Milena Dzienisiewicz - psycholog, psychoonkolog, psychoterapeuta

04/12/2025

Każdy z nas ma zestaw przekonań, które brzmią dla nas jak fakty: „Nie potrafię się złościć”, „Muszę być silny”, „Nie mogę zawieść”.
Dziś tylko zauważ jedno takie zdanie.

03/12/2025

Zrób dziś coś drobnego inaczej niż zwykle: odpowiedz inaczej, zareaguj spokojniej, odpuść drobiazg.
Nie po to, by się zmieniać, tylko żeby zobaczyć, co się wtedy wydarzy.

02/12/2025

Złap dziś jedną zmartwioną myśl z kategorii „co jeśli…”.
Zamiast analizować, zapytaj: czy to fakt, czy interpretacja?

01/12/2025

Zauważ dziś moment, w którym działasz bez zastanowienia – automatycznie. Może to będzie przewracanie oczami, zamknięcie się w sobie, próba „ogarnięcia wszystkiego”.
Zatrzymaj się na sekundę i zapytaj: co właśnie pomyślałem?
To pierwszy krok - nie zmienianie, tylko zauważanie.

30/11/2025

Grudzień bywa intensywny. Dużo spraw, trochę presji i sporo oczekiwań. W takiej atmosferze łatwo stracić uważność na siebie. Dlatego w tym roku zapraszam Cię do prostego kalendarza adwentowego opartego na ciekawości i uważności na siebie.

Przez 24 dni codziennie pojawi się krótkie zadanie które możesz potraktować jak okazję do przyjrzenia się sobie. Nie chodzi o perfekcyjne wykonanie ani o wielkie zmiany. Bardziej o to żeby zauważyć jak reagujesz na różne sytuacje i co z tego wynika.

Czasem będzie to jedno pytanie do siebie. Innym razem drobna obserwacja albo mały krok w stronę czegoś, co Ci służy. Wszystkie zadania możesz robić po swojemu i w swoim tempie.

Jeśli chcesz, potraktuj ten kalendarz jak okazję do spokojnego sprawdzenia jak funkcjonujesz na co dzień i co wpływa na Twoje samopoczucie.

Zaczynamy 1 grudnia 🎅❄️☃️🎁

24/11/2025

Kiedy diagnoza pojawia się na zaawansowanym etapie choroby, wiele osób mówi o poczuciu, że grunt usuwa się spod nóg. To naturalne, że emocje są wtedy silne i zmienne. Jednego dnia pojawia się lęk, innego złość, a potem obojętność. Wszystko to mieści się w procesie adaptacji do choroby.

Pierwszy krok to pozwolić sobie na emocje. Nie trzeba ich tłumić. Można o nich mówić, płakać, zapisywać myśli, szukać słów, które pomagają je zrozumieć.

Pomocna może być rozmowa z kimś, kto potrafi słuchać. Dla jednych to będzie bliska osoba, dla innych psycholog/psychoonkolog. Warto dać sobie prawo do korzystania z pomocy, to nie oznaka słabości, tylko troski o siebie.

Kolejnym elementem jest zdobywanie rzetelnych informacji o leczeniu. Dobrze jest zapisywać pytania do lekarza przed wizytą. Pomaga też poproszenie, żeby ktoś z bliskich uczestniczył w rozmowie i pomógł zapamiętać szczegóły. Wiedza zmniejsza poczucie chaosu i pozwala odzyskać trochę wpływu.

Pomocne są również małe działania w codzienności:
✳ prosty rytm dnia – pora wstawania, posiłków, odpoczynku.
✳ dbanie o sen – nawet krótki odpoczynek w ciągu dnia pozwala organizmowi się regenerować.
✳ ruch – krótki spacer, kilka kroków po domu.
✳ kontakt z naturą – rośliny, powietrze, światło dzienne, widok z okna.
✳ ograniczanie nadmiaru informacji – zwłaszcza z internetu.

Dobrym sposobem na odzyskiwanie spokoju są też techniki regulacji emocji, kilka minut skupienia na oddechu czy krótkie ćwiczenia uważności.

Jeśli emocje są bardzo silne i trudno je unieść, warto szukać wsparcia profesjonalnego. Rozmowa z psychologiem, psychoonkologiem lub uczestnictwo w grupie wsparcia może pomóc uporządkować doświadczenie choroby i odzyskać poczucie bezpieczeństwa.

Ważne jest też, by nie próbować wszystkiego na raz. Wystarczy jeden mały krok dziennie – rozmowa, spacer, chwila ciszy, obejrzenie czegoś, co koi. Małe rzeczy mają znaczenie, szczególnie wtedy, gdy większe są poza kontrolą.

Z czasem wiele osób zaczyna znajdować w codzienności nowe punkty oparcia. Choroba staje się częścią życia, ale nie jego całością. To proces, który wymaga czasu, wsparcia i cierpliwości wobec siebie.

