Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/104897408874359/

Moc Dobrych Wibracji - masaż i kąpiele w dźwiękach, Marki (2025)

23/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Pozwól światu być pogodą, nie osądem ✨

Są dni, kiedy każde słowo dotyka zbyt mocno. Kiedy ktoś milczy, a my słyszymy w tym milczeniu cały wachlarz znaczeń - chłód, obojętność, może rozczarowanie.

Kiedy ktoś odpowiada krótko - i wydaje się, że to o nas. Że coś zrobiliśmy źle. Że jesteśmy mniej warci.

A przecież może po prostu …. padać.

Nie każda chmura na niebie naszego dnia powstaje po to, by nas zmoczyć. Nie każdy wiatr, który zrywa z dłoni słowa, jest wymierzony w nasz spokój. Czasem ludzie są po prostu zmęczeni. Zamknięci w swoich myślach. Zajęci własnymi burzami. I ich zachowanie nie jest listem pisanym do nas - jest tylko prognozą ich wewnętrznej pogody.

Seneka pisał, że cierpienie rzadko pochodzi z samych wydarzeń. Rodzi się z historii, które wokół nich budujemy. Z naszych interpretacji, z tonu głosu, którego nie było. Z przecinka, którego ktoś nie postawił w wiadomości. Z opowieści, w której gramy główną rolę - choć w rzeczywistości nikt nas tam nie obsadził.

Czasem bierzemy do siebie deszcz, jakby naprawdę padał na nas. Jakby świat próbował coś powiedzieć o naszej wartości, naszym znaczeniu, naszym miejscu w czyimś sercu. A przecież deszcz nie ma opinii o Twoich planach. Wiatr nie chce Ci nic odebrać.

Burza nie pyta, kogo dziś zasmuci.

Kiedy przestajemy brać rzeczy do siebie, świat nagle łagodnieje. Ludzie przestają być wrogami, a stają się pogodą - zmienną, kapryśną, ale nie osobistą. Zamiast się bronić, zaczynamy słuchać. Zamiast interpretować, zaczynamy widzieć.

Może ktoś dziś milczał nie dlatego, że Cię nie słyszy, lecz dlatego, że sam próbuje usłyszeć siebie. Może ktoś odszedł nie dlatego, że nie chciał być blisko, lecz dlatego, że jego własna droga skręciła gdzie indziej.

Nie bierz deszczu do siebie. Nie wszystkie chmury mają Twoje imię. Nie każda burza jest o Tobie.

A cisza… czasem jest po prostu ciszą.

Pozwól światu być pogodą, nie osądem. Pozwól.

Nie wszystko, co pada, spada na Ciebie. Niech dzisiejszy deszcz po prostu… popłynie, po szybie, po skórze, po sercu - zmywając to, co nie Twoje.

• deszcz emocji • cisza między kroplami • łagodność dnia • pogoda duszy • wewnętrzne niebo • uważność • oddech • spokój • nieosobiste życie • kruchość • delikatność • przejrzystość • ulga • ciepło po burzy • miękki dystans • obecność • światło po deszczu • krople znaczeń • szept świata • niebo w oczach • zaufanie życiu • czułe odpuszczenie • bezbronność • miękkość • lekki parasol serca •

22/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Kiedy radość siada na ramieniu ✨

Czasem przychodzi nieproszona. Nie w planach, nie w kalendarzu. Nie wtedy, gdy wszystko masz pod kontrolą, ale wtedy, gdy na chwilę odpuszczasz. Radość.

Delikatna jak oddech. Wolna jak ptak.

Można przejść cały dzień, nie zauważając jej wcale. Być myślami w sprawach do załatwienia, w słowach, które trzeba jeszcze napisać, w ciszy, która ciąży zamiast koi. A potem nagle - coś mięknie. Promień światła zatańczy na szklance z herbatą, wiatr poruszy firankę, czyjeś słowo dotknie cię w sam środek serca.

I oto jest. Radość. Bez powodu, bez scenariusza. Nie da się jej przywołać - przychodzi, kiedy umysł przestaje ją gonić.

Ram Dass mówił:

💛 Najsubtelniejszy paradoks polega na tym, że gdy tylko wszystko odpuścisz - możesz mieć wszystko 💛

Bo radość nie lubi pośpiechu. Jest jak dziki ptak -przysiada na chwilę, nuci krótką pieśń i odlatuje dalej. Nie można jej zatrzymać, nie trzeba jej tłumaczyć. Wystarczy słuchać.

