Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 12:00 - 20:00 Wtorek 10:00 - 20:00 Czwartek 09:00 - 17:00 Piątek 12:00 - 20:00 Sobota 09:00 - 12:00

Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/106873904049357/

Mariusz Szokaluk- psychoterapeuta, specjalista psychoterapii uzależnień, Poznan (2025)

04/12/2025

Poruszająca opowieść o rodzinie mierzącej się ze schizofrenią, ukazująca nie tylko indywidualne cierpienie, lecz także wpływ choroby na cały system rodzinny. Książka łączy osobistą narrację z refleksją psychologiczną, pokazując, jak wzajemne relacje, role i wzorce komunikacji kształtują przebieg kryzysu. To wartościowa lektura dla osób zainteresowanych zdrowiem psychicznym i podejściem systemowym w terapii rodzin.

07/11/2025

Na dlugie jesinne wieczory polecam czytac "Muminki" 😊
Ponizej krótka opowieść dlaczego:

Cykl o Muminkach autorstwa Tove Jansson, choć powszechnie uznawany za literaturę dziecięcą, zawiera głębokie odniesienia do psychologii relacji, więzi i emocji. Z perspektywy psychoterapii systemowej, Dolina Muminków stanowi metaforyczny model funkcjonowania rodziny jako systemu – dynamicznej całości, w której jednostki pozostają w stałej wzajemnej interakcji.
Każda postać reprezentuje określoną rolę w systemie, a zmiany jednego z jego elementów wpływają na funkcjonowanie całości. Dolina Muminków jest więc nie tylko przestrzenią narracyjną, lecz także symbolem homeostazy, komunikacji i równowagi emocjonalnej, charakterystycznych dla dobrze funkcjonującego systemu rodzinnego.
Zgodnie z założeniami nurtu systemowego rodzina stanowi złożony system powiązanych ze sobą elementów, w którym każda zmiana jednego członka oddziałuje na całość. Dolina Muminków ukazuje tak rozumiany system w działaniu – relacje między Muminkiem, Mamą i Tatą Muminka, Małą Mi, Włóczykijem i innymi mieszkańcami tworzą sieć wzajemnych zależności emocjonalnych i komunikacyjnych.
Rodzina Muminków funkcjonuje jako system otwarty – przyjmuje gości, akceptuje odmienność, pozwala na wymianę doświadczeń z otoczeniem. Jednocześnie zachowuje własną tożsamość, granice i strukturę. Mama Muminka stanowi centrum emocjonalne i stabilizujące systemu – to ona zapewnia jego homeostazę, czyli równowagę pomiędzy zmianą a stabilnością.
W koncepcji systemowej ważne miejsce zajmują pojęcia ról rodzinnych i granic. W Dolinie Muminków każda postać pełni określoną funkcję, a zarazem ma możliwość wychodzenia poza nią – co sprzyja elastyczności systemu.

Mama Muminka – figura opiekuńcza, integrująca system; zachowuje granice między emocjami własnymi a emocjami innych, jednocześnie umożliwiając swobodną komunikację.

Tata Muminka – reprezentuje porządek, refleksję i zasadę; odpowiada za symboliczne utrzymanie struktury systemu i jego ciągłości.

Muminek – łączy świat dorosłych i dzieci; jego emocjonalna wrażliwość wprowadza do systemu autentyczność i empatię.

Włóczykij – zewnętrzny obserwator; jego cykliczne odchodzenie i powroty symbolizują zdrową równowagę między bliskością a separacją.

Mała Mi – reprezentuje spontaniczność, szczerość i ekspresję emocji; pełni funkcję „katalizatora” zmian w systemie.

Buka symbolizuje wykluczone elementy systemu rodzinnego – emocje lub osoby, o których się nie mówi, lecz które mimo to wpływają na całość relacji. Jej obecność w Dolinie Muminków ujawnia napięcia i niewyrażony lęk wspólnoty. Reprezentuje to, co system próbuje wykluczyć, a co powraca w postaci chłodu emocjonalnego i dystansu. Dopiero uznanie i włączenie „Buki” – czyli trudnych uczuć i doświadczeń – pozwala przywrócić równowagę i ciepło w relacjach

Granice w rodzinie Muminków są elastyczne, a nie sztywne – co sprzyja komunikacji i adaptacji. To przykład systemu, który potrafi zachować swoją tożsamość, jednocześnie dopuszczając zmiany.
Z perspektywy teorii systemowej kluczowym elementem relacji rodzinnych jest komunikacja i sprzężenia zwrotne. W Dolinie Muminków obserwujemy pozytywne i negatywne sprzężenia zwrotne, które pozwalają systemowi utrzymywać równowagę lub inicjować zmianę.
Na przykład, gdy któryś z bohaterów doświadcza smutku lub kryzysu (np. Tata Muminka popada w melancholię, a Buka pojawia się jako metafora lęku), pozostali członkowie reagują empatycznie, ale nie nadmiernie kontrolująco. Taki sposób komunikacji wspiera samoregulację emocjonalną systemu.
Brak agresji i wzajemne zrozumienie pokazują, że Dolina Muminków funkcjonuje na zasadach komunikacji otwartej i wspierającej, opartej na akceptacji różnorodności emocjonalnej.
Z punktu widzenia psychoterapii systemowej każdy system dąży do homeostazy, ale również potrzebuje zmiany, by się rozwijać.
Dolina Muminków ukazuje ten proces poprzez cykliczność przyrody i rytm emocji bohaterów – każda pora roku, każdy gość, każda podróż to metafora kryzysu i transformacji. Zmiany w systemie są akceptowane, a nawet celebrowane.
Włóczykij, który odchodzi zimą i wraca wiosną, wprowadza do systemu proces rozwojowej separacji – pokazuje, że zdrowa rodzina nie zatrzymuje swoich członków, lecz wspiera ich indywidualne drogi. Dzięki temu system pozostaje żywy i elastyczny, zdolny do adaptacji.
Dolina Muminków może być odczytywana jako symboliczny model terapii rodzinnej. Mama Muminka pełni funkcję terapeuty systemowego – utrzymuje ramy, ułatwia komunikację, wspiera regulację emocji.
Każda interakcja między bohaterami stanowi przykład procesu restrukturyzacji relacji – zgodnie z koncepcją Salvadore’a Minuchina, który zakładał, że terapeuta pomaga rodzinie w tworzeniu nowych, zdrowszych wzorców komunikacji.
W świecie Muminków nie istnieje jedna „prawda” – każda postać ma własną perspektywę, co odzwierciedla systemowe podejście do wielości narracji i punktów widzenia.

W ten sposób Dolina Muminków funkcjonuje jako metaforyczny system terapeutyczny, w którym akceptacja, empatia i wzajemny dialog umożliwiają przemianę – zarówno jednostki, jak i całej wspólnoty.

Z perspektywy psychoterapii systemowej Dolina Muminków jest modelem zdrowego, dynamicznego systemu rodzinnego, opartego na wzajemnym zrozumieniu, elastycznych granicach i otwartości na zmianę. Ukazuje, że harmonia w relacjach nie wynika z braku konfliktów, lecz z umiejętności ich wspólnego przepracowywania.
Tove Jansson stworzyła świat, który można odczytywać jako psychologiczną metaforę rodziny w procesie rozwoju i terapii – przestrzeń, w której każdy element ma znaczenie, a zmiana jednego członka wpływa na dobrostan wszystkich.
Dolina Muminków staje się więc nie tylko literackim symbolem ciepła i akceptacji, ale także obrazu systemu zdolnego do wzajemnego uczenia się, adaptacji i miłości, co stanowi istotę podejścia systemowego.

01/11/2025

🕯️ Dzień Zaduszny to nie tylko wspominanie tych, którzy odeszli.
To także przypomnienie, że każdy z nas jest w drodze — że życie na ziemi to tylko przystanek, a nie cel sam w sobie.

Zatrzymujemy się tu na chwilę.
Spotykamy innych wędrowców.
Kochamy, uczymy się, popełniamy błędy.
I jeśli mamy szczęście — zostawiamy po sobie coś, co przetrwa dłużej niż my.

Z psychologicznego punktu widzenia myśl o śmierci często budzi lęk.
Ale może też być źródłem mądrości i odwagi.
Bo świadomość, że nic nie trwa wiecznie, sprawia, że zaczynamy żyć bardziej świadomie:
mówić „kocham” częściej, odkładać telefon, patrzeć w oczy, przepraszać, gdy jeszcze można.

Śmierć przypomina nam, że czas jest walutą, której nie da się zwrócić.
I że każda chwila to okazja, by wybrać — miłość zamiast złości, wdzięczność zamiast żalu, obecność zamiast pośpiechu.

Może właśnie dlatego Dzień Zaduszny nie jest tylko dniem smutku.
To dzień, w którym żywi uczą się od zmarłych, jak żyć naprawdę.
Bo oni już wiedzą, że wszystko, co liczy się na końcu, to to, jak kochaliśmy — i czy zdążyliśmy być sobą.

🕯️
Zatrzymaj się dziś na chwilę.
Nie po to, by rozpaczać, ale by zrozumieć sens tej podróży.
Bo życie to tylko przystanek — ale od nas zależy, jak go przeżyjemy

27/10/2025

Wszystkim walczącym polecam ,,Aniołowie są wśród nas". Film oparty na prawdziwych wydatzeniach, który dosłownie pokazuje jedną z wielu dróg do wyjścia z problemòw alkoholowych.

Postać Sharon Stevens, grana przez Hilary Swank, nie jest tylko „aniołem” w sensie metaforycznym. Jej postać ma też głęboki wymiar psychologiczny — jest osobą, która sama wychodzi z uzależnienia od alkoholu, a jej historia to w dużej mierze proces odkupienia i odzyskiwania sensu poprzez pomaganie innym.
Na początku filmu Sharon przedstawiona jest jako osoba impulsywna, chaotyczna, zmagająca się z samotnością i brakiem celu. Choć film nie epatuje szczegółami, widać, że nadużywanie alkoholu było w jej przeszłości sposobem na regulowanie emocji — ucieczką od poczucia pustki, winy i bezradności.
W ujęciu psychologicznym można to odnieść do mechanizmu samoleczenia emocjonalnego – alkohol staje się środkiem tłumienia bólu psychicznego i unikania konfrontacji z rzeczywistością.

Moment, w którym Sharon dowiaduje się o chorobie córki Eda, jest katalizatorem zmiany. Zamiast sięgać po alkohol, kieruje swoją energię w działanie.
Z perspektywy psychoterapii uzależnień to moment zmiany ukierunkowania motywacji – destrukcyjny impuls (poczucie pustki) zostaje zastąpiony impulsem twórczym i opiekuńczym.
W psychologii mówimy tu o przeniesieniu funkcji mechanizmu kompensacyjnego: z substancji chemicznej na relacje, sens i aktywność społeczną.
Sharon zaczyna organizować zbiórki, przekonuje społeczność do działania, walczy o przeszczep. W ujęciu terapeutycznym to przykład „odwrócenia kierunku energii” – od autodestrukcji do konstruktywnego celu.

Widać tu kilka klasycznych procesów psychologicznych:

Wzrost posttraumatyczny – pomoc innym staje się drogą do odzyskania poczucia sensu i wartości.

Altruizm jako terapia – działanie dla dobra innych może mieć funkcję leczącego katharsis (oczyszczenia).

Nowa tożsamość trzeźwej osoby – Sharon zaczyna definiować siebie nie przez pryzmat uzależnienia, lecz poprzez swoją zdolność wpływu i empatii („jestem kimś, kto potrafi pomóc”).

Ten wątek doskonale wpisuje się w założenia terapii 12 kroków Anonimowych Alkoholików, gdzie kluczowym elementem zdrowienia jest „służba innym” – przekazanie dobra, którego samemu się doświadczyło. Sharon działa więc intuicyjnie zgodnie z tą zasadą.

Zamiana środka gratyfikacji – z alkoholu na pozytywne emocje wynikające z działania i więzi społecznych.

Budowanie poczucia sprawczości – zamiast poczucia wstydu i winy pojawia się doświadczenie „mogę coś zmienić”.

Integracja emocjonalna – Sharon uczy się rozpoznawać emocje i reagować na nie konstruktywnie, bez ucieczki.

Redefinicja przeszłości – jej błędy nie są już powodem autodestrukcji, ale punktem wyjścia do transformacji („to, co mnie zraniło, stało się paliwem dla dobra”).

