Ewa Anioł - psycholog, edukator Pozytywnej Dyscypliny

17/09/2025

📌Problem? To niezaspokojona potrzeba rodzica..
Może chcesz być zauważony? Traktowany z uwagą? Wysłuchany?

😓 „Moje dziecko mnie nie słucha.”
😓 „Ciągle muszę powtarzać to samo.”
😓 „Nie chcę krzyczeć, ale czasem tracę cierpliwość.”

👉 Jeśli brzmi znajomo – ten warsztat jest dla Ciebie😉

Pozytywna Dyscyplina (Jane Nelsen) to metoda, która uczy:
✅ jak stawiać granice z szacunkiem
✅ jak budować odpowiedzialność dziecka
✅ jak przestać walczyć, a zacząć współpracować

📣 Dołącz do bezpłatnego warsztatu wprowadzającego i zobacz, że wychowanie może być i łagodne, i skuteczne.
A co z Twoimi potrzebami? Zajmiemy się nimi🤗 bo gdy masz większą świadomość siebie - swoich emocji i potrzeb, masz też większą uważność i „ pojemność” na te dziecięce 👍

Już za tydzień!

📌Willa Mimoza Puszczykowo, ul. Poznańska 26
🗓️ 25 września 25
🕰️ 18.00 - 20.00
💰 BEZPŁATNIE

Zapraszam 😊
zgłoszenia Ewa Anioł
tel 667 327 994

13/09/2025

02/09/2025

📌 Daj dziecku poczucie wpływu

🎒 Nowy rok szkolny to także czas nowej organizacji życia codziennego 👍
Dzieci, podobnie jak dorośli, potrzebują poczucia wpływu, sprawczości, by czuć się zmotywowane do działania i spokojniejsze na codzień.

Warto zaprosić je do współdecydowania o rzeczach, które wiążą się z ich życiem, z ich sprawami:
🔸 wybór przyborów szkolnych („Który zeszyt bardziej Ci się podoba?”)
🔸 planowanie poranków („Wolisz przygotować plecak wieczorem czy rano?”)
🔸 organizacja miejsca do nauki („Gdzie najlepiej według Ciebie jest poustawiać te książki?”)

💡 Wg Jane Nelsen i Pozytywnej Dyscypliny - kiedy dzieci mają przestrzeń do wyboru, rozwijają odpowiedzialność i współpracę.

🔍A jak jest u Ciebie? Na co w zakresie organizacji życia mają wpływ Twoje dzieci?

📣 Już niedługo informacje o nowym cyklu warsztatów rodzicielskich Rodzicielstwo z Pozytywną Dyscypliną 😍

🍂🍁Jesień zapowiada się warsztatowo - nie przegap informacji👍

29/08/2025

📌 Pierwszoklasista w nowym świecie🤗

👩‍👩‍👧 Pierwsza klasa to wielka przygoda, ale i duże wyzwanie.
Dla dziecka to nowy budynek, nowi koledzy, nauczyciel, zasady – a więc naturalnie pojawia się ekscytacja ale i stres.

Jak wspierać swojego pierwszaka w duchu Pozytywnej Dyscypliny?

✨ Nazywaj i normalizuj emocje – „Wyglądasz na podekscytowanego ale i może trochę zmartwionego? To normalne, że można czuć różne emocje na raz, i te przyjemne i te mniej przyjemne👍”

✨ Dawaj poczucie bezpieczeństwa – poranne rytuały (np. ulubiona piosenka w drodze do szkoły, stały harmonogram działań) pomagają oswoić zmiany.

✨ Zaufaj jego kompetencjom – pozwól, by samo pakowało plecak, wybierało śniadaniówkę czy ubranie. To nie tylko buduje odpowiedzialność ale i uczy samodzielności i wzmacniapocUvie sprawczości - „daję radę sam🥰”.

✨ Skup się na wysiłku, nie na rezultatach – doceniaj starania i działania mimo niepokoju (to właśnie jest odwaga🤗), a nie tylko sam ostateczny efekt.

💬 Twoja cierpliwość, ciepło i wiara w dziecko sprawią, że nowy etap stanie się dla niego okazją do wzrastania, rozwoju, uczenia się nowych kompetencji a nie tylko stresem😉.

A jak u Was, rodzice pierwszoklasistów, przed tym ważnym dniem?😉

28/08/2025

🌱 Twoja obecność = fundament adaptacji

Dziecko będąc w nowym środowisku uczy się, że świat poza domem też może być bezpieczny. W tym procesie rodzic odgrywa kluczową rolę.

✅ Co pomaga dziecku?
• Spokój rodzica – dzieci są jak barometry emocji. Jeśli Ty zaufasz przedszkolu i wychowawcom, dziecko też łatwiej się otworzy na to nowe środowisko (a zaufasz, jeśli poświęcisz czas na wybór odpowiedniej placówki)
• Czas tylko dla dziecka po powrocie – 15 minut „specjalnego czasu” sprawia, że maluch czuje: „Mama/Tata nadal jest przy mnie w pełni, mogę być sobą i okazywać bezpiecznie wszystkie emocje”
• Słowa uznania i wiary w dziecko – „Widzę, że dziś zostałeś w sali mimo że było Ci trudno. To się nazywa odwaga! Możesz być z siebie dumny😍”
• Konsekwencja i przewidywalność – nie przeciągaj pożegnań, trzymaj się umówionych z dzieckiem wcześniej zasad ( np „1 buziak, 2 przytulenia, liczymy do 3 o idziesz do Pani” - przećwiczone wcześniej w domu😊

💬 Zamiast mówić: „Nie płacz, nic się nie dzieje”, spróbuj:
👉 „Widzę, że Ci trudno. Wierzę w to, że dasz sobie radę, a ja wrócę po Ciebie tak jak się umówiliśmy, zaraz po obiadku”

🔑 Adaptacja to nie test siły dziecka ani rodzica, ale okazja do budowania wzajemnego zaufania. Dziecko, aby stopniowo coraz lepiej odnajdywać się w przedszkolu potrzebuje Twojej wiary w nie, że sobie poradzi oraz emocjonalnej Twojej obecności przy nim, w każdej sytuacji💕

🔍Co jest/ było dla Ciebie trudne w adaptacji dziecka do przedszkola? Jak sobie poradziłaś/łeś? Co pomogło?

/foto z albumu rodzinnego/

26/08/2025

✨ Adaptacja do przedszkola – Twoje wsparcie ma znaczenie🥰

Pierwsze dni w przedszkolu to dla dziecka ogromna zmiana – nowe miejsce, ludzie i zasady…
Nic dziwnego, że może u niego pojawić się lęk, tęsknota czy płacz.
Warto pamiętać, że dziecko nie „robi na złość” – ono sygnalizuje potrzebę bezpieczeństwa i przynależności.

Na szczęście coraz rzadziej oczekujemy, że dziecko wejdzie do przedszkola i bez problemu zostanie z nieznaną mu panią, w nieznanym mu miejscu..
A placówki coraz częściej rozumieją potrzebę adaptacji dziecka i stwarzają warunki, żeby rodzice mogli towarzyszyć dziecku w pierwszych chwilach w przedszkolu.
Cóż, 20 i więcej lat temu był to trudny temat dla mnie i moich dzieci🤦‍♀️🥺

👉 Jak możesz mu pomóc?