Może właśnie o to chodzi - nie w tym, by zdobywać więcej, ale by mniej chcieć. By zaufać, że to, co prawdziwe, i tak nas znajdzie. Radość nie mieszka w wielkich momentach, lecz w drobiazgach, które błyszczą na obrzeżach dnia. W spokojnym oddechu. W spojrzeniu. W dźwięku, który rozbrzmiewa w ciszy.

Czasem jeden wdech radości wystarczy, by zobaczyć wszystko inaczej.
Zatrzymaj się dziś na chwilę. Nie po to, by szukać radości - ale by pozwolić jej usiąść obok.

Nie goń za szczęściem. Ono już jest - w świetle, w oddechu, w Tobie. Wystarczy tylko przestać szukać.

• cisza • światło • oddech • spokój • promień • miękkość • świt • blask • złoto poranka • powiew • przestrzeń • mgła • dotyk słońca • uważność • obecność • czułość • wdzięczność • łagodność • odpuszczenie • zaufanie • zachwyt • ukojenie • lekkość • tęsknota • spokój serca •

21/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Granice utkane z ciszy ✨

Nie każdy wie, jak długa i kręta bywa droga powrotu do siebie. Jak wiele razy trzeba podnieść się z kolan, otrzepać pył zwątpienia i iść dalej - aż znów poczuje się własny oddech, równowagę i ciche szczęście.

Ten, kto przeszedł przez burzę we własnym wnętrzu, wie jedno: serce jest domem.

A dom potrzebuje drzwi. Takich, które można zamknąć, gdy wiatr niesie zbyt wiele hałasu. Bo czasem wystarczy lekki powiew toksyczności, jedno zdanie rzucone mimochodem i stare rany znów zaczynają boleć. Wrażliwe dusze czują to natychmiast. Nie z lęku, lecz z mądrości zamykają drzwi.

To nie egoizm. To troska. To miłość do siebie, która dojrzewała długo, jak ogród podlewany ciszą. W tej ciszy kiełkowała łagodność, zaufanie, siła, która nie krzyczy - tylko trwa.

Granice są jak gwiazdy na nocnym niebie - delikatne, czasem niewidoczne dla innych, a jednak wskazujące kierunek tym, którzy nauczyli się je odczytywać.

💛 Masz prawo być ostrożna. Masz prawo być ostrożny.

💛 Masz prawo wybierać, kogo wpuszczasz do swojego świata.

💛 Masz prawo pielęgnować ciszę, którą zdobywałaś przez lata - jak skarb, który błyszczy tylko wtedy, gdy nie dotyka go cudze słowo.

Twoje „nie” wypowiedziane z łagodnością - jest tak samo święte jak Twoje „tak”. A cisza, w której zamykasz drzwi, może stać się hymnem miłości własnej.

I pamiętaj - granice nie oddzielają Cię od życia.

One są jak rzeka, która wyznacza swój nurt - nie po to, by się zatrzymać, lecz by płynąć w pokoju, bez burzy.

Bo dopiero w takim spokoju życie, które naprawdę jest Twoje, może wreszcie rozkwitnąć?

Kiedy ostatnio zamknęłaś, zamknąłeś drzwi dla tego, co rani - a otworzyłaś, otworzyłeś je dla tego, co karmi Twoje serce?

• granice • spokój • troska • czułość • oddech • nocne gwiazdy • dom serca • obecność • odwaga • światło •

,

20/11/2025

💌 Kochana,
dzisiejszy Nów nie prosi o początki. On prosi o pożegnania.

O te ciche, które nosisz w sobie od miesięcy, a może od lat. O te odkładane „na potem”. O te, o których wiesz, że czas je wypuścić, ale wciąż trzymasz je w dłoniach jak pęk kluczy, które już do niczego nie pasują.
Dziś możesz je odłożyć. Jedno po drugim. Bez winy. Bez tłumaczenia się. Bez walki.

Nów mówi:

„To, co już cię nie niesie - puść. To, co już cię nie kocha - odejdź. To, co ciąży - połóż.”

