Psychoterapia - Wojciech Trzaskowski

15/01/2024

04/12/2022

28/11/2022

Refleksyjnie, z początkiem tygodnia:)

„Poprzez proces projekcji mamy tendencję do umniejszania czy wywyższania tożsamości innych, zakładając, że tak naprawdę znamy naturę i motywację naszych interakcji z nimi. Własna rzeczywistość drugiej osoby ma dla nas małe znaczenie, a co ważniejsze, niezgłębiona natura drugiego nawet nie jest brana pod uwagę. Innymi słowy, przez projekcje ‚znamy' jedynie fragmenty prawdy o drugim człowieku i w rezultacie negujemy esencję jego duchowego istnienia. Stąd też, w im większym stopniu jesteśmy w stanie wycofać projekcje i rozpoznać rzeczywistość drugiej osoby, w tym większym każdy z nas jest silniejszy, a relacja pomiędzy dwojgiem osób zostaje wzmocniona."

Nathan Schwartz-Salant, "The Mystery of Human Relationship. Alchemy and the Transformation of the Self”

Obrazek: Splendor Solis. "Image 4 - Solar King and Lunar Queen meet"

12/11/2022

Justyna Dąbrowska: Co jest potrzebne, żeby ludzie mogli stworzyć szczęśliwy związek?
prof. Bogdan de Barbaro: No, spróbujmy pomarzyć... Żeby potrafili ze sobą rozmawiać o tym, z czym im dobrze, a z czym źle. Żeby dziecko nie przesłoniło im siebie nawzajem. Żeby podejmując role rodziców, nie odsunęli na drugi plan, albo jeszcze dalej, roli małżonków. Żeby nie dali sobie odebrać poczucia sprawstwa w swojej własnej rodzinie. I żeby w razie trudności nie dociekali, kto winien, tylko przyjrzeli się sprzężeniom zwrotnym w swoim małżeństwie. Żeby umieli o trudnych sprawach dyskutować, np. ile chcą czasu spędzać razem, a ile osobno. A więc żeby zadbali i o bliskość, i o wolność. Żeby umieli szczerze mówić o swoich potrzebach. A jeśli chodzi o podejście do wychowania dziecka - żeby była to melodia grana na cztery ręce. Nie muszą uderzać w te same klawisze, ale to nie może być kakofonia.
J.D.: Czy wystarczy, żeby się kochali?
BdB: Na ogół tak się uważa. Ale to nieprawda. Miłość wszystkiego nie rozwiąże. Mnie jest bliższa koncepcja małżeństwa jako wspólnego twórczego zadania. Nieustającego zadania. Trzeba mu się przyglądać, eksperymentować, uważać, żeby nie zepsuć. Nie przyjmować za pewnik, że skoro jest nam dobrze, to raz na zawsze, a jak coś zaczyna zgrzytać, to znaczy, że musimy się rozstać, bośmy się nie dobrali...
Miłość nie wystarczy, bo może być obciążona nieumiejętnością komunikacji, naszą niedojrzałością, egocentryzmem, zależnością od rodziców. Mogłaby wystarczyć, gdyby była w pełni i absolutnie dojrzała, ale takie miłości są głównie w podręcznikach, a czasem w poezji. Dlatego przy miłości trzeba się trochę natrudzić.
fragment rozmowy dla miesięcznika Dziecko
fot Kelly Sikkema

20/09/2019

W piątek dobre do refleksji na weekend, jak dla mnie, otwiera duże przestrzenie do myślenia w temacie...continuum...

"Potrzebujemy kryteriów i kategorii ponieważ ludzki umysł nie trawi continuum. Dlatego tak się męczymy w płynnej rzeczywistości. Być może ta płynność obecna w wielu dziedzinach jest przyczyną rosnącej ilości postaw ksenofobicznych, homofobicznych, rasistowskich, seksistowskich. Tym potrzebniejsze jest pokazywanie pacjentom, że można (choć to trudne) tolerować ambiwalencję, niuansować, obserwować półcienie itp. Tym potrzebniejsze jest nam, psychoterapeutom myślenie wielowersyjne, wielowymiarowe."
prof. Bogdan de Barbaro, fragment wystąpienia

19/08/2019

Na początek tygodnia, ku refleksji w związku, w temacie relacji.

Cnoty w związku według Michaela Lucasa Moellera, psychoanalityka par

1. Partner jest moim puntem odniesienia.
2.Mamy wspólne interakcje i wspólne przedsięwzięcia, takie jak np seks czy podróże.
3. Istnieje między nami regularna wymiana.
4.Między nami jest wzajemna otwartość.
5.Równouprawnienie czyli partnerska demokracja jest wartością dla obu stron.
6.Jest w nas chęć uczenia się i poznawania drugiej strony.
7. Czujemy się wspólnotą, wspólnie podejmujemy ważne dla nas obojga decyzje.
8. Jest w nas otwartość na zmiany, inicjatywa jest po obu stronach.
9.Nie unikamy konfliktów.
10.Jesteśmy elastyczni.
11.Mamy do siebie zaufanie i jest to rezultat wzajemnych starań.
12.Każde z nas ma poczucie własnej wartości.
13. Czujemy odpowiedzialność za nasz związek.
15. Nie boimy się ujawniania wobec siebie trudnych uczuć - np lęku.
fot unsplash

12/08/2019

Lowen zawsze na czasie:)

Większość związków między kobietą i mężczyzną rozpoczyna się od miłości, a rozpada z powodu walk o władzę, które rozwijają się po osiągnięciu pewnej intymności. Mówi się, że bliskość rodzi pogardę. Kiedy para zaczyna mieszkać razem, każde z nich jest wystawione na słabości i błędy drugiego, które mogą wykorzystać w celu zdobycia przewagi i wyższości. Krytyka wywołuje równie krytyczny odzew i odruchy obronne. Kiedy do tego dochodzi, podniecenie, które połączyło parę, znika, ale często zostaje ona razem ze względu na wygodę. Jednak taki układ prowadzi do wzajemnego urażania się. Oboje czują, że są złapani w pułapkę, co przypomina im pod wieloma względami własne dzieciństwo. Mogą opuścić związek, mogą też walczyć w jego ramach lub pogodzić się z utratą nadziei na miłość i radość. Podczas gdy rezygnacja może doprowadzić do choroby nowotworowej, walka - do ataku serca. Opuszczenie związku nie jest żadnym rozwiązaniem, ponieważ następny często okazuje się nie lepszy od poprzedniego. By wydostać się z tej pułapki, para powinna pracować nad swoim strachem przed miłością.

Alexander Lowen „Miłość, seks i serce”

21/10/2018

Na dobry czas, by można było poreflektować i ku energii do ruchu:)

Found on Google from pinterest.com

05/08/2018

Refleksyjnie

Marie-Louise von Franz, „Proces indywiduacji”, w: „Człowiek i jego symbole”, przeł. Robert Palusiński

07/11/2017

"Do najtrudniejszych i najbardziej niewdzięcznych pacjentów, oprócz notorycznych kłamców, należą tak zwani intelektualiści, bo w ich przypadku nie wie nigdy lewica, co czyni prawica. Intelekt nie kontrolowany przez uczucia pozwala wszystko załatwić - a tymczasem cierpi się na nerwicę."
Carl Gustav Jung – "Wspomnienia, sny, myśli"
fot Alecio de Andrade