Film niesie głębokie przesłanie, że uzdrowienie z uzależnienia nie kończy się na abstynencji, ale polega na odbudowie sensu życia i znalezieniu nowego celu.
Sharon nie „ucieka” od swojej przeszłości – ona ją przekształca w wartość: z osoby pogubionej staje się kimś, kto potrafi być oparciem, symbolem wiary w człowieka, „aniołem” dla innych.
To pokazuje, że nawet ludzie zmagający się z chorobą uzależnienia mają w sobie potencjał dobra, empatii i odwagi – jeśli tylko odnajdą sens, dla którego warto żyć.

To bardzo pozytywny przykład modelu zdrowienia, w którym nie tylko jednostka się zmienia, ale też zmienia świat wokół siebie.

„Aniołowie są wśród nas” to nie tylko wzruszająca opowieść o ludzkiej solidarności, ale też psychologiczny portret kobiety wychodzącej z uzależnienia.
Sharon nie potrzebuje cudu — jej przemiana dokonuje się poprzez empatię, działanie i poczucie sensu. Film pokazuje, że trzeźwość to nie brak alkoholu, lecz obecność celu, a wartości takie jak miłość, współczucie i odwaga mogą stać się najskuteczniejszym „lekarstwem” na dawny ból.

22/10/2025

Informacja dla uczestników psychoterapii grupowej:

W najbliższy poniedziałek 27 października 2025r., grupa się nie odbędzie.
Kolejna grupa to odbędzie się 3 listopada 2025, godz. 17.00.

Do zobaczenia.

17/10/2025

"Historia Eda Geina"

Wielu porusza ten serial.... najważniejszym wątkiem jest bez wątpienia relacja Eda z matką, Augustą, która stała się jego emocjonalnym katem. Augusta była kobietą fanatycznie religijną, z obsesją na punkcie moralności i grzechu. Wychowywała swoich synów w duchu skrajnego autorytaryzmu – władczym tonem narzucała im, co mają myśleć, czuć i jak postrzegać świat.

Ed dorastał w domu, w którym nie było miejsca na czułość, spontaniczność czy rozmowę o emocjach. Każdy przejaw zainteresowania światem zewnętrznym był przez matkę tłumiony i karany wyrzutami sumienia. Augusta przekonywała, że świat jest pełen grzeszników, a kobiety są uosobieniem zła i pokusy. W efekcie Ed dorastał w emocjonalnym kloszu lęku i wstydu, a jego rozwój psychiczny został poważnie zaburzony.

Matka była dla niego jednocześnie bogiem, moralnym autorytetem i jedyną osobą, którą kochał. Gdy umarła, Ed stracił nie tylko rodzinę, ale i punkt odniesienia – jego psychika zaczęła się rozpadać. To właśnie wtedy ujawniły się objawy schizofrenii paranoidalnej – zaburzenia, które w serialu przedstawione są z niezwykłą wnikliwością.

Po śmierci matki Ed zaczął słyszeć głosy i doświadczać halucynacji. W jego umyśle granica między życiem a śmiercią ulegała zatarciu – wierzył, że może „przywrócić” matkę do życia, odtwarzając jej postać z fragmentów ciał innych kobiet. Jego czyny – tak makabryczne i niezrozumiałe – stają się w serialu symbolem psychotycznego rozpadu tożsamości.

Ed stopniowo tracił kontakt z rzeczywistością. Widz obserwuje jego schizofreniczne wizje, w których matka przemawia do niego z zaświatów, każąc mu „naprawiać grzeszny świat”. Twórcy w subtelny sposób ukazują, że Ed nie działał z czystej nienawiści, lecz z chorobliwego, zniekształconego poczucia misji – próbował kontrolować śmierć, nadać sens swojej samotności i bólowi.

W serialu ofiary Geina nie są jedynie przypadkowymi postaciami, ale odbiciem jego wewnętrznego konfliktu. Wybierał kobiety przypominające jego matkę – dojrzałe, silne, moralnie niezależne. W jego oczach reprezentowały to, czego najbardziej się bał i czego najbardziej pragnął: kobiecą moc i seksualność.

Makabryczne rytuały, które wykonywał na ich ciałach, miały charakter symboliczny – były desperacką próbą „połączenia się” z matką i zrozumienia kobiecości, której się lękał, ale której też pragnął. To właśnie ten dualizm – fascynacja i odraza, miłość i nienawiść – czyni z Eda postać tragiczną, a nie tylko potwora.

Ed Gein był człowiekiem skrajnie samotnym. Po śmierci matki żył w odcięciu od świata, bez przyjaciół, bez relacji, bez sensu życia. Serial ukazuje jego emocjonalną pustkę i niezdolność do nawiązywania kontaktów – każdy dialog, każda scena w jego domu emanuje chłodem i rozkładem, zarówno fizycznym, jak i psychicznym.

Mężczyzna cierpiał na zaburzenia lękowe, depresję i derealizację, a jego życie było przepełnione rytuałami mającymi utrzymać złudzenie, że matka wciąż jest przy nim. Twórcy nie usprawiedliwiają jego czynów, lecz pokazują, że były one rezultatem wieloletniego cierpienia, izolacji i choroby psychicznej.

„Historia Eda Geina” to serial, który wykracza poza granice typowego kryminału. To dramat psychologiczny o destrukcyjnej sile wychowania, o tym, jak lęk, wstyd i nadmierna kontrola mogą zniszczyć ludzką psychikę. Ed Gein nie urodził się potworem – został nim ukształtowany przez środowisko, chorobę i matczyną miłość, która stała się przekleństwem. To poruszające studium zła, które nie rodzi się w próżni – lecz w sercu dziecka pozbawionego wolności i prawa do bycia sobą.

---

17/10/2025

🧠 „Psychowzroczność” – Daniel J. Siegel
To fascynująca podróż w głąb ludzkiego umysłu! Siegel – neuropsychiatra i twórca pojęcia mindsight – pokazuje, jak dzięki świadomości, empatii i refleksji możemy dosłownie przebudować swój mózg.
Autor łączy naukę o neuroplastyczności z praktyką psychologiczną, ucząc, jak rozwijać zdolność do samopoznania, równowagi emocjonalnej i lepszych relacji z innymi.

💡 „Psychowzroczność” to nie tylko teoria, ale narzędzie do zmiany – pozwala zobaczyć siebie z nowej perspektywy i uzdrawiać to, co w nas zranione.

📘 Polecana każdemu, kto interesuje się psychologią, rozwojem osobistym i świadomością umysłu, w sam raz na jesinne długie wieczory.

19/09/2025

"Gry rodzinne" to świetna pozycja, która w przystępny sposób wprowadza w świat terapii systemowej. Autorka pokazuje, że problemy jednostki nie są jej winą, lecz często wynikają z ukrytych reguł i ról, jakie pełnimy w rodzinie.
Książka uczy, jak rozpoznać dysfunkcyjne wzorce i opór rodziny przed zmianą. To praktyczny przewodnik, który pomoże Ci lepiej zrozumieć, jak Twoje relacje i komunikacja wpływają na wszystkich członków rodziny i innych systemów w których żyjesz. Idealna lektura, by rozpocząć świadomą pracę nad zdrowszymi i bardziej otwartymi relacjami.

13/09/2025

W poniedzialek 15.09.2025r., rusza psychoterapia grupowa w naszym Ośrodku.

Grupa otwarcia: start: godz. 17.00

Wszystkich zapisanych pacjentow serdecznie zapraszam.

Jednocześnie informuję, iż osoby z listy rezerwowej zostaną zawiadomione przez recepcję, w sytuacji, kiedy zwolni się miejsce.

Do zobaczenia

27/08/2025

ZAPROSZENIE

Odpowiadając na Państwa zapotrzebowanie, uprzejmie informuję, iż
rozpoczynamy nabór do psychoterapii grupowej dla osób uzależnionych w ramach NFZ

We wrześniu rusza nowa grupa terapeutyczna dla osób doroslych zmagających się z uzależnieniem.

👉 Spotkania odbywają się w ramach NFZ – bezpłatnie dla pacjentów ( brak skierowania, a w niektórych przypadkach nawet ubezpieczenia)

👉 Przed dołączeniem do grupy konieczna jest indywidualna konsultacja, aby dopasować formę pomocy do potrzeb uczestnika.

👉 Grupa będzie miała charakter półotwarty, co oznacza, że można dołączyć także w trakcie jej trwania.

👉 Grupa będzie składała się z dwóch etapów: wstępnego i opartego o zasady procesu grupowego.

👉 Grupa będzie prowadzona przez dwóch psychoterapeutów

💬 To przestrzeń, w której możesz otrzymać wsparcie, podzielić się doświadczeniami i rozpocząć proces zmiany w bezpiecznej atmosferze.

📞 Po więcej informacji i zapisy zapraszam do kontaktu prywatnego.

🧠

05/08/2025

Jak się diagnozuje uzależnienie od alkoholu? Zapraszam do zapoznania się z krótkim artykułem na ten temat.

Cel diagnozy : celem diagnozy uzależnienia od alkoholu jest ustalenie, czy dana osoba spełnia kryteria uzależnienia, określenie etapu problemu, poznanie psychologicznych mechanizmów uzależnienia, oraz sformułowanie wskazań do dalszego leczenia. Nie chodzi tylko o postawienie „etykiety” – diagnoza to proces zrozumienia, co dzieje się w życiu danej osoby i jak można jej skutecznie pomóc.

Etapy diagnozy uzależnienia:

🔹 1. Wywiad kliniczny (rozmowa diagnostyczna):

To podstawowy i najważniejszy element diagnozy. Podczas rozmowy psychoterapeuta zbiera informacje o:

* historii picia alkoholu – od kiedy, w jakich okolicznościach, jak często i ile,
* momentach utraty kontroli – czy zdarzało się pić więcej niż planowano, ukrywać picie,
*konsekwencjach picia – w pracy, w rodzinie, zdrowotnych, prawnych,
*motywach sięgania po alkohol – czy alkohol pełni funkcję emocjonalną, np. pomaga zasnąć, redukuje napięcie, poprawia nastrój,
*próbach przerwania lub ograniczenia picia – i ich skuteczności,
*występowaniu objawów abstynencyjnych, takich jak drżenie, pocenie się, bezsenność, niepokój,
*społecznym i rodzinnym kontekście picia – presja, środowisko, konflikty, współuzależnienie.

Rozmowa prowadzona jest w atmosferze szacunku, bez oceniania, i może odbywać się w jednej lub kilku sesjach – w zależności od potrzeb pacjenta i stopnia złożoności sytuacji.

🔹 2. Kwestionariusze przesiewowe i diagnostyczne;

Aby obiektywizować dane z wywiadu i wspomóc diagnozę, terapeuta może zaproponować wypełnienie jednego lub kilku kwestionariuszy. Najczęściej stosowane:

&AUDIT (Alcohol Use Disorders Identification Test) – 10 pytań opracowanych przez WHO, pomagających ocenić ryzyko problemowego picia i uzależnienia.

&CAGE – prosty test składający się z 4 pytań, szczególnie użyteczny przy krótkich konsultacjach.

&SADD (Short Alcohol Dependence Data) – test mierzący nasilenie uzależnienia.

&MAST

Wypełnienie kwestionariuszy trwa od kilku do kilkunastu minut i daje dodatkowe dane wspierające decyzje i postępowanie terapeutyczne.

🔹 3. Obserwacja kliniczna i funkcjonowanie psychiczne;

Podczas spotkania terapeuta zwraca uwagę na:

*styl mówienia o alkoholu (unikanie tematu, żartowanie, umniejszanie problemu),

*mechanizmy obronne, typowe dla uzależnienia (zaprzeczanie, racjonalizacja, projekcja),

*stan emocjonalny – niepokój, obniżony nastrój, napięcie, wstyd, wycofanie,

*gotowość do zmiany (wg modelu Prochaski i DiClemente – od zaprzeczenia do działania).

Ta część diagnozy jest szczególnie ważna, gdy osoba zgłasza się pod wpływem nacisku rodziny lub instytucji (np. sądu, pracy) i nie jest przekonana, że ma problem.

🔹 4. Ocena spełnienia kryteriów diagnostycznych;

Terapeuta dokonuje oceny zgodnie z klasyfikacjami:

✅ ICD-10

Uzależnienie rozpoznaje się, gdy w ciągu ostatnich 12 miesięcy występują co najmniej 3 z poniższych:

silne pragnienie (głód) picia alkoholu,

trudności w kontrolowaniu picia (ilości, czasu, sytuacji),

objawy odstawienia po zaprzestaniu,

zwiększona tolerancja (potrzeba większych dawek alkoholu),

zaniedbywanie innych zainteresowań i obowiązków,

kontynuowanie picia mimo świadomości szkód.

✅ DSM-5 (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne)

🔹 5. Rozmowa podsumowująca i wstępna diagnoza;

Po zebraniu danych terapeuta:

omawia z pacjentem swoje obserwacje i wnioski,

przedstawia, czy występują objawy uzależnienia lub ryzykownego picia,

proponuje dalsze kroki: terapię indywidualną, grupową, wsparcie dla bliskich, ewentualne skierowanie do lekarza lub ośrodka leczenia uzależnień.

Ważne: diagnoza nie kończy się stygmatyzującym orzeczeniem. Jej celem jest pomóc pacjentowi lepiej zrozumieć siebie i świadomie zdecydować, co dalej.

Podsumowanie – po co diagnozować uzależnienie?

Aby zrozumieć własny wzorzec picia i jego przyczyny.

Aby uniknąć dalszych strat zdrowotnych, rodzinnych, zawodowych.

Aby rozpocząć leczenie dopasowane do rzeczywistych potrzeb.

Aby dać sobie szansę na zmianę i odzyskanie kontroli nad życiem.

📅 Jeśli zastanawiasz się nad swoim piciem alkoholu, zapraszam na rozmowę diagnostyczną – bez ocen, z uważnością i zrozumieniem.

Nie musisz wiedzieć, czy jesteś uzależniony. Wystarczy, że chcesz to sprawdzić.

05/08/2025

W polskiej tradycji sierpien to miesiąc trzeźwości. Warto w tym czasie przypomnieć czym jest uzależnienie od alkoholu i jak można je leczyć:

Czym jest uzależnienie od alkoholu?

Uzależnienie od alkoholu to poważna choroba, która z czasem zmienia sposób myślenia, odczuwania i funkcjonowania człowieka. Na początku alkohol może pełnić różne funkcje – pomaga się zrelaksować, zapomnieć o trudach dnia, dodać odwagi. Jednak dla niektórych osób granica między piciem okazjonalnym a uzależnieniem zaciera się powoli i niezauważalnie.

Gdy picie przestaje być wyborem, a staje się koniecznością – mamy do czynienia z uzależnieniem. To stan, w którym osoba traci kontrolę nad ilością spożywanego alkoholu, a próby ograniczenia kończą się niepowodzeniem. Mimo świadomości szkód zdrowotnych, rodzinnych czy zawodowych, osoba uzależniona nie potrafi przestać pić bez pomocy.
Jak rozwija się uzależnienie?

Proces uzależniania się od alkoholu przebiega stopniowo. Najczęściej wyróżnia się kilka etapów:
1. Faza towarzyska (prealkoholowa)
Alkohol pojawia się w sytuacjach społecznych – imprezach, spotkaniach rodzinnych. Daje ulgę, relaks, poprawia nastrój.
2. Faza ostrzegawcza
Osoba zaczyna szukać okazji do picia, pije „na zapas”, czasem w ukryciu. Pojawiają się luki w pamięci (tzw. palimpsesty).
3. Faza krytyczna
Zanika kontrola nad piciem – trudno się zatrzymać po jednej dawce. Alkohol zaczyna dominować nad rodziną, pracą, obowiązkami.
4. Faza przewlekła (chroniczna)
Picie staje się codziennością. Tolerancja na alkohol spada, pojawiają się objawy odstawienne (drżenie, potliwość, lęk). Organizm i psychika są już mocno wyniszczone.
Dlaczego tak trudno przestać pić?
Osoby uzależnione często słyszą: „wystarczy chcieć”, „zmuś się”, „przestań myśleć tylko o sobie”. Problem w tym, że uzależnienie działa jak pułapka psychiczna i fizjologiczna. Człowiek zaczyna żyć w zaprzeczeniu, wypiera problem, a alkohol staje się sposobem regulowania emocji.

W psychologii mówimy o trzech głównych mechanizmach uzależnienia:
• Zaprzeczanie i racjonalizacja – „Nie mam problemu”, „Każdy pije”.
• Uzależnienie emocjonalne – alkohol daje chwilową ulgę, pomaga nie czuć bólu, lęku, pustki.
• Zmieniona tożsamość – człowiek przestaje pamiętać, jak to jest żyć i czuć „na trzeźwo”.

Jak diagnozuje się uzależnienie?
Kryteria uzależnienia od alkoholu są zdefiniowane w międzynarodowych klasyfikacjach chorób, takich jak ICD (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych) oraz DSM (Diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik Zaburzeń Psychicznych).
Kryteria według ICD-10 (klasyfikacja używana w Polsce)
Aby zdiagnozować zespół uzależnienia od alkoholu (F10.2), w ciągu ostatniego roku muszą wystąpić co najmniej trzy z poniższych objawów:
* Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia alkoholu (głód alkoholowy).
* Upośledzona zdolność kontrolowania zachowań związanych z piciem, czyli trudności w:
* kontrolowaniu rozpoczęcia picia,
* kontrolowaniu ilości wypijanego alkoholu,
* kontrolowaniu zakończenia picia.
* Wystąpienie fizjologicznych objawów zespołu abstynencyjnego, gdy picie alkoholu jest przerwane lub znacznie ograniczone. Mogą to być objawy takie jak: drżenie rąk, nudności, wymioty, potliwość, niepokój, bezsenność.
* Występowanie tolerancji na alkohol, czyli potrzeba picia coraz większych ilości alkoholu, aby osiągnąć ten sam efekt, co poprzednio.
* Postępujące zaniedbywanie innych źródeł przyjemności lub zainteresowań na rzecz picia. Coraz więcej czasu jest poświęcane na zdobywanie alkoholu, jego picie lub usuwanie skutków jego działania.
* Spożywanie alkoholu pomimo wyraźnych dowodów szkodliwych następstw, czyli kontynuowanie picia, mimo że osoba jest świadoma, iż ma to negatywny wpływ na jej zdrowie psychiczne lub fizyczne, relacje społeczne, pracę czy finanse.

Leczenie – jak wygląda pomoc?
Leczenie uzależnienia to proces – nie wydarzenie. Nie polega tylko na „przestaniu pić”, ale na głębokiej zmianie stylu życia, sposobu myślenia i przeżywania emocji.

Etapy leczenia uzależnienia:
1. Zgłoszenie się po pomoc
To najważniejszy krok – przyznanie, że samodzielnie nie daję już rady. Wiele osób szuka pomocy dopiero wtedy, gdy pojawiają się poważne konsekwencje (rozpad związku, utrata pracy, problemy zdrowotne), ale warto zrobić to wcześniej.
2. Detoksykacja (odtrucie)
Jeśli osoba pije codziennie, konieczne może być odstawienie alkoholu pod opieką lekarzy (np. w szpitalu lub specjalistycznym ośrodku).
3. Psychoterapia uzależnień
To najważniejszy etap zdrowienia. Terapia może być:
• indywidualna – praca z terapeutą nad przyczynami i skutkami picia,
• grupowa – kontakt z innymi osobami w podobnej sytuacji,
• rodzinna/systemowa – pomoc również dla partnerów i dzieci, którzy są częścią tego systemu.
4. Wsparcie po terapii
Po zakończeniu leczenia ważne jest dalsze utrzymywanie trzeźwości – udział w grupach wsparcia (np. Anonimowi Alkoholicy – AA), dalsza terapia, kontakt z terapeutą, zmiana środowiska i codziennych nawyków.

Czy leczenie działa?
Tak – ale wymaga czasu, motywacji i wsparcia. Nawrót nie oznacza porażki – to sygnał, że potrzeba dalszej pracy. Tysiące ludzi każdego roku wychodzi z uzależnienia i prowadzi satysfakcjonujące, trzeźwe życie. Często zaczynają od jednego telefonu, jednej rozmowy, jednej decyzji. =

Mariusz Szokaluk- psychoterapeuta, specjalista psychoterapii uzależnień

04/12/2025

07/11/2025

01/11/2025

27/10/2025

22/10/2025

17/10/2025

17/10/2025

19/09/2025

13/09/2025

27/08/2025

05/08/2025

05/08/2025

Adres

Godziny Otwarcia

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skróty

Udostępnij

Kategoria

Poniedziałek	12:00 - 20:00
Wtorek	10:00 - 20:00
Czwartek	09:00 - 17:00
Piątek	12:00 - 20:00
Sobota	09:00 - 12:00