02/11/2025
W Dzień Zaduszny – pełen ciszy, zadumy i wdzięczności – wspominamy członków naszej hospicyjnej rodziny, którzy odeszli, a których obecność wciąż czujemy obok siebie.
Dziś w sposób szczególny chcemy przywołać pamięć Pani Lidii Łukasik i Pani Marii Majewskiej – dwóch niezwykłych kobiet, które wniosły ogromny wkład w powstanie i rozwój wałbrzyskiego hospicjum, a także pozostawiły po sobie ślad dobroci, mądrości i odwagi.
Pani Lidia Łukasik urodziła się 23 listopada 1945 roku w Wierzchowiskach koło Janowa Lubelskiego. Z zawodu była pielęgniarką, przez wiele lat pracowała w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Wałbrzychu oraz w Przychodni Rejonowej nr 1 „Piaskowa Góra”. Jesienią 1980 roku zaangażowała się w działalność rodzącej się „Solidarności” i już kilka miesięcy później została przewodniczącą Komisji Zakładowej w WSZ w Wałbrzychu. W grudniu 1981 roku została internowana, a po zwolnieniu – mimo trudnych doświadczeń – wróciła do pracy i działalności społecznej.
To właśnie Pani Lidia była jedną z organizatorek pierwszego w Wałbrzychu hospicjum przy WSZ, a w 1994 roku założyła wałbrzyski oddział Polskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej. Dzięki jej zaangażowaniu, determinacji i wrażliwości powstało miejsce, które dawało wsparcie i godność osobom chorym oraz ich rodzinom.
W pamięci wszystkich, którzy mieli szczęście Ją znać, pozostaje Jej ciepłe, mądre spojrzenie, spokojny ton głosu i pogoda ducha. Była osobą uśmiechniętą, serdeczną, gotową do działania i pełną pomysłów. Jej wielką pasją były kwiaty, a jeszcze większą – ludzie. Zmarła 7 kwietnia 1995 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad dobra i odwagi.
Pani Maria Majewska – absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie – przez blisko cztery dekady związana była z wałbrzyskim samorządem. Pracowała w Starostwie Powiatowym i w Urzędzie Miejskim w Wałbrzychu, gdzie przez wiele lat kierowała Biurem Prawnym. Jej profesjonalizm, odpowiedzialność i ogromna wiedza sprawiły, że była filarem lokalnej administracji, a jednocześnie osobą, bez której zaangażowania nie udałoby się zrealizować wielu ważnych przedsięwzięć.
To między innymi dzięki determinacji Pani Marii i jej gotowości do współpracy możliwe było przeprowadzenie remontu budynku, w którym w 2007 roku powstało Hospicjum Stacjonarne w Wałbrzychu. Jej troska o małą ojczyznę łączyła się z zaangażowaniem w sprawy kraju i ludzi.
Pani Maria była osobą wyjątkową – ciepłą i stanowczą zarazem, pełną humoru, ale też głębokiej refleksji. Miała dar łączenia ludzi, tworzenia wokół siebie atmosfery życzliwości i wzajemnego szacunku. Była autorytetem, a zarazem kimś bliskim, kogo obecność dawała poczucie bezpieczeństwa.
Obie Panie – Lidia i Maria – łączyła wrażliwość, siła i bezinteresowne oddanie drugiemu człowiekowi. Dzięki Nim dzisiejsze Hospicjum jest miejscem, gdzie troska, empatia i szacunek do życia są najważniejszymi wartościami.
W tym dniu dziękujemy za Ich obecność, za przykład, jaki nam pozostawiły, i za dobro, które trwa.
Niech pamięć o Pani Lidii i Pani Marii będzie dla nas źródłem inspiracji i wdzięczności – bo to właśnie z ich czynów, serca i odwagi powstał pomnik trwalszy niż ze spiżu.
