Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 08:00 - 21:00 Wtorek 08:00 - 21:00 Środa 08:00 - 21:00 Czwartek 08:00 - 21:00 Piątek 08:00 - 21:00

Znaczenia.Psychoterapia

Strona główna
Polska
Warsaw
Znaczenia.Psychoterapia

Znaczenia.Psychoterapia to ośrodek świadczący pomoc psychoterapeutyczną dla osób dorosłych, a także młodzieży od 16 r.ż.

17/10/2025

Monotonny i jednocześnie fantazyjny spis rodzicielskich lęków już przestał mnie zajmować, ale muszę wspomnieć o tej warstwie umysłu rodzica, bo lęk to jego stan podstawowy. Winogrono wielkości przełyku, kleszcze, nanoplastik, prądy wsteczne, a potem zatruty drink — porządkowanie tych obsesji pod różnym kątem, niezwykłe połączenia (częste połączenie lęku przed brudem z lękiem przed przypadkiem), wyznaczanie lękowej dominanty (ogień, woda, powietrze, inni ludzie?), niejednorodny rozkład zaufania i podejrzliwości wobec losu. Różne idee mają różną siłę i sugestywność i każdy z nas ma własny ranking. Niektóre lęki są nam bliższe, a dziwimy się cudzym lękom – porównanie tych krajobrazów jest fascynujące. Zdarzają się lęki, o których nam się nie śniło.

📖 Katarzyna Sobczuk, "Mała empiria"
📸 Unsplash/ Annie Spratt

16/10/2025

🍂 W październikowym numerze miesięcznika SENS psychologia dla ciebie Magda Kuydowicz rozmawia z terapeutką z zespołu Znaczenia.Psychoterapia Anną Kowalską-Żelewską o powakacyjnych planach i postanowieniach oraz ich możliwych emocjonalnych konsekwencjach. ⬇️

Anna Kowalska-Żelewska: Jest jeszcze inna strona urlopu. On może wyciągnąć nas z rutyny codzienności, dać okazję przyjrzenia się sobie, partnerowi, rodzinie w innym świetle. Nie zawsze jest to obraz pasujący do naszej wizji. Po powrocie część planów może być odpowiedzią na chęć udoskonalenia siebie czy relacji z bliskimi. Dobrze, gdy zmiana ma dotyczyć tylko nas, ale bywa, że chcemy nagle wpłynąć na sposób funkcjonowania całej rodziny.

Magda Kuydowicz: I co wtedy?

AKŻ: Nie wszystkim może to odpowiadać. Na przykład aktywna mama myśli, że skoro ona lubi się wspinać na skałkach, to rodzina będzie jej teraz w tym towarzyszyć. Przyświeca jej idea, by spędzić czas we wspólnym gronie, w kontakcie z naturą i przy okazji poprawić kondycję. Zrywa więc wszystkich w sobotę o świcie i wtedy wszystko się komplikuje. Syn woli się wyspać, córka umówiła się z koleżankami, mąż zapisał na siłownię. Nagle okazuje się, że tylko jedna osoba tego chce - aktywny rodzic, który potrzebuje się odstresować po ciężkim tygodniu pracy. Ale jechać w pojedynkę? Przecież weekend to czas dla rodziny. MIeliśmy go spędzać razem, nie mogę wyjechać sama… To tworzy pewien rodzaj uwikłania, zrzucenia odpowiedzialności za poczucie niezadowolenia na innych. Konieczność podejmowania własnych wyborów i decydowania o swoim życiu waży, a pozwolenie innym na niezależność też bywa trudne.

15/10/2025

Cisza, zamiast bicia serduszka.
Cisza, gdy lekarz w przeciągającym się milczeniu przesuwał głowicą USG po brzuchu i szukał kogoś, kogo już nie mógł znaleźć.
Cisza, gdy Twój partner przekazał bliskim, że stało się coś złego.
Cisza, która Was zastała podczas rutynowego KTG przed porodem.
Cisza po porodzie, zamiast pierwszego krzyku.
Cisza, zamiast punktów w skali Apgar.
Cisza, gdy zamilkła aparatura podtrzymująca dwa kilogramy życia.
Cisza, która zapadła, gdy przestały nadchodzić wiadomości i telefony.
Cisza między dwojgiem ludzi, którzy nie wiedzą, jak ze sobą być po tym, co się stało.
Cisza - w odpowiedzi na pytanie: „masz dzieci?”
I cisza, która zostaje długo po końcu.

Jest taka cisza, która mieści w sobie całe życie. I dobrze jest pamiętać, że są takie dzieci, których nie widać.

Ściskam Was Rodzice.

15.10 Dzień Dziecka Utraconego

14/10/2025

Powiedziałem kiedyś: piszę, bo nie wiem. Literatura jest bowiem dla mnie próbą samopoznania, a tym samym świata w sobie i poprzez siebie. Próbę dramatyczną, jako, że tajemnicza naszego ja nie będzie nam nigdy do końca dostępna. Lecz poza tym własnym ja pisarz nie ma innej własności.

