Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna Tuptusie

31/10/2025

🕯 1 listopada. Dzień wspomnień, tęsknot i bliskości, która nie znika.

Dorośli często zastanawiają się, czy dziecko rozumie śmierć.
Ale pytanie, które warto sobie dziś zadać, brzmi:
👉 Jak ono ją przeżywa?

Dzieci też doświadczają straty — choć inaczej niż my.
Maluch może po prostu czuć niepokój, że kogoś nie ma.
Przedszkolak pyta: „Kiedy babcia wróci?”
Starsze dziecko zaczyna rozumieć, że śmierć jest na zawsze, i szuka sposobu, by to unieść.
Nastolatek często zamyka się w sobie, próbując radzić sobie „po dorosłemu”, choć w środku boli równie mocno.

Niezależnie od wieku — dzieci potrzebują prawdy, bliskości i naszej obecności.
Nie wielkich słów, nie pocieszeń, tylko kogoś, kto zostanie obok, gdy trudno.

Bo żałoba to nie tylko smutek.
To też miłość, która nie ma już gdzie się podziać. ❤️
Dlatego potrzebują rytuałów pamięci.
Małych gestów, które pomagają nadać sens temu, co się wydarzyło.

❤️ Możecie razem zapalić świeczkę i powspominać osobę, która odeszła.
❤️ Narysować wspólne wspomnienie – to, co było dobre, ciepłe, bliskie.
❤️ Stworzyć „pudełko pamięci” – włożyć do niego zdjęcie, rysunek, coś, co przypomina o tej osobie.
❤️ Napisać list – z tym, co dziecko chciałoby jeszcze powiedzieć.

Takie rytuały pomagają dziecku wyrazić to, co niewyrażalne słowami.

Wspomnienie to też sposób, by zachować bliskość.

29/10/2025

Dzieci, tak jak dorośli, przeżywają stratę – czasem to utrata osoby, a czasem ulubionej zabawki, zwierzaka, miejsca. Ich smutek jest równie prawdziwy jak nasz. Nie mniejszy. Nie „dziecinny". Po prostu inaczej wyrażony.

W tych dniach, kiedy wspominamy bliskich, pozwólmy dziecku być ze swoim smutkiem. Nie uciszajmy go, nie zagłuszajmy. Bo kiedy mówimy „nie płacz", dziecko słyszy: „twoje uczucia są niewygodne". A kiedy sięgamy po słodycze czy rozrywkę, uczymy je, że od emocji trzeba uciekać.

A przecież to nieprawda.

Zatrzymaj się na chwilę i zapytaj siebie:
👉 Jak mi ze smutkiem mojego dziecka?  
👉 Co czuję, gdy ono płacze? (Może lęk? Bezradność? A może własny, stary ból?)  
👉 Czy potrafię po prostu być – bez rad, bez pośpiechu, bez „naprawiania"?

To trudne pytania. I nie ma na nie jednej dobrej odpowiedzi.

Ale jedno jest pewne: w chwilach, gdy pozwalamy dziecku czuć – bez oceny, bez przerywania, bez ratowania – uczymy go czegoś bezcennego. Że emocje nie są wrogiem. Że smutek przychodzi i odchodzi, jak fala. Że można płakać i dalej być kochanym. Że nie musi być „grzeczne" i uśmiechnięte, żeby zasłużyć na naszą obecność.

Uczymy je, że może być sobą. Całym sobą.

I to – w świecie, który nieustannie każe nam „funkcjonować", „radzić sobie", „iść dalej" – może być najpiękniejszym darem, jaki im damy. ❤️

A Ty? Jak radzisz sobie ze smutkiem swojego dziecka? Podziel się w komentarzu – czasem jedna szczera refleksja pomaga innym rodzicom poczuć, że nie są sami.

28/10/2025

Co logopeda ma wspólnego z ortodontą? 🤔Zapraszamy do obejrzenia filmiku naszej logopedki Wiktorii Kendry ❤️ Masz pytania, wątpliwości? Napisz! 👇

27/10/2025

Polecamy! ❤️ Ostatnie dwa wolne miejsca w naszym zaprzyjaźnionym przedszkolu.

🚨 Mamy 2 wolne miejsca.
Serdecznie informujemy, że w naszym przedszkolu otworzyły się dwa wolne miejsca dla dzieci.🛎
Jeśli szukają Państwo bezpiecznego, rozwijającego i pełnego ciepła miejsca dla swojej pociechy, zapraszamy do kontaktu. 💙



Tuptusie Pruszcz Gdański
Grunwaldzka 73/1
☎️ +48 506 988 335

24/10/2025

Na pierwszy rzut oka – dziecko się bawi.
Zjeżdża, huśta, wspina, turla, śmieje się.

A terapeuta widzi coś więcej.

Każdy ruch, każdy bodziec, każda zabawa to dokładnie zaplanowane doświadczenie sensoryczne.
Nieprzypadkowe.
Dobrane tak, by wspierać rozwój układu nerwowego, równowagi, koordynacji, koncentracji czy samoregulacji.

