Terapia dla Par, Małżeństw i Związków. Aleksandra Jurek

24/09/2025

Gdzie jest granica?

Na pierwszy rzut oka to tylko zabawa. Tak, jak u dwóch kotów – turlanie, podgryzanie, skakanie na siebie. Czasem wygląda to jak czułość, czasem jak walka. Obserwując trudno od razu rozpoznać, czy to jeszcze radosna gra, czy już moment, w którym pojawia się ból.

Podobnie dzieje się w relacjach między ludźmi.
Gdzie kończy się żart, a zaczyna drwina?
Gdzie przytulenie daje bliskość, a gdzie zaczyna być duszącym uściskiem?
Gdzie mocniejsza reakcja jest spontaniczną ekspresją, a gdzie przeradza się w agresję?

Granice nie zawsze są oczywiste. Czasami osoba, która rani, nie widzi, że przekroczyła linię. Czasami osoba raniona też nie rozpoznaje momentu, w którym przestała się bawić, a zaczęła cierpieć. Może być trudno powiedzieć „stop”, gdy coś zaczyna boleć. Jeszcze trudniej, kiedy przez lata byliśmy uczeni, że nasze „nie” nie ma znaczenia.

A jednak właśnie tu zaczyna się praca nad sobą i nad relacjami.

Rozpoznawanie, co jest dla mnie komfortowe, a co nie.

Zauważanie momentu, w którym pojawia się dyskomfort.

Ćwiczenie odwagi, by mówić: „to dla mnie za dużo”, „nie chcę tego”.

I uczenie się, jak reagować, kiedy to ja niechcący przekraczam cudze granice.

Granice są częścią zdrowej bliskości. Nie odbierają czułości ani spontaniczności – przeciwnie, sprawiają, że druga osoba może czuć się bezpieczna. A bezpieczeństwo jest fundamentem relacji.

Czasem warto zadać sobie pytanie:
Czy to, co miało być zabawą, wciąż daje radość – czy już zostawia we mnie ślad bólu?

Call now to connect with business.

24/08/2025

Zakończenie wakacji – co zabieramy ze sobą?

Wakacje dobiegają końca. Dla wielu par to był moment, w którym mogli zatrzymać się na chwilę, odpocząć od codziennego pośpiechu i pobyć ze sobą w inny sposób niż na co dzień. To także czas, w którym często wychodzą na jaw różnice w oczekiwaniach – dla jednych odpoczynek oznacza aktywne podróżowanie, dla innych leniwe chwile na leżaku. Bywa, że trudno pogodzić te potrzeby, a wtedy urlop zamiast łączyć – potrafi też konfrontować.

Warto teraz zadać sobie kilka pytań:

Jak spędziliśmy ten czas?

Czy udało nam się być razem – nie tylko obok siebie, ale naprawdę ze sobą?

Czego zabrakło?

Co możemy wziąć z tego doświadczenia na kolejne miesiące?

To dobry moment, by przyjrzeć się, jak wykorzystaliśmy wakacje – nie po to, żeby się oceniać, ale by lepiej rozumieć siebie i swoje potrzeby. Czas wolny często obnaża to, co w codzienności przykrywa rutyna: naszą zdolność (lub trudność) bycia blisko, rozmawiania, spędzania wspólnych chwil.

Call now to connect with business.

13/08/2025

Dane mi było poznać Pana Boba i w pewien sposób stać się częścią jego historii. Mam poczucie, że jest jak Feniks – wielokrotnie rodził się z popiołów, niosąc w sobie doświadczenia, które nie tylko go ukształtowały, ale i nadały sens temu, co dziś robi. Przeszedł długą, wymagającą drogę i właśnie dlatego doskonale rozumie, był na tej ścieżce, przeżył to wszystko i wie, co mówi oraz co robi.

Z całego serca wierzę, że wraz z Panią Barbarą tworzą zespół absolutnie wyjątkowy – cudowny team, w którym pasja spotyka się z profesjonalizmem, a doświadczenie z wrażliwością. Razem są oddani ludziom w sposób niezwykle autentyczny – nie tylko w pracy z uzależnieniem, ale także w codziennym, ludzkim byciu dla drugiego człowieka.

Mam dla nich ogromny szacunek – dla tego, jaką drogę każde z nich przeszło, dla ich nieustannego szacunku wobec innych, dla mądrości, z jaką podchodzą do człowieka, dla prawdy, w której żyją i którą się dzielą. To, co robią, płynie z serca i z pasji, a jednocześnie jest osadzone w solidnym, profesjonalnym fundamencie.

To dar – nie tylko dla osób, którym pomagają, ale też dla wszystkich, którzy mogą ich spotkać na swojej drodze. 💚

🔥 „Żeby wyjść z uzależnienia, trzeba zmienić tylko jedną rzecz – wszystko.”
Pan Łukasz Jankowski, założyciel Ośrodka Leczenia Uzależnień Prometeusz, opowiada o swojej pracy, sile przemieniających łez i nadziei, która potrafi zapłonąć nawet w najciemniejszych momentach życia.

💬 Dowiedz się:
- skąd wzięła się nazwa „Prometeusz”
- dlaczego zmiana całego życia jest kluczem do trzeźwości
- co daje siłę do codziennej pomocy innym

Przeczytaj wywiad i zobacz, jak wygląda droga do wolności:
👉 https://osrodkiterapii.pl/wywiad-z-panem-lukaszem-jankowskim.../

10/08/2025

"Przepraszam” – słowo, które może zbliżać… albo oddalać

O przepraszaniu — gdzie jest zdrowy środek?

Niektórzy mówią „przepraszam” niemal odruchowo. Nawet wtedy, gdy nie zrobili nic złego. Wychowali się w przekonaniu, że to słowo łagodzi napięcie, więc używają go jak plaster na wszystko.
Ale są też tacy, którzy… prawie nigdy go nie wypowiadają. Nie czują potrzeby, nie widzą winy w swoim zachowaniu. Czasem wręcz uważają, że przeprosiny należą się tylko im.

To dotyczy nie tylko związków — podobne schematy działają w relacjach z przyjaciółmi, w rodzinie, między rodzicami i dziećmi, a nawet w relacjach zawodowych. Bo „przepraszam” to nie tylko słowo — to komunikat: „Widzę Cię. Widzę Twój ból. Biorę odpowiedzialność za swój kawałek tej sytuacji”.

A zdrowe „przepraszam”?
To takie, które:
💡 wynika ze świadomości, że nasze zachowanie kogoś zraniło,
💡 bierze odpowiedzialność za swoją część,
💡 jest wypowiedziane z autentyczną intencją naprawienia relacji, a nie z lęku przed odrzuceniem.

Jeśli czujesz w sercu potrzebę przeprosin, robisz to świadomie i nie jest to Twój automatyczny mechanizm — to znak, że jesteś w zdrowej przestrzeni kontaktu z sobą i drugim człowiekiem.

A co, jeśli Ty przepraszasz, a druga strona nigdy?
Warto wtedy zobaczyć, czy w tej relacji jest miejsce na wzajemność i obustronną odpowiedzialność. Bo przeprosiny nie są słabością. Są dojrzałym mostem, który łączy ludzi — ale most musi mieć dwa końce.

💬 A Ty — w których relacjach najłatwiej Ci przepraszać, a w których najtrudniej?

02/08/2025

"Bywamy razem, a jednak osobno.
Bywamy osobno, choć wciąż w sobie.
Czy związek to zawsze „razem”?
A „osobno” — czy to już koniec, czy może początek czegoś prawdziwego?
W gabinecie pary przyglądamy się tym chwilom ciszy, napięcia, tęsknoty i bliskości."

31/07/2025

Czy urlop razem to zawsze „razem”? A osobno – to samotność?

W związkach wiele znaczeń przypisujemy słowu razem. Zwłaszcza w kontekście wspólnego czasu – wakacji, urlopu, odpoczynku. Czasem wydaje się, że wspólny wyjazd to dowód miłości. Że razem = blisko. Że osobno = coś jest nie tak.

Tymczasem w terapii par często okazuje się, że:

wspólny urlop nie zawsze zbliża,

osobny nie zawsze oddala,

a bycie razem nie zawsze chroni przed samotnością.

Bo można leżeć obok siebie na plaży i czuć się bardzo daleko. A można być osobno fizycznie, ale wciąż czuć się połączonym sercem, myślą, intencją.

Nie każda para potrzebuje tego samego. Dla jednych wspólny wyjazd to szansa na budowanie bliskości. Dla innych – wyzwanie pełne oczekiwań, napięć i trudnych emocji. Są też tacy, którzy potrzebują przestrzeni, by móc zatęsknić, odetchnąć, spotkać się ze sobą – by potem lepiej spotkać się z drugim.

Urlop nie jest gwarancją szczęścia. Tak samo jak żadna forma „razem” nie chroni przed samotnością, jeśli relacja jest pełna milczenia, pretensji lub niezrozumienia.

Może warto więc zapytać:

Czego oboje naprawdę potrzebujemy?

Czy chcemy być razem z lęku przed samotnością – czy z pragnienia bliskości?

Czy „wspólny czas” oznacza dla nas to samo?

I pamiętać, że każda forma bycia razem – nawet ta, która zawiera w sobie przestrzeń na bycie osobno – może być wyrazem dojrzałości, nie kryzysem.