📖 Wiesław Myśliwski i in. (autorzy zebrani), "Nadzieja"
📸 Unsplash/ Ruth Leong

13/10/2025

Kolejnym przejawem ustabilizowanej relacji z obiektem jest wejście w pozycję depresyjną i przewaga lęków depresyjnych nad prześladowczymi. Pacjent potrafi badać udział swój i innych w rzeczywistości, uznając ograniczenia, błędy i słabości, w większym stopniu rozumiejąc, że nikt nie jest idealny. Poczucie winy staje się częścią przeżyć bez konieczności projekcji na otoczenie, a jednocześnie nie osiąga wymiaru morderczego. Nie wiąże się też z samokaraniem, autoagresją czy tkwiącym w życiowym impasie. Zmniejsza się tendencja do nieustannej obrony przed obiektem. Pacjent zaczyna być odpowiedzialny za relację i troszczyć się o nią. Podejrzliwość wobec obiektu przestaje dominować. W związku z tym nie dochodzi już do jego idealizacji, w ramach której obiekt był postrzegany jako absolutnie dobry i pozbawiony zepsutych aspektów, ani natychmiastowej deprecjacji na skutek poczucia niepewności. Jednostka jest w związku z tym skłonna dawać coś dobrego, bez poczucia, że ogołaca się z cennych właściwości. Jednocześnie może przyjmować troskę czy pomoc od innych z ufnością, że dawanie sprawia im przyjemność, a ona sama nie jest z powodu tej zależności mniej wartościowa i zobligowana do szybkiego wyrównania rachunków. W przeżyciu pacjenta terapeuta nabywa prawo do niezależności, ponieważ miłość zaczyna dominować nad kontrolą. Pod koniec procesu terapii obiekt jest przeżywany jako odrębny byt, którego nie trzeba stale sprawdzać i trzymać na uwięzi, a aspekty miłosne są wyrażane z większą nadzieją, że zależność jest czymś potrzebnym do rozwoju i nie musi być przerażająca i związana z wykorzystaniem (Klein, 2021).

📖 Redakcja naukowa: J. Gierus, T. Koweszko, "Psychoterapia psychodynamiczna. Teoria, praktyka, neuronauka, rozdział "Zakończenie psychoterapii""
📸 Unsplash/ Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa/ Paul W. Davis

12/10/2025

Jedyna ochrona przed ludzką kruchością są inni ludzie. Ludzie mający ręce, które nas podniosą; ramiona, które nas obejma, umysły, które nas zrozumieją. Bez tego jesteśmy sami – a do samotności nie jest stworzony żaden człowiek. Równocześnie inni ludzie są dla nas zagrożeniem; przypominają nam o chwilach, gdy zostaliśmy wypuszczeni z rak, gdy ramiona nie obejmowały nas z czułością, ale brutalnie ograniczały, sprawiają, ze cofamy się do momentów, gdy byliśmy źle rozumiani. Dlatego w miłości zbroimy się przeciw tej wrażliwości: bo się boimy.

📖 Susanna Abse, „Opowiedzcie mi o miłości"
📸 Unsplash/ Wesley Balten

10/10/2025

W Polsce, w wyniku wypadków drogowych zginęło w ubiegłym roku 1896 osób.
W tym samym czasie aż 4845 osób straciło życie wskutek podjętej próby sam0bójczej.

Troska o nasze wspólne bezpieczeństwo wymaga kierowania uwagi i wszelkich wysiłków na problem różnorodnych zakłóceń zdrowia psychicznego oraz ich źródeł, o czym przypominamy w Światowym Dniu Zdrowia Psychicznego.

📸 Unsplash/ Mitch

09/10/2025

Kłamstwo jest najgorsze. Robi z matki zwierzę, któremu dziecko nie może zaufać. Zwierzę zmieniające miny, zwierzę żartujące wobec niebezpieczeństwa, a więc zdradliwe. Humor to zdrada, kiedy nie dzieje się dobrze.

📖 Eliza Kącka, "Wczoraj byłaś zła na zielono"
📸 Unsplash/ Soroush Karimi

08/10/2025

Warto pamiętać, że partnerzy mogą się różnić rozumieniem i doświadczaniem poszczególnych elementów dobrostanu w związku i – co za tym idzie – odmienne cele terapii będą dla nich istotne. Najczęściej pacjenci chcą dążyć do częściowo odmiennych, a częściowo podobnych celów, konsultacje zaś to to okres negocjowania celów dla pary jako całości. Nie musza one być takie same dla obojga partnerów, ale nie powinny być sprzeczne.

