Gabinet psychoterapii psychoanalitycznej Anna Moczulska

06/11/2025

‼️

„Technika psychoanalityczna to dyscyplina, która wymaga cierpliwości i uważności; bez tych cech interpretacja staje się przemocą.”

Źródło: Kernberg, O. (1984). Severe Personality Disorders: Psychotherapeutic Strategies. New Haven: Yale University Press.
fot riccardo oliva

05/11/2025

🧠 Zastanawiając się nad źródłem zdolności do myślenia, André Green wskazuje, że rodzi się ona z braku – z utraty doświadczenia tego, co było.

📖 Zagadnienie to – rozwój aparatu zdolnego do snucia myśli – pojawia się w jego pracach bardzo wcześnie i powraca w wielu kolejnych tekstach.

Marie France Brunet, omawiając kluczowe koncepcje tego francuskiego psychoanalityka pisze, że według Greena

🗨 "Myśl zostaje stworzona dzięki doświadczeniom utraty, które są jednocześnie utratą doświadczenia. Myśl powstaje, by zrekompensować brakujące doświadczenie. Zdolność jednostki do czekania, która następnie jest przenoszona na zdolność tolerowania frustracji potrzeb, by następnie móc być pogłębioną, stanowi warunek konieczny do rozwoju myśli. W miejsce pierwotnej skłonności do rozładowania pojawia się umiejętność poszukiwania rozwiązań, która następnie zostaje pogłębiona i porusza się od halucynacyjnego urzeczywistnienia piersi (które jest pierwszym osiągnięciem psychiki) do fantazji, mających na celu stworzenie repliki brakującego doświadczenia".

Pełny tekst dostępny jest w 📚 książce ▪Wracając do André Greena. Reprezentacja i praca negatywnego▪ pod redakcją 👉 Gail S. Reed i 👉 Howarda B. Levine'a.

03/11/2025

Świetna rozmowa o tym, jak wygląda leczenie w podejściu psychoanalitycznym.

Gościnią odcinka jest Edyta Biernacka, psychoanalityczka Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, superwizorka i terapeutka szkoleniowa w Polskim Towarzyst...

02/11/2025

Justyna Dąbrowska: Wiktorze, myślisz czasem o śmierci, porządkujesz sprawy?
Wiktor Sedlak, psychoanalityk: Dość często. Napisaliśmy z żoną testamenty. W Anglii, gdy rodzice umierają, to spadkobiercy muszą płacić trzydzieści pięć procent podatku, ale gdy rodzice obdarują dzieci na siedem lat zanim umrą, to żadnego podatku nie ma. Więc jakieś trzy lata temu zaczęliśmy rozdawać to, co mamy. Ja teraz zarabiam o wiele więcej, niż potrzebujemy, więc resztę dajemy dzieciom.

JD: I co one na to? Nie mówią: przestańcie, jeszcze nie umieracie?
WS: Mówimy im bardzo wprost, że mamy nadzieję, że jeszcze będziemy ze dwadzieścia lat żyli, ale skoro mamy te pieniądze teraz, to wolimy im je dać teraz. Po co oni mają czekać, aż umrzemy, a potem jeszcze płacić podatek? Dla córki to miało wielkie znaczenie, bo dzięki temu mogła kupić dom w Portugalii. Starszy syn nie potrzebuje naszej pomocy, sam bardzo dobrze zarabia. A młodszy, który teraz jest w Turcji, ale prawdopodobnie przeprowadzi się do Hiszpanii, będzie miał dzięki temu gdzie mieszkać.
Mówimy im wprost: kiedyś przyjdzie nasz koniec. Taka jest rzeczywistość.

JD: A o swoim pogrzebie myślisz?
WS: Myślę, co o mnie powiedzą.

JD: I co powiedzą, jak ci się zdaje?
WS: Mam nadzieję, że dobre rzeczy. Że ktoś coś powie o zawodowym życiu, że dzieci coś powiedzą. W Anglii jest tak, że najpierw wszyscy się zbierają w kościele, a potem dopiero wchodzi trumna. Bardzo kibicuję klubowi Everton, gdy oni wchodzą na boisko, to zawsze grają hymn. Więc poprosiłem syna, żeby ten hymn puszczono, kiedy trumnę będą wnosić do kościoła. Nie chcę smutku. (...)