Nie wszystko musi zostać zabrane w kolejne dni twojego życia. Niektóre emocje były potrzebne tylko na chwilę. Niektóre relacje miały nauczyć, a nie zostać. Niektóre drzwi były po to, byś przez nie przeszła - a nie byś ciągle je domykała.
Dziś jest ten moment, w którym możesz powiedzieć sobie cicho: „Ja nie muszę już tego dźwigać.”

Odpuszczanie nie jest wyrzucaniem. Jest rozwiązywaniem supełków, które od dawna cisnęły twoje serce. Jest westchnieniem, które robi miejsce na oddech.

Po prostu połóż to, co już nie twoje: zmęczenie, które nosisz za długo, żałoby, których nikt nie widział, strach, który nie pozwalał ruszyć, głosy, które nie są twoje. Połóż. I zobacz, jak twoje ręce stają się lżejsze.

Dzisiejszy Nów nie jest ciemnością. Jest łagodnym zasłonięciem, żebyś mogła wreszcie coś odłożyć, nie patrząc, jak to odchodzi. Jutro zacznie przybywać światła. Ale dziś pozwól sobie na końce. Na te małe, na te duże, na te, o których wiesz tylko Ty. Bo w odpuszczaniu jest pierwsza iskra wolności.

Z czułością,
Twoja ja
- ta, która wie, że już nie musisz być ciężka.

• nów • odpuszczanie • zamknięcia • wolność • lekkość • cisza • rytm • intuicja • ukojenie •

19/11/2025

🟡 Dotyk, który widzi...

13 listopada (Międzynarodowy Dzień Niewidomych) przypomniał mi, że świat można „widzieć” na wiele sposobów. Że są ludzie, którzy nie patrzą oczami, a mimo to widzą głębiej - przez dotyk, dźwięk, bliskość, pamięć i intuicję. To dzień, który uczy nas pokory wobec własnych zmysłów i wdzięczności za te, które mamy.

To także moment, by zatrzymać się i powiedzieć: światło nie zawsze mieszka w oczach. Czasem mieszka w dłoniach, w słuchu, w sercu. I że każdy ma prawo doświadczać świata w sposób dla siebie dostępny - bez lęku, bez przeszkód, bez wstydu.

Kiedy pracujemy z dotykiem i dźwiękiem, szybko odkrywamy coś, o czym świat często zapomina: wibracja nie potrzebuje wzroku, by działać.

Dla osób niewidomych i słabowidzących kontakt z ciałem, naciskiem, temperaturą, rytmem i dźwiękiem staje się nie tylko formą relaksu - ale sposobem orientowania się w świecie, budowania bezpieczeństwa i przywracania połączenia ze sobą.

🟡 Masaż jako przestrzeń, w której „widzimy” inaczej

W pracy z osobami niewidomymi masaż nabiera szczególnego znaczenia. To forma terapii, która:

✨ nie wymaga kontaktu wzrokowego

✨ opiera się na czuciu, oddechu, regulacji układu nerwowego

✨ pozwala odbudować mapę ciała - często zaburzoną przez brak bodźców wzrokowych
✨ wzmacnia propriocepcję (czucie ułożenia ciała w przestrzeni)

✨ obniża napięcie wynikające ze stałej konieczności „radzenia sobie bez wzroku”

Dotyk staje się tu komunikatem: jestem bezpieczna, jestem bezpieczny, jestem w ciele, jestem widziana, widziany inaczej.

🟡 Dźwiękoterapia — terapia, która trafia tam, gdzie wzrok nie dociera

Wibracja jest jednym z najbardziej inkluzywnych narzędzi terapeutycznych.

Dlaczego?

Bo można jej doświadczyć bez patrzenia - od środka, przez kości, powięź, skórę i układ nerwowy.

Dla osób niewidomych i słabowidzących terapia dźwiękiem (misy, gongi, kamertony):

💛 daje poczucie orientacji - wibracja ma kierunek, intensywność, odległość, dzięki czemu „rysuje mapę przestrzeni”

💛 pomaga w regulacji układu współczulnego - obniża niepokój, który często towarzyszy funkcjonowaniu bez wzroku

💛 buduje poczucie granic ciała

💛 wycisza przeciążony słuch (bo osoby niewidome słyszą więcej, mocniej, szybciej)

💛 przynosi głęboki relaks - nie przez obraz, lecz przez rezonans

Terapie wibracyjne są dziś stosowane w rehabilitacji neurologicznej, integracji sensorycznej i terapii osób z dysfunkcją wzroku - właśnie dlatego, że dźwięk dociera tam, gdzie oko nie może.

🟡 Dlaczego to takie ważne?

Świat osób niewidomych bywa przeładowany:

✔️ ciągłą analiza dźwięków

✔️ koniecznością nadmiernej czujności

✔️ gotowością na nieprzewidywalne bodźce

✔️ napięciem wynikającym z chodzenia w świecie, który nie zawsze jest dostępny

Masaż i dźwiękoterapia tworzą dla nich coś niezwykle cennego: przestrzeń, gdzie można nic nie „widzieć”, tylko być. Oddychać. Czuć. Regulować się.

To moment, w którym ciało i system nerwowy mówią: nareszcie spokój.

🟡 A teraz coś, o czym świat mówi wciąż za mało

W terapii dotykowej i dźwiękowej odbiorcami są nie tylko osoby niewidome. Wiele z nich może być i jest - terapeutami. Ich zmysł dotyku bywa wyostrzony przez kompensację braku wzroku. Ich koncentracja głębsza. Ich ręce „widzą” tkanki tak, jak wzrok nigdy nie potrafi.

To nie jest ograniczenie. To dar. Praktyki masażu i dźwiękoterapii mogą być dla nich zawodem, pasją, drogą do niezależności - i liczne programy szkoleniowe na świecie to potwierdzają.

W świecie, który tak wiele opiera na patrzeniu, warto pamiętać: najgłębsze rzeczy i tak widzimy przez dotyk, słuch i obecność.

Masaż i dźwiękoterapia są dla osób niewidomych i słabowidzących nie tylko możliwe, ale niezwykle wartościowe - i terapeutycznie, i godnościowo.

A oni sami? Mogą być terapeutami równie dobrymi - a czasem nawet lepszymi - niż ci, którzy widzą.

Skąd to wiem? Również z doświadczenia. Miałam zaszczyt uczyć się i praktykować metody dźwiękowe Petera Hess® ramię w ramię z osobami niewidomymi. Ich uważność, delikatność i sposób „widzenia” świata przez dotyk i wibrację były dla mnie lekcją, którą noszę w sercu do dziś. Te spotkania nauczyły mnie pokory - i wdzięczności za to, że mogę patrzeć na świat też ich oczami… choć one patrzą w inny sposób.

• dotyk • wibracja • obecność • inkluzja • ciało • regulacja • bezpieczeństwo •

18/11/2025

🌬️ Wystarczy czasem jedno spokojne westchnienie, by zobaczyć, że to, czego się boimy, jest tylko cieniem, a nie zagrożeniem.

• oddech • cień • obecność • intuicja •

17/11/2025

✨ Z okazji Dnia Czarnego Kota - o przesądach i nie tylko... ✨

Od wieków ludzie bali się tego, czego nie rozumieli...

⚡️️ Czarnego kota, który przeszedł przez drogę

⚡️ Mądrych kobiet, które były zielarkami, akuszerkami, uzdrowicielkami, znającymi moc ziół, księżyca i cyklu natury. Ich wiedza była inna niż ta „naukowa” czy „kościelna”, więc wzbudzała niepokój. Kobieta, która potrafiła leczyć, słuchała swojego ciała i nie bała się samotności, była dla ówczesnego porządku zagrożeniem

⚡️ Dźwięku, który wibruje w ciele

⚡️ Ciszy, w której coś porusza się głęboko

Wszystko, co wymykało się schematom, budziło lęk. A z lęku rodziły się przesądy.

Mówiono, że czarny kot przynosi pecha, że kobieta, która potrafi uzdrawiać to czarownica, a dźwięk, który koi serce, to „coś wschodniego, podejrzanego”. I tak przez stulecia krążyły między ludźmi opowieści - nie o prawdzie, lecz o strachu.

A przecież czarny kot jest tylko kotem. Ma miękkie łapy, mądre oczy i serce, które bije spokojnym rytmem natury. A misa dźwiękowa nie jest czarem, lecz narzędziem, które pomaga wrócić do siebie. Do ciała. Do oddechu. Do ciszy, której w świecie wciąż tak mało.

