Rodzicielska Terapia Jąkania

23/02/2023

Źródło: Oswoić Depresję

Okazuje się, że istnieje taka ważna zasada - zasada „trzech minut”. Działa zarówno dla małżonków, jak i dla dzieci. Kiedy rodzice w rodzinie zaczynają stosować tę zasadę to zauważają, że ich relacje zmieniają się znacznie na lepsze.
Regułą „pierwszych trzech minut” polega na tym aby zawsze spotykać dziecko z tak wielką radością, jakbyś spotykał przyjaciela, którego nie widzieliśmy przez wiele, wiele lat. I nie ma znaczenia czy wróciłeś ze sklepu, w którym byłeś po chleb, czy wróciłeś z pracy do domu. Zwykle wszystko, czym dziecko chce się z tobą podzielić „rozdaje” w pierwszych minutach spotkania. To właśnie na tym polega cała ważność reguły aby nie przegapić tego czasu.
Natychmiast zauważysz tych rodziców, którzy intuicyjnie przestrzegają zasady „pierwszych trzech minut”. Na przykład, zabierając dziecko ze szkoły, zawsze kucają na poziomie oczu, przytulają się podczas spotkania i mówią, że za nim tęsknili podczas gdy inni rodzice po prostu zabierają dziecko za rękę, mówią „idziemy”,rozmawiając przy tym przez telefon.
Wychodząc z pracy, natychmiast zwracaj uwagę na dziecko. Masz kilka minut, by usiąść obok niego, zapytać o jego dzień i wysłuchać. Potem idź na obiad i obejrzyj wiadomości.
WAŻNE NIE ILOŚĆ CZASU, ALE EMOCJONALNA BLISKOŚĆ.
Czasami kilka minut rozmowy "od serca" oznacza o wiele więcej dla dziecka niż cały dzień spędzony z tobą. Fakt, że zawsze jesteśmy zmartwieni i zabiegani nie sprawi, że nasze dzieci będą szczęśliwsze, nawet jeśli wierzymy, że robimy to dla nich ich dobrobytu.
Dla rodziców i dzieci wyrażenie „czas razem” ma inne znaczenie. Dla dorosłych wystarczy, że dzieci są tuż obok nich, kiedy robią coś w domu lub chodzą do sklepu. Ale dla dzieci pojęcie „czasu razem” polega na spoglądaniu oko w oko, kiedy rodzice siedzą obok nich, odkładają na bok telefony komórkowe, eliminują myśli o setkach swoich problemów i absolutnie nie są rozpraszani przez inne postronne rzeczy. Dziecko nigdy nie będzie ufać jeśli poczuje, że w czasie spotkania u rodziców jest coś ważniejszego niż ono.
Oczywiście rodzice nie zawsze mają czas na wspólną zabawę ze swoimi dziećmi, ale w takich krótkich chwilach robią tylko to, czego chce dziecko. Nie oferuj mu swoich opcji na czas wolny. Czas jest przemijający i ani się obejrzysz jak twoi synowie i córki dojrzeją, więc nie trać czasu i buduj z nimi zaufania już teraz. Niech zasada „trzech minut” będzie dla ciebie przydatna.
Natalia Siroticz via Oswoić Depresję

19/01/2023

13/01/2023

Spróbuj.
~~~

13/01/2023

Autor: Wojciech Eichelberger, ze zbioru tekstów pt. „Ciało i dusza”

Wiele kobiet, które spotykam zarówno w moim życiu prywatnym, jak i zawodowym, pyta, dlaczego doświadczają nagłych, niekontrolowanych i niezrozumiałych napadów złości. Postanowiłem więc zająć się tym tematem. Ale jak na postmodernistycznego psychoterapeutę przystało, pomyślałem najpierw: to zależy – np. od indywidualnych cech i losów danej kobiety, przecież za tym samym objawem (w tym wypadku gniewem) mogą stać bardzo różne przyczyny, a poza tym, nie ma dwóch takich samych przypadków itd., itd. W mojej wyobraźni pojawiły się stosy zapisanych stronic, układających się w obszerną monografię pod tytułem „Kobieta bez gniewu i skazy”, czy coś w tym rodzaju i… ręce mi opadły. Nigdy tego nie napiszę, pomyślałem. Za chwilę jednak poczucie obowiązku i zawodowy nawyk przychodzenia z pomocą za wszelką cenę wzięły górę. Postanowiłem zachować się jak mężczyzna i dać na to pytanie krótką, zwartą, pryncypialną i konserwatywną odpowiedź. Oto ona.

Po pierwsze – pamiętajmy, że kobieta, zanim stanie się kobietą, długo jest dziewczynką, a dziewczynka powinna być cicha, grzeczna, miła i słodka. I pamiętać, że złość piękności szkodzi. Powinna mówić cichutko i cieniutko, a najlepiej wcale, bo dziewczynki i ryby głosu nie mają. Dziewczynka powinna ustępować, oddawać, ulegać, służyć, wyręczać, opiekować się, na nic się nie skarżyć i cieszyć się, że żyje. Powinna być zwiewna i lekka jak mgiełka, poruszać się na paluszkach bezszelestnie jak motylek. Powinna być czyściutka i bielutka. Niczego brudnego nie dotykać, nie pocić się i nie wydzielać żadnego naturalnego zapachu. Oczywiście, nie powinna się niczego brzydzić, a jeśli się brzydzi, to nie powinna tego pokazywać. Od najwcześniejszych lat winna pasjonować się proszkami do prania, wybielaczami, środkami czyszczącymi i bakteriobójczymi, a nade wszystko dezodorantami. Powinna marzyć o tym, że jak będzie duża, to wystąpi być może w telewizyjnej reklamie jakiegoś superproszku, po którym pranie będzie jeszcze bielsze niż dotąd. Dziewczynka powinna jeść jak ptaszek, pić jak ptaszek i wydalać jak ptaszek. A najlepiej wcale. Umiejętność siedzenia godzinami na przepełnionym do granic możliwości pęcherzu moczowym to podstawowe wyposażenie na dalszą drogę kobiecego życia. Dziewczynka powinna szanować autorytety i wiedzieć, kto tu rządzi. Dlatego nie powinna niczego odmawiać swoim dorosłym opiekunom, krewnym, nauczycielom, korepetytorom, spowiednikom i lekarzom. A także listonoszom, strażakom, policjantom i innym ofiarnym służbom mundurowym, nie mówiąc o urzędnikach administracji państwowej i wszelkich innych szacownych instytucji. Każda dziewczynka powinna wiedzieć, że jeśli jest bita albo wykorzystywana przez silniejszych, to jest to wyłącznie jej wina. Krótko mówiąc, zasłużyła sobie. Dziewczynce nie wypada chcieć i nie wypada nie chcieć. A gdy ją ktoś zapyta, czego chce, powinna odpowiedzieć: sama nie wiem. Dziewczynka powinna się bać, wstydzić i brzydzić swego ciała (szczególnie, gdy zaczyna dorastać). Najlepiej się do niego nie przyznawać. Trzymać ręce na kołdrze i wszelkimi dostępnymi środkami walczyć z owłosieniem nóg. Jednym słowem, dziewczynka może być, a nawet jest, mile widziana pod warunkiem, że jej nie ma. Po drugie – dzięki takiemu ułożeniu dziewczynka, gdy stanie się kobietą, będzie wiedziała, jak poruszać się w świecie. A w szczególności zrozumie, że gdy ją boli, to tak naprawdę nie boli. Gdy jej się chce, to tak naprawdę jej się nie chce, a gdy nie chce, to właśnie chce. Gdy płacze, to histeryzuje i jest niewdzięczna. Gdy się na coś nie zgadza, to jest wredna i cyniczna. Gdy się cieszy, to się wygłupia albo jest pijana. Gdy chce ładnie wyglądać, to się mizdrzy, a gdy kimś się zainteresuje, to się puszcza. Gdy się wstydzi, to jest głupia, a gdy się nie wstydzi, to jest bezwstydna. Gdy się przy czymś upiera, to przesadza, a gdy się nie upiera, to nie wie, czego chce. Jak kocha, to jest naiwna, a jak nie kocha, to jest zimna. Gdy ma ochotę na seks, to jest suką, a gdy nie ma ochoty na seks, to też jest suką. Jeśli chce być kimś – to znaczy, że przewróciło się jej w głowie, a jak nie chce być kimś, to jest głupią kurą. Jeśli jest sama, to znaczy, że nikt jej nie chciał, a jeśli jest z kimś, to znaczy, że cwana. Wtedy też będzie wiedzieć, że gdy dostaje furii – to jej się tylko tak zdaje. W każdym razie, może być pewna, że nie ma żadnych prawdziwych powodów do gniewu i powinna udać się po poradę do psychoterapeuty.

