Pracownia Psychologiczna Agata Kałużna

29/10/2025

Właśnie tak!

Słyszeliście takie zdanie "to trudne dziecko"?

Co to właściwie znaczy? No i komu tak naprawdę jest trudno z tym dzieckiem? Czy samemu dziecku też jest trudno?

To tylko jeden z wielu przykładów, kiedy doklejamy dzieciom (dorosłym też) jakieś etykietki - przymiotniki - które w teorii coś niby opisują, a tak naprawdę w ogóle pomijają podmiotowość i opisywanego i opisującego.

Jak inaczej brzmi zdanie "trudno mi z tym dzieckiem", w kontekście opisu doświadczenia i brania odpowiedzialności za własne odczucia. Jak zupełnie inne pole do rozmowy otwiera.
Jestem ciekawa jak Wy widzicie te różnice?

10/09/2025

„Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy, aby rozstać się z jakimś bólem, trzeba go wyrazić”. 🗣️ - J. L. Wiśniewski

BEZPŁATNE INFOLINIE POMOCOWE:

📞 800 70 2222 ➡️ CAŁODOBOWE CENTRUM WSPARCIA DLA OSÓB DOROSŁYCH W KRYZYSIE PSYCHICZNYM

📞 116 111 ➡️ TELEFON ZAUFANIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

📞 116 123 ➡️ KRYZYSOWY TELEFON ZAUFANIA DLA DOROSŁYCH

📞 800 120 002 ➡️ NIEBIESKA LINIA dla osób doświadczających przemocy

03/09/2025

❗️POZNAŃ Bezpłatne wsparcie dla rodzi z dziećmi (0-10lat)❗️

17/08/2025

„Nigdy wcześniej w historii nasze oczekiwania wobec małżeństwa nie były aż tak wyolbrzymione. Nadal pragniemy wszystkiego, co zapewniała tradycyjna rodzina – bezpieczeństwa, dzieci, majątku, szacunku - lecz obecnie chcemy także, by nasz partner nas kochał, pożądał, interesował się nami. Powinniśmy być dla siebie najlepszymi przyjaciółmi, zaufanymi powiernikami i na dodatek namiętnymi kochankami. Ludzka wyobraźnia stworzyła nowy Olimp: miłość ma być bezwarunkowa, intymność fascynująca a seks podniecający, na długo z jedną osobą. Tylko, że to długo robi się coraz dłuższe.

Małżeńską wstęgą opasane są głęboko sprzeczne ideały. Chcemy, by nasz wybranek oferował nam stabilność, bezpieczeństwo, przewidywalność, niezawodność, czyli dawał oparcie. Jednocześnie chcemy, by ta sama osoba budziła w nas podziw, kusiła tajemnicą, przygodą i ryzykiem. Daj mi komfort i daj mi życie na krawędzi. Daj swojskość i daj nowość. Daj ciągłość i niespodziankę. Dzisiejsi kochankowie zamierzają zmieścić pod jednym dachem pragnienia, które od zawsze były osobne.

W naszym zsekularyzowanym społeczeństwie miłość romantyczna stała się, jak pisze psychoanalityk jungowski Robert Johnson, „ największym generatorem energetycznym dla psychiki Zachodu. Zastąpiła ona w naszej kulturze religię jako arenę, na której mężczyźni i kobiety poszukują znaczenia, transcendencji, dopełnienia i ekstazy”. Szukając „bratniej duszy”, połączyliśmy duchowe z relacyjnym - jakby to było jedno i to samo. Doskonałość, jakiej pragniemy od ziemskiej miłości, dawniej osiągana była jedynie w kontakcie z bóstwem. Kiedy więc przypisujemy partnerowi boskie atrybuty i oczekujemy, że podniesie nas z powszedniości do wzniosłości, tworzymy, jak nazywa to Johnson, „bezbożną miksturę dwóch świętych miłości”, która może jedynie rozczarować.

Mamy nie tylko niekończącą się listę wymagań, ale w dodatku chcemy być szczęśliwi. Kiedyś było to zarezerwowane dla życia wiecznego. Ściągnęliśmy niebo na ziemię, jest teraz w zasięgu ręki, więc do szczęścia się już nie dąży, jego osiągnięcie stało się obowiązkiem. Oczekujemy od jednej osoby tego, co dawniej dostawaliśmy od całej wioski, a żyjemy dwukrotnie dłużej.

To naprawdę wygórowane żądanie dla pary.”

- Esther Perel

25/07/2025

„Problem polega na tym, że my często nie traktujemy tego drugiego z życzliwym zaciekawieniem: "Aha, to ty jesteś z takiej kultury, a ja z innej. Spróbujmy się razem zastanowić, co jest fajnego w twojej, a co w mojej, i może razem stworzymy jakąś trzecią kulturę".
Nie zastanawiamy się, jak inność drugiego może nas wzbogacić, tylko traktujemy te różnice jako materiał do zarzutu. I wtedy zwykle dochodzi do walki o władzę. Która kultura będzie rządzić w naszym związku? Kto decyduje o tym, jak wychowujemy dziecko? Jak jest z podziałem obowiązków w domu?”
- Bogdan de Barbaro

12/04/2025

„Psychologowie i terapeuci muszą swym pacjentom i klientom nieustannie przypominać, że zmiana osobista jest naprawdę osobista. Zmienia się każdy sam. Sam musi wybrać, co warto zmienić, i sam musi ten plan zrealizować. Inni mogą co najwyżej wskazywać mu kierunki i nieco w tym pomagać (…). Ale nie mogą za niego się zmienić.”

