Arnica Homeopatia Klasyczna

29/10/2025

Perfekcjonizm i wewnętrzne napięcie – Nux vomica, Carcinosinum i Arsenicum album.

NUX VOMICA – kontrola, ambicja i napięcie w świecie rywalizacji

🔹 Źródło perfekcjonizmu
• Perfekcjonizm u Nux vomica wynika z potrzeby kontroli i sukcesu. To osoba działająca w stresie, ambitna, walcząca o pozycję i wpływ. Chce być najlepsza, najszybsza, najsprawniejsza.

🔹 Wewnętrzne napięcie
• Źródłem napięcia jest nadmierne pobudzenie nerwowe i ciągłe napięcie woli – pragnienie, by wszystko było zrobione „już, teraz, idealnie”.
• Często pojawia się bezsenność z przepracowania: umysł nie potrafi się wyłączyć.

🔹 Emocje i psychika
• Impulsywność, drażliwość, wybuchowość, nietolerancja błędów innych.
• Trudność w odprężeniu, nawet w czasie odpoczynku.
• Potrzeba silnych bodźców (kawa, alkohol, praca, seks) → potem wyczerpanie.
• Perfekcjonizm oparty na ambicji i lęku przed porażką.

🔹 Objawy fizyczne
• Napięcie mięśniowe, skurcze, bóle głowy z karku.
• Zaburzenia trawienne z nadkwasotą, zgagą, wzdęciami po stresie.
• Zaparcia z parciem i poczuciem niepełnego wypróżnienia.
• Bezsenność z pobudzenia nerwowego (budzenie się o 3–4 rano).

CARCINOSINUM – perfekcjonizm z miłości i poczucia obowiązku

🔹 Źródło perfekcjonizmu
• U Carcinosinum perfekcjonizm ma korzeń emocjonalny: to próba zdobycia miłości i akceptacji przez bycie „idealnym”.
• Wychowanie często pod znakiem surowych wymagań lub nadmiernej odpowiedzialności w dzieciństwie.

🔹 Wewnętrzne napięcie
• To ciche napięcie, tłumione – bez wybuchów.
• Lęk przed dezaprobatą, krytyką, odrzuceniem.
• Silna potrzeba harmonii i unikania konfliktu (wewnętrzny stres rośnie, ale nie jest wyrażany).
• Napięcie emocjonalne prowadzi do wyczerpania nerwowego, bezsenności i zaburzeń odpornościowych.

🔹 Emocje i psychika
• Wysoka wrażliwość, altruizm, empatia, łagodność.
• Wewnętrzna sztywność wobec siebie: „muszę być dobrym człowiekiem”.
• Skłonność do samopoświęcenia i poczucia winy.
• Perfekcjonizm oparty na lęku przed brakiem miłości i potrzebie aprobaty.

🔹 Objawy fizyczne
• Bezsenność z natłokiem myśli lub z nadmiernym pobudzeniem emocjonalnym.
• Skłonność do chorób nowotworowych, autoimmunologicznych, zaburzeń hormonalnych.
• Napięcie mięśni karku, barków, serca.
• Zmęczenie, znużenie mimo snu, obniżona odporność.

ARSENICUM ALBUM – perfekcjonizm z lęku przed chaosem i śmiercią

🔹 Źródło perfekcjonizmu
• Perfekcjonizm u Arsenicum jest strategią przetrwania – kontrola porządku daje złudne poczucie bezpieczeństwa.
• To perfekcjonizm neurotyczny, podszyty lękiem o zdrowie, czystość, porządek.

🔹 Wewnętrzne napięcie
• Głębokie napięcie wynikające z poczucia zagrożenia – lęk o życie, zdrowie, przyszłość.
• Arsenicum nigdy nie jest spokojne: „Musi mieć kogoś obok, by nie zostać sam z lękiem.”
• Kontrola nad otoczeniem (i nad ludźmi) to sposób na opanowanie wewnętrznego chaosu.

🔹 Emocje i psychika
• Nadmierna troska o zdrowie, czystość, bezpieczeństwo.
• Krytycyzm wobec siebie i innych: „wszystko musi być idealne”.
• Perfekcjonizm napędzany lękiem egzystencjalnym.
• Nieufność, potrzeba towarzystwa (lęk w samotności).
• Lęk przed śmiercią, chorobą, zarazkami.

🔹 Objawy fizyczne
• Chłód ciała, pogorszenie w nocy (między 1:00–3:00).
• Niepokój fizyczny: potrzeba poruszania się mimo osłabienia.
• Uczucie pieczenia, które poprawia ciepło.
• Zaburzenia gastryczne z lękiem i osłabieniem (biegunki z wyczerpania).
• Wyczerpanie nerwowe z perfekcyjnym planowaniem wszystkiego.

