03/06/2025
„ZACHOWANIA AUTODESTRUKCYJNE I MYŚLI SAMOBÓJCZE W PRZESTRZENI EDUKACYJNEJ” to temat, który został przedstawiony przez panią Karolinę Głuszek na spotkaniu powiatowej sieci współpracy i samokształcenia „Profilaktyka i Wychowanie”.
W praktyce szkolnej spotykamy dzieci i młodzież, które celowo podejmują działania, które szkodzą własnemu ciału lub zdrowiu. Mogą one przyjmować różne formy: samookaleczanie (np. cięcie się, drapanie, przypalanie), podejmowanie ryzykownych zachowań (np. używki), odmawianie jedzenia, prowokowanie wymiotów (zaburzenia odżywiania), celowe narażanie się na przemoc lub poniżanie.
Myśli samobójcze to rozważania na temat zakończenia własnego życia. Mogą to być myśli bierne – „chciałbym zasnąć i się nie obudzić”, myśli aktywne – „chcę się zabić” często z planem działania, zamierzenia i próby samobójcze. Przyczyny takich zachowań mają różne podłoże – od psychologicznych, po społeczne i biologiczne. Ważne jest, aby uważnie obserwować dziecko. Objawy mogą obejmować: wycofanie społeczne, izolację, zmiany nastroju, drażliwość, apatię, nagłe pogorszenie wyników w nauce, wypowiedzi typu „Nikomu nie zależy, żeby żyć”, ukrywanie ran, cięcie w miejscach niewidocznych dla osoby postronnej, przekazywanie rzeczy osobistych, porządkowanie spraw.
RODZICU, OPIEKUNIE, NAUCZYCIELU, PRZYJACIÓŁKO, PRZYJACIELU:
Nie mów, że to przejdzie, że wymyślasz, że wyolbrzymiasz. Reaguj, okazuj zainteresowanie, rozmawiaj spokojnie i empatycznie, nie oceniaj, nie strasz. Poszukaj pomocy specjalistycznej: psychologa, psychiatry dziecięcego. Zadbaj o bezpieczeństwo, wspieraj i towarzysz – młoda osoba potrzebuje poczucia, że nie jest sama.
CHROŃMY NASZE DZIECI !