- Ewa Woydyłło

07/04/2025

„Ktoś dawno temu dał mi dobrą radę: zapamiętuj najlepsze chwile, delektuj się nimi jak świeżymi poziomkami, obracaj je w myślach i w duszy najdłużej, jak można, zapisuj je i opowiadaj. Kolekcjonuj je w pamięci, nawlekaj jak korale, tworząc z nich naszyjnik drogocennych talizmanów. Składaj wielkie szczęście ze swoich małych szczęść. Zatrzymaj się czasem i spróbuj przez chwilę nie mieć do siebie żadnych pretensji, nie nienawidzić innych. Zacznij wyliczać rzeczy, za które możesz być wdzięczna. W każdej wolej chwili - gdy zasypiasz, odpoczywasz, rozmyślasz, budzisz się - powtarzaj ten rytuał. Potraktuj go jak ćwiczenie gimnastyczne swojej duszy. Jak codzienny aerobik dla zdrowia psychicznego”.

- Ewa Woydyłło

Wsparcie psychologiczne i psychoedukacja
Psychoterapia indywidualna, par i rodzin

28/02/2025

„(…) Miłość wszystkiego nie rozwiąże. Mnie jest bliższa koncepcja małżeństwa jako wspólnego twórczego zadania. Nieustającego zadania. Trzeba mu się przyglądać, eksperymentować, uważać, żeby nie zepsuć. Nie przyjmować za pewnik, że skoro jest nam dobrze, to raz na zawsze, a jak coś zaczyna zgrzytać, to znaczy, że musimy się rozstać, bośmy się nie dobrali.

Miłość nie wystarczy, bo może być obciążona nieumiejętnością komunikacji, naszą niedojrzałością, egocentryzmem, zależnością od rodziców. Mogłaby wystarczyć, gdyby była w pełni i absolutnie dojrzała, ale takie miłości są głównie w podręcznikach, a czasem w poezji. Dlatego przy miłości trzeba się trochę natrudzić.”

- Bogdan de Barbaro

21/02/2025

12/02/2025

„Jednym z błędów, jakie popełnia większość z nas, jest współczucie sobie lub innym, myśląc, że życie powinno być sprawiedliwe, lub, że pewnego dnia takie będzie. Nie jest i nie będzie. Kiedy popełniamy błąd mamy tendencję do spędzania mnóstwa czasu pogrążając się w rozmyślaniach i/lub narzekając na to, co w życiu jest nie tak. “To niesprawiedliwe” - narzekamy, nie zdając sobie sprawy, że, być może, nigdy takim nie miało być.”
- Richard Carlson

28/01/2025

„Jest dziś zbyt wielu ludzi, którzy zamiast odczuwać ból starają się go odreagować; zamiast przyznać się do niego, zadają go innym. Takie osoby zamiast zaryzykować uczucie rozczarowania, wybierają życie w rozczarowaniu. Stoicyzm emocjonalny nie jest twardzielstwem. Pozowanie na niewzruszonego nie jest twardzielstwem. Zadzieranie nosa nie jest twardzielstwem. Perfekcja jest chyba najbardziej odległą od twardzielstwa rzeczą na świecie.

Dla mnie prawdziwym twardzielem jest człowiek, który mówi: „Nasza rodzina cierpi. Chcielibyśmy skorzystać z twojego wsparcia”. Albo mężczyzna, który tłumaczy synowi: „Bycie smutnym jest w porządku. Wszyscy czasem bywamy smutni. Musimy po prostu o tym rozmawiać”. Kobieta mówiąca: „Nasz zespół zawalił sprawę. Przestańmy obwiniać się nawzajem i porozmawiajmy na poważnie o tym, co się stało, żebyśmy mogli naprawić błąd i iść naprzód”. Prawdziwymi twardzielami są ludzie, którzy potrafią uporać się z dyskomfortem i wrażliwością oraz powiedzieć prawdę o tym, co ich spotkało.”

- Brene Brown

24/01/2025

„Ludzie mają szansę zbudować satysfakcjonujący związek, jeśli wiążą się w takim momencie, w którym stali się osobni, ale jednocześnie zdolni do bliskości z innymi. Bez osobności będzie zlanie, bez bliskości - zimny kontrakt dwóch umysłów.

(…) Bliskość polega na dobrym wyważeniu między byciem obok i byciem osobno. W bliskości najistotniejszy jest optymalny dystans. Jeżeli jesteśmy zbyt blisko, to mamy do czynienia ze zlaniem. A wtedy nie ma związku, bo w związku muszą być dwie osobne osoby. Inaczej nie zachodzą między nimi procesy wzajemnej wymiany i rozwoju. To ten dystans chroni relację przed rozpadem.

Oczywiście są momenty fuzji, choćby w seksualności, ale gdyby tak było cały czas, nie mielibyśmy czasu zająć się budowaniem siebie. Jesteśmy przecież dorośli i mimo że żyjemy w związku, wciąż mamy swoje prace, przyjaciół, pasje.

Na tym polega zdrowa dorosłość, że balansujemy pomiędzy obszarem, który jest wspólny, a tymi, które są osobne."

- Danuta Golec

/ for. unsplash.com