Gabinet Psychoterapii i Terapii Uzależnień Jolanta Miśko

21/04/2022

https://www.facebook.com/170305096346178/posts/5114822535227718/

10/04/2022

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5081484305228208&id=170305096346178

"Zgodnie z wcześniejszymi poglądami, które ukształtowały się pod wpływem etyki chrześcijańskiej („nadstaw drugi policzek”), długo panowało przekonanie, że dowodem powodzenia terapii jest sytuacja, w której pacjent wybacza sprawcy albo dochodzi do pojednania. Paradoksalnie obowiązek pojednania najczęściej spoczywał — i nadal spoczywa — na pokrzywdzonym, a nie na winowajcy. Doświadczenie uczy. że pojednanie jest skuteczne i rzeczywiście ma moc leczniczą, pod warunkiem że winowajca w pełni uświadomi sobie swój czyn oraz wyrazi żal i skruchę za popełnione czyny. Zasadę tę stosuje konsekwentnie również Bóg.
Pojednanie wymuszone jest natomiast nie tylko aktem niesprawiedliwości, lecz także nieposzanowaniem cierpień ofiary. To podwójna krzywda. Nie dość, że ofiara przeżyła gehennę, to w dodatku zmusza się ją do milczenia. Negowanie lub tłumienie poczucia krzywdy kłóci się z naczelną zasadą psychoterapii, która podkreśla szacunek dla własnych uczuć. Jednym z warunków odzyskania zdrowia psychicznego jest uświadomienie sobie doznanych krzywd, a nie ich umniejszanie.
To prawda. że niekiedy wybaczenie bez przeprosin przynosi niektórym ofiarom ulgę, jednak z reguły jest to uczucie płytkie i nietrwałe, które nie powoduje pełnego katharsis. Znacznie częściej przywraca ono spokój ducha złoczyńcom, sankcjonując w ten sposób ich bezkarność, która daje im asumpt do dalszych niegodziwości. Bezkarność nigdy nie jest ani terapeutyczna, ani wychowawcza.
Wyparte poczucie krzywdy wcześniej czy później da znać o sobie. Terapeuta dość często spotyka pacjentów, którzy z powodów religijnych wybaczali krzywdy, ale którzy potem w głębi serca nadal odczuwali ból, gniew, a nawet nienawiść do swoich ciemiężycieli. Szczególnie dotyczy to sytuacji, w których ofiara zaczyna nienawidzić siebie zamiast sprawcy. Tak bywa w przypadkach wykorzystywania seksualnego, które przez stulecia były systematycznie albo fałszowane, albo przemilczane, także przez niektórych psychologów i terapeutów."

Jacek Kubiński, “Pomóc i samemu przeżyć”. PZWL, Warszawa, 2017, str. 126.
fot Melanie Stander

08/04/2022

https://www.facebook.com/110551891552546/posts/129010656373336/

08/04/2022

Dlaczego utrata jest miarą miłości?

(Jeanette Winterson)

//www.facebook.com/169812436427948/posts/5003460309729779/

Rozstanie nie zawsze jest piekłem. Nie musi nim być. To kwestia naszego wyboru. Mamy wpływ na to, jak się zachowamy wobec partnera i – co za tym idzie – wobec siebie samych. I to my decydujemy, czy damy sobie szansę na dobre życie „po rozstaniu” – mówi Jolanta Renduda, psycholożka ...

03/04/2022

Gabinet Psychoterapii i Terapii Uzależnień
Jolanta Miśko
Stargard, ul. Dworcowa 9 II piętro pok. 201
Tel. 606 820 915

Drodzy Państwo,

Jestem psychoterapeutą z wieloletnim doświadczeniem pracy psychoterapeutycznej,
Ukończyłam Uniwersytet Szczeciński -socjologia- doradztwo psychospołeczne. Posiadam Certyfikat Specjalisty Psychoterapii Uzależnień. Uczestniczyłam w Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży. Mam doświadczenie w prowadzeniu psychoterapii indywidualnej i grupowej osób uzależnionych i osób, które doświadczyły skutków alkoholizmu w rodzinie. Pracowałam z osobami będącymi w kryzysie oraz doświadczającymi przemocy domowej i mobbingu w pracy. Obecnie uczestniczę w II poziomie Studium Pomocy Psychologicznej dla Par przy Instytucie Psychologii Zdrowia w Warszawie.
W swojej pracy wykorzystuję podejście integracyjne. Łączę myślenie psychodynamiczne z poznawczo - behawioralnym oraz systemowym. Daje mi to możliwość używania bardzo wielu narzędzi w pracy terapeutycznej. Pozwala też na indywidualne podejście do każdej osoby. Swoją pracę systematycznie superwizuję.
Zapraszam wszystkich, którzy potrzebują pomocy w dokonaniu zmian w swoim życiu i poprawie jego jakości. Przyjmuje osoby od 15 roku życia.