24/07/2025

Konflikt lojalności – kiedy nie da się być „po środku”Rozstania – czy to przyjaciół, czy partnerów – bywają burzliwe, bolesne, pełne emocji. Czasem w ich centrum znajduje się ktoś trzeci – wspólny znajomy, przyjaciel, członek rodziny. I wtedy pojawia się trudny dylemat: jak być lojalnym wobec dwóch stron, które już nie potrafią być razem?To, co warto jasno sobie uświadomić, to fakt, że nie da się być w dwóch miejscach na raz. Nie da się być w pełni w relacji z dwiema osobami, które są w konflikcie, i jednocześnie zachować wobec każdej z nich tę samą jakość więzi. Próba „stania po środku” często prowadzi do rozdarcia – wewnętrznego i międzyludzkiego.To nie neutralność – to unikanie odpowiedzialności.Kiedy ktoś raz jest blisko jednej osoby, a potem drugiej, często z pominięciem lub ukryciem tego faktu przed obiema stronami – nie buduje mostów, lecz pogłębia napięcia. To zachowanie może wydawać się dyplomatyczne, ale w rzeczywistości bywa odbierane jako brak lojalności i jasności. Nikt nie chce czuć się jak „opcjonalny przystanek” w czyimś życiu.W sytuacjach takich jak te, dojrzałość polega na dokonaniu wyboru, nawet jeśli to trudne i bolesne. Chodzi nie o opowiedzenie się po jednej ze stron „przeciwko” drugiej, lecz o uznanie, że relacje mają swoje granice i że uczciwość wymaga decyzji – z kim chcę być naprawdę blisko, komu chcę towarzyszyć, gdzie jest moje serce i intencja.Relacja wymaga obecności, lojalności, spójności.Skakanie „z kwiatka na kwiatek” – raz tu, raz tam – rozbija zaufanie i sprawia, że żadna ze stron nie czuje się naprawdę ważna. To także dla tej trzeciej osoby pułapka: życie w ciągłym napięciu, obawa przed „zdemaskowaniem”, poczucie winy. Na dłuższą metę to nie służy nikomu.Ważne pytanie brzmi: co wybieram?Nie zawsze odpowiedź będzie prosta. Ale warto ją znaleźć – uczciwie, wewnętrznie, z szacunkiem dla siebie i innych. Bo choć nie da się być z wszystkimi, można być z kimś naprawdę.

20/07/2025

„Zatrzymać się. Usiąść razem. Spojrzeć sobie w oczy bez pośpiechu.
Nie tylko odpoczywać, ale naprawdę być – razem.

W sercu każdej kobiety jest tęsknota za bliskością, za rozmową bez masek, za śmiechem, który nie jest wymuszony.
A urlop… to nie tylko słońce i drinki. To także okazja, by spojrzeć na związek z nowej perspektywy. Bez dzieci, codziennych obowiązków i rutyny.

To właśnie wtedy można budować miłość – nie od święta, lecz codziennie.
Gestem. Ciszą. Wspólnym śniadaniem. Spacerem w milczeniu. Słuchaniem bez przerywania.

Bo związek nie trwa sam z siebie. Trwa wtedy, gdy się o niego dba.
Gdy para nie zapomina być ludźmi dla siebie, a nie tylko partnerami od zadań.

Kiedy kobieta czuje się widziana, a mężczyzna rozumiany – nawet na chwilę – rodzi się z tego coś bezcennego:
bezpieczna, dojrzała, piękna relacja.
I właśnie o taką warto zawalczyć. Nawet (albo szczególnie) na wakacjach.”

16/06/2025

Fundacja Ta Mama Ma Imię dziękuję bardzo za zaproszenie 🌸❤️

W ramach drugiej charytatywnej konferencji „Ta Mama Ma Imię - wpływ traumatycznych zdarzeń na życie kobiety”, organizowanej w Centrum Kultury Dworek Białopr...

06/06/2025

̨

04/06/2025

Każdy z nas nosi w sobie wewnętrzne dziecko – część, która pragnie radości, zabawy i odkrywania świata na nowo. Dajmy mu szansę na wyrażenie siebie, na beztroskę i radość, które często gubimy w dorosłym życiu.



́ćdosiebie

01/06/2025

Z okazji Dnia Dziecka, pragnę przypomnieć o Naszej wyjątkowej sile i pięknie. Każdy z nas nosi w sobie tą magiczną iskierkę, która potrafi cieszyć się z małych rzeczy, odkrywać świat z ciekawością i bawić się bez końca.

Pamietajmy , że niezaleznie od tego ile mamy lat, w Naszych sercach, zawsze będzie miejsce na zabawę, śmiech i beztroskę
Uczmy się od naszego Wewnetrznego Dziecka - bądźmy odważni, otwarci na nowe doświadczenia i nigdy nie traćmy wiary w siebie, że wszystko jest możliwe, że marzenia się spełniają.

Niech Nasze Wewnetrze Dziecko zawsze czuje się kochane i akceptowane ❤️

🎈 ❤️ 💓💓💓💓💓🎈🎀🎁🎂❤🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