Poradnia Psychoterapeutyczna Fortis Mentis

27/11/2025

👋 Perfekcjonizm i wstyd – jak się łączą i dlaczego tak często tworzą błędne koło?
„Głupi błąd”; „ale byka strzeliłeś” - wielu z nas, dorastało w środowiskach, w których błędy były piętnowane, wyśmiewane i traktowane jako powód do wstydu. Oceniano nas na podstawie ich ilości ucząc jednocześnie, że bezbłędność to ideał, do którego należy dążyć. Trójka czy czwórka to było za mało, należało aspirować do piątek i wyróżnienia na świadectwie. Najlepiej abyśmy działali bezbłędnie, czyli perfekcyjnie. 🥇
Mało kto słyszał od opiekunów czy nauczycieli, że błędy są świetną okazją do nauki, czymś, co może nam pomóc lepiej sobie radzić z pewnymi wyzwaniami. 👉 Że są potrzebne, a wręcz stanowią nieodłączną i ważną część życia. Z takich doświadczeń, w których błąd był traktowany jako porażka płynnie weszliśmy w kulturę sukcesu i obrazki z idealnego instagramowego życia.
Mieszanka tych czynników mogła sprawić, że dziś nieidealnie wykonane zadanie czy uwaga od przełożonego stają się dla nas powodem do wstydu i poczucia winy. To z kolei podkręca śrubę perfekcjonizmu. 🧐 „Jeżeli następnym razem postaram się bardziej, to spełnię oczekiwania i nie popełnię błędu” – taka narracja powoduje, że znowu umieszczamy źródło wstydu w niewystarczającym działaniu z naszej strony i musztrujemy się coraz bardziej.
Perfekcjonizm i wstyd współgrają razem i mogą też blokować nas przed podjęciem działania. 🛑 Często za prokrastynacją kryje się strach przed wykonaniem zadania nieidealnie ⏳. Perfekcjonizm i wstyd są też często cenzorem - być może obawiamy się wyrażania swojej opinii czy dzielenia się poglądami, bo ktoś inny mógłby je uznać za niewystarczające, banalne czy wadliwe.
👉 W dłuższej perspektywie perfekcjonizm i wstyd mogą prowadzić do silnego, długotrwałego stresu, a w rezultacie do okrutnego zmęczenia i zniechęcenia, a nawet wypalenia.
👉Pracę nad opanowaniem perfekcjonizmu i związanego z nim wstydu warto rozpocząć od małych kroków – doceniania siebie poprzez zapisywanie w zeszycie z czego dziś możemy być dumni i celebrowania sukcesów. Warto też poszukać wsparcia psychoterapeuty, aby zmienić utarte schematy myślenia. 🌱

18/11/2025

🧠 Nasz mózg z reguły nie lubi zmian. Każda zmiana zaburza poczucie stabilności i codzienną rutynę, a więc narusza również nasze poczucie bezpieczeństwa. Kiedy coś wytrąca nas z równowagi, naturalnie pojawia się dyskomfort. I choć nowe doświadczenia mogą prowadzić do rozwoju, nabywania umiejętności czy odkrycia czegoś ważnego o sobie, to pierwszy moment „rozchwiania” rzadko bywa przyjemny. 🙁
Być może mniej drastycznym sposobem na zmiany są właśnie mikronawyki? Czym są i jak mogą odmienić nasze życie? 📍 To drobne, łatwe do wykonania działania, które regularnie powtarzane mają moc prowadzić do prawdziwych rewolucji w naszym codziennym funkcjonowaniu. Adaira Landry i Resa E. Lewiss — trenerki, wykładowczynie i autorki książki „Mikronawyki. Małe korekty, wielkie efekty” — przekonują, że to właśnie mikronawyki są kluczem do trwałej zmiany.
Metoda jest prosta.
👉Osoba planująca przebiec maraton nie zaczyna od pokonania 42 kilometrów. Jeśli wcześniej nie biegała, rusza od 2, 3 czy 5 kilometrów. A kiedy ten dystans przestaje być wyzwaniem, stopniowo go zwiększa. Kluczowe jest, by w tym procesie doceniać każdy drobny sukces — celebracja małych kroków wzmacnia motywację i pokazuje, że się rozwijamy. 🏃 Przebiegłeś 10 km, choć tydzień temu było to 9? To już powód do radości i nagrodzenia się za wysiłek.
👉Dzielenie dużych celów na mikrokroki ma jeszcze jedną ogromną zaletę: pozwala szybciej zauważyć postępy i skraca dystans do poczucia satysfakcji. 🥇 Dzięki temu łatwiej uniknąć zniechęcenia, które pojawia się, gdy długo robimy coś bardzo wymagającego i nie widzimy efektów.
👉Warto też pamiętać, że nasz mózg uczy się trwalej poprzez nagrody, nie poprzez kary. Dlatego dieta częściej będzie skuteczna wtedy, gdy nagradzamy się za trzymanie swoich postanowień niż wtedy, gdy karcimy się za „potknięcia” w postaci ciastka czy batonika.
Może więc zamiast wprowadzać rewolucję „od jutra”, warto wybrać jedną małą rzecz, którą da się zacząć praktykować już dziś. Mały krok, powtarzany konsekwentnie, może okazać się początkiem dużej i trwałej zmiany. 🌱

