24/09/2025
Kontakt wzrokowy
W 2- 3 m. życia - dziecko coraz chętniej patrzy w oczy, uśmiecha się do twarzy, inicjuje pierwsze „dialogi spojrzeniowe” (uśmiech–odpowiedź).
- 4- 6 m. - spojrzenie staje się bardziej celowe i dłuższe, dziecko SZUKA kontaktu wzrokowego w zabawie, zaczyna „patrzeć, by coś przekazać”.
- 7- 9 m. - kontakt wzrokowy łączy się z innymi sygnałami: gestami, wokalizacją, próbą inicjowania interakcji. Maluch potrafi „sprawdzać” wzrokiem reakcję opiekuna.
- po 12 m. - kontakt wzrokowy służy już nie tylko bliskości, ale i komunikacji: dziecko naprzemiennie patrzy na osobę i przedmiot, dzieli się uwagą, „pyta spojrzeniem”.
Jeśli po 6. m. dziecko nie podejmuje prób nawiązania kontaktu wzrokowego, warto traktować to jako sygnał ostrzegawczy. Może on świadczyć o:
• trudnościach w zakresie widzenia,
• obniżonej reaktywności emocjonalnej,
• opóźnieniach w rozwoju komunikacji, w tym wczesnych sygnałach spektrum autyzmu,
• globalnych trudnościach rozwojowych.
UWAGA: Kontakt wzrokowy nie oznacza jedynie patrzenia „gdzieś w stronę twarzy”. To świadome, krótkie lub dłuższe SPOTKANIE spojrzeń: Twoje oczy–moje oczy, które służy WYMIANIE KOMUNIKACYJNEJ.
Kontakt wzrokowy to jeden z fundamentów odkrywania: JESTEŚ TY i JESTEM JA. To pierwsze doświadczenie odrębności i wzajemności – klucz do dalszego budowania relacji, komunikacji i tożsamości.
Fot. Własna