JD: A co jest według ciebie najbardziej warte starania?
WS: Miłość i pasja oczywiście. Nie tylko do bliskich, ale także do zawodu. Mogę powiedzieć bardzo serio, że kocham analizę!
Ona naprawdę może pomóc. Bardzo pomału, ale bardzo realnie. I to mi się podoba. To są bardzo małe kroki, dzięki którym przez lata buduje się coś solidnego, trwałego. Kiedyś miałem pacjenta, który bardzo chorował na depresję po śmierci swojego ojca. Okropnie bał się śmierci ten mój pacjent.
Pewnego dnia jechałem autem do pracy i tak sobie myślałem, że ja już tak bardzo się nie boję śmierci jak ten mój pacjent, a tu nagle w radio ktoś mówi, że jakiś antropolog odkrył, że po trzech pokoleniach to zwykle nikt już o nas nie pamięta. Pomyślałem, wnuki będą mnie pamiętały, ale ich dzieci już nie.
Wyobrażasz to sobie – po trzech pokoleniach nikt już o nas nie myśli, nie ma śladu. I to mnie jednak bardzo dotknęło. Myślałem, że jestem przygotowany na śmierć, ale przecież nie na wieczne zapomnienie...

fragment książki "Zawsze jest ciąg dalszy", wyd Agora
fot Raj Rana

31/10/2025

"Bardzo przemawia do mnie metafora, którą usłyszałam na kursie dla celebrantek i celebrantów. Kiedy mamy z kimś relację, to jest tak, jakbyśmy trzymali dwa krańce szala. Kiedy jedna osoba umiera, szal upada na ziemię. W dobrze przeżytej żałobie chodzi o to, by go podnieść i się nim otulić."

Agnieszka Wójcińska, celebrantka pogrzebowa,
fot Ewa Wołkanowska-Kołodziej (fragment pochodzi z jej tekstu dla Dużego Formatu z dnia 27.10.2025).

edit: Cytat omyłkowo przypisaliśmy Izabeli Jachnickiej z Ogrodu Pożegnań, która na tę metaforę powołuje się w podkaście Oli Zbroi gdzie mówi o tym, jak można z szacunkiem i czułością żegnać bliskich. Autorką metafory jest prawdopodobnie Anja Franczak, założycielka Instytutu Dobrej Śmierci.

31/10/2025

Praca celebrantki humanistycznej zaczyna się od rozmowy z bliskimi zmarłego. Wspólnie ustalamy, jaki ten pogrzeb ma być. Próbuję się dowiedzieć, co dla tej rodziny jest ważne, jak chciałaby upamiętnić swojego bliskiego, a także, czy sama osoba zmarła zostawiła w tej sprawie jakieś wskazówki. Za każdym razem ceremonia jest projektowana indywidualnie. Kiedyś na przykład córka zmarłego przygotowała mi playlistę z utworami, których ojciec słuchał w różnych życiowych sytuacjach. Były tam i Pink Floyd, i Iggy Pop, Cesária Évora i kawałki z Monty Pythona – mogłam to wykorzystać podczas planowania pożegnania. Innym razem prowadziłam ceremonię pani, która kolekcjonowała figurki kotów. Razem z jej mężem decydowaliśmy, która z figurek stanie w sali pożegnań przy jej urnie, a potem podczas ceremonii przy grobie.

Żegnałam też mężczyznę, który lubił nosić kolorowe skarpetki z zabawnymi motywami. Najbliższa rodzina i przyjaciele umówili się więc, że założą takie na pogrzeb – ja również. Inna pani uwielbiała chodzić, dlatego idąc od bramy cmentarza do kolumbarium, gdzie została pochowana, zrobiliśmy sobie spacer w ciszy w jej intencji – w tym czasie można było ją powspominać, pomodlić się, pożegnać tak, jak każdy potrzebował.

Mam też niedawny przykład z jednego z mniejszych miast. Pan, którego żegnaliśmy, człowiek w sile wieku, był bardzo popularny i lubiany, bo organizował różne kulturalne wydarzenia, pracował z dziećmi. Przed pogrzebem zgłosił się do mnie lokalny zespół śpiewający tradycyjne pieśni żałobne i powiedział, że w ten sposób chciałby go upamiętnić. To był wspaniały pomysł – w czasie ceremonii w sali zabrzmiały różne współczesne piosenki, wybrane przez rodzinę, a w kondukcie te pieśni żałobne śpiewane a ca****la. To było niesamowite, bardzo poruszające.

Agnieszka Wójcińska, celebrantka humanistyczna
w rozmowie z Ewą Wołkanowską-Kołodziej dla "Dużego Formatu". W rozmowie wzięły udział jeszcze: Emilia Mandes ( w środku) i Izabela Jachnicka (pierwsze z lewej)

fot Ewa Wołkanowska-Kołodziej

27/10/2025

26/10/2025

bell hooks o fascynacji śmiercią i o tym, że miłość nadaje życiu sens.

