Pro-Self Pomyśl o Sobie

04/12/2025

Bliskość nie jest prosta, kiedy w relacji pojawiają się emocje, które trudno pomieścić jednocześnie. Czułość potrafi iść ramię w ramię ze złością, a potrzeba kontaktu z chwilowym napięciem. To właśnie wtedy relacja staje się wymagająca, ale też najbardziej prawdziwa.

W podejściu Kernberga ważne jest nie to, czy te uczucia się pojawiają, ale czy potrafimy je wytrzymać w kontakcie, bez natychmiastowego odsuwania się, bez skrajnych ocen i bez prób upraszczania tego, co z natury jest złożone.

Dojrzała bliskość zaczyna się tam, gdzie dajemy sobie i drugiej osobie przestrzeń na pełne spektrum reakcji.
Właśnie wtedy więź przestaje być krucha, a zaczyna być stabilniejsza.

W kolejnych częściach cyklu będziemy przyglądać się temu, jak bliskość zmienia się wtedy, gdy emocje stają się bardziej wymagające. Ciąg dalszy w każdy czwartek wieczorem.

01/12/2025

W ostatnich latach rodzicielstwo zostało obudowane szeregiem uproszczeń. Rodzic ma być zawsze spokojny, zawsze regulujący, zawsze uważny. Każdy podniesiony głos urasta do rangi krzywdy, każde potknięcie zostaje nazwane traumą.

Rozpoczynamy cykl „Dojrzewający rodzic czy dojrzewające dziecko”, czyli psychodynamiczne spojrzenie na wychowanie w duchu Kernberga.

W każdy poniedziałek będziemy przyglądać się temu, co naprawdę buduje więź z dzieckiem i dlaczego nie trzeba być idealnym, żeby być wystarczająco dobrym.

Ten cykl jest o tym, co w Pro-Self podkreślamy również w terapii:
zdrowa relacja mieści różne emocje, a integracja – nie perfekcja – tworzy bezpieczeństwo.

Zapraszamy do wspólnego przyglądania się temu, jak naprawdę rozwija się więź z dzieckiem.

28/11/2025

26/11/2025

Niektóre relacje uruchamiają głód, który nie ma nic wspólnego z partnerem, tylko z dawnym doświadczeniem braku. Psychika próbuje nasycić coś, czego nie udało się dostać wtedy, kiedy było to najbardziej potrzebne. I dlatego nawet chwilowe sygnały bliskości potrafią działać jak ulga, która znika tak szybko, jak się pojawia.

W takich relacjach nie chodzi o miłość, tylko o próbę wypełnienia starego deficytu. Partner staje się obiektem, na który nakładamy oczekiwanie, że da nam coś, czego dorosły związek nie jest w stanie zbudować od zera: poczucie stałości, bezpieczeństwa, uspójnienia.

Ten głód nie może być nasycony, bo nie dotyczy teraźniejszości.
Dotyczy tego, czego zabrakło kiedyś.

Dopiero kiedy to widzimy, przestajemy szukać sytości w relacji, która może jedynie podtrzymywać brak.

24/11/2025

Granice w terapii często postrzega się jako ograniczenie, choć w rzeczywistości pełnią przede wszystkim funkcję troski.
Porządkują kontakt, podtrzymują bezpieczeństwo i tworzą stabilne warunki, w których można pracować nad emocjami bez lęku i chaosu.
Ich opiekuńcza stałość pozwala relacji udźwignąć to, co trudne, bez powtarzania dobrze znanych schematów z przeszłości.

Jasne ramy chronią nie tylko pacjenta, lecz także samą relację.
Utrzymując przejrzystość ról i odpowiedzialności, zapobiegają sytuacjom, w których nieuświadomione reakcje którejkolwiek ze stron mogłyby przejmować prowadzenie.
Dzięki temu rozmowa pozostaje miejscem pracy nad doświadczeniem pacjenta, a nie przestrzenią odreagowań czy spontanicznych impulsów.

W Pro-Self szczególnie dbamy o etyczność i przejrzystość naszej pracy.
To dla nas fundament, który chroni proces i pozwala, by terapia przebiegała w stabilnym, bezpiecznym układzie, służąc rzeczywistej zmianie.

W tak utrzymanych granicach zaczyna się to, co najważniejsze.
Zamiast odtwarzać stare wzorce, można je zauważyć.
Zamiast uciekać od napięcia, można zacząć je rozumieć.
Zamiast tracić kontakt, można go utrzymać i oprzeć doświadczenie na czymś nowym

22/11/2025

W podejściu Kernberga rozwój osobowości nie polega na "pozbyciu się” trudnych uczuć, lecz na zdolności ich pomieszczenia. Dopiero kiedy sprzeczne stany ja mogą być obecne obok siebie, wewnętrzny świat zaczyna się porządkować.

To moment, w którym przestajemy myśleć o sobie w kategoriach skrajności i zaczynamy widzieć pełniejszy obraz własnych reakcji. Integracja daje większą stabilność, mniejsze napięcie i bardziej przewidywalne relacje.

To nie jest proces prosty, ale właśnie on umożliwia głębsze rozumienie siebie i innych.

21/11/2025

Jutro nasi terapeuci wezmą udział w szkoleniu organizowanym przez Podkarpacki Oddział PTPPD, poświęconym pracy z jąkaniem i mutyzmem w perspektywie psychodynamicznej i logopedycznej.

To wydarzenie jest przeznaczone dla psychoterapeutów, którzy w swojej praktyce spotykają takie trudności i chcą pogłębiać rozumienie tych zjawisk.

Dla zainteresowanych specjalistów zostało jeszcze kilka wolnych miejsc.
Szczegóły i zapisy znajdują się w wydarzeniu Podkarpackiego Oddziału PTPPD na Facebooku.

https://www.facebook.com/share/p/17gSaFWNqK/

20/11/2025

Psychoterapia bez teorii nie jest psychoterapią. Jest improwizacją. Nieświadomość ma swoją strukturę. Jeśli terapeuta jej nie zna, nie rozumie pacjenta. Nawet jeśli jest przekonany, że jest inaczej. Ponieważ terapeuta nieosadzony w teorii nie widzi struktury Pacjenta. Widzi tylko jego zachowania. To za mało, żeby leczyć.
Kiedy terapeuta miesza podejścia, pacjent dostaje chaos. A chaos nie leczy. Pacjent potrzebuje stabilnego obiektu. Kogoś, kto widzi jego agresję, lęk, idealizację i rozszczepienie, zanim on je zobaczy. To jest właśnie rola teorii: utrzymać terapię na torach, kiedy proces zaczyna się rozgrzewać. Bez mocnego osadzenia w teorii terapeuta zaczyna gasić własne nieświadome lęki zamiast pracować z nieświadomością Pacjenta.
Dzięki temu terapeuta nie reaguje impulsami, napięciem ani własnym przeciwprzeniesieniem. Reaguje rozumieniem. Bez teorii nie ma diagnozy, nie ma mechanizmów, nie ma dynamiki. Jest tylko seria technik podsuwanych z niepokoju.

W Pro-Self pracujemy na spójnym modelu struktury osobowości i relacji z obiektem. Technika wynika z teorii, dlatego przykładamy ogromną wagę do jej systematycznego zgłębiania i konsekwentnego stosowania w praktyce. Stabilny proces wymaga stabilnych ram.

19/11/2025

Część 3 cyklu Dlaczego tak trudno opuścić niewłaściwą osobę?

W trudnych relacjach najczęściej nie mylimy się w ocenie partnera. Dobrze widzimy, jak jest. Problem pojawia się gdzie indziej, tam gdzie działa nadzieja.

To ona podpowiada, że jeśli jeszcze trochę się postaramy, jeszcze bardziej będziemy wyrozumiali, spokojniejsi, silniejsi, bardziej cierpliwi, to coś wreszcie się zmieni. Nadzieja daje poczucie, że wysiłek ma sens, że może tym razem uda się naprawić coś, czego druga strona nawet nie trzyma w rękach.

Psychika kurczowo trzyma się tej obietnicy, bo ona chroni przed konfrontacją z tym, że relacja nie daje tego, czego potrzebujemy. Nadzieja staje się wtedy mechanizmem obronnym, który pozwala znosić to, czego w innych okolicznościach nie bylibyśmy w stanie zaakceptować.

I dlatego odejście jest takie trudne.
Nie dlatego, że partner pozostaje niezastąpiony.
Tylko dlatego, że trzeba porzucić własną fantazję na temat tego, co być może, kiedyś, w idealnych warunkach, mogłoby się wydarzyć.

18/11/2025

Zdarza się, że wobec tej samej osoby czujemy równocześnie czułość i złość. Dla wielu osób to zaskakujące, bo przez lata uczyli się myśleć o emocjach w schemacie "albo dobre, albo złe”.

Kernberg pokazuje coś innego. W dojrzałych relacjach uczucia współistnieją, a nie wykluczają się. Możemy kochać i się złościć, tęsknić i jednocześnie czuć napięcie. To nie oznacza braku harmonii, tylko większą zdolność widzenia relacji w całości.

Kiedy różne emocje mogą być pomieszczone w jednym doświadczeniu, reakcje stają się spokojniejsze, a relacja bardziej stabilna.

A jak to jest u Ciebie?
Które połączenia emocji bywają najtrudniejsze do przyjęcia?

17/11/2025