Czasem słyszę, że misy dźwiękowe: „to jakieś czary-mary”, „buddyzm”, „magia”, „religia”.

A przecież masaż dźwiękiem nie ma nic wspólnego z wiarą. Nie prosi o wyznanie. Nie wymaga modlitwy. Nie mówi „musisz”. Jest jak oddech - po prostu jest.

Wibruje, przynosi spokój, harmonizuje, łagodzi napięcie. Nie dlatego, że jest magiczny, tylko dlatego, że człowiek jest "zbudowany z dźwięku".

Przesądy to nic innego jak echo dawnych lęków - tych, które kiedyś pomagały przetrwać, a dziś zatrzymują przed poznaniem. Ale gdy zaczynamy patrzeć z uważnością, dostrzegamy, że tam, gdzie była ciemność, może być też światło.

Bo czarny kot to nie symbol nieszczęścia, lecz wolności. Nie prosi, by go zrozumieć. Po prostu idzie własną drogą. A dźwięk? Dźwięk nie potrzebuje aprobaty. On po prostu brzmi - tak jak nasze serce, które wibruje w rytmie życia.

Nie przekonuj tych, którzy nie chcą słyszeć. Nie tłumacz światła tym, którzy widzą tylko cień. Po prostu bądź jak kot - obecna, cichy, uważna. I jak dźwięk - łagodny, ale prawdziwy.

Wszyscy uczymy się tego samego: że nie trzeba się bać tego, co inne.

Czasem to właśnie w tym, co nieznane, mieszka ukojenie, którego szukaliśmy przez całe życie.

• czułość • obecność • odwaga • akceptacja • dźwięk • cisza • kot • światło • zaufanie • mądrość • wolność • uzdrowienie •

16/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Rana, która wpuszcza światło ✨

Są momenty, które spadają na nas jak grom z jasnego nieba. Nie prosiliśmy o nie. Nie czekaliśmy. Nie przygotowaliśmy się. Przychodzą nagle - przerywając codzienność.

Jak telefon w środku nocy. Jak zdrada, której się nie spodziewaliśmy. Jak wypadek, strzał, czy nagła strata, która przewraca życie do góry nogami.

Nazywamy to traumą.

Ale trauma to nie tylko wydarzenie. To echo, które zostaje w ciele i w układzie nerwowym. To wspomnienie, które wraca nie wtedy, gdy chcemy - lecz wtedy, gdy ono chce. To drżenie serca, którego nie da się uciszyć. To napięcie mięśni, które mówi więcej niż tysiąc słów.

Ciało pamięta - nawet gdy umysł tak bardzo pragnie zapomnieć.

I wtedy pojawia się pytanie: czy można odnaleźć sens w czymś, co rani tak głęboko?

Ram Dass powiedział kiedyś słowa, które na pierwszy rzut oka brzmią niemal okrutnie:

✨ Rana jest miejscem, w które wchodzi w ciebie Światło ✨

A jednak…

kiedy patrzę na własne doświadczenia i na historie ludzi, których spotykam zaczynam rozumieć, co kryje się w tej myśli.

Bo właśnie w pęknięciach naszego życia rodzi się przestrzeń na coś nowego.

Pęknięcie nie tylko boli. Pęknięcie także otwiera. Otwiera na delikatność. Na uważność wobec tego, co wcześniej było niewidoczne.

Trauma nie jest lekcją, której chcieliśmy. Ale czasem to ona uczy nas najwięcej o kruchości, o współczuciu, o sile. Przypomina, że w każdym człowieku drzemie miękkie, czułe serce zdolne do miłości i przebaczenia, choć droga do tego bywa bardzo długa.

Piszę te słowa, a obok mnie stoi misa dźwiękowa. Jej głęboki ton rezonuje we mnie jak echo zdania Ram Dassa. Wibracja dociera tam, gdzie nie sięga umysł:

💛 do ciała, które pamięta

💛 do serca, które drży

💛 do miejsc, które chcą być otulone

Dźwięk nie zabiera bólu. Ale przypomina, że wciąż można oddychać. Że przez szczeliny wciąż może przejść światło.

Może więc nie chodzi o to, by zapomnieć. Nie o to chodzi.