A ty? Jesteś też odczuwasz napięcie z powodu swojego perfekcjonizmu?

Amelia Dziekanowska

29/10/2025

Witam nowych obserwatorów!☺️

Rafal Glid, Aneta Szwala

24/10/2025

Konsultacje stanu chronicznego
Zapraszam serdecznie ☺️

23/10/2025

Stan ostry czy zaostrzenie w trakcie leczenia chronicznego?

Zdarza się, że w trakcie leczenia przewlekłego pacjent zapada na ostre infekcje, takie jak grypa, zapalenie gardła, zatrucie pokarmowe lub inne. Nie należy traktować tego jako „pogorszenia po leku”, lecz jako odrębny proces chorobowy, który wymaga własnego podejścia terapeutycznego. Najczęściej dzieje się to w okresach sezonowych – jesienią, zimą lub wczesną wiosną.
W takich sytuacjach stosuje się lek ostry, dobrany do aktualnych objawów. Po ustąpieniu epizodu ostrego wracamy do leczenia przewlekłego.

Jednym z większych wyzwań jest jednak odróżnienie, czy dany stan to zaostrzenie choroby przewlekłej, czy też rzeczywisty stan ostry. Wymaga to dużej uważności zarówno ze strony homeopaty, jak i pacjenta.

Mówią o tym paragrafy od &38 do &40 Organonu –S.Hahnemanna.

Trudności w praktyce

Dość często, rozpoczynając współpracę z pacjentem, który zgłasza się ze stanem przewlekłym, napotykam problemy w opisywaniu przez niego epizodów ostrych lub zaostrzeń. U osób z wieloma dolegliwościami – np. problemami ze stawami, astmą, refluksem, zespołem jelita drażliwego, skłonnością do angin/infekcji czy migrenami – rozpoznanie, co faktycznie dzieje się w danym momencie, gdy nagle pojawia się „przeziębienie”, bywa dużym wyzwaniem.

Dlaczego? Bo w trakcie dłuższej współpracy pacjent często przyzwyczaja się do kontaktu, a czasem nawet się nim znuża, i staje się powściągliwy w opisie objawów. Zdarza się, że muszę dopytywać o każdą drobnostkę, mimo że na początku współpracy pacjent opisywał wszystko bardzo szczegółowo. Im mniej spontanicznych informacji otrzymuję, tym trudniej o skuteczną pomoc. Również ja mogę pominąć istotne pytanie w wywiadzie.
Dlatego proszę pacjentów:

„Opisz to, co czujesz, tak jakbyś opisywał to osobie niewidomej”.
Dlaczego szczegóły są tak ważne?

Jeśli pacjent napisze jedynie: „Mam katar i źle się czuję” – niewiele mogę zrobić.

Ale jeśli opisze: „Boli mnie gardło z prawej strony, mam cieknący/lejący katar, ból mięśni, który nasila spoczynek – muszę chodzić, brak apetytu, większe pragnienie i jestem z tego powodu bardzo rozdrażniony” – łatwiej o trafny dobór remedium.

Równie ważna jest informacja po przyjęciu leku: czy i jak zmieniły się objawy. Czasami używam skali poprawy 1–10, ale sama liczba nie wystarczy. Jeśli pacjent pisze, że poprawa jest na „3”, dopytuję: co konkretnie się zmieniło? Często okazuje się, że objawy ustąpiły w pewnym stopniu, ale pacjent oczekiwał szybszego efektu, więc ocenia zmiany na 3, podczas gdy obiektywnie poprawa jest bliżej 6.
Dlatego tak istotne jest, aby opisywać zmiany: które objawy złagodniały, które zniknęły, a które pozostały. Dzięki temu wiem, że proces zdrowienia się rozpoczął i że lek był trafiony.

Różnica między stanem ostrym a zaostrzeniem

• Stan ostry pojawia się zwykle raz lub dwa razy do roku – to tzw. choroby sezonowe, możemy dodać do tego urazy, stany nagłe zagrażające życiu (choć te pierwotną przyczynę mają w stanie przewlekłym).

• Zaostrzenie to pogorszenie przewlekłych dolegliwości np. astma, RZS, nadciśnienie.

Nie zawsze jednak choroby przewlekłe to wyłącznie AZS, RZS, endometrioza, kamica pęcherzyka żółciowego czy inne „duże” rozpoznania. Często „zwykłe” nawracające infekcje – katary, kaszle, zapalenia oskrzeli lub płuc – są właśnie wyrazem stanu przewlekłego, zwłaszcza gdy nie mają wyraźnej przyczyny i stale powracają. U dzieci to zjawisko jest częste, ale u dorosłych również nie należy do rzadkości.