Brzmi znajomo ? Dla mnie bardzo. Niestety.

Fot. Pixabay

07/02/2022

Autentyczność...To temat, do którego często wracam, a właściwie towarzyszy mi na co dzień. Dużo się mówi o autentyczności. Znajdziemy wiele cennych publikacji, podcastów, warsztatów. Jest to niezwykle budujące i cieszy, tym bardziej, że osób, którym ta cecha jest bliska, przybywa. Nie chcę tu rozpatrywać samego pojęcia i tego czy warto być autentycznym i czy może są sytuacje, w których bycie nim niezupełnie się sprawdza.
Chciałabym natomiast sięgnąć do dziecięcej autentyczności, do tego, jak prawdziwi jesteśmy będąc dziećmi. Rodzimy się z pewnym zasobem różnych cech, mniej lub bardziej atrakcyjnych dla naszych bliskich. Z czasem jesteśmy kształtowani przez otoczenie. Często odcina się nas od naszej wyjątkowości. Są pewne normy, do których " trzeba" młodego człowieka "podciągnąć". Pojawia się ocenianie (przez rodzinę, znajomych, nauczycieli w przedszkolu i szkole). Moje doświadczenie pokazuje, że przynosi ono więcej szkody (o tym już wkrótce będzie warsztat rozwojowy). Bardzo często dziecko traci kontakt z samym sobą, z emocjami i z tymi zasobami, z którymi się urodziło. To utrudnia życie. Sprawia, że przestajemy siebie akceptować i dążymy do wzorców, które społecznie uznane zostały za pożądane. Często jako rodzice martwimy się, że naszemu dziecku brak np. przebojowości. Widzimy w nim zbyt wiele nieśmiałości. A może po prostu jest uważne, taktowne, czujne? Może potrzebuje więcej czasu, by oswoić się z czymś dla niego nowym? Odwrotnie - niekiedy sen z powiek spędza nam myśl o tym, że nasze dziecko nie ma hamulców i zbyt bezpośrednio mówi, o tym co myśli. Może to dziecko więcej widzi? Jest szczere, otwarte i jasno komunikuje, że kogoś lub czegoś nie lubi. Ma do tego prawo. Coś, co wydaje nam się wadą może okazać się zaletą. Myślę, że warto pozwolić dzieciom być sobą. Wychowywać rzecz jasna, ale poprzez rozmowy, dociekanie, stawianie pytania: "dlaczego?", próby zrozumienia zachowań, które są inne niż nasze - rodziców, ale czy złe?
W czasie warsztatów, które prowadzę metodami: Horse Assisted Education i Applied Drama oraz sięgam po mądrość płynącą z baśni, pokazuję uczestnikom, że każdy może znaleźć w sobie wyjątkowość. Skłaniam do poszukiwań indywidualnych zasobów i zauważenia jak są wartościowe, oryginalne, ciekawe. Stwarzam przestrzeń, w której każdy z uczestników może wydobyć z siebie interesującą cechę, pokazać ją światu i uwierzyć w siebie.
Najbliższe warsztaty już 13 lutego🙂
Więcej informacji znajdziesz tu⬇️

http://platan-hipoterapia.pl/programy-rozwojowe/ -u-platana

Kontakt ze mną⬇️ Zapraszam🙂
http://platan-hipoterapia.pl/kontakt/

03/01/2022

Bywa, że cisza jest najgłośniejszym momentem życia.

Witamy w 2022! Cieszę się, że możemy razem rozpocząć ten rok.

22/10/2021

https://www.facebook.com/113496416978301/photos/a.117999859861290/392091639118776/

Z okazji Międzynarodowego Dnia Świadomości Jąkania zapraszamy 22. października 2021 roku w godzinach 10:00-12:00 zainteresowanych rodziców, nauczycieli, osoby jąkające się do konsultacji telefonicznych z psychologiem Anną Kwiatkowską (telefon 501-405-570) i neurologopedą Zenobią Bogdanowską (telefon 604-273-752). 🙂

19/10/2021

Rodzicielska Terapia Jąkania - Starujemy 4 listopada 2021 r.
Webinaria, Zajęcia on-line dla Dzieci "z zacięciem", materiały do pracy.

Pracujemy w trzech grupach:

Dzieci - 2 i 4 czwartek w miesiącu
zajęcia on-line, teczka pracy, filmiki dotyczące metod upłynniania mowy, propozycje zabaw

Rodzice - 1 czwartek w miesiącu
materiały wideo, Webinaria, konsultacje, Seminarium Rodzicielska Terapia Jąkania

Specjaliści - 3 czwartek w miesiącu
Webinaria, materiały do pracy z dzieckiem "z zacięciem", Teczka pracy Dziecko z "zacięciem"

Informacje i zapisy:
Kamila Marcinowska
tel. 504 097 657
e-mail: seminarium@rodzicielskaterapiajakania.pl

Zapraszam :) Zdzisław Gładosz Bogusław Pietrus - kontynuując nasze turnusowe rozmowy :)

14/08/2021

My z Labą odliczamy 3...
Widzimy się w Jastrzębiej Górze

08/06/2021

Miejsce w którym Dzieci rozkwitają...