Może chodzi o to, by wziąć swoją ranę za rękę i pozwolić jej stać się bramą do czegoś nowego, do:

💛 głębszej obecności

💛 większej miłości

💛 światła, które choć przychodzi nieproszone, niesie w sobie obietnicę uzdrowienia.

rana • światło • uzdrowienie • obecność • czułość • dźwięk • ciało pamięta • uzdrowienie • przebaczenie •

15/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Pozwól im, a potem pozwól sobie ✨

Życie często przypomina rzekę – płynącą spokojnie, a czasem pełną wirów i nurtów, które próbują nas wciągnąć. Spotykamy na swojej drodze ludzi, którzy zamiast dawać nam skrzydła, próbują je podcinać. Takich, którzy nie zapraszają do swojego ognia, a do swojego cienia. Którzy szemrzą za plecami albo z rozczarowaniem kiwają głową na nasze wybory.

Wtedy, jak mówi Mel Robbins, najprościej – i najtrudniej zarazem - jest ... pozwolić im.

Pozwolić, by rzeka płynęła tam, gdzie chce. Pozwolić, by inni tańczyli w rytmie, którego nie słyszymy. Pozwolić, by ich słowa, jak jesienne liście niesione wiatrem, spadały obok, a nie wprost do naszego serca.

Bo ich opinie, ich plany, ich krytyka - nie mówią nic o nas. To echo ich własnych historii, lęków, braków i tęsknot. Nasza moc zaczyna się tam, gdzie kończy się próba kontrolowania cudzego świata.

„Let them” - pozwól im. To jak otwarcie dłoni, którą trzymaliśmy zbyt mocno. To jak westchnienie ulgi, w którym zrzucamy ciężar, który nigdy nie był nasz. To jak cisza po burzy, w której wreszcie słyszymy swój własny głos.

A gdy pozwolimy im być, kim są - wtedy przychodzi ten najważniejszy moment. „Let me”- pozwól sobie...

✨ marzyć tak wysoko, jak chcesz

✨ wybierać ludzi, którzy widzą w Tobie światło, a nie cień

✨ tańczyć w rytmie, którego inni nie rozumieją, ale który w Twoim sercu jest najprawdziwszy

Bo rzeka nie pyta, dokąd płynie – ona po prostu płynie. I Ty też nie musisz tłumaczyć swojego nurtu.

Bo siła nie leży w tym, by uciszyć cudze opinie. Siła leży w tym, by rozbrzmieć własnym dźwiękiem.

„Przestań marnować swoją energię na próby kontrolowania lub zmieniania innych ludzi. Pozwól im pokazać, kim naprawdę są. A wtedy Ty możesz wybrać, co zrobisz dalej.”
(Mel Robbins)

Komu pozwolisz dziś odejść ze swojego serca, by zrobić miejsce na to, co naprawdę Twoje?

• czułość • wolność • obecność • wybór • rzeka • lekkość • światło • oddech • spokój • wdzięczność • pozwól • sobie • mel robbins • czułość • uważność • wolność •siła kobiet

14/11/2025

🟡 Między ciszą a dźwiękiem – z pamiętnika podróży 🟡

✨ Pamięć, którą niesie ciało ✨

Są chwile, które przechodzą przez nas jak lekki powiew wiatru - ulotne, niemal niezauważalne. Są i takie, które osiadają głęboko, jak kropla w wodzie. Rozchodzą się falą, barwiąc całość.

Ciało pamięta je wszystkie. Pamięta radość, która rozszerzała klatkę piersiową. Pamięta strach, który ścisnął gardło. Pamięta każde słowo - to miękkie jak aksamit i to ostre jak szkło.

Wędrujemy przez życie jak po ogrodzie. Każda myśl, każdy gest, każde słowo to nasionko wrzucane w ziemię naszego ciała. Jedne zakwitną w spokój i wdzięczność. Inne w cierń, który ukłuje w najmniej oczekiwanym momencie.

To, co wydaje się błahostką, często okazuje się najtrwalsze. Słowo wypowiedziane w gniewie, którego nie chcieliśmy, ale wyszło - może zamieszkać w naszych barkach. Gest pełen troski i łagodności - rozświetli oddech.