📖 "Diagnoza par w różnych podejściach" pod red. Bartosza Zalewskiego i Hanny
Pińkowskiej-Zielinskiej
📸 Unsplash/ Soroush Karimi

07/10/2025

“Rozmawiać i czerpać z tego poczucie sensu można na wiele sposobów, nie ma jednego. Nie jest to czynność zarezerwowana dla gabinetu lekarskiego, terapeutycznego czy innej prywatnej przestrzeni. Wystarczy się odważyć, zobaczyć innych i samemu dać się zobaczyć. Kłopotliwe pytania o intymność mogą być też pytaniami o wspólnotę, o naszą kondycję. Mogą być szansą na zmianę, do której wszyscy mamy dostęp.”

Czy kultura terapii zabija naszą wspólnotowość? 💭Nie można odmówić jej dużej wartości, a wiele osób potwierdza, że zmieniła ich życie na lepsze. Jednak coraz częściej dzielimy opowieści, przeżycia i uczucia na te, które możemy opowiedzieć innym oraz te, które przekażemy tylko terapeucie/terapeutce. Cveta Dimitrova w swoim tekście wskazuje, że nie taki jest cel terapii, a bez poszukiwania więzi i głębokich rozmów poza gabinetem nie możemy w pełni wyzdrowieć.

Cały tekst przeczytacie w najnowszym ZNAKu “Między słowami. Jak budować głębsze relacje” 👉🏻 https://www.miesiecznik.znak.com.pl/klopotliwe-pytania/

07/10/2025

Kto mógłby korzystać z psychiatrii środowiskowej? Czy ten model leczenia jest dla wszystkich pacjentów?
Większość ludzi w kryzysie psychicznym cierpi z powodu tak zwanych zaburzeń powszechnych (common) – niezbyt nasilonych i zwykle epizodycznych, o różnym odcieniu i różnego typu stanów depresyjnych, lękowych, potraumatycznych czy adaptacyjnych. Dopełnieniem jest mniejszość cięższych (severe), przewlekających się lub nawracających zaburzeń określanych jako psychotyczne. Otoczeniu trudniej jest je zrozumieć lub zaaprobować, a cierpiący nie radzą sobie z nimi, popadają w konflikty, wycofują się albo są mniej lub bardziej dotkliwie spychani na margines zainteresowania. Psychiatria środowiskowa kieruje swą pomoc do wszystkich potrzebujących, ale zwykle na jakimś etapie jej rozwoju następuje moment, w którym osoby z powszechnymi zaburzeniami, wcześniej ignorowane lub odsyłane do innych źródeł wsparcia, stopniowo „wypychają” ciężej chorujących, którzy słabiej walczą o siebie, często się wycofują, rezygnują z pomocy lub jej odmawiają. Ta druga grupa to ludzie, którym zagraża opisywane w wielu krajach (najbardziej dramatycznie w USA) porzucenie i samotność, doświadczają tak zwanej transinstytucjonalizacji (przenoszenia do przytułków, schronisk, aresztów, oddziałów sądowych) albo lądują na ulicy, w bezdomności, narkomanii, nierzadko ulegając wiktymizacji lub kryminalizacji. Psychiatria środowiskowa ma pomagać wszystkim, ale szczególną uwagę musi skoncentrować na tych, którzy najłatwiej tracą życiowe szanse lub są ich pozbawiani, w języku urzędowym – są „defaworyzowani”.

📖 prof. Jacek Wciórka, magazyn Kontakt 55/2024: "Rzeczywistość na kozetce"
📸 Unsplash/ Olah Renáta Adrienn

04/10/2025

Kiedy dziecko po raz pierwszy przejrzy dorosłych na wskroś – kiedy po raz pierwszy zaświta w jego małej, poważnej główce, że dorośli nie mają boskiego rozumu, że ich sądy nie zawsze są mądre, myśli słuszne, a wyroki sprawiedliwe – wówczas świat jego pogrąża się w przerażeniu i rozpaczy. Bogowie są obaleni, wszelkie bezpieczeństwo zniweczone. A jedno jest pewne co do upadku bogów: nie chylą się oni po trosze, ale walą się i roztrzaskują albo zapadają głęboko w zielone bagno. Żmudne bywa ich przywracanie; już nigdy nie odzyskują pełnego blasku. A świat dziecka nie da się potem odbudować. Bolesny to rodzaj dorastania.

📖 John Steinbeck, „Na wschód od Edenu”
📸 Unsplash/ Annie Spratt

Adres

Ulica Wiśniowa 59 Lok. 6
Warsaw
02-520

Godziny Otwarcia

Poniedziałek	08:00 - 21:00
Wtorek	08:00 - 21:00
Środa	08:00 - 21:00
Czwartek	08:00 - 21:00
Piątek	08:00 - 21:00

Telefon

+48535707019

Strona Internetowa

http://znaczenia.com/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Znaczenia.Psychoterapia umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.