MOcRelacji- psychoterapia Gestalt, warsztaty- Monika Piasecka

24/10/2025

Moje życie jest kaloryczne

powiedziała kończąc trzecią porcję sernika

Moje życie jest problematyczne 

powiedział kończąc trzeci kieliszek wina

Moje życie jest idiotyczne 

powiedziała kończąc trzeci sezon serialu

Moje życie jest krystaliczne 

powiedziała tłukąc trzecie lustro w salonie

Moje życie jest puste

powiedział i skacząc z krawężnika w głąb kałuży.

23/10/2025

Tutaj też pracuję 💚 Peron 8

21/10/2025

20/10/2025

Porusza się po linii prostej
gdy natrafia na mur nie zawraca
krzyczy, tupie, płacze.
Mur zaś stoi jak stał.
Stoją zatem On i Mur.
On na mur patrzy
oczami pełnymi łez i pytań:
dlaczego? po co? jak?
Mur zaś stoi jak stał.
Bez oczu, bez łez, bez pytań
bez odpowiedzi też.

16/10/2025

Po wyjściu z gabinetu często mam w sobie wiele refleksji, uczuć, zdań. Myślę o tym, jak bardzo nie słuchamy drugiego, a idziemy w dawanie rad, pomysłów, mówienie, co powinna osoba zrobić.

08/10/2025

Temat spektrum autyzmu budzi we mnie szczególne zainteresowanie. Obserwuję, że nadal mało jest świadomości prawdziwego funkcjonowania osoby w spektrum autyzmu, jej doświadczania świata, relacji, zbyt dużo nadal tu serotypów, błędnych przekonań.
Coś o empatii u osoby w SA.

„Osoby w spektrum pragną uwagi i bywają niezwykle wrażliwe, silnie przeżywając emocje takie jak ból czy gniew. Czasem w pełni zdają sobie sprawę z własnej „narcystycznej wrażliwości”, kruchości mentalnych struktur, a także zagrożenia dezintegracją pod wpływem zbyt dużej ilości doznanych w relacji traum. Z tego powodu stronią od interakcji z otoczeniem, dystansując się emocjonalne. W przypadku osoby w spektrum autyzmu kontakt z innymi musi być dozowany w dawce odpowiedniej do indywidualnego zakresu tolerancji.
Powszechnie uważa się, że ktoś taki nie okazuje za bardzo empatii, jednak z mojego doświadczenia wynika, że ci ludzie bywają silnie empatyczni, do tego stopnia, iż okazuje się to przytłaczające. Taka nadwrażliwość skutkuje zatraceniem się w identyfikacji z cierpieniem drugiej osoby.”

Phil Mollon, „Rozpadające się self. Psychoterapia osób dorosłych z ADHD, w spektrum autyzmu i z zaburzeniami somatopsychicznymi. (rozdział „Psychologia i neurobiologia spektrum autyzmu”

09/09/2025

"Thigh gap", obsesja posiadania szpary między udami. Niebezpieczna moda, prowadząca do anoreksji. Słyszeliście o tym? Jeśli nie, a macie córki, to przyjrzycie się temu zjawisku.

Marzy mi się akcja wśród nastolatek prowadzona nie przez fitness instagramerki, a przez prawdziwe kobiety sportu: biegaczki w tym biegaczki górskie, himalaistki, pływaczki itd, pokazujące mięśnie jednak nie pod kątem piękna, wyidealizowanego wyglądu tylko ich funkcjonalności, użyteczności dla zdrowia, realizacji pasji, do życia. Bo silne mocne udo to odciążone kolano, to silna noga, która może nas ponieść przez drogę czy pod górę czy przez wodę.

Na zdjęciu ja i jedna z moich nóg, tu cała w błocie podczas biegu. Moje nogi mają blizny nabyte podczas upadków, wywrotek, a ich kształt jest wynikiem genów, a o ich mięśnie dbam by mieć siłę.