14/11/2025

👋 Bezpieczeństwo psychologiczne w pracy — co to takiego i dlaczego jest kluczowe dla naszego dobrostanu i rozwoju? 🧐
Czy pamiętasz sytuację w pracy, gdy coś Ci bardzo nie odpowiadało, ale nie odważyłeś się zgłosić swoich wątpliwości? Albo moment, kiedy zauważyłeś swój błąd, lecz obawiałeś się do niego przyznać z lęku przed konsekwencjami?
🤓 Bezpieczeństwo psychologiczne w pracy to atmosfera, która zachęca do otwartego wyrażania opinii, zadawania pytań i przyznawania się do błędów — bez obawy przed negatywnymi reakcjami. To środowisko, w którym pracownicy mogą czuć się bezpiecznie, co sprzyja wprowadzaniu innowacji, eksperymentowaniu i rozwojowi zawodowemu w ramach organizacji.
Amy Edmondson, amerykańska psycholożka i wykładowczyni Harvard Business School, autorka książki Firma bez strachu. Jak zbudować kulturę organizacyjną, w której bezpiecznie jest wyrażać pomysły, zadawać pytania i przyznawać się do błędów, zaproponowała zestaw stwierdzeń, które pozwalają ocenić poziom bezpieczeństwa psychologicznego w zespole:
👉W tym zespole można otwarcie rozmawiać o problemach i trudnych kwestiach.
👉W zespole można bez obaw podejmować ryzyko i próbować nowych rozwiązań.
👉Kiedy ktoś popełni błąd, pozostali reagują wspierająco, a nie krytycznie.
👉W zespole różnorodność poglądów i osobowości jest akceptowana.
👉W zespole łatwo jest poprosić innych o pomoc, gdy jej potrzebuję.
👉Członkowie zespołu nie podważają wzajemnie swoich starań ani osiągnięć.
👉Kiedy pracuję z członkami tego zespołu, moje unikalne umiejętności i talenty są cenione i wykorzystywane.
Jeśli zgadzasz się z większością tych stwierdzeń, to znak, że w Twojej organizacji panuje wysoki poziom bezpieczeństwa psychologicznego. Badania pokazują, że w takich zespołach pracownicy rzadziej korzystają ze zwolnień lekarskich, są bardziej zaangażowani, a rotacja kadr jest znacznie niższa. 😊
Warto więc zastanowić się, na ile w naszym miejscu pracy czujemy się swobodnie, by mówić to, co naprawdę myślimy — i co możemy zrobić, by stworzyć przestrzeń, w której każdy głos będzie słyszany i szanowany. ☺️

28/10/2025

🍁 Byle do lata… nic się nie chce, cały czas ciemno, zimno i ponuro. Nic tylko schować się pod kocem i zapaść w sen zimowy. Dla niektórych z nas właśnie takim zmęczeniem, poczuciem beznadziei i zniechęcenia objawia się jesienna chandra.
Obniżenie nastroju może być miejscami tak uciążliwe i nasilone, że przypomina depresję. Tak samo jak przy depresji dręczy smutek, drażliwość, apatia i problemy z koncentracją. Jesiennej chandrze może towarzyszyć spadek motywacji do działania i senność. 😔 Cały świat wydaje się jakiś nie taki jaki powinien być i nic a nic nie cieszy.
I nie ma w tym nic dziwnego. Krótszy dzień, mniejsza ilość światła słonecznego, powrót do codziennych obowiązków po wakacjach nie ułatwiają przeżywania jesieni. Dodatkowo zaburzenia nastroju mają tendencję do nasilania się w okresie jesienno-zimowym, a na domiar złego łatwo o przeziębienie. 💔
👉Jednakże nie zawsze jesienna chandra jest powodem do silniejszego niepokoju i wizyty u specjalisty. W odróżnieniu od depresji jesienna chandra najczęściej mija nieleczona i nie pozostawia większych śladów. Czasami można spróbować z nią powalczyć i odgonić domowymi metodami.
👉Wśród sprawdzonych sposobów zwalczania jesiennego zniechęcania są, jak wiadomo zdrowa dieta, suplementowanie niedoborów witamin (szczególnie witaminy D), aktywność fizyczna, dbałość o higienę snu, ale także spotkania z przyjaciółmi i znajomymi oraz znajdywanie czasu na drobne przyjemności.
🍂 Jesień to także dobry czas, aby nieco z innej strony spojrzeć na ulubiony kocyk, dobrą książkę, gry planszowe i świeczki. Kawiarnie z aromatycznymi kawami i herbatami kuszą na nowo, ciepłe kocykowe płaszcze i wełniane swetry sugerują, że może jesień i zima nie będą takie złe. ☕Szczególnie, gdy raz na jakiś czas można wyskoczyć na spacer do lasu i pooglądać przepiękne złote liście, dopóki jeszcze ich dostatek. 🍁

24/10/2025

🔹 Trudności z odnalezieniem się po zmianach?
Nowa praca, rozstanie, przeprowadzka czy choroba bliskiej osoby – nawet pozytywne wydarzenia potrafią wywołać silny stres.
Czasem emocje, które temu towarzyszą, nie mijają, a codzienne funkcjonowanie staje się coraz trudniejsze.
To może być znak, że doświadczasz zaburzeń adaptacyjnych – reakcji psychicznej na sytuacje, do których trudno się przystosować.

👉 Na naszym blogu wyjaśniamy:
📍czym są zaburzenia adaptacyjne,
📍jakie objawy mogą się pojawić,
📍i w jaki sposób psychoterapia pomaga odzyskać równowagę.

📖 Przeczytaj artykuł na stronie Fortis Mentis:
https://fortismentis.pl/zaburzenia-adaptacyjne/
💚 Zrozumienie własnych reakcji to pierwszy krok do odzyskania spokoju.

20/10/2025

🗣 „Moja racja jest racja najmojsza” – mówił bohater kultowego polskiego filmu, który dla wielu stał się zobrazowaniem kwintesencji polskości. Jednak potrzeba posiadania racji nie zna granic narodowościowych – to powszechna cecha ludzka. Co więcej, często zdarza się, że trwamy przy swoim zdaniu nawet wtedy, gdy z dużym prawdopodobieństwem nie mamy racji. 🤨 Badania psychologiczne nad tym zjawiskiem prowadzone są już od kilkudziesięciu lat, a ich wyniki doprowadziły do sformułowania pojęcia strategii konfirmacyjnej.📍
Czym zatem jest strategia konfirmacyjna i dlaczego tak często płata nam figle? W uproszczeniu – to tendencja do preferowania informacji, które potwierdzają nasz światopogląd i spostrzeżenia. Nie chodzi tu wyłącznie o to, że lubimy mieć rację – często jest to po prostu kwestia ekonomii poznawczej. 🧠 Nasz mózg posługuje się skrótami i schematami, aby jak najszybciej podjąć decyzję, rozwiązać problem czy uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji. Można więc powiedzieć, że poszukiwanie potwierdzenia to domyślne ustawienie naszego umysłu.
👉 Co więcej, nawet jasne i rzetelne przedstawienie informacji naukowych nie zawsze wystarcza, by kogoś przekonać. Badanie z udziałem studentów – zarówno zwolenników, jak i przeciwników kary śmierci – pokazało, że nawet gdy uczestnikom zaprezentowano argumenty obu stron, to te zgodne z ich wcześniejszymi przekonaniami były uznawane za bardziej wiarygodne. 🤨
Z tego względu zmiana własnych przekonań wymaga wysiłku. Zderzenie się z informacjami, które przeczą naszym poglądom, może wywołać dysonans poznawczy i dyskomfort. Zanim jednak żachniemy się, że właśnie na tym polega nauka – by weryfikować swoje przekonania – warto pamiętać, że opuszczenie stanu poznawczego spokoju wymaga od nas stabilnego samopoczucia. Trudniej jest bowiem otworzyć się na nowe idee, gdy czujemy się zagrożeni lub niepewni jutra. 🧐
Dlatego zmiana zdania bywa aktem świadomym i intencjonalnym, wymagającym sporej otwartości. Warto ją w sobie pielęgnować – bo choć strategia konfirmacyjna jest naturalnym mechanizmem poznawczym, może być również niebezpieczna. To ona w dużej mierze przyczynia się do polaryzacji poglądów i trudności w porozumieniu. 😬

