Sens with Horses

20/05/2025

https://youtu.be/YNWgNFeO4FE?si=5mxYQ7QK9uTV9ga8

15/05/2023

Dlaczego koń a nie np. koza!

Koń jest symbolem siły, mocy, szybkości, wolności i waleczności. Ma wiele różnych znaczeń w różnych kulturach i w zależności od kontekstu.

W kulturze zachodniej koń często jest uważany za symbol szlachetnej postawy, elegancji i gracji. Ponadto, uosabia przysłowiową wolność, niezależność i bezkompromisowość. Koń często reprezentuje honor, ryzyko i wyzwania, a także poświęcenie i lojalność.

W kulturze Indian Ameryki Północnej koń jest uważany za duchowe zwierzę, który symbolizuje moc, dostojność, witalność i wytrwałość. Wierzono, że koń może posiadać magiczną moc i połączyć ludzi z duchami ich przodków.

W kulturze azjatyckiej koń symbolizuje m.in. sukces, siłę, szczęście, wierność i wytrwałość.

Kontakt z koniem umożliwia badanie naszych emocji, naszego sposobu widzenia świata, naszych umiejętności reagowania na stres, budowania relacji z innymi. Uczymy się siebie, naszych reakcji, porównujemy je z innymi. Oto kilka przykładów tego czego możemy się dowiedzieć obcując z koniem:

1. Cierpliwość - Koń może być nieprzewidywalny i wymaga od nas cierpliwości, aby budować z nim zaufanie i przekonywać go do wykonania pewnych czynności. Taka cierpliwość jest przydatna w relacjach z ludźmi, w sytuacjach, gdy musimy długo czekać na osiągnięcie pożądanego celu.

2. Skupienie - Podczas pracy z koniem koncentracja zarówno na zadaniu jak i reakcjach zwierzęcia jest niezbędna do uzyskania założonego celu. Skupienie i koncentracja, którą zyskujemy poprzez obcowanie z koniem, budują te umiejętności w codziennym życiu i pracy.

3. Empatia - Aby osiągnąć zaufanie konia, musimy poznać jego zachowanie, temperament i potrzeby. Taka umiejętność wpływa na nasze relacje z innymi ludźmi. Wspomaga sprawność w budowaniu i podtrzymywaniu relacji.

4. Odpowiedzialność - Obcowanie z koniem wymaga odpowiedzialności za dwoje działania uczy szacunku. Odzwierciedlać się to może w naszej gotowości do podejmowania odpowiedzialności za nasze decyzje w innych obszarach naszego życia.

13/05/2022

Nikita i Pancho. Wiosna.

03/02/2022

03/02/2022

Horse Assisted Education to program rozwoju osobistego polegający na wykorzystaniu otwarcia emocjonalnego zainicjowanego przez spotkania z końmi.
To program wykorzystujący uczenie się się przez doświadczenie. Na podstawie ćwiczeń z końmi, samodzielnych bądź w grupie tworzymy sytuację, w której aktywizują się nasze emocje, widoczne stają się nasze schematy postępowania, wykorzystujemy nasze poprzednie doświadczenia itd… Nie opisuję tu wszystkich możliwości. Bez samodzielnego przeżycia uczestnictwa w programie trudno wszystko sobie wyobrazić a teoretyczne rozważania są wielowątkowe i nużące.

Kluczową sprawą w metodzie Horse Assisted Education jest nieocenianie i zaufanie do procesu. Każde doświadczenie z końmi coś wnosi. Nie ma znaczenia jak wykonamy zadanie/ćwiczenie czy zdecydujemy się na uczestnictwo w nim czy na obserwację innych. Ważne jest to, jakie wnioski z tej sytuacji wyciągniemy dla siebie, dla swoich relacji ze sobą i z innymi.
Nikt nie robi czegoś w ćwiczeniu, lepiej lub gorzej każdy jest inny i robi to po swojemu. To otwiera olbrzymie pole do uczenia się i akceptowania siebie, i innych takimi jakimi jesteśmy.
Odkrywamy ogromne możliwości poznania siebie, poznania innych, innego rozumienia siebie osobiście, siebie nawzajem, mechanizmów, skryptów, schematów, emocji …. Otwiera się przed nami ogromne pole do naszego osobistego rozwoju.
To ogromnie ciekawa i pouczająca droga jednak nie pozbawiona trudnych momentów, pojawia się opór, niechęć do trudu zmiany, lęk przed zmianą, chęć utrzymania swojego dotychczasowego widzenia siebie i świata. Ważne by przejść te trudne momenty po swojemu, znaleźć swoje granice, nauczyć się o nich mówić, je akceptować i zaprosić tym samym innych do akceptacji.