• ✅ Poświęć czas na poszukanie odpowiedniej placówki, w której respektowane są ważne dla Ciebie wartości , gdzie rodzic jest traktowany partnersko, jego zdanie jest brane pod uwagę a dziecko traktowane indywidualnie 👍
• ✅ Jeśli tylko możesz - weź kilka dni wolnego by być w przedszkolu w jego pierwszych dniach i pomóc mu poznać specyfikę miejsca, zasady, panie i dzieci👶
• ✅ Zanim będzie miało zostać tam samo, porozmawiaj z nim i opowiedz dokładnie jak będzie wyglądał poranek, dokąd pójdziecie, kiedy nastąpi rozstanie, z kim wtedy zostanie i co będzie robić.
• ✅ Zróbcie plan działań, odegrajcie scenkę pożegnania - na kilka sposobów: np uścisk i pa, pa, „płacz” i trzymanie się kurczowo rodzica itd. Niech wybierze sposób pożegnania jaki mu służy.
• ✅ Przyjmij wszystkie emocje dziecka – „Widzę, że tęsknisz. To naturalne, że jest Ci trudno.”
• ✅ Budujcie takie rytuały pożegnań, jakie najlepiej służą dziecku ( w porozumieniu z nim) – np krótki uścisk, buziak i jedno zdanie „Wracam po obiedzie” – przewidywalność daje dziecku spokój.
• ✅ Dawaj wybór tam, gdzie to możliwe – np. „Chcesz dziś zabrać misia czy chustkę od mamy?”
• ✅ Wzmacniaj poczucie znaczenia – pozwól dziecku rano wybrać, które buty założy, albo pomóc spakować przekąskę.

💡 Pozytywna Dyscyplina przypomina: dzieci potrzebują wiedzieć, że należą do rodziny i są ważne dla mamy i taty - razem z wszystkimi ich emocjami i zachowaniami.
Adaptacja nie musi być „bez łez” – trudne emocje w sytuacji nowości, rozstania z bliskimi, są ok👍
Adaptacja może być z miłością, cierpliwością i empatią🩷

📣 A jak jest u Was, rodzice przedszkolaków i starszych ? Czy widzicie zmiany w placówkach na lepsze?

21/08/2025

📌Specjalny czas z nastolatkiem (13+)

😎 „Nie potrzebuję rodziców” – mówią nastolatki… ale ich serce wciąż pragnie uwagi i akceptacji.

- „Wyjdź stąd!🤬…zostawiasz mnie samego??🥺…. Nie dotykaj mnie😫…chcę się przytulić 😢… no już, starczy, idź stąd 🙄…”

Ktoś kiedyś porównał nastroje nastolatka do kota 🐈‍⬛ - kto ma jednego i drugiego, wie o czym mowa😉

Im trudniej Ci z Twoim nastoletnim dzieckiem, tym bardziej potrzebujecie „specjalnego czasu”🥰

✅Nie musi być codziennie, a np raz w tygodniu / na 2 tygodnie. Wtedy, jeśli jest rzadziej, niech trwa dłużej.
Ważna jest nieuchronność i gwarancja, że spotkanie 1x1 się odbędzie ( wpisz w kalendarz, zarezerwuj czas)📆

✅Jak zwykle zachęcam do zadawania pytań „u źródła”, czyli - niech nastolatek się wypowie, ile tego czasu z rodzicem potrzebuje, a ponadto, niech zaproponuje sposoby na jego spędzenie 👍

✅Im częściej pytamy nasze nastoletnie dzieci o zdanie i im częściej włączamy je do podejmowania decyzji dotyczących ich samych, tym bardziej będą się czuli traktowani z szacunkiem i uważnoscią, a to daje większą szansę na stabilniejsze nastroje dziecka i dobrą relację z rodzicem 💕

💡 Przykłady aktywności podczas specjalnego czasu:

• wspólny spacer/ wyprawa na rower lub jazda samochodem (łatwiej się rozmawia „obok siebie”),
• wspólne gotowanie obiadu/ pieczenie ciasta/ majsterkowanie itp
• gra komputerowa/ planszówka czy serial wybrany przez nastolatka,
• sport – koszykówka, tenis, siłownia, wspinaczka 🧗
• wspólna wyprawa np na weekend, w góry, pod namiot,
• wyjazd na zakupy/ do kina/ na wystawę itd…

🌱 Korzyści:
• rozmowy przychodzą naturalniej,
• mniejsze ryzyko buntu (bo nastolatek czuje się wysłuchany),
• rodzic dostaje wgląd w świat dorastającego dziecka, a dziecko - w świat rodzica 👍

🎁Korzyści dla całej rodziny:

🌍 „Specjalny czas” to nie luksus – to profilaktyka konfliktów i inwestycja w relację.