10/07/2025

Dzień wolny, pora dnia ok 12:00, sytuacja w ogrodzie, dziewczynka lat ok 7-8, mama i tata:
dziewczynka: mogę banana?
mama donośny głosem: nie, jemy tylko w trakcie posiłków, nie jemy pomiędzy.
Po chwili słyszę jak mama zdecydowanym, donośnym głosem do taty dziewczynki:
- nie dawaj jej banana, ona ma nadwagę!
Dziewczynka jest obok.
Sytuacja wywołała we mnie złość i smutek. Bo tak, jak jestem za świadomym jedzeniem, uczeniem tego dzieci, wspieraniem ich poprzez własną postawę, poprzez przykład. To równie mocno jestem przeciw takim komunikatom kierowanym do dziecka, bo co słyszy dziecko:
"jestem nie ok", "nie zasługuję na banana", pojawia się poczucie winy, nieadekwatności.
To zostaje w dziecku, rośnie wraz z nim, dalej prowadząc do zaburzeń odżywiania.
A ten upragniony banan w tej sytuacji mógł być metodą na redukcję napięcia, regulację trudnych emocji i temu bym się z uwagą przyjrzała, co takiego się zadziało, że teraz chcesz banana? Jesteś głodna jedzenia czy potrzebujesz mojej uwagi, czułości, przytulenia? Oczywiście komunikat powinien być dostosowany do świata 8 latki.

10/07/2025

Dzień wolny, pora dnia ok 12:00, sytuacja w ogrodzie, dziewczynka lat ok 7-8, mama i tata:
dziewczynka: mogę banana?
mama donośny głosem: nie, jemy tylko w trakcie posiłków, nie jemy pomiędzy.

Po chwili słyszę jak mama zdecydowanym, donośnym głosem do taty dziewczynki:
- nie dawaj jej banana, ona ma nadwagę!

Dziewczynka jest obok.

Sytuacja wywołała we mnie złość i smutek. Bo tak, jak jestem za świadomym jedzeniem, uczeniem tego dzieci, wspieraniem ich poprzez własną postawę, poprzez przykład. To równie mocno jestem przeciw takim komunikatom kierowanym do dziecka, bo co słyszy dziecko:
"jestem nie ok", "nie zasługuję na banana", pojawia się poczucie winy, nieadekwatności.
To zostaje w dziecku, rośnie wraz z nim, dalej prowadząc do zaburzeń odżywiania.
A ten upragniony banan w tej sytuacji mógł być metodą na redukcję napięcia, regulację trudnych emocji i temu bym się z uwagą przyjrzała, co takiego się zadziało, że teraz chcesz banana? Jesteś głodna jedzenia czy potrzebujesz mojej uwagi, czułości, przytulenia? Oczywiście komunikat powinien być dostosowany do świata 8 latki.

04/07/2025

W czerwcu rozpoczęłam współpracę z ośrodkiem Leczenia Zaburzeń Odżywiania "Otulenie"💚

Monika Piasecka Psychoterapeutka Jest certyfikowaną psychoterapeutką Gestalt (nr: 25-4340) oraz arteterapeutką. Prowadzi psychoterapię indywidualną osób dorosłych i młodzieży od 15. roku życia. Jej szczególne zainteresowania terapeutyczne obejmują: neuroróżnorodność (spektrum autyzmu...

03/07/2025

Piątka w szkole, koniec roku szkolnego, zdany egzamin, zakończenie studiów, zakończony projekt i nagroda w postaci jedzenia: lody, ciastko, czekolada, pizza i słowa „przecież mi się należy, zasłużyłam/zasłużyłem na to”. Tak na nagrodę tak, tylko czy jedzenie powinno być nagrodą?
Jedzenie to pokarm, ma dla nas być paliwem, dawać naszemu ciału energię do życia, działania, energię do pracy, realizacji naszych ról życiowych, pasji, planów.
A nagroda? Może nią być spacer, rozmowa z bliską osobą, wspólny śmiech, chodzenie po trawie, wycieczka, kąpiel, taniec, pójście na koncert.
Dlaczego zatem tak często ograniczamy się do jedzenia?
Nie chodzi wcale o to, by nie zjeść lodów, ciastka, kawałka pizzy, chodzi o to, by nie było, to realizacją funkcji nagrody. Niestety zaczyna się to już w dzieciństwie, kiedy za pierwszy swój dziecięcy sukces dostajesz w nagrodę czekoladę.
A więcej o nagradzaniu przez jedzenie na warsztacie, na który serdecznie zapraszam. Link do wydarzenia w komentarzu.