Do mnie przemawia metafora włożonego do ziemi ziarna, każdy ma swoje, nie wiadomo czy coś z niego urośnie bo może nie ta pora, nie taka gleba, nie taka pogoda czy nie takie inne czynniki… W większości jednak coś wyrasta. Przyglądamy się temu, zastanawiamy się dlaczego właśnie jest takie, jak można to pielęgnować. Potem próbujemy pielęgnacji, uczymy się o to troszczyć patrzymy co temu sprzyja a co przeszkadza. Porównujemy swoje z tymi, które mają inni czasem jest to porównanie łatwiejsze a czasem trudniejsze, czasem jest podobne a czasem zupełnie inne, czasem nas zachwyca a czasem wydaje się brzydkie… Każdy na początku swojej drogi musi poeksperymentować, posprawdzać poprzyglądać się.
W tej drodze asystują nam konie. Pomagają, przeszkadzają, są neutralne, przeciwstawiają naszym potrzebom swoje.
Dlaczego konie?
O tym w kolejnym poście......

27/01/2022

Wspomnienie z lata. Pancho, Nikita, Ines.

01/12/2021

To zaczynamy:

Hipoterapia i facylitacja to dwie zupełnie inne rzeczy.

Hipoterapia to metoda rehabilitacji psychoruchowej, która odbywa się przy udziale koni. W hipoterapii koń działa kojąco. Działa ciepło skóry, miękkość sierści , spokojny i kołyszący ruch. Kontakt ze specjalnie wybranymi i spokojnymi końmi pozwala zredukować lęk, sprzyja rozwojowi mięśni głębokich pacjentom mającym trudności ruchowe.

Facylitacja jest dla każdego. Jest programem terapeutyczno - rozwojowym. W procesie facylitacji kontakt z koniem służy odblokowaniu i podniesieniu emocji tak by można było je zobaczyć i ponazywać.
Obserwujemy swoje emocje i emocje innych, szukamy podobieństw i różnic.
Dzięki możliwości zauważenia i nazwania swoich emocji poznajemy swoje mechanizmy, swoje widzenie świata, oglądamy siebie na tle innych osób. Uczymy się akceptować różnice. Facylitacja pomaga zrozumieć co się z nami dzieje, pooglądać swój indywidualny i niepowtarzalny sposób widzenia świata. Odejść od schematu poszukiwania winy w sobie, w innych, zobaczyć i zrozumieć swoje „powinno się, powinnam, powinien, powinni”. Pozwala odejść od oceniania i co ważniejsze przywiązywania się do ocen formułowanych przez siebie i innych.
Facylitacja nie służy ukojeniu emocji a ich podniesieniu w celu zrozumienia i przepracowaniu swoich schematów związanych z naszymi życiowymi doświadczeniami. Służy poprawie funkcjonowania, zrozumieniu siebie, ułatwieniu budowania więzi, wyrażania emocji, komunikowania się ze światem.

15/11/2021

Często spotykam się z wieloma pytaniami dotyczącymi facylitacji, tego czym są programy rozwojowe z udziałem koni. Trudno w zwarty i zrozumiały sposób wyjaśnić całość tego zagadnienia. Trochę jakby próbować odpowiedzieć na pytanie „Jak działa człowiek?” Wielu psychologów, psychoterapeutów, coachów, osób zajmujących się rozwojem odpowiada w sposób znany i nie bardzo lubiany słowami „ To zależy” Ja zdecydowanie podpisuję się pod tym prostym a jednocześnie skomplikowanym zdaniem. Jest tyle czynników mających wpływ na to kim jesteśmy, jak przeżywamy rzeczywistość itp. , że nie sposób w klarowny i krótki sposób o tym opowiedzieć. Jest to raczej materiał do wielu długich dyskusji, wymiany myśli, opinii. Podobnie jest z facylitacją. W kolejnych postach spróbuję podzielić się swoją wiedza, przemyśleniami. Odpowiedzieć na kilka, kilkanaście najczęściej powtarzanych pytań.