10/10/2025

🧠💚 Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego — dlaczego warto o tym mówić? 💚🧠
Czy wiesz, że według WHO co czwarta osoba w ciągu życia doświadcza trudności natury psychicznej – takich jak depresja, zaburzenia lękowe czy przewlekły stres? A mimo to większość z nas zwleka z sięgnięciem po pomoc średnio nawet kilka lat.
Dlaczego?
👉 Bo wciąż boimy się oceny.
👉 Bo myślimy, że „samo przejdzie”.
👉 Bo wydaje nam się, że inni mają gorzej.
Tymczasem zdrowie psychiczne to nie tylko brak choroby — to zdolność do regulowania emocji, utrzymywania relacji, odczuwania radości i radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Tak jak chodzimy do lekarza z bólem głowy, tak samo możemy i powinniśmy zadbać o swoje samopoczucie psychiczne.
Wciąż zbyt często mówimy „jakoś to będzie”, „inni mają gorzej”, „nie będę się użalać”. Tymczasem proszenie o pomoc jest oznaką odwagi, a nie słabości.

📌 Zatrzymaj się dziś na chwilę i zadaj sobie pytania:
Jak się naprawdę czuję?
Czego teraz potrzebuję?
Czy daję sobie tyle troski, ile daję innym?

Jeśli czujesz, że to dobry moment, by o siebie zadbać – psychoterapia może być jednym z kroków ku lepszemu samopoczuciu. Nie musisz być “w kryzysie”, żeby szukać wsparcia. Czasem wystarczy chęć lepszego poznania siebie i życia w większym spokoju.

Dbaj o siebie. Dziś i każdego dnia. 💚

07/10/2025

🧠 Pojawiają się nagle, paraliżują i odbierają zdolność działania. Są jak koszmar na jawie.
„Myślałam, że to zawał serca.”
„Byłem pewien, że umieram.”
„Niemożliwe, że to psychosomatyczne.”
– tak często opisują swoje doświadczenia osoby, które przeżyły atak paniki.
I rzeczywiście – atakom paniki często towarzyszą bardzo realne, intensywne i bolesne objawy fizyczne. Dlaczego tak się dzieje? I jak to możliwe, że nasz umysł potrafi wywołać w ciele tak silne reakcje? 🧠
Przyczyny ataków paniki nie są do końca poznane. Wśród hipotez wymienia się m.in. zaburzenia równowagi neuroprzekaźników, czynniki genetyczne (np. cechy temperamentu takie jak reaktywność emocjonalna) oraz czynniki środowiskowe – PTSD, doświadczenia traumatyczne czy przewlekły stres. ✋
Wybuchy gwałtownego, obezwładniającego lęku pojawiają się nagle i trwają od kilku do kilkunastu minut – zdarzają się w metrze, w pracy, w poczekalni u lekarza czy na urodzinach znajomej. Nadmierna aktywacja układu współczulnego powoduje kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, drżenie rąk, potliwość, zawroty głowy czy duszności. Może pojawiać się chęć ucieczki, a jednocześnie poczucie całkowitego paraliżu.
👉Co robić, gdy my lub ktoś bliski doświadcza ataku paniki?
✅ Jeśli czujemy, że atak się zbliża, warto znaleźć spokojne, bezpieczne miejsce, w którym można usiąść.
✅ Pomocne może być skupienie się na oddechu – np. oddychanie „po kwadracie”: 4 sekundy wdechu, 4 sekundy zatrzymania, 4 sekundy wydechu, 4 sekundy pauzy.
✅ Warto poruszyć rękami lub nogami, oprzeć stopy o podłogę, dotknąć oparcia krzesła – by poczuć kontakt z otoczeniem.
✅ Skuteczna bywa też technika uziemiania 5–4–3–2–1:
– zauważ 5 rzeczy, które widzisz,
– 4, których dotykasz,
– 3 dźwięki, które słyszysz,
– 2 zapachy, które czujesz,
– 1 smak, który możesz rozpoznać.
👉Pomaga też wyobrażenie sobie bezpiecznego miejsca, trzymanie w dłoni jakiegoś przedmiotu i opisanie go, słuchanie kojącej muzyki, wyjście na spacer czy zastosowanie treningu relaksacyjnego (np. Jacobsona lub Schulza).
W dłuższej perspektywie warto poszukać wsparcia w psychoterapii, ewentualnie połączyć ją z farmakoterapią, a także dbać o codzienną profilaktykę – odpoczynek, ruch i uważność na własne potrzeby. 🌱

