31/12/2020
Kochani, dzisiaj po 13 latach zarządzania fundacją złożyłam rezygnację z pełnienia funkcji Prezesa. Fundacja powstała, aby udowodniać, że niemożliwe jest możliwe ......tak jak udało mi się postawić mojego syna na nogi wbrew opiniom lekarzy. Spłaciłam dług wdzięczności losowi za uzdrowienie dziecka. Teraz przekazuję pałeczkę Wojtkowi Stanisławskiemu ( tacie naszego podopiecznego Henia),który ma trudniejsze zadanie, aby zapewnić synowi i innym chorym dzieciom godne życie kiedy zabraknie najbliższych. Dziękuję wszystkim którzy byli z nami przez ostatnie 13 lat, buziaki dla podopiecznych , przyjaciół, dobrych ludzi z sercem,którzy wspierali i pomagali. Te 13 lat dedykujemy podopiecznemu fundacji Maksowi , który jest z nami najdłużej , stał się naszym synem , jest osobą, która wszystko co dostaje spłaca swoim uśmiechem , wielkim sercem i pomocą drugiemu człowiekowi w potrzebie. Dziękujemy Tym,którzy służyli podopiecznym fundacji swoją wiedzą i czasem. W szczególności chciałabym podziękować za bezinteresowną pomoc: Kamili Polasz Malinowskiej, Mateuszowi Malinowskiemu , Marianowi Kołpak,profesorowi Janowi Talarowi , dr. Maciejowi Nowakowi, dr.Adrianowi Wosińskiemu i jego żonie Annie, dr.Partap Chauhan ,Edycie Sicinskiej,Bożenie Pawłowskiej ,Ilonie Sokołowskiej, Agnieszce Jedlinskiej,Bartoszowi Konratowskiemu, Bartoszowi Łańcuckiemu ,rodzinie Pronobis i mężowi Robertowi . Zawsze byli obok, bez Nich nie dałabym rady. Dziękuję za 13-letnią przygodę,którą trzeba było przeżyć, aby
zrozumieć czym jest radość z życia . ❤️Asia Łysiak 😘 PS. Na zdjęciu Wojtek i Ja przy cotygodniowym rozdziale żywności ....