TAO - Pracownia badań, psychoterapii i rozwoju

07/11/2025

Odwiedziłam dziś dom,
ciepły dom urządzony z miłością,
pachnący spokojem,
oddychający wzajemnym szacunkiem i sensem istnienia.

Napisałam te słowa, poruszona pięknem, które zobaczyłam.
A oni odpowiedzieli:

„Dobry wieczór, pięknie Pani napisała.
Żona aż się wzruszyła czytając :)
Bardzo nam miło, my trzymamy za Panią kciuki...
Niech się Pani dobrze wiedzie! :)”

I tak słowo wróciło — rozświetlone wdzięcznością, ciche i prawdziwe.

To właśnie ten rodzