23/07/2025
🌧 Dlaczego podczas deszczu robi się nam… sennie? 🧠💤
Znasz to uczucie, gdy deszcz bębni w parapet, świat staje się szary, a Tobie opadają powieki? To nie przypadek — nasz mózg doskonale wie, że to czas na zwolnienie tempa.
🔹 Z perspektywy ewolucji: dla naszych przodków deszcz oznaczał ograniczoną widoczność, trudności w polowaniu i mniejsze bezpieczeństwo. Organizm nauczył się wtedy oszczędzać energię, ograniczać ruch i przeczekać niesprzyjające warunki. Uciekaliśmy do jaskiń, szałasów, później domów — mózg łączył deszcz z odpoczynkiem.
🔹 Antropologicznie: deszcz był zawsze sygnałem „pauzy” — kiedy nie dało się pracować w polu, ludzie gromadzili się wewnątrz, rozmawiali, opowiadali historie, odpoczywali. Mózg kojarzy te chwile z poczuciem bezpieczeństwa, bliskości i spokoju.
🔹 Neurobiologicznie:
– Zmniejszone światło słoneczne to mniej światła niebieskiego, które normalnie hamuje wydzielanie melatoniny (hormonu snu). Gdy jest ciemno i pochmurno – melatonina rośnie → robi się sennie 😴
– Jednostajne dźwięki deszczu działają jak naturalny biały szum, który uspokaja i może obniżać aktywność w korze przedczołowej – odpowiadającej m.in. za koncentrację i czujność.
🧩 Podsumowując: senność podczas deszczu to efekt tysięcy lat adaptacji. Twój mózg wciąż pamięta, że kiedy pada – warto się zatrzymać. I może… dać sobie trochę więcej czułości i odpoczynku?
A Ty – jak reagujesz na deszcz? 🌧💙