Dziecko nie „tylko się bawi” – ono uczy się świata przez ciało i zmysły.
A zabawa to dla niego najbezpieczniejszy sposób nauki.

Właśnie na tym polega magia integracji sensorycznej.
Z zewnątrz wygląda jak zabawa.
W środku – to przemyślany proces terapeutyczny, który krok po kroku buduje pewność, spokój i harmonię w ciele i emocjach dziecka.

W Tuptusiach bawimy się… po to, by rozwijać wszystko, co w dziecku najważniejsze. ❤️

20/10/2025

W codziennym biegu łatwo zapominamy o tym, co naprawdę ważne.
Budzik, śniadanie, pośpiech, kurtka, buty, klucze… a my znowu zaczynamy swój maraton.

A przecież to właśnie te najmniejsze rzeczy tworzą naszą codzienność.
Uśmiech przy śniadaniu.
„Miłego dnia” powiedziane z czułością.
Kilka sekund spojrzenia pełnego uwagi.

Takie drobiazgi mają moc.
Dają dzieciom poczucie bezpieczeństwa.
Budują ich spokój i wiarę w to, że świat jest dobrym miejscem. I nam też.

Wstań, uśmiechnij się do siebie i powiedz coś miłego.
Sobie. Dziecku. Komuś obok.
Czasem tyle wystarczy, żeby dzień potoczył się inaczej. ❤️

Miłego dnia!

17/10/2025

Nie zawsze trzeba zapisywać dziecko na kolejne zajęcia.
Czasem wystarczy zapisać chwilę w kalendarzu — razem.
Bez pośpiechu, bez planu, z uśmiechem.

Bo najważniejsze „zajęcia dodatkowe” to te, w których dziecko czuje Twoją obecność. ❤️

👉 Zostaną na stałe w Waszym grafiku?

15/10/2025

Dziś coś dla wszystkich, którzy swoją pracą opiekują się i wychowują innych. ❤️
Dla nauczycieli, wychowawców, pedagogów, opiekunów, terapeutów – tych, którzy codziennie dają wsparcie, cierpliwość i uwagę.

W natłoku obowiązków łatwo zapomnieć, że opieka nad innymi zaczyna się od troski o siebie. ❤️

Dlatego nasza psycholog zaprasza Cię do prostego ćwiczenia:
Stwórz swoją mapę zdjęć dbania o siebie.

Zbierz obrazki, które pokazują, co Cię wzmacnia i regeneruje:
cisza po pracy, spacer, muzyka, rozmowa z kimś bliskim, chwila bez pośpiechu.

Niech ta mapa stanie się Twoim przypomnieniem:
👉 Twoje zasoby są ważne.
👉 Regeneracja to nie luksus, tylko warunek pomagania innym.
👉 Dbając o siebie, dajesz więcej dobra innym. ❤️

13/10/2025

Ostatnio pewna mama powiedziała nam coś, co długo zostało w naszej głowie.
„Mój syn spędza całe popołudnia w swoim pokoju. Myślałam, że po prostu lubi ciszę. Ale kiedy zapytałam go, czy wszystko w porządku, odpowiedział:
„Nie wiem, mamo… po prostu czuję się sam, nawet jak jesteście w domu.”
I że wtedy dotarło do niej, że nie chodzi o brak zabawy, tylko o brak obecności.
Że bycie razem to nie to samo, co bycie obok.

Wirus samotności nie zaczyna się nagle.
Zaczyna się wtedy, gdy codzienność staje się głośna,
a dzieci przestają być słyszane.

Nie potrzeba lekarstwa.
Wystarczy rozmowa. Wspólny posiłek.
Kilka minut spojrzenia bez pośpiechu.

Bo najgroźniejszy wirus dzisiejszych czasów nie atakuje ciała —
atakuje serce dziecka.

Nie pozwólcie, by rozprzestrzeniał się dalej.
❤️ Porozmawiajcie dziś ze swoim dzieckiem.
📲 Ostrzeż innych rodziców — udostępnijcie ten post.

10/10/2025

Często jako dorośli uczymy dzieci wszystkiego — jak czytać, jak liczyć, jak być grzecznym.
Ale rzadko uczymy ich jak mówić o emocjach,
jak rozpoznawać, że coś boli, jak prosić o pomoc.

Dzieci nie mają dorosłych słów, żeby opisać lęk, smutek, samotność.
Czasem zamiast tego krzyczą. Albo milczą.
A my mówimy: „Nie przesadzaj”, „Uspokój się”, „Nic się nie stało”.

Tylko że dla nich właśnie się stało.

Zdrowie psychiczne dzieci to nie luksus.
To codzienne bycie obok.
To słuchanie ich.
To wiara, że każda emocja dziecka ma sens.

Nie potrzebują idealnych rodziców.
Potrzebują obecnych.

Zatrzymaj się dziś na chwilę i zapytaj swoje dziecko:
„Jak się czujesz?”
I po prostu posłuchaj — bez poprawiania, bez rad, bez pośpiechu.

Naprawdę, to wystarczy.