28/11/2025
Twoje ciało słyszy zagrożenie szybciej niż Twój umysł jest w stanie nazwać myśl.
To dlatego pierwsze reaguje nie głowa, tylko: szczęki, barki, jelita, skóra, oddech.
To nie „przypadłości”, tylko neurofizjologia.
Badania A. Damasio, S. Porgesa, L. Barrett i J. N. Thayera pokazują jasno:
sygnały z ciała docierają do ośrodków emocji i interpretacji zanim masz dostęp do świadomej narracji.
Mózg nie zaczyna emocji — on je dopiero interpretuje.
A ciało wcześniej wysyła komunikat: „Coś przekracza moje możliwości.”
Kiedy układ nerwowy traci poczucie bezpieczeństwa, pojawiają się sygnały ostrzegawcze:
– napięcie karku (reakcja mobilizacyjna),
– zacisk szczęk (obrona),
– dyskomfort trawienny (osi jelitowo-mózgowych),
– nadwrażliwość na bodźce (obniżona filtracja wzgórza),
– zaostrzenia skóry (aktywacja osi HPA),
– przewlekłe zmęczenie (metaboliczny koszt czujności).
To nie są słabości.
To nie są cechy charakteru.
To algorytm przetrwania, który działa szybciej niż świadomość, żeby utrzymać Cię przy życiu.
Największy problem polega na tym, że wiele osób uczy się ignorować te sygnały —
a ciało, niewysłuchane, zaczyna krzyczeć coraz głośniej.
I właśnie dlatego świadomość tych mikro-reakcji jest tak kluczowa.
Bo dopiero kiedy widzisz, jak ciało mówi „Pomocy!”, możesz zacząć odpowiadać:
ciepłem, zwolnieniem, uziemieniem, regulacją, obecnością.
Jeśli chcesz lepiej rozumieć język swojego układu nerwowego — obserwuj moje treści.
Tu codziennie tłumaczę, co neurobiologia mówi o emocjach, regulacji i ciele w sposób, którego nie uczono nas w żadnej szkole.
psychika
• regulacja emocji • układ nerwowy objawy • somatyczne sygnały stresu • nerw błędny • ciało a emocje • sygnały przeciążenia • trauma w ciele • neurocepcja • chroniczne zmęczenie • sygnały dysregulacji