wpływem tych uczuć bywa nie tylko niebezpieczne, ale wręcz zabójcze. Już sam wstyd może prowadzić do zabójstw i samobójstw. Niektórzy przeżywają go tak silnie, że chcą usunąć osobę, która ich upokorzyła, albo po prostu siebie. A poczucie winy? Bywa tak dręczące, że wpędza ludzi w depresję. Lęk? Nieraz prowadzi do zachowań głupich. Dlatego jeśli brakuje nam namysłu nad tymi uczuciami, mogą przerodzić się w destrukcyjną energię."

Danuta Golec w: „Czyim życiem żyjesz? Dylematy trzydziestolatków”

KJ

📷 Pixabay

01/12/2025

„Gdzie było id, tam powinno stać się ego.”

Zygmunt Freud

KJ

📷 Pixabay

01/12/2025

"..... nie powinniśmy zapomnieć, że stosunek analityczny ugruntowany jest na umiłowaniu prawdy, czyli na uznaniu rzeczywistości, i że wyklucza on wszelkie pozory, wszelką obłudę. "

Zygmunt Freud

BW

📷 Pixabay

28/11/2025

"Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem. Masz jakąś myśl - albo też dwie lub trzy. Ujmujesz je w słowa, rodzice je słyszą, ale są zajęci - obecni fizycznie, ale już nie psychicznie i zmęczeni tobą. Mają inne sprawy. Ojciec, jak co wieczór, chce przeczytać gazetę. Matka sprząta po obiedzie i ogarnia dom. W miarę upływu czasu twoje "opowieści" jawią się jako "rzeczy same w sobie". Zjawiskiem nie jest treść tego, co mówisz, ale sam fakt mówienia. Nikt nie słucha, bo nikt nie ma czasu. Umysł dziecka zaczyna działać coraz szybciej, bo przyciągnąć uwagę. Ostatecznie nie ma już znaczenia, kto słucha, być może innego w ogóle już nie ma. Dla dziecka te momenty inspiracji i popędowego ożywienia stają się źródłem przyjemności, nawet jeżeli brakuje odpowiedzi. Jeżeli jednak te próby przedstawienia ekscytacji rodzicom stale zawodzą, ustanowiony zostaje cykl: ekscytacja, nieudolna próba jej zakomunikowania, rozpacz z powodu nieobecności innego."

Christopher Bollas w: "Trzy struktury charakteru - narcystyczna, borderline, maniakalno-depresyjna"

KJ

📷 Pixabay

27/11/2025

🤓😆

🙃 Segment rozrywkowy mamy zazwyczaj w niedzielkę, ale ten obrazek pasuje tylko w czwartki, zwłaszcza listopadowe.
Rys. Maciej Maćkowiak

27/11/2025

🤓

W przyszłym tygodniu wykład otwarty wygłosi Alessandra Lemma 😊😊 Sądzimy, że i temat, i Prelegentka zachęcają do uczestnictwa, gdyby jednak potrzeba było coś jeszcze - zamieszczamy fragmenty wystąpienia 😊👇

(…) Co dzieje się z naszą zdolnością do radzenia sobie ze złożonością życia emocjonalnego i do rozumienia własnych stanów psychicznych, gdy proces samopoznania coraz częściej jest zapośredniczany przez sterowane ne algorytmami interfejsy, które przewidują i potwierdzają, zamiast kwestionować?(…)

„(…)Wyzwaniem, z którym mierzymy się dziś jako psychoanalitycy, jest to,
jak skonceptualizować wpływ interaktywnych technologii cyfrowych na
umysł, a co za tym idzie - na proces analityczny. (...) Istnieje pokusa,
by osadzić interpretację w ponadczasowych lękach i mechanizmach
obronnych, opisanych już w teorii psychoanalitycznej. Jednak wówczas
ryzykujemy przeoczenie tego, co nowe i charakterystyczne dla
interaktywnych technologii cyfrowych. Choć naszym zadaniem pozostaje
skupienie na tym, co nieświadome, nie możemy ignorować stopnia, w jakim
algorytmy i architektury cyfrowe działają jako niewidzialne, lecz
potężne siły organizujące życie psychiczne, niepostrzeżenie wpływając na to, jak kształtują
się nasze pragnienia, nasz sposób poznawania i wchodzenia w relacje.
Nasze uwikłanie w specyficzne cechy tych technologii zasługuje na
psychoanalityczne zbadanie(…)

Zapraszamy!