07/08/2021

Resulton
Cudowny, fantastyczny, fenomenalny wałach PRE (Pura Raza Española) czyli andaluz. Kupiliśmy go zaraz po opisywanym wcześniej Pancho i był to zakup …….. z zazdrości. Zazdrość to uczucie, które jest ważną informacją o POTRZEBIE, która jest dla nas ważna, która ma duże znaczenie. Naszą sprawą jest sposób rozgrywania zazdrości możemy dać się jej zawładnąć lub ją zauważyć i przekierować by była dla nas twórcza. Pisząc w skrócie: albo nasza zazdrość będzie dla nas szkodliwa i poprowadzi nas np do złości czy zawiści albo wykorzystamy ją jako informację i zrealizujemy naszą potrzebę. Oczywiście wszystko co napisałam jest wielkim skrótem bo sprawa jest bardziej skomplikowana ale miałam napisać o Resultonie. ……… I jeszcze jedna dywagacja bo właśnie się zorientowałam, że podczas pisania tego tekstu historia konia uwolniła emocje i poprowadziła do opisania tego co powyżej. Jest to jeden z dobrych przykładów tego jak działa warsztat facylitacji. Pojawia się jakieś uczucie, emocja, napięcie w ciele, które jest impulsem do poznawania siebie, poznawania innych, poznawania dynamiki naszych relacji itd.
Resultona znalazłam w internecie i pojechałam go poznać i zobaczyć czy będzie nam „po drodze”.
Kto mnie zna to wie, że często działam na zasadzie tak (bardzo poproszę) i nie (absolutnie niemożliwe). W tym wypadku było zdecydowane tak - bardzo poproszę i to poproszę natychmiast. Nie miało znaczenia, że nie potrafię na nim jeździć, uruchomić czy utrzymać galopu, że to dla mnie, za dobrze wyszkolony koń z mnóstwem „przycisków”, które naciskam absolutnie przypadkowo i bez sensu wprowadzająć zamieszanie. JA GO CHCĘ, JA GO KOCHAM! Na szczęście zachowałam odrobinę przytomności i zrobiłam badania weterynaryjne.
Po dwóch latach mogę powiedzieć, że miałam absolutną rację! Frajda jaką nam daje jest niesamowita, odkrywa przed nami zupełnie nowe przestrzenie. Nie wiedziałam, że taki kontakt z koniem jest możliwy. Resulton jest niebywale cierpliwy, bardzo grzeczny, szuka kontaktu z człowiekiem, jest ciekawski i bardzo przyjacielski. Trudno to opisać ale zawsze jadąc do stajni nie mogę się doczekać aż go zobaczę. To olbrzymi zaszczyt móc na nim jeździć i móc z nim po prostu być.

19/06/2021

Pancho
Walach PRE (Pura Raza Española) czyli andaluz. Trafił do nas po nagłym odejściu Perły klaczy wielkopolskiej, wspaniałej i ukochanej kompanki terenowej mojego męża. Zaczęłam szukać konika dzielnego, dobrze ułożonego, spokojnego, przyjaznego i miękko noszącego. Kto kupował kiedykolwiek konia wie, że to trudne zadanie bo znalezienie tych cech to nie lada sztuka. Tu jeszcze grał rolę czas, bo do rozpaczy po utracie Perły doszła kolejna. W ciągu trzech tygodni odszedł Fenomen. Walach budianowski, dresażysta, koń jedyny w swoim rodzaju, koń fenomenalny. Byli z Perłą nierozłączni trudno nie myśleć, że on też rozpaczał i jego kłopoty zdrowotne rozwinęły się w błyskawicznym tempie. Musieliśmy podjąć okropnie trudna decyzję. Myślę, że przy Perle dostał kilka lat życia extra bo z wielkiego przywiązania i miłości żył dla niej. W ogłoszeniach znalazłam Pancho, konika który rok wcześniej przyjechał do Polski z Hiszpanii, sprowadzony przez niezwykle sympatyczną amazonkę. Pojechałam go obejrzeć i się zakochałam. Grzeczny, mięciutko noszący, ciekawski, spokojny, …. kupujemy. Jest z nami już dwa lata. Z dziewczynami czyli Nikitą i Ines dogadał się świetnie. Daje nam mnóstwo radości. Jest jak trochę roztrzepany nastolatek, który czasem rozrabia, nie może ustać w miejscu ale dokładnie wiadomo że mu zależy na kontakcie i jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Najchętniej wszędzie by za nim poszedł i patrzył co robi. We mnie wzbudza uczucia opiekuńcze i jakiś rodzaj pobłażliwości z nutką rozbawienia. Ciagle badam naszą relację, przyglądam się swoim emocjom i zastanawiam się skąd to się bierze? Co ten konik takiego w sobie ma, że trochę mnie śmieszy, trochę go podziwiam, trochę mam ochotę się nim opiekować.