Bardzo trudne bywa różnicowanie stanów ostrych w przebiegu przewlekłych dolegliwości układu oddechowego. Problemy takie jak astma, POChP czy alergie mogą potęgować objawy i tym samym utrudniają rozróżnienie zaostrzenia stanu przewlekłego od nowego stanu ostrego, a czasem potrafią wręcz „wyłączyć” stan chroniczny, co też nie ułatwia obserwacji polekowej. Często jeden stan nakłada się na drugi. Choć Hahnemann pisał, że stany przewlekłe potrafią łagodnieć lub ustępować na czas choroby ostrej, wiele zależy od podobieństwa chorób.

Zadziwiające jest też to, że u osób, u których infekcje wracają często, słyszę niezmiennie te same określenia objawów, mimo że raz test wskazuje grypę, a innym razem COVID-19. Takie powtarzalne opisy są dla mnie wskazówką, że niezależnie od wyniku testu i lekarskiego rozpoznania sposób odczuwania i chorowania jest ten sam. Może to sugerować, że nie mamy już do czynienia z pojedynczym stanem ostrym, lecz z przejawem chronicznego wzorca – często bez uchwytnej, klarownej etiologii. I tu zaczyna się kolejny etap pracy homeopaty. 🙂

Współpraca i komunikacja

Rozróżnienie stanów ostrych i przewlekłych, rzetelna komunikacja, cierpliwość i szczerość – to podstawowe elementy skutecznej współpracy. Pamiętajcie: umiejętność dokładnego opisu swojego stanu oraz aktualizowania informacji po przyjęciu leku to połowa sukcesu w procesie zdrowienia!

Amelia Dziekanowska

22/10/2025

22/10/2025

Czekamy na kolejne zmiany ☺️

Z wdzięcznością
Amelia

16/10/2025

Kiedy będzie poprawa po leku?
To najczęściej słyszane pytanie od osób pod moją opieką.

Nie umiem na nie odpowiedzieć… gdybym potrafiła przewidywać takie rzeczy, zajmowałabym się zupełnie czym innym 😉

Czy zawsze jest szybko i łatwo? — Nie zawsze.
Czy jest szansa na poprawę? — Zawsze jest szansa.

Każdy przypadek jest inny. Każdy z nas ma inną historię, inne emocje, inne ciało. Choć klasyczna medycyna często wrzuca nas do jednego „worka diagnozy”, w homeopatii patrzymy na człowieka — nie tylko na objaw.

🌿 Daj sobie czas, żeby zobaczyć efekty.

Proces zdrowienia to nie sprint, ale droga, na której ciało i emocje powoli odzyskują równowagę.

Ten chłopiec jest u mnie na terapii całościowej od 4 miesięcy (wcześniej wspierałam go doraźnie).
Ma powiększony trzeci migdał, skłonność do kaszlu i kataru. W przeszłości pojawiały się też problemy z uszami.
Od lat był wspierany homeopatycznie, a teraz – w terapii całościowej – zaczęliśmy widzieć prawdziwe zmiany.
Czy to oznacza koniec terapii? Nie, to początek w drodze do zdrowia🥰

To właśnie te chwile przypominają mi, dlaczego warto zaufać procesowi.

Bo poprawa przychodzi — czasem powoli, ale zawsze wtedy, gdy ciało jest gotowe ją przyjąć. 🌿

Czy komuś z Was pomogłam jeszcze w podobnych problemach? Jeśli się nie krępujecie, to dajcie znać pod postem😃

Z radością i wdzięcznością
Amelia Dziekanowska

03/10/2025

15 października termin niedostępny

03/10/2025

Grafik spotkań w październiku☺️

Edit.
10 października termin niedostępny.

15 października termin niedostępny

01/10/2025

Nowość w języku polskim!

„Typy dzieci w ujęciu homeopatycznym” Fransa Kusse – Wydawnictwo Siman

To wyjątkowa książka, która wprowadza nas w fascynujący świat dzieci widzianych oczami homeopatii. Dzięki barwnym opisom i praktycznym wskazówkom każdy rodzic i terapeuta może lepiej zrozumieć emocje, potrzeby i zachowania najmłodszych.

✅ Przystępnie napisana
✅ Pełna praktycznych przykładów
✅ Nieoceniona w pracy z dziećmi

Polecam każdemu, kto chce odkryć, jak mądrość homeopatii pomaga dostrzec niepowtarzalny charakter każdego dziecka💚

Amelia Dziekanowska