20/11/2025

18/11/2025

Już jutro kierunek Kraków i 10 Kongres Open Eyes Economy Summit.
O 12:05 będę miała przyjemność wziąć udział w panelu: Zdrowie psychiczne jako fundament stabilności społecznej i rozwoju.

Lekki stresik jest :)

17/11/2025

Nie każdy ma szansę usłyszeć diagnozę na wczesnym etapie choroby. Czasem rozpoznanie pojawia się wtedy, gdy choroba jest już rozsiana.

Kiedy diagnoza przychodzi późno, to zwykle nie jest tylko informacja medyczna. To wiadomość, która zmienia sposób myślenia o sobie, o przyszłości, o tym, co naprawdę ważne. Dla wielu osób to moment, w którym czas się zatrzymuje. Często pojawia się myśl: jak to możliwe, że wcześniej nic nie zauważyłem? albo dlaczego nikt tego nie wykrył wcześniej?

Pierwsze reakcje bywają bardzo różne. Jedni zaprzeczają, nie wierzą, że to naprawdę ich dotyczy. Inni od razu zaczynają szukać informacji, konsultacji, opinii. Wiele osób przeżywa też silny gniew. Pojawia się złość na lekarzy, system ochrony zdrowia, los, a czasem również na siebie. Często obok złości pojawia się poczucie winy, przekonanie, że można było coś zrobić inaczej. To obciążające, bo nikt nie jest przygotowany na taką sytuację, a choroba często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów.

W tym wszystkim pojawia się ogromny lęk. O to, co dalej. O to, jak poradzi sobie rodzina. O to, czy leczenie pomoże. Lęk może przybierać różne formy – od napadów niepokoju, przez trudności ze snem, po myśli o tym, że wszystko straciło sens. Czasem ciało reaguje napięciem, problemami z oddychaniem, kołataniem serca.

Niektórzy wchodzą w tryb działania. Umawiają wizyty, zbierają dokumentację, dzwonią do bliskich. To sposób, by odzyskać poczucie kontroli, które w takiej sytuacji łatwo się wymyka. Inni potrzebują wycofania. Milczą, nie chcą rozmawiać, próbują w samotności zrozumieć, co się wydarzyło.

To wszystko są naturalne reakcje. Organizm i psychika potrzebują czasu, żeby oswoić informację o chorobie. Dopiero potem pojawia się przestrzeń na myślenie o leczeniu, o planie działania, o tym, co dalej. Pamiętaj, że każdy przechodzi ten proces w swoim tempie i na swój sposób.

Co, według Ciebie, najbardziej zmienia się w człowieku, gdy słyszy diagnozę choroby na zaawansowanym etapie? Co pomaga w pierwszych dniach po trudnej diagnozie – cisza, rozmowa, konkretne działania, a może coś innego?

13/11/2025

Listopad przypomina o chorobie, o której wciąż mówi się zbyt mało. Rak trzustki często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego bywa rozpoznawany późno.

Warto znać wczesne sygnały, które powinny zwrócić uwagę: utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny, brak apetytu, uczucie wzdęcia, ból brzucha lub pleców, zażółcenie skóry. Nie zawsze oznaczają chorobę nowotworową, ale zawsze warto je skonsultować z lekarzem.

Dbaj o swoje zdrowie i bądź uważny/a na siebie.

10/11/2025

Kiedy mówimy o profilaktyce zdrowia mężczyzn, większość z nas myśli o badaniach – PSA, USG, kontrolach u lekarza. To bardzo ważne, ale nie jedyne elementy dbania o siebie.

Profilaktyka zaczyna się dużo wcześniej – w codziennych wyborach i w tym, jak mówimy o zdrowiu i o sobie. To styl życia: ruch, sen, jedzenie, ograniczenie alkoholu, czas na odpoczynek. To język, którym opisujemy emocje i męskość.

Dopóki zdrowie kojarzy się z „niezniszczalnością”, a emocje z „słabością”, dopóty wielu mężczyzn będzie odkładać badania i rozmowy o trudnościach na później. Język ma znaczenie. Jeśli od dziecka słyszy się „nie płacz”, „weź się w garść”, „bądź twardy”, trudno potem powiedzieć „boję się”, „potrzebuję wsparcia”, „coś jest nie tak”.

Profilaktyka to zmiana sposobu myślenia o sobie. To uważność na ciało, emocje i relacje. To decyzja, by dbać o siebie – nie tylko wtedy, gdy coś boli.

Zadbaj o badania, o styl życia i o sposób, w jaki mówisz o sobie. Bo zdrowie zaczyna się od codziennych wyborów i od rozmów, które przestają być tabu.

20/10/2025

Jakie małe kroki dzisiaj zrobisz, aby zadbać o swoją kobiecość?