16/12/2020
Terapia dr Svetlany Masgutovej pozwoli na zintegrowanie tego odruchu. :)
Skutki niewyhamowanego odruchu Moro u dzieci w wieku szkolnym oraz u dorosłych.
Odruch Moro jest jedynym z odruchów pierwotnych, który w pewien sposób łączy się z każdym ze zmysłów. Jako najwcześniejszy rozwojowo odruch pierwotny kładzie kamień węgielny pod fundamenty przyszłego życia. Funkcje pełnione przezeń są niezbędne dla przetrwania noworodka, lecz jego obecność w formie przetrwałej po okresie, w którym powinien zostać wyhamowany i przekształcony w dojrzałą reakcję wzdrygnięcia, może nieść za sobą poważne konsekwencje.
Inne szczątkowe odruchy mogą wywierać wpływ na konkretne umiejętności, ale to właśnie odruch Moro warunkuje profil emocjonalny dziecka.
Długotrwałe objawy przetrwałego odruchu Moro:
1. Problemy związane z pracą układu przedsionkowego, takie jak choroba lokomocyjna, słaba równowaga i koordynacja, przejawiające się szczególnie w grach z piłką.
2. Niechęć do aktywności fizycznej.
3. Problemy okoruchowe i z percepcją wzrokową, np. brak selekcji bodźców (brak możliwości zignorowania nieistotnych elementów informacji wzrokowej w polu widzenia. Kontury obiektu będą przyciągać wzrok kosztem postrzegania wewnętrznych cech rysunku).
4. Słaba reakcja źrenic na światło, nadwrażliwość na światło, trudności z odczytywaniem czarnego druku na białej kartce. Dziecko będzie szybko zmęczone w pomieszczeniu z oświetleniem jarzeniowym.
5. Możliwa dezorientacja słuchowa wynikająca z nadwrażliwości na określone dźwięki. U dziecka mogą występować słabe umiejętności różnicowania dźwięków i trudności z izolowaniem odgłosów słyszanych w tle.
6. Alergie i obniżona odporność, np. astma, egzema lub częste infekcje uszu i górnych dróg oddechowych.
7. Niepożądane reakcje na leki.
8. Niska wytrzymałość.
9. Niechęć do zmian lub niespodzianek – ograniczone zdolności przystosowawcze.
10. Słabo wykształcony odruch CO2.
11. Hipoglikemia reaktywna.
Możliwe wtórne objawy psychologiczne
1. Zespół lęku uogólnionego – „niepokój” (obecność uporczywego lęku niezwiązanego z realnym zagrożeniem).
2. Wzmożona reakcja na bodźce.
3. Wahania nastroju – labilność emocjonalna.
4. Zwiększone napięcie mięśniowe (wykorzystywanie ciała jako pancerza).
5. Trudności z przyjmowaniem krytyki, ponieważ dziecko nie akceptuje zmian.
6. Okresy nadaktywności przeplatające się ze skrajnym wyczerpaniem.
7. Trudności z podejmowaniem decyzji.
8. Niska samoocena.
9. Poczucie zagrożenia lub zależność od innych.
10. Potrzeba „kontroli” nad wydarzeniami lub „manipulacji” nimi.
Chcesz wiedzieć więcej o odruchach i zrozumieć, jak to się dzieje, że mają tak duży wpływ na funkcjonowanie człowieka, zapisz się na Roczne szkolenie INPP dla terapeutów:
http://inpp.pl/roczne_dla_terapeutow_20192020-196.html