27/11/2025

☝🏻🤓

Obecnie wiemy, że psychoterapia powoduje zmiany w mózgu. Profesor Nancy Andersen, była redaktorka naczelna „American Journal of Psychiatry”, napisała kiedyś, że psychoterapia, czasem dyskryminowana jako pustosłowie, jest tak samo biologiczna jak leczenie farmakologiczne. Dla mnie takie rozumienie psychoterapii jest czymś odświeżającym i odkrywczym. Choć już właściwie Zygmunt Freud w „Projekcie naukowej psychologii” – który za jego życia przeszedł bez rozgłosu – podkreślał, że terapia mówieniem powoduje zmiany połączeń neuronalnych. W tamtych czasach było to jednak zbyt rewolucyjne myślenie.

Ale dziś wiemy, że tak jest rzeczywiście. Chociażby Eric Kandel – laureat nagrody Nobla – udowodnił, że proces uczenia się powoduje zmiany połączeń synaptycznych, a przecież psychoterapię możemy rozumieć jako uczenie się nowych strategii radzenia sobie z problemem, uczenie się czegoś nowego w relacji z drugim człowiekiem, przepracowywanie pewnych trudnych emocji z przeszłości. Wiele badań wykazało, że w trakcie psychoterapii dochodzi do zmian metabolizmu czy przepływu krwi w niektórych regionach mózgu, zmian analogicznych do takich, które pojawiają się pod wpływem leczenia farmakologicznego.

📍 Łukasz Kwiatek w rozmowie z psychiatrką prof. Dominiką Dudek w specjalnym wydaniu Tygodnika Powszechnego „Moc umysłu” (6/2025)
📸 Unsplash/ Bioscience Image Library by Fayette Reynolds

27/11/2025

"Na ADHD składa się szerokie spektrum trudności dotykających różnych obszarów funkcjonowania człowieka. Deficyty nie ograniczają się wyłącznie do uważności czy stopnia aktywności, ale utrudniają autoregulację, kontrolę afektów, wykonywanie czynności nakierowanych na cel, a także nawiązywanie relacji z innymi ludźmi. (...) Może współistnieć z wieloma dolegliwościami psychicznymi (oraz fizycznymi), jak również stanowić ukryte podłoże osobowości typu borderline. Zaburzenie czynności płata czołowego wydaje się w jego przypadku czynnikiem zasadniczym, chociaż bynajmniej nie jedynym.

U osoby z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w zadziwiający sposób „bez-ład” komponuje się z wyjątkowym uzdolnieniem. Trudności w nauce, problemy z koncentracją oraz przetwarzaniem informacji (niczym w przeciążonym komputerze) splatają się z kreatywnością, intuicyjnością, a w niektórych przypadkach także wysoką inteligencją, która może kojarzyć się z ekscentryzmem. Nie wspominając o tym, że emocjonalne reakcje czy nastroje osób z ADHD i przeciętnego człowieka diametralnie się różnią.

Oto trzy powszechna aspekty doświadczenia ADHD: ogólne wrażenie chaosu oraz bezładu; podatność na stany lękowe oraz napady szału pod wpływem stresu; brak czerpania satysfakcji z życia. Do tego dochodzi niemalże automatyczna instynktowna niechęć, a także bunt wobec autorytetu czy obowiązujących w społeczeństwie reguł."

Phil Mollon w: „Rozpadające się self. Psychoterapia osób dorosłych z ADHD, w spektrum autyzmu i z zaburzeniami somatopsychicznymi.”

KJ

📷 Pixabay

26/11/2025

"Seks jest jedynym obszarem życia, w którym każdy z nas musi samodzielnie, bez pomocy starszych, znaleźć sposób komunikowania własnych potrzeb. Choć nasi rodzice mogliby być świetnymi nauczycielami wtedy, gdy jako przedszkolaki zadawaliśmy im pytania na temat seksu, to w chwili, gdy dojrzewanie sprawia, że nasze pytania stają się bardziej naglące i osobiste, rozwojowa konieczność separacji uniemożliwia nam zwracanie się do nawet najbardziej oświeconych rodziców z prośbą o pomoc w ćwiczeniu rozmawiania o tym, co czujemy i czego pożądamy. Bardzo niewiele osób przed przyjściem na spotkanie z terapeutą miało możliwość porozmawiania o seksie z kimś ważnym dla siebie."

Nancy McWilliams w: „Psychoterapia Psychoanalityczna”

KJ

📷 Pixabay