Gabinet psychoterapii psychodynamicznej

25/04/2023

https://www.onet.pl/informacje/deonpl/psychiatra-pierwsze-zdanie-pacjenta-bywa-najwazniejsze/dcmsqe3,30bc1058

— Wczoraj miałem pacjenta, który po chwili ciszy rozpoczął tak: "Rozsypało mi się życie". To znaczy: już sobie z nim nie radzę, odkładam wszystko, nie mam siły, byłem jednym z najlepszych pracowników, nie jestem terminowy, ranię bliskich, czuję się wypalony. Wiele osób kryje się ...

01/06/2022

https://www.facebook.com/1105184899511714/posts/5733878069975684/

Łatwo jest dziś, z okazji święta, zamieszczać cukierkowe laurki, podkreślające sielskość dzieciństwa, zapewniające o miłości i rozumieniu, deklarujące oddanie i współpracę...
I oby tak było w każdym domu!
A tym czasem:

"Życie z dziećmi w rodzinie nie polega na tym, co potocznie nazywamy wychowaniem. Decydująca jest jakość indywidualnego i wspólnego życia dorosłych. Życie dorosłych ma większy wpływ na dzieci niż jakiekolwiek świadome próby i metody wychowawcze."
/Jesper Juul, Twoja kompetentna rodzina. Nowe drogi wychowania/

"Usługujący rodzice wychowują bezradne dzieci.
Bezradność i brak kompetencji ujawnia się dopiero w okresie dojrzewania. Wtedy zbyt wielu młodych ludzi zmaga się z przygnębieniem, agresją, sięga po środki odurzające. Brak im kompetencji życiowych."
/Jesper Juul, Przestrzeń dla rodziny/

"Jeśli dziecku nie pozwolimy badać, próbować i mylić się, to zniszczymy fundament jego wiary we własne siły i zaufania do siebie."
/Jesper Juul, Przestrzeń dla rodziny/

"Im bardziej krytyczne jest środowisko wychowawcze, tym wolniej posuwa się nauka."
/Jesper Juul, Przestrzeń dla rodziny/

"Moim zdaniem, największą stratą dzieci w ostatnim trzydziestoleciu jest fakt, że nie istnieje dla nich żadna przestrzeń wolna od dorosłych. Nie ma już drzewa na podwórku, gdzie mogłyby przebywać same. Dawniej dzieci kształtowały swoje kompetencje społeczne w zabawie i komunikacji z innym dziećmi. Takiej możliwości już prawie nie mają, bo nawet kiedy są razem, to dookoła stoją dorośli, którzy się do wszystkiego wtrącają. Na dodatek, często są oni tak romantycznie lub idealistycznie usposobieni, że nie tolerują żadnych konfliktów. Niewesoło jest być dzisiaj dzieckiem z tymi dorosłymi, którzy nie odstępują ich na krok. A przy tym zaczyna się w różnych środowiskach pedagogicznych mówić, że dzieci mają wielką potrzebę granic. To po prostu trudne do uwierzenia, bo życie dzieci nigdy nie było bardziej ograniczone niż teraz. Dorośli są przez cały dzień przy nich i je kontrolują."
/Jesper Juul, Przestrzeń dla rodziny/

"Agresywne zachowania u dzieci - tak samo jak u dorosłych - biorą się z braku poczucia, że jest się kimś wartościowym dla innych ludzi, w szczególności dla bliskich."
/Jesper Juul, Agresja - nowe tabu? Dlaczego jest potrzebna nam i naszym dzieciom?/

15/01/2021

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2869146869966546&id=1423502694530978

‼ Wiem, że zabrzmi to gorzko, ale taka jest prawda — nadopiekuńczość to forma przemocy! ‼

Wiele kobiet uznaje nadopiekuńczość za cechę świetnej matki, ale nie ma racji — nadopiekuńczość to krzywdzenie dziecka. Niezamierzone, ale krzywdzenie 😞

👉 Nadopiekuńczy rodzic nie wierzy, że dziecko jest w stanie funkcjonować bez jego pomocy, dlatego m.in. we wszystkim je wyręcza, izoluje od przyjaciół, chroni przed wysiłkiem fizycznym, tłumaczy go ze wszystkich błędów, jest pobłażliwy, na wszystko przymyka oko.

👉 Pojawia się dysproporcja sił, która uderza w poczucie wartości i sprawczości dziecka. Taka relacja prędzej rozwinie w dziecku bezradność niż samodzielność.

👉 Takie zachowanie mocno wpływa na psychikę dziecka — tłumi jego niezależność, zaciera poczucie indywidualności, podłamuje wiarę w siebie i swoje możliwości, sprawia, że dziecko gorzej radzi sobie z nawiązywaniem relacji i może być przyczyną napadów agresji, problemów z radzeniem sobie z emocjami czy zaburzeń odżywiania. Nadopiekuńczość jest formą kontroli, która ogranicza prawidłowy społeczny i emocjonalny rozwój dziecka.

Wszystko to odbija się na dalszym życiu dziecka, również wtedy, gdy jest już dorosłe 😞

‼ Jeśli jesteś nadopiekuńczym rodzicem, mam dla Ciebie jedną radę: Pracuj nad sobą i przestań! Jak?

❌ Nie hamuj samodzielności swojego dziecka
❌ Pozwól dziecku popełniać błędy
❌ Nie kontroluj każdego aspektu życia dziecka
❌ Nie narzucaj dziecku własnego zdania
❌ Wspieraj dziecko w rozwoju
❌ Bądź otwarta/ otwarty na uczucia i prawdziwe potrzeby dziecka
❌ Nie wybieraj dziecku kolegów i koleżanek
❌ Nie wyręczaj dziecka
❌ Nie rób dziecku wyrzutów, że wychodzi z domu i Cię zostawia, że woli kolegów i koleżanki od Ciebie itp.

25/03/2020

Polecam!
Nie bójmy się bać!

Jednego dnia straciliśmy wszystko: wolność, możliwość odwiedzania bliskich, robienia zakupów, chodzenia do pracy, edukowania dzieci w szkołach, brania udziału w szkoleniach i konferencjach, prowadzenia biznesów, wyjazdów. Każda strata skutkuje żałobą, a każda żałoba to pięć etap....

09/03/2020

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3069806686377371&id=100000442096867

20/11/2019

„Nie ma «niedobrych» dzieci. Są tylko te, które mają niskie poczucie własnej wartości, które testują relacje z rodzicami, bo czują się zagrożone i niepewne. A najlepszym testem w takiej sytuacji jest «niegrzeczność». Skoro rodzice reagują, to znaczy, że im zależy na mnie i mnie kochają. Dzieci uczą się, że lepsza jest złość niż obojętność. Często wręcz prowokują rodziców do takich zachowań, aby tylko nie doświadczyć emocjonalnego chłodu. Są dzieci, które biernie odreagowują uczucie złości. Takie, które zawsze stają okoniem. Tym dzieciakom jest najtrudniej. Nie dość, że czują się odrzucone, to jeszcze nie mogą wyrazić tego, co czują. Mogą się tylko źle uczyć, nie dbać o porządek w pokoju, pomalować flamastrem świeżo odmalowaną ścianę. Są jeszcze dzieci, które ratują związki rodziców. Zaczynają się źle uczyć po to, aby rodzice musieli razem troszczyć się o nie i nie rozstawać się.”
Andrzej Wiśniewski