Można powiedzieć, że jesteśmy biblioteką bez końca. Na jej półkach zapisane są nie tylko świadome wspomnienia - fotografie, zdania, daty lecz i te nieuchwytne: zapach deszczu, który wywołał tęsknotę. Brzmienie czyjegoś śmiechu, które zostało w sercu na zawsze. Własne spojrzenie w lustro - pełne zwątpienia albo dumy.

Ciało jest kustoszem tej biblioteki. Przechowuje wszystko z niezwykłą skrupulatnością. Dlatego słowa Phylicii Rashad są jak dzwon, który przypomina: bądź świadomy. Nie wszystko, co do ciebie dociera, warto w sobie zatrzymać. Nie każde zdanie zasługuje na to, by je pielęgnować. Nie każde słowo powinno stać się twoją pieśnią.

🔹 Wszystko, co robisz, każda myśl, którą masz, każde słowo, które wypowiadasz, tworzy pamięć, którą będziesz nosić w swoim ciele. Wpływa na ciebie w subtelny sposób, którego nie zawsze jesteś świadomy. Mając to na uwadze, bądź bardzo uważny i wybiórczy🔹 – Phylicia Rashad.

Everything you do, every thought that you have, every word you say, creates a memory that you will hold in your body. It’s imprinted on you and affects you in subtlyou are not always aware of. With that in mind, be very conscious and selective.

Bo to, co wybierasz, zostanie z tobą - cichym echem albo głośnym hukiem. Będzie kształtować twoją przyszłość.

Świadomość jest jak latarnia na brzegu. Oświetla nasze wybory. Pozwala zdecydować, czy chcemy wrzucić do swojego ogrodu kolejne ziarno niepokoju - czy raczej posiać wdzięczność. Czy nasze ciało będzie domem pełnym kurzu i ciężaru, czy miejscem, w którym słychać śmiech, czułość i lekkość.

Może więc warto codziennie choć na chwilę zatrzymać się i posłuchać:

💛 Co dziś zapisuję w sobie?

💛 Jakim słowem obdarzam innych?

💛 Jakim tonem zwracam się do samej siebie, do samego siebie?

Bo każde takie spotkanie, nawet najkrótsze, zostaje. Zostaje w mięśniach, w rytmie serca, w oddechu.

Jesteśmy zapisem wszystkiego, co wydarzyło się w nas i wokół nas. Ale mamy też moc bycia redaktorami własnej opowieści. Możemy wybierać, które zdania zostawimy, które słowa podkreślimy, a które pozwolimy odpłynąć w niepamięć.
To subtelna sztuka selekcji, której warto się uczyć. Ze względu na siebie i na tych, którzy stoją obok.

Bo w gruncie rzeczy… każdy z nas chciałby być ogrodem, w którym dobrze się oddycha.

Co dziś zapisujesz w sobie? Jakim słowem obdarzasz innych? Jakim tonem zwracasz się do siebie?

Niech to, co zostaje w Tobie, będzie darem – a nie ciężarem.

📖 Phylicia Rashad (ur. 1948) – amerykańska aktorka, reżyserka i pedagog. Znana m.in. z roli Claire Huxtable w kultowym serialu The Cosby Show. Ceniona jest również za swoje refleksyjne i inspirujące słowa, które przypominają o odpowiedzialności za słowa, uważności i świadomym kształtowaniu własnej drogi.

• ogród wewnętrzny • ciało pamięta • echo wspomnień • mięśnie i emocje • świadomy wybór • wdzięczność • lekkość • śmiech i czułość • subtelna selekcja • oddech obecności •

13/11/2025

💌 Kochana,

nie bój się kolorów, nawet tych, które wydają się za głośne jak klaksony pakistańskich dróg. Nie tłum ciszy w sobie, ale też nie bój się hałasu świata. Jedno i drugie jest potrzebne - żebyś mogła usłyszeć, jak naprawdę brzmisz.

Maluj swoje dni jak pakistańscy kierowcy malują swoje Bedfordy - z wdzięcznością, z modlitwą, z odrobiną szaleństwa. Niech każdy detal, każda rysa, każdy odcień będzie prawdziwy.
Nie po to, by ktoś cię podziwiał, ale byś sama rozpoznała się w swoich barwach.

Jeśli dziś czujesz kurz drogi na sercu, nie ścieraj go - to znak, że idziesz, że żyjesz, że dźwięk twojej podróży wciąż trwa.

