21/09/2025
21 września Światowy Dzień Choroby Alzheimera
Choroba Alzheimera jest neurodegeneracyjną chorobą mózgu prowadzącą do nasilającego się i nieodwracalnego osłabienia funkcji poznawczych, w szczególności pamięci, na skutek uszkodzenia neuronów i połączeń między nimi. Najczęściej objawy pojawiają się po 60 r.ż. Jest to choroba nieuleczalna, można natomiast spowalniać jej postęp.
Jak pomóc osobom cierpiącym na chorobę Alzheimera?
1. Ważne, aby osoby w otoczeniu chorego wykazały się spokojem, zrównoważeniem, stabilnością i przewidywalnością, by nie dały się ponieść emocjom, nawet wtedy, gdy zachowanie chorego jest niezrozumiałe, nieadekwatne, powtarza się. Nigdy nie wolno odpowiadać agresją na agresję.
2. Nie należy obwiniać osoby chorej za jej stan, trzeba unikać konfliktowania się z nią, krytyki – ocena sytuacji u osoby chorej jest często zniekształcona, a chorowanie nie jest jej wyborem.
3. Istotne, by nie wprowadzać gwałtownych zmian w życie chorych – stały rytm daje im poczucie bezpieczeństwa i powala na adaptację.
4. Pomocne będzie utrzymywanie kontaktu wzrokowego w trakcie rozmów z chorym, podchodzenie do niego od przodu, zachowanie odstępu tak, by widział nas dokładnie.
5. Bardzo częstym błędem jest mówienie o chorym w jego obecności tak, jakby go tam nie było.
6. Kolejny błąd do traktowanie chorego jak dziecka, a nie jak dorosłego, poważnie, z szacunkiem i zainteresowaniem.
7. Pomocna będzie cierpliwość – choremu trzeba dać wystarczająco dużo czasu na reakcję, spełnienie prośby, wykonywanie codziennych czynności.
8. Można kierować uwagę chorego na to, co lubi, z jednej strony by go aktywizować, z drugiej by wyciszać wzburzone emocje.
9. Nie pomagajmy osobie chorej na wyrost – tylko wtedy, kiedy tego potrzebuje.
10. Do chorego zwracajmy się w sposób jak najmniej skomplikowany, zadając zwięzłe, proste pytania, na które odpowiedź brzmi tak lub nie. Dla przykładu nie pytajmy „Może napiłbyś się czegoś gorącego, może kawy albo herbaty? „ Lepiej zapytać „Czy napijesz się herbaty?”, a jeśli odpowiedź będzie odmowna, można pytać dalej.
11. Zaangażujmy w opiekę kilka osób – dzieci, wnuki, rodzeństwo, płatnego opiekuna/opiekunkę. Dla jednej osoby taka opieka może być zbyt przeciążająca.
12. Przystosujmy dom do potrzeb chorego – np. usuńmy ze szlaków komunikacyjnych zbędne meble czy przedmioty, oznaczmy naklejkami przeszklone drzwi, zamontujmy uchwyty wspomagające w toalecie, przy wannie, zabezpieczmy schody i podłogi, by chory się nie poślizgnął (np. specjalne nakładki antypoślizgowe, przyklejenie dywanika do podłogi itp.), zabezpieczmy wyjścia na balkon, pokrętła kuchenki i piekarnika, przedmioty niebezpieczne (np. noże), leki, środki chemiczne powinny być trzymane poza zasięgiem chorego.
13. Dbajmy o regularność zażywania leków i wizyty kontrolne u lekarza.
14. Starajmy się rozpoznawać, na co chory reaguje napięciem, złością, lękiem. To, co nam wydaje się irracjonalne, może być przyczyną frustracji u chorego.