👧 Dla dziecka:
• zaspokojona potrzeba przynależności i znaczenia,
• mniej zachowań „walczących o uwagę”,
• poczucie, że ma swoje wyjątkowe miejsce w rodzinie.

👩‍👦 Dla rodzica:
• mniej stresu i poczucia winy,
• więcej radości i lekkości,
• lepsze porozumienie nawet w trudnych momentach.

💡 Wpiszcie „specjalny czas” do kalendarza – tak jak ważne spotkanie. Bo tym właśnie jest – spotkaniem z najważniejszą osobą w Waszym życiu🥰

20/08/2025

Co o tym myślicie?😳 Bo powiedzieć „przerażające” , to nic nie powiedzieć…

Szokujący wywiad z Kingą Szostko, twórczynią aplikacji KidsAlert… Publikujemy fragmenty, ku przestrodze:

⏩ Pierwszy telefon? Wiek 16 lat jest akceptowalny społecznie. Gdybym miała decydować wg tego, co naprawdę uważam, to powiedziałabym, że od 18. roku życia.

⏩ Szkoły powinny być wolne od telefonu. Całkowicie. Nie to, że my mamy szafki, więc mamy je w plecakach, czy na przerwach. Nie przynosisz do szkoły alkoholu, papierosów, nie powinno być tam też telefonów. Tutaj jestem już radykalna, kiedyś również uważałam inaczej, natomiast patrząc na kraje, które to wprowadziły z powodzeniem i obserwując efekty zakazu, naprawdę pora podjąć zdecydowane kroki wobec telefonów w szkołach.

⏩ Jakieś dwa lata temu natrafienie na twardą p***ografię na TikToku było incydentalne. Teraz to się zdarza co rusz. Na otwartych transmisjach i filmikach. Teraz jest tak, że wyświetla się zwykły filmik, np. chłopak jedzie na hulajnodze, a po 3-4 sekundach pojawia się p***o.

⏩ Próbowaliśmy to zbadać. Można było dotrzeć do konkretnej osoby, która wrzuciła taki p***ograficzny filtr. Ale analiza tego konta nic nam nie powiedziała - nawet nam, ludziom, którzy na co dzień zajmują się OSINT-em, czyli białym wywiadem. To były konta pozbawione śladów cyfrowych.

⏩ To jest - i mówię to z pełną odpowiedzialnością - bardzo dobrze zawoalowany system, który ma destabilizować psychikę młodych ludzi, spowodować, że będą oni naśladowali innych, krzywdzili siebie, ulegali wpływom. To prowadzi do normalizacji zachowań, na które nie ma społecznej zgody.

⏩ To też zarabianie na coraz bardziej idiotycznych pomysłach. W końcu TikTok płaci użytkownikom za tworzenie zasięgowych treści - choć akurat nie w Polsce.

⏩ Według obecnych danych z raportu "Internet dzieci" PBI i Gemiusa, na TikToku jest obecnie przeszło 2 mln dzieci w wieku 7-13 lat. Nic tylko psuć im głowy.

⏩ Ale p***ografia to jedno. Bardzo często natrafiamy na samobójstwa, na samookaleczanie, na treści takie, które nowe osoby z zespołu jeszcze szokują i powodują, że dorosła osoba sobie z nimi nie radzi, a co dopiero dziecko.

⏩ Nagranie człowieka, który rzuca się pod pociąg. Przeżyłam to dosyć mocno. Drugim szokiem było to, jak wiralowe stało się to nagranie. Kilka tygodni temu widziałam nagranie z Hiszpanii albo z Portugalii, to była próba samobójcza z mostu.

⏩ Kilka tygodni temu też byłam może nie tyle zszokowana, co zdziwiona trendem na TikToku. Chłopcy pokazywali, czym kończy się ich szczytowanie.

⏩ Twórca nie jest karany, nie jest mu zdejmowany stream, nie ma odpowiedzialności prawnej, nie ma odpowiedzialności platformy. I uwierz mi, ja się naprawdę zastanawiam się, co będzie dalej.
Serwisy społecznościowe i internet to już nie jest miejsce dla dzieci. To przede wszystkim nie jest ten internet, który my mieliśmy 20 lat temu.

⏩ 12- albo i 10-letnie dzieci szukają sponsorów? Ośmioletnie też. Oczywiście, dziecko dziecku nierówne. Ale taka standardowa, stereotypowa nastolatka chce być taka, jak koleżanki. Koleżanki mają Instagram? Ona też chce. Koleżanka ma sponsora, więc ona też chce.

⏩ W przedszkolu dokleja się rzęsy, stylizuje fryzury, z małych dziewczynek robi się kobiety. Potem w gazetach widzisz nagłówki o celebrytach "Kasia z córką jak siostry". I zdjęcia, na których trzynastolatka wygląda, jakby miała 18 lat. My to sami robimy tym dziewczynkom. Dwunastolatki noszą tipsy o długości 5 cm, farbują włosy, ubierają się wyzywająco. Cieszę się, że nie mam córki, one teraz, dzięki social mediom mają bardzo niskie poczucie własnej wartości.

⏩ Coraz częściej myślę nad kierowaniem działań społecznych do rodziców, którzy jeszcze nie dali dziecku telefonu. Bo mam wrażenie, że kiedy dziecko już dostanie pierwszy telefon, to jest nie do odratowania. Wtedy prędzej czy później wejdzie w socjale i będzie obiektem przemocy cyfrowej, padnie ofiarą przestępstw seksualnych, albo przemocy rówieśniczej.

⏩ Jak słyszę rodziców, którzy mówią, że ich dwunastoletnia córka ich zablokowała na Instagramie i to jest ok, bo ona ma prawo do prywatności, to nie mogę w to uwierzyć. Serio? Nam się role odwróciły. Zapomnieliśmy, że to my jesteśmy rodzicami, którzy mają obowiązek wychować dziecko. Nam dzieci wchodzą na głowę i po prostu nie wiemy, co mamy robić. Machamy ręką, odpuszczamy.

⏩ Rodzic, który został zablokowany przez dziecko powinien się zastanowić, dlaczego i w jakich okolicznościach oddał sprawstwo wychowawcze, bo to jest fundament.

⏩ Do kontaktu? Wystarczy telefon typu "stara Nokia". Internet? Proszę bardzo, jest w domu

⏩ Na pudełku od telefonu nie jest napisane "Dając dziecku ten produkt, stracisz je". Albo "Twoje dziecko przez telefon popełni samobójstwo czy wpadnie w głęboką depresję", a może właśnie powinny się na nich takie ostrzeżenia znaleźć. To samo platformy. Dlaczego w Chinach aplikacje wyłączają się po określonym upływie czasu? A u nas - siedź, scrolluj, choćby 24 godziny na dobę.
Do kontaktu? Wystarczy telefon typu "stara Nokia". Internet? Proszę bardzo, jest w domu

⏩ Ostatnio ujawniono nową kategorię wiekową dzieci krzywdzonych cyfrowo: 3-6 lat. Chodzi o materiały zebrane z komputerów pedofili - nagrania dzieci, które siedzą na kamerkach, np. na TikToku albo na OmeTV i wykonują określone na polecenie osoby, która z nimi na wideoczacie rozmawia. Mieliśmy ostatnio akcję o kryptonimie "różowa piżamka". Chodziło o ośmioletnią dziewczynkę, która została sprowokowana do pewnych zachowań. Robiła to, o co ją prosił 20-letni chłopak. Wszystko wyszło na jaw przypadkowo, kiedy policja wpadła mu do domu przy okazji popełnienia innego czynu zabronionego, a w trakcie zabezpieczenia elektroniki ujawniono właśnie te materiały.

⏩ 3-letnie dziecko być może znalazło się tam przypadkowo albo wystawił je tam rodzic - albo przez brak świadomości, albo celowo. Bo jeśli twoje półnagie dziecko robi wyświetlenia i można na tym uruchomić współpracę reklamową, to niektóre matki posadzą takie małe dziecko przed kamerką i czekają na profity.

⏩ I jak z tym walczyć? Zgłosisz taką transmisję - platforma jej nie usunie. Jej odpowiedzialność jest zerowa.

⏩ Uruchomiliśmy Kids Alert, czyli aplikację, która alarmuje i powiadamia o nowych niebezpiecznych trendach czy wyzwaniach w serwisach społecznościowych, ale to ciągle za mało, zostają jeszcze problemy związane z pedofilią, p***ografią, przemocą. Nie jestem w stanie tego ogarnąć. Nikt nie jest, bo jeśli rząd nie widzi problemu, platforma nie widzi problemu, to nie oczekujmy cudów.

20/08/2025

👩‍🦰 Hej kobiety- mamy, kobiety - córki, co o tym myślicie? 🧐
Dziś przypadkiem trafiłam na ten post i bardzo do mnie przemówił..

Twoje dzieci nie będą cię tak traktować, jak ty je traktujesz – tylko jak ty siebie traktujesz

To zdanie na pierwszy rzut oka może wydawać się prowokujące.
Przecież wielu rodziców oddaje całe serce, dba, troszczy się, stara się dać wszystko, co najlepsze.
Dlaczego więc dzieci w pewnym momencie zaczynają być chłodne, roszczeniowe, obojętne, buntownicze – albo wręcz raniące? Bo dzieci nie uczą się tylko przez to, co robisz dla nich — one uczą się poprzez to, kim jesteś dla siebie.

Bert Hellinger w swoich pracach nad systemowymi ustawieniami rodzinnymi zauważył, że relacje w rodzinie podlegają określonym porządkom miłości.
Gdy rodzic stawia dziecko na pierwszym miejscu, zapominając o sobie, ignoruje naturalny porządek – gdzie najpierw stoi życie, potem ja jako dorosły, a dopiero potem dziecko.

Jeśli matka „poświęca się” dla dziecka, rezygnuje z własnego szczęścia, partnerstwa, kobiecości – dziecko nie otrzymuje miłości, tylko ciężar.
Uczy się, że miłość równa się zaprzeczeniu sobie. A potem… traktuje matkę tak, jak ona sama siebie traktuje: ignoruje, odrzuca, nie szanuje.

Dziecko nie może przyjąć prawdziwej miłości, jeśli rodzic nie kocha samego siebie.

Dziecko nosi los rodzica, gdy ten nie bierze odpowiedzialności za swoje emocje i rany.

Dziecko „odcina” się od rodzica, który się poświęca, bo nie chce żyć w jego bólu.

Siergiej Łazariew, rosyjski badacz związków między psychiką, duszą a zdrowiem, pisał, że najgłębsze programy przekazywane są przez pole informacyjne duszy. Według niego:

Miłość do siebie jest warunkiem uzdrowienia duszy i relacji.

Gdy człowiek żyje w nienawiści do siebie, winie, poniżeniu – dzieci „odczytują” to na poziomie energetycznym i zaczynają traktować rodzica tak, jak on sam siebie ocenia.

Dzieci są „zwierciadłem karmy” rodziców – ich dusze reagują na najgłębsze niewypowiedziane wzorce.

Czyli: jeśli w głębi duszy rodzic siebie nie akceptuje, nie przebaczył sobie, czuje się winny lub bezwartościowy – dziecko zaczyna to nieświadomie potwierdzać w relacji, często w sposób bolesny.

Co to oznacza dla ciebie?

Jeśli chcesz, żeby twoje dziecko:

szanowało cię,

słuchało,

kochało w sposób otwarty i wolny od lęku,

było szczęśliwe i wolne,

to zacznij od siebie. Nie chodzi o to, żebyś był „idealnym rodzicem”. Chodzi o to, żebyś był człowiekiem w kontakcie ze sobą, ze swoją prawdą, z uczuciem miłości do siebie.

Zacznij zadawać sobie pytania:

Czy naprawdę jestem dla siebie dobry/dobra?

Czy siebie wspieram czy krytykuję?

Czy pozwalam sobie czuć, odpoczywać, być niedoskonałym/ą?

Czy stawiam granice z miłością?

Dzieci uczą się twojej relacji ze sobą, a nie tylko twoich zasad

W jaki sposób siebie codziennie traktuję? Co o sobie myślę?

Czy czuję się wart(a) szacunku – nie tylko od innych, ale też od siebie?

Kiedy ostatnio zrobiłem/am coś tylko dla siebie – z miłości, nie z obowiązku?

Czy mam zgodę na to, żeby moje potrzeby były ważne?

Czy w relacji z dzieckiem (lub dziećmi) zapominam o sobie? Dlaczego?

Co czuję, gdy moje dziecko nie okazuje mi miłości tak, jak bym chciał(a)?

Czy potrafię powiedzieć: „Wystarczy. Zasługuję na odpoczynek. Zasługuję na miłość”?

"Widzę siebie – jestem dla siebie dobry/dobra"

1. Stań przed lustrem albo zamknij oczy i wyobraź sobie siebie jako dziecko.

2. Powiedz do siebie

„Widzę cię.”

„To, co czujesz, ma znaczenie.”

„Zasługujesz na miłość – już teraz.”

„Nie musisz być idealny/a, by zasługiwać na szacunek.”

„Dziękuję, że jesteś.”

3. Oddychaj głęboko i obserwuj, co się w tobie porusza.

4. Zapisz to, co się pojawi – emocje, myśli, wspomnienia.

Dodatkowa sugestia z ustawień: zdanie uwalniające dla relacji z dzieckiem

Jeśli czujesz, że dajesz „za dużo” albo że twoje dziecko cię rani, możesz wewnętrznie powiedzieć:

„Jestem twoim rodzicem. Ty jesteś moim dzieckiem. Ja daję – ty bierzesz. Resztę biorę dla siebie.”

To prostuje przepływ. Dziecko nie powinno być ważniejsze niż ty dla siebie. Twoja siła i miłość do siebie to jego fundament.

✨Łączę duchowość, energetykę i mądrość ciała, by prowadzić przez proces wewnętrznego przebudzenia.
Inicjatorka Przebudzenia
Iwona Grzesik

> Jeśli to, co tworzę, porusza Cię i wspiera – możesz postawić mi symboliczną kawę. To dla mnie realna pomoc i ogromna wdzięczność.
https://buy.stripe.com/5kQ6oJewD9Us8GC8cJ5AQ00

20/08/2025

📌Specjalny czas - czyli 1x1 z rodzicem, z dzieckiem w wieku szkolnym (7–12 lat)

Masz dziecko w tym wieku? To możecie robić razem mnóstwo rzeczy🤗

📚 W tym wieku dzieci często konkurują z rodzeństwem o uwagę lub czują się „niewidoczne” w codziennym zabieganiu.
A nam, rodzicom, może się wydawać, że to czas spędzany z rówieśnikami (coraz dłuższy) jest najważniejszy dla naszych dzieci…

🤓Tymczasem - potrzeba bycia ważnym dla rodziców i przynależności do rodziny jest wciąż baaardzo ważna 👍

✅ W tym wieku możecie wspólnie już zrobić plan takich spotkań i wpisać je razem w kalendarz, ustalić ile czasu potrzebuje z Tobą dziecko, a ile Ty jesteś w stanie mu zapewnić, zrobić wspólną burzę mózgów i stworzyć bazę pomysłów na spędzenie tego czasu😊

💡 Niektóre przykłady wspólnych aktywności:
• wspólne pieczenie ciastek/ przygotowanie posiłku dla rodziny
• gra w planszówkę,
• nauka czegoś, co dziecko kocha (np. magiczne sztuczki, rysowanie),
• rozmowa przed snem – tylko we dwoje,
• wspólny wypad - na spacer/ rower/ zakupy/ do kina itd…

🌱 Korzyści ze spotkań:
• dziecko chętniej współpracuje w rodzinie i dzieli się swoimi przeżyciami z rodzicami ( bo wzmacnia się wzajemne zaufanie, buduje bezpieczna relacja),
• rozwija poczucie sprawczości i znaczenia - jestem ważny/ważna dla rodzica,
• rodzic lepiej rozumie świat dziecka, co oznacza, że bardziej uczestniczy w jego życiu.

🌟Czy w Twoim domu praktykujecie specjalny czas z dzieckiem? A może nazywacie to inaczej?
Podziel się swoim doświadczeniem ☺️👍

19/08/2025

📌 Specjalny czas – 10–15 minut, które zmieniają wszystko!

Oprócz spotkań rodzinnych to kolejne bardzo pożyteczne narzędzie - patent na budowanie dobrej relacji z dzieckiem 🧡

✅W Pozytywnej Dyscyplinie mówimy, że każde dziecko potrzebuje poczucia przynależności (do swojej najbliższej rodziny, grupy rówieśniczej itd) oraz poczucia bycia ważnym ( widzianym, słyszanym, branym pod uwagę).

👩‍👧👨‍👦 Krótki, codzienny czas 1x1 z rodzicem, tylko dla dziecka – bez telefonu, obowiązków i rodzeństwa – to jeden z najprostszych sposobów, by tę potrzebę zaspokoić.

✅ Co to daje dziecku?
• czuje się ważne i zauważone,
• wzmacnia jego poczucie bezpieczeństwa,
• buduje jego pewność siebie i dobrą, bezpieczną relację z rodzicem.

✅ Co to daje rodzicowi?
• mniej trudnych zachowań ze strony dziecka (bo dziecko nie musi walczyć o uwagę),
• więcej radości z bycia razem i z rodzicielstwa,
• poczucie, że naprawdę „jesteście w kontakcie”, budujecie bliskość i zaufanie

💡 Na początek niech to będzie 10 minut dziennie – tylko Wy dwoje.

📌 Kiedy? Gdzie? Wtedy i tam gdzie pasuje to Tobie - mamo, tato👍
To rodzic planuje, kiedy ma czas, przestrzeń, ochotę i ile tego czasu może poświęcić dla dziecka.

❗️Ważne: ten czas może być krótki, ale na stałe wpisany do kalendarza📅 - dziecko ma być pewne, że czas 1x1 jest mu zagwarantowany.

✅ kwadrans codziennie choćby się paliło i waliło - tak
⛔️ godzina od przypadku do przypadku, jeśli znajdę czas - nie.

🕰️Długość czasu spędzanego 1x1 z dzieckiem zmienia się w zależności od wieku dziecka ( im młodsze tym dłużej, im starsze tym krócej o rzadziej) oraz od potrzeb i osobowości konkretnego dziecka.

👧Specjalny czas z małym dzieckiem (2–6 lat):

🧡Dla malucha „specjalny czas” to magia:
• Rodzic buduje świat, w którym dziecko jest w centrum.
• Dziecko uczy się, że jest ważne nie za coś, ale po prostu dlatego, że jest.

💡 Przykłady aktywności:
• wspólne budowanie z klocków,
• malowanie palcami,
• udawana zabawa w sklep czy lekarza,
• czytanie książeczki, którą dziecko wybiera,
• zaangażowanie do prostych domowych czynności

🌱 Korzyści:
• mniej napadów złości,
• łatwiejsze współdziałanie,
• mniejsza potrzeba skupiania na sobie uwagi,
• silniejsza więź rodzic - dziecko…

📣 wypróbuj u siebie w domu codzienne spędzanie choćby 10 minut z Twoim dzieckiem sam na sam, bez telefonu, tv, innych angażujących czynności.. tylko Ty i Ono, przez tydzień.
I daj znać, co się zmieniło 🤗
A może ktoś z Was już stosuje tę metodę?..