18/10/2025
🌿
Nie każde dziecko, które przeszło przez trudne doświadczenie, od razu ma PTSD.
Ale są dzieci, które po cichu noszą w sobie ślad traumy — nieopowiedziany, niewypłakany, niezauważony.
Takie dziecko może:
– nagle się „zawieszać”, jakby odpływało gdzieś myślami,
– bać się bez wyraźnego powodu,
– reagować krzykiem, płaczem lub złością,
– mieć koszmary, bóle brzucha, trudności ze snem,
– przestać się bawić lub unikać kontaktu z dorosłymi,
– być „grzeczne aż za bardzo”, bo nauczyło się, że spokój to jedyny sposób, by przetrwać.
🧡 PTSD u dziecka to nie tylko lęk. To rozbita mapa bezpieczeństwa.
Dziecko, które nie czuje się bezpieczne, nie potrafi się uczyć, bawić ani ufać.
Dlatego pierwszym krokiem do uzdrowienia nie jest rozmowa o traumie, lecz odbudowa poczucia bezpieczeństwa — poprzez ciepło, przewidywalność, cierpliwość i obecność dorosłego.
Nie pytaj: „co z tobą nie tak?”
Zapytaj raczej: „co ci się przydarzyło i czego teraz potrzebujesz?”
💬
Jeśli zauważasz u dziecka objawy, które mogą przypominać PTSD — nie bagatelizuj ich, ale też nie diagnozuj samodzielnie.
Trauma u dziecka to nie etykieta, lecz sygnał, że potrzebuje więcej troski, spokoju i przewidywalności niż rówieśnicy.
Nie musisz znać wszystkich metod terapeutycznych.
Wystarczy, że będziesz obok — cierpliwie, spokojnie, bez oceniania.
Twoja obecność może stać się dla dziecka tym, czego kiedyś zabrakło – bezpiecznym miejscem, w którym można wreszcie odetchnąć.
🧡
Czasem to właśnie wtedy, gdy dorosły w końcu zauważa dziecko, zaczyna się proces leczenia.