Kultury oparte na dominacji flirtują ze śmiercią. Dlatego fascynują się przemocą i niesłusznie uważają za naturalne to, że silni żerują na słabych, że ci, którzy mają władzę, wykorzystują tych, którzy jej nie mają. W naszej kulturze kult śmierci jest tak intensywny, że stoi na przeszkodzie miłości. Umierający Erich Fromm pytał ukochanego przyjaciela, czemu przedkładamy miłość do śmierci nad miłość do życia, czemu „rasa ludzka woli nekrofilię zamiast biofilii”. W jego ustach było to po prostu pytanie retoryczne – przez wiele lat wyjaśniał, dlaczego nasza kultura nie zdołała w pełni przyswoić sobie faktu, że miłość nadaje życiu sens.

bell hooks: Miłość to jedyne lekarstwo na strach przed śmiercią, Krytyka polityczna. Przełożyła Karolina Iwaszkiewicz. Fragment książki Wszystko o miłości. Nowe wizje, która ukazała się nakładem wydawnictwa Filtry.

23/10/2025

Poruszająca rozmowa ojca z synem, piękna ich relacja, pokazana w filmie „Tamte dni, tamte noce”.

Got a great script? Check out The TITAN Awards, one of the world's most prestigious screenwriting contests, here ➡️ - https://industrialscripts.com/titan-sc...

22/10/2025

Chociaż prawdą jest, że to zawsze to pacjent uczy analityka, analityk powinien posiadać teoretyczną wiedzę o sprawach, które dotyczą najgłębszych lub zasadniczych aspektów osobowości. W przeciwnym razie może się okazać, że kiedy wreszcie pacjent będzie gotów wnieść do przeniesienia głęboko pogrzebane sprawy, dając tym samym sposobność do podania przekształcającej interpretacji, analityk nie zdoła spostrzec, że materiał wymaga innego niż dotąd rozumienia i innej techniki, i nie będzie umiał wyjść naprzeciw nowym potrzebom.
Interpretując, analityk pokazuje nie tylko jak dużo, ale także jak mało rozumie z tego, co pacjent mu komunikuje.

D. W. Winnicott - Kreatywność i jej źródła w: Zabawa i rzeczywistość

22/10/2025

Jeśli dziecko umie chronić własne granice, wpływa to na jego bezpieczeństwo!

A Ty możesz więcej, niż myślisz – poznaj GADKI i chroń swoje dziecko 💚

Nie jesteś bezradny. To, co robisz każdego dnia – rozmowy, uwaga, obecność – naprawdę wpływa na bezpieczeństwo Twojego dziecka.

Dzięki GADKOM:
🔴 nauczysz dziecko rozpoznawać i chronić własne granice,
🔴 dowiesz się, jak rozmawiać o bezpieczeństwie w sposób wspierający,
🔴 pomożesz dziecku budować pewność siebie i zaufanie do dorosłych.

5 zasad GADEK:
💡 G – Gdy mówisz „nie”, to znaczy „nie”
💡 A – Alarmuj, gdy potrzebujesz pomocy
💡 D – Dobrze zrobisz, mówiąc o tajemnicach, które Cię niepokoją
💡 K – Koniecznie pamiętaj, że Twoje ciało należy do Ciebie
💡 I – Intymne części ciała są szczególnie chronione

Jest to nowa odsłona programu „GADKI – proste rozmowy na ważne tematy”, który pomaga rodzicom i opiekunom wzmacniać bezpieczeństwo dzieci i uczyć je, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach.

Zapraszamy na stronę www.gadki.fdds.pl, gdzie znajdziesz:
🎬 krótkie filmy edukacyjne dla dzieci w różnym wieku,
📖 broszurę dla rodziców i opiekunów,
🎓 materiały i scenariusze zajęć dla szkół i przedszkoli.

Zachęcamy do realizowania programu w ramach kampanii Dzieciństwo bez Przemocy

Nie trzeba być ekspertem, żeby chronić dziecko

Wystarczy rozmowa, uważność i miłość 💛

Współfinansowano ze środków Unii Europejskiej. Wyrażone poglądy i opinie są wyłącznie poglądami autora i nie muszą odzwierciedlać stanowiska Unii Europejskiej. Unia Europejska nie ponosi za nie odpowiedzialności.

21/10/2025

Bardzo polecam odcinek podcastu o kondycji psychicznej dzieci, młodzieży i rodziców

🎙️ Nowy odcinek podcastu „Czy my się znamy”

Tym razem moją gościnią jest Anna Kaplińska-Struss. Rozmawiamy o kondycji psychicznej młodego pokolenia w świecie zdominowanym przez indywidualizm, kryzys więzi i rozpadające się wspólnoty.

Dlaczego dzieci i młodzież stają się dziś najbardziej wrażliwymi nosicielami społecznych problemów? Jaką rolę odgrywa frustracja, wspólnotowość, terapia grupowa i codzienna bliskość? I co możemy odzyskać, gdy na chwilę zatrzymamy się i spojrzymy na to, co naprawdę łączy?

🔗 Posłuchaj tutaj: https://open.spotify.com/episode/4Sl6EYtix0yNrjlJsENlui?si=16dSJlLiR_-0PycBbszSoA