30/09/2025

👋 Z jednej strony zewsząd słyszy się „dzieci nie powinny mieć styczności z ekranami”, a z drugiej: „najważniejsze to zachować umiar” albo „wszyscy puszczają bajki”. Jak to więc naprawdę jest z tymi ekranami? Warto przyjrzeć się temu, co na ten temat mówią badania i jakie są zalecenia ekspertów. 🤔
Najpierw należałoby zdefiniować, czym w ogóle jest czas przed ekranem. To zarówno moment, gdy dziecko ogląda bajkę, bawi się telefonem rodzica, gra w grę edukacyjną, jak i wtedy, gdy w tle w domu włączony jest telewizor.
🤔 A jakie są zalecenia WHO?
👉do 2 roku życia nie jest wskazany jakikolwiek kontakt z ekranem,
👉od 2 do 5 roku życia maksymalnie godzina dziennie,
👉od 5 do 17 lat – nie więcej niż 2 godziny dziennie.
A z psychologicznego punktu widzenia? 🤨 Do 2 roku życia system nerwowy dziecka nie jest przystosowany do ekranów i nadmiaru bodźców, które z nich płyną – dlatego warto tego unikać. A co po 2 roku życia? To wciąż bardzo wcześnie, dlatego kluczowe jest, w jakiej formie dziecko korzysta z ekranu. 🤔
Godzina bajki dla trzylatka czy dwie godziny dla pięciolatka to zdecydowanie za dużo – jego układ nerwowy nie radzi sobie jeszcze z taką dawką bodźców. Ale wspólne obejrzenie filmu familijnego w wieku 4 lat w jesienny wieczór z rodzicami i rodzeństwem? Czemu nie? 👉 Najważniejsze, by nie zostawiać dziecka samego przed ekranem, nie dopuszczać do korzystania z mediów społecznościowych czy krótkich, uzależniających filmików i zawsze kontrolować, jakie treści dziecko konsumuje.
Warto też wspomnieć, że coraz częściej podkreśla się, iż zalecenia WHO mogą być zbyt ogólne. Alternatywą jest np. model francuskiego psychiatry Serge’a Tisserona 3–6–9–12:
👉dostępu do ekranów przed 3 rokiem życia, brak gier komputerowych, tabletów i smartfonów poniżej 6 lat, brak telefonu z internetem poniżej 9 lat, możliwość korzystania z internetu wyłącznie pod nadzorem rodzica dopiero od 12 lat.
Dlaczego to takie istotne? Badania wskazują na zależność między większym korzystaniem z ekranów a trudnościami emocjonalnymi i zdrowotnymi, które mogą wpływać na całokształt życia dziecka. 🧠 Z tego względu dostęp do ekranów warto kontrolować, ograniczać i – jeśli tylko można – zastępować innymi aktywnościami.

23/09/2025

👋 „Pójdę do psychologa, niech mi coś doradzi” takie zdanie można usłyszeć dość często. W opinii publicznej nierzadko psychologa bądź psychoterapeutę postrzega się jako kogoś, do kogo można zwrócić się po radę. 🤨 Tymczasem jest to założenie błędne, gdyż psychoterapeuci, tak samo jak psycholodzy, raczej nie udzielają rad.
Powodów, dla których tak się dzieje, jest kilka.
👉 Po pierwsze, wypracowywanie poczucie kompetencji. Terapia ma wzmacniać poczucie sprawczości i umiejętność korzystania z własnych zasobów, tymczasem doradzanie stałoby w bezpośredniej sprzeczności z tą zasadą. 💪 Proces terapeutyczny może pomóc klientowi w podejmowaniu bardziej samoświadomych decyzji, zgodnych z nim samym, nigdy jednak nie będą one narzucone przez psychoterapeutę.
👉 Po drugie, kwestie etyczne. Celem terapii jest, byśmy potrafili radzić sobie sami, korzystając z narzędzi zdobytych w trakcie spotkań. Udzielanie rad uzależniałoby klienta od terapeuty i mogło tworzyć niezdrową zależność.
👉 Po trzecie, tworzenie bezpiecznej przestrzeni. Gabinet psychoterapeuty bądź psychologa to miejsce, w którym możemy być wolni od oceny i presji. 😌 Narzucanie swoich rozwiązań poprzez psychoterapeutę bądź psychologa zagrażałoby procesowi terapeutycznemu.
👉 Po czwarte, motywacja. Motywacja do dokonywania jakichś zmian w naszym życiu powinna być wewnętrzna, nie zaś narzucona z góry. Koniec końców, to klient decyduje czy, kiedy i jak chce zmieniać swoje życie.
✋ Jeżeli jednak k**i nas, aby zapytać o poradę psychoterapeutę, to warto zastanowić się, dlaczego tak się dzieje. Czy potrzebujemy potwierdzenia słuszności naszych zamierzeń, czy może chcielibyśmy rozdzielenia odpowiedzialności za podjęte decyzje. Warto pomyśleć nad swoją motywacją i być może poruszyć ten temat właśnie na terapii 😉

16/09/2025

„Nie będę się angażować, na pewno mnie nie zechcą”,
„Nie odzywa się już długo, pewnie mnie nie lubi”,
„Lepiej się nie przywiązywać, to i tak nie ma szans na sukces”...
Brzmi znajomo? 🤔Takie myśli często towarzyszą osobom, które zmagają się z lękiem przed odrzuceniem.
Potrzeba przynależności i akceptacji jest jedną z podstawowych ludzkich potrzeb 💙. Nawet w najbardziej zadeklarowanych „samotnych wilkach” drzemie pragnienie bycia kochanym, chcianym i akceptowanym. Nic dziwnego, że lęk przed odrzuceniem potrafi być tak powszechny i silny.
🔎 Skąd się bierze lęk przed odrzuceniem?
Często jego źródeł można szukać w doświadczeniach z dzieciństwa – braku stabilności emocjonalnej w rodzinie, stracie jednego z rodziców czy przemocy. Mogą go nasilać także trudne doświadczenia w dorosłości, wymagające i nieakceptujące środowisko albo zaburzenia osobowości.
Lęk ten wpływa na wiele sfer życia.
👉 W pracy zawodowej może powodować obawę przed popełnieniem błędu, nadmierną wrażliwość na krytykę i postrzeganie każdej uwagi jako formy odrzucenia. Osoba bojąca się odrzucenia często szuka aprobaty i nakłada na siebie presję, by zawsze spełniać oczekiwania innych.
👉 W relacjach prywatnych z kolei może prowadzić do wycofywania się, zwłaszcza wtedy, gdy więź zaczyna stawać się bliższa. Zaangażowanie emocjonalne wiąże się bowiem z ryzykiem bólu w razie rozstania.
Choć dla wielu osób życie z takim lękiem oznacza nieustanny niepokój i napięcie w relacjach, warto pamiętać, że praca nad tym jest możliwa 🌱.
Czasem wymaga głębszego sięgnięcia do źródeł problemu i przepracowania trudnych doświadczeń, ale efektem jest realna poprawa jakości życia!

10/08/2025

🎉 Z radością witamy nową osobę w zespole Fortis Mentis! 🎉
Do naszego grona dołączyła Katarzyna Śliwa – psycholożka i psychoterapeutka w trakcie szkolenia w nurcie psychodynamicznym.

Katarzyna pracuje z osobami dorosłymi, młodzieżą oraz rodzicami. W swojej pracy stawia na indywidualne podejście, empatię i budowanie relacji opartej na zaufaniu i bezpieczeństwie.

🧠 W czym może Cię wesprzeć?
🌿 trudności w relacjach (partnerskich, rodzinnych, rówieśniczych)
🌿 kryzysy życiowe, zawodowe i rozwojowe
🌿 zaburzenia nastroju i depresja
🌿 zaburzenia lękowe, przewlekły stres
🌿 niska samoocena i trudności emocjonalne
🌿 wsparcie i psychoedukacja dla rodziców
🌿 profesjonalna diagnoza psychologiczna (m.in. spektrum autyzmu, inteligencja, osobowość)

🎓 Katarzyna jest absolwentką Wydziału Psychologii UW i studiów podyplomowych z diagnozy klinicznej. Obecnie kończy całościowe szkolenie psychoterapeutyczne w nurcie psychodynamicznym (UJ CM) oraz pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

💙 Jesteśmy dumni, że Katarzyna dołącza do zespołu Fortis Mentis – i już teraz zapraszamy do umawiania konsultacji!

Katarzyna Śliwa – psycholożka i psychoterapeutka w nurcie psychodynamicznym. Prowadzi terapię indywidualną młodzieży oraz dorosłych, udziela wparcia rodzicom. Psycholog Żoliborz.