Pamiętaj, że nawet najbardziej zmęczony kolor może znów rozbłysnąć, gdy dotknie go światło.

💛 Umeed zinda hai – Nadzieja wciąż żyje
.. Tak długo, jak długo sięgasz po pędzel, choćby drżała ci dłoń.

• kolor • nadzieja • cisza • dźwięk • droga • serce • podróż • odwaga • światło •

12/11/2025

🔔 Dźwięk, który się troszczy - masaż dźwiękiem wsparciem w chorobie Cukrzycy

14 listopada - Światowy Dzień Cukrzycy przypomina o tej podstępnej chorobie.

Gdy poziom glukozy tańczy w naszych naczyniach niczym niespokojna nuta, organizm wysyła sygnały: neuropatia, zaburzone krążenie, zmęczenie. Pośród standardowych metod leczenia - dieta, insulina, aktywność - pojawia się też czuła ścieżka wsparcia: masaż dźwiękiem według metody Petera Hessa®.

Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych, w których dochodzi do zaburzeń w produkcji lub działaniu hormonu insuliny, co prowadzi do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. W dłuższej perspektywie skutki mogą być poważne: uszkodzenia naczyń krwionośnych, nerwów i narządów - takie jak neuropatia obwodowa, stopa cukrzycowa, retinopatia, zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

Niezwykle ważna jest kompleksowa opieka: kontrola glukozy, styl życia, leczenie powikłań oraz wsparcie psychofizyczne.

Wsparciem w zdrowieniu może też być masaż dźwiękiem.

Dlaczego masaż dźwiękiem ma sens przy cukrzycy?

💛 Relaksacja i odciążenie układu nerwowego

Badania z udziałem metod Peter Hess Sound Massage® pokazują, że masaż dźwiękiem mis może aktywować układ przywspółczulny (np. poprzez nerw błędny) i prowadzić do głębokiej relaksacji. W stanach przewlekłego stresu (a taki często towarzyszy cukrzycy) hormon kortyzolu podnosi poziom glukozy - relaks może wspomóc wyrównanie metaboliczne.

💛 Poprawa krążenia i stymulacja receptora wibracji ciała

Dźwięki mis działają zarówno przez skórę, jak i struktury wewnętrzne (mięśnie, ścięgna, naczynia) - co sprzyja lepszej percepcji ciała, poprawie ukrwienia i aktywacji receptorów czucia. Przy cukrzycy z zaburzoną perfuzją kończyn może to być wsparcie w profilaktyce powikłań.

💛 Wspomaganie w schorzeniach towarzyszących - neuropatia, stopy cukrzycowe

Systematyczny przegląd badań wykazał, że masaże - choć wymaga to dalszych badań - wykazują potencjał w redukcji objawów neuropatii i poprawie parametrów glikemii. Tutaj - kwalifikacje masażysty i współpraca z lekarzem są kluczowe.

💛 Wzmocnienie sensu codziennych rutuałów opieki nad sobą

Sesje masażu dźwiękiem stwarzają przestrzeń, w której pacjent może „odetchnąć”, wsłuchać się w ciało - to moment trudny do przecenienia w długiej kronice choroby przewlekłej. Zdrowienie to nie tylko liczby, ale stan obecności.

Jeśli pracujesz z osobami z cukrzycą lub byłaś, byłeś pacjentem - otwórz się na dźwięk.

Zarezerwuj sesję masażu dźwiękiem jako dar dla ciała i umysłu. Sprawdź, jak cicho rezonuje zdrowie - nie zamiast leczenia, lecz obok niego.

Pamiętaj jednak, ze masaż dźwiękiem nie zastępuje tradycyjnego leczenia. Zawsze konsultuj się z lekarzem przed wprowadzeniem terapii wspomagających.

W komentarzach znajdziesz link do mojego posta - Projekt „Stres und Entspannung – Dźwięk w edukacji diabetologicznej.

• obecność • wibracja • oddech • współpraca • relaks • wsparcie • ciało • umysł • cukrzyca • troska •

Moc Dobrych Wibracji - masaż i kąpiele w dźwiękach

23/11/2025

22/11/2025

21/11/2025

20/11/2025

19/11/2025

18/11/2025

17/11/2025

16/11/2025

15/11/2025

14/11/2025

13/11/2025

12/11/2025

Adres

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria