Psycholog Małgorzata Rękosiewicz

20/10/2025

Trwa tydzień niewidocznych niepełnosprawności.
Niepełnosprawność to zjawisko powszechne, choć nie zawsze widoczne. Zdanie sobie z tego sprawy, otwarcie na rozmowy daje poczucie ulgi i ukojenia ❤️‍🩹

06/10/2025

Zwykły dzień to prawdziwy skarb 🧡

29/09/2025

Abraham Maslow, oprócz piramidy potrzeb, pisał o uczuciu grozo-zachwytu – „awe” – które pomaga nam przekroczyć siebie. „Awe” zazwyczaj czujemy w zetknięciu z naturą: kiedy patrzymy na ośnieżone szczyty, przewalające się z łoskotem morskie bałwany i powoli opadający płatek wiśni. Albo kiedy na swojej drodze spotkamy dzikie zwierzę, które spojrzy nam w oczy (w świecie nad powierzchnią groza i zachwyt zdjęły mnie, kiedy na leśnej ścieżce zobaczyłam rysicę pilnującą rozbrykanych rysiątek).
Psycholog emocji z Berkeley Dacher Keltner, który bada grozo-zachwyt od 2003 roku, do natury dodaje: muzykę, duchowe przeżycie, moralne piękno i zbiorowe uniesienie – chociażby na stadionie, kiedy nasi strzelą gola.
To transformujące doświadczenie pomaga nam poczuć się częścią większej całości. W książce Awe. The New Science of Everyday Wonder and How It Can Transform Your Life Keltner zgromadził opisy eksperymentów w naturze i w laboratorium. W jednym z badań przeprowadzonych w parku Yosemite naukowcy podchodzili do turystów, którzy po raz pierwszy patrzyli na słynną dolinę. Z punktu obserwacyjnego widać potężne granitowe skały, zielony dywan sosen i mgiełkę wody nad odległym wodospadem. Na prośbę badaczy turyści rysowali swoje sylwetki. Wszyscy szkicowali maleńkie figurki gdzieś u dołu kartki. Kiedy o to samo poproszono ludzi kręcących się po zabytkowym wybrzeżu w San Francisco, ich sylwetki zajmowały większość obrazka.
Gdy czujemy „awe”, zmniejsza się aktywacja ośrodków w mózgu odpowiedzialnych za postrzeganie siebie – „ja” milknie. Keltner pokazał, że uczucie wzruszenia, spokoju i obcowania z czymś większym od nas samych pozwala – nawet jeszcze kilka tygodni i miesięcy po tym doświadczeniu – otworzyć się na innych, wyzbyć lęku i karmić ciekawością świata.
Grozo-zachwyt pozwala nam być lepszą wersją siebie.

Katarzyna Boni, Którędy do wyjścia? wyd. Agora
fot Engin Akyurt

24/09/2025

Warto przeczytać

Na OnlyFans trafiają najczęściej przez rówieśników, kolegę z klasy, znajomą z sąsiedztwa. Ktoś rzuci półżartem: 'Patrz, łatwa kasa!'. To są zwykłe nastolatki, często z religijnych domów. Mechanizm zawsze jest ten sam: brak poczucia własnej wartości w realnym świecie.

17/09/2025

Rozwój człowieka to nieustający proces, zmiana, przekształcanie... Wybory coś dają, prowadząc jednocześnie do strat. I to wszystko w świecie, który nigdy nie jest w pełni przewidywalny. Stabilność i równowaga nie "są", a nieustająco się stają. I oznaczają co chwila coś innego. I to jest wszystko ok. I w tym wszystkim tkwi nadzieja.

05/09/2025

Wrzesień jest Międzynarodowym Miesiącem Świadomości i Zapobiegania Samobójstwom. Halszka Witkowska z życie warte jest rozmowy pięknie mówi o śmierci. I o życiu. I o pokonywaniu samobójstw.
Polecam Wam jej występ na TEDx. Każdy z nas może uratować życie. Jak?
Zobaczyć to, co niewidzialne i ukrywane.
Usłyszeć to, co niewypowiedziane.

NOTE FROM TED: This talk contains a discussion of suicidal ideation and su***de, which some viewers may find upsetting. Please seek professional help if you ...

01/09/2025

Byłam dziś na rozpoczęciu roku szkolnego w pewnej szkole podstawowej w Poznaniu. Ku mojemu zdziwieniu wielokrotnie słyszałam ze strony dorosłych słowa kierowane w stronę dzieci o tym, że szkoła to trud i obowiązek, a wakacje to przyjemności. Dorośli, na całe szczęście nie wszyscy, mówili o tym, że przyjemności się skończyły, a zaczynają obowiązki. Stawiali do siebie w kontrze wakacje i edukację, przyjemność i obowiązek. Czy naprawdę w wakacje dzieci nie mają obowiązków? Czy naprawdę w wakacje dzieci się NIE UCZĄ? Czy naprawdę szkoła to nie przyjemność, frajda, ekscytacja? O czym te słowa właściwie mówią? O postawie tych dorosłych właśnie. Moje dzieci i dzieci siedzące dookoła były dość zdziwione tymi wypowiedziami, niektóre nawet pytały rodziców, o co chodzi.

Co to mówi o naszym podejściu do przyjemności i obowiązków, do życia w ogóle? Czy lubimy swoją pracę? Czy zorganizowaliśmy sobie życie zawodowe tak, aby chcieć do własnej pracy wracać? A jeśli nie, to dlaczego? No i po co w takim miejscu tkwić? Czy to naprawdę, ale tak naprawdę, długotrwale konieczne? Czy organizujemy, planujemy sobie małe przyjemności? Czy na co dzień zatrzymujemy się i zachwycamy choć przez chwilę tym, co nam daje szczęście? Czy w naszym życiu jest miejsce na zachwyt? Na wdzięczność? Na uważność?

Czy nie byłoby dobrze pokazywać kolejnym pokoleniom, że przyjemność, radość, szczęście to nie jest coś, co pojawi się magicznie tylko po trudnym, żmudnym, nieznoszonym obowiązku niczym wakacje po roku szkolnym (albo weekend po tygodniu pracy)? Ale to coś, co możemy sobie tworzyć na co dzień?

Jeśli to dla Ciebie trudne, życzę Ci jak najwięcej wakacyjnego myślenia w tym roku szkolnym. Jeśli już posiadasz tę umiejętność, życzę Ci zarażania innych zachwytem, cieszeniem się, ciekawością i poczuciem sensu, czymkolwiek się zajmujesz 🍀🩵

25/08/2025

14/08/2025

Być zdolnym do miłości, być zdolnym do pracy, znaleźć poczucie sensu ❤️ - czego oczekują pacjenci od psychoterapii.

𝙏𝙝𝙚 𝙢𝙤𝙨𝙩 𝙞𝙢𝙥𝙤𝙧𝙩𝙖𝙣𝙩 𝙖𝙞𝙢𝙨 𝙤𝙛 𝙥𝙨𝙮𝙘𝙝𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧𝙖𝙥𝙮: 𝙩𝙤 𝙡𝙤𝙫𝙚, 𝙩𝙤 𝙬𝙤𝙧𝙠, 𝙖𝙣𝙙 𝙩𝙤 𝙛𝙞𝙣𝙙 𝙢𝙚𝙖𝙣𝙞𝙣𝙜

Orestis Zavlis, Peter Fonagy i Patrick Luyten zaproponowali nową, uproszczoną interpretację wyników metaanalizy badań jakościowych Ladmanovej i in. (2025). Wykorzystując metodę Latent Dirichlet Allocation – technikę analizy języka naturalnego, która umożliwia identyfikację semantycznych podobieństw pomiędzy kategoriami, połączyli dziewięć kategorii wskazywanych przez pacjentów efektów psychoterapii w trzy kluczowe wymiary:

𝟭. 𝗭𝗱𝗼𝗹𝗻𝗼ść 𝗱𝗼 𝗺𝗶ł𝗼ś𝗰𝗶 (𝘁𝗼 𝗹𝗼𝘃𝗲)
Obejmuje zmiany w postrzeganiu siebie i innych, rozwój relacyjny, empatię, samoakceptację i autentyczność. Podkreślane szczególnie w celach psychoterapii psychodynamicznej i systemowej.

𝟮. 𝗭𝗱𝗼𝗹𝗻𝗼ść 𝗱𝗼 𝗽𝗿𝗮𝗰𝘆 (𝘁𝗼 𝘄𝗼𝗿𝗸)
Dotyczy zdolności do działania, zmiany zachowania, zdobywania umiejętności radzenia sobie, poprawy funkcjonowania i redukcji objawów. Podkreślane zwłaszcza w podejściu poznawczo-behawioralnym.

𝟯. 𝗣𝗼𝗰𝘇𝘂𝗰𝗶𝗲 𝘀𝗲𝗻𝘀𝘂 (𝘁𝗼 𝗳𝗶𝗻𝗱 𝗺𝗲𝗮𝗻𝗶𝗻𝗴)
Zawiera elementy akceptacji, uważności, regulacji emocji i dążenia do spokoju wewnętrznego. Nawiązuje do terapii egzystencjalnych i opartych na akceptacji.

Wniosek: cele wskazywane przez pacjentów i pacjentki są zaskakująco spójne z założeniami istniejących podejść terapeutycznych i obejmują szerokie spektrum funkcjonowania, przy czym redukcja objawów stanowi jedynie jeden z wielu ważnych obszarów zmiany.

Zavlis, O., Fonagy, P., & Luyten, P. (2025). The most important aims of psychotherapy: to love, to work, and to find meaning. The lancet. Psychiatry, 12(3), 173–174. https://doi.org/10.1016/S2215-0366(25)00006-9