Dobra Rozmowa : Moc empatii w praktyce

17/09/2025

Może w trudniejszym momencie
zamiast reagować "jak zwykle",
chcesz spróbować
ZATRZYMAĆ SIĘ,
wziąć oddech
i sprawdzić swoją intencję:
„Co ja naprawdę chcę teraz powiedzieć (o sobie)
i o co chcę zadbać (w naszej relacji, uwzględniając ciebie)?”

/wg Leance

08/09/2025

tak, bo rozmawiać trzeba, z każdym

https://www.facebook.com/share/p/1BPYk9ZpUk/

Zachorowała teściowa, a po tygodniu zmarła. Zabraliśmy teścia do siebie, bo miejsca w mieszkaniu nie brakowało. A z teściową był jeszcze pies – czarny, kudłaty potworek. Zabraliśmy i jego, ku naszej udręce. Wszystko gryzł, dzieci podszczypywał, na mnie warczał, brudził w domu, a na spacer trzeba go było wyprowadzać we dwójkę, jak na szelkach dla byka. Wzywałem behawiorystów, płaciłem ile zażądali – nic nie pomogło.

Mówili: lepiej uśpić... Ale teść się uparł: jak pies zdechnie, to i dla niego koniec. Zostawiliśmy więc. Dzieci latem chodziły w długich rękawach i spodniach, żeby ukrywać ślady po zębach, bo żal im było dziadka. Jesienią pies oszalał kompletnie – drapał się do krwi, wył całymi nocami. Okazało się, że jego jeszcze trzeba trymować! Objechaliśmy wszystkie salony, nigdzie takiego agresora nie chcieli przyjąć. W końcu ktoś polecił jedną groomerkę.

Przyprowadzam bydlaka. Wciągam siłą, a on szaleje. Wychodzi młodziutka dziewczyna, drobna jak laleczka. Mówię: „Biorę każdą cenę, choćby pod narkozą” (a w duchu myślę: niech zdechnie pod tą narkozą, bo już nie mam siły). Ona bierze smycz, spokojnie mówi, żebym wrócił za dziesięć minut przed dziesiątą, i odprowadza psa jakby to był pluszak.

Wracam. Patrzę – mój kudłacz stoi na stole jak generał na defiladzie, ani drgnie, tylko w pysku trzyma pomarańczową gumową piłkę. Dziewczyna przycina mu sierść między palcami, a on jak posąg. Aż musiałem się przyjrzeć, żeby uwierzyć, że to naprawdę on.

Dziewczyna mówi:
– Pokażę panu, jak mu zęby czyścić i skracać pazury.

Nie wytrzymałem – „Jakie zęby!?” – i opowiedziałem jej całą historię. Ona chwilę pomyślała i odpowiedziała:
– Pan musi wejść w jego sytuację. Pan wie, że jego pani umarła. A on? On tylko czeka, że wróci. W jego oczach pan go porwał z domu, gdy jej nie było, i teraz trzyma na siłę. Do tego dziadek też cierpi. Pies nie potrafi uciec, więc próbuje pana zmusić, żeby sam go wyrzucił. Trzeba z nim porozmawiać, jak z człowiekiem. Wytłumaczyć. Uspokoić.

Wpakowałem psa do auta i pojechałem prosto do starego mieszkania teściowej. Otworzyłem – pusto, czuć niezamieszkałym. Opowiedziałem psu wszystko, pokazałem. Słuchał. Nie wierzył, ale i nie warczał. Potem zawiozłem go na cmentarz, do grobu. Tam podszedł sąsiad teściowej, który też odwiedzał bliskich. Otworzyliśmy flaszkę, pogadaliśmy, psu też polałem w miseczkę. I nagle ON ZROZUMIAŁ!

Podniósł łeb do góry i zawył. Potem położył się przy pomniku, wcisnął pysk w łapy i leżał długo. Nie poganiałem. Jak sam wstał – wróciliśmy do auta.

W domu nikt go nie poznał. Spokojny, cichy, jakby inny pies. Opowiedziałem, co doradziła groomerka i co z tego wynikło. Syn nie wysłuchał nawet do końca – chwycił kurtkę, kluczyki, pyta o adres tej dziewczyny.

– Po co ci? – pytam.
– Tato, ja się z nią ożenię.
– Oszalałeś! Nawet jej nie widziałeś! Może wcale nie jest dla ciebie.
– Tato, jeśli ona potrafiła zrozumieć psa, to czy mnie nie zrozumie?

I tak. Trzy miesiące później się pobrali. Teraz dorasta trójka wnuków.
A pies? Wierny, spokojny, mądry, pomaga im pilnować dzieci. I wieczorami naprawdę myją mu zęby.

Nie bez powodu mówi się, że psy to wierne i niezwykle mądre stworzenia. A rozmawiać… trzeba z każdym. Wtedy życie robi się prostsze i lepsze.

Autor: Armine Vanian

26/05/2025

Wszystkim osobom matkującym - przestrzeni na dobre rozmowy, na ciekawość i słuchanie, na ciągłe uczenie się i rozwijanie, na bycie razem z dzieckiem w tym, co dla niej/go ważne i potrzebne. Wszystkim osobom matkującym (czasami są nimi ojcowie, babcie, pracownicx opieki, itd.) - z wdzięcznością za serce na codzień.
Mój Syn dziękował mi dziś m.in. za nadzieję i wiarę w człowieka, które wnoszę w jego życie wciąż się ucząc, rozwijając i zmieniając, wygładzając to co jeszcze haczy i za bycie nieinwazyjną matką.
Wszystkiego dobrego dla nas wszystkich.

02/05/2025

Czasem to nie odpowiedź, ale właściwe pytanie otwiera drzwi do najlepszych rozwiązań.
Czego potrzebujesz, żeby zbliżyć się do swojego rozwiązania?

01/05/2025

Mentalizowanie, czyli poszerzanie perspektywy, umiejętność wyobrażania sobie, co dzieje się z drugą osobą. Umysł nie mentalizujący to umysł, który nie zadaje pytań.
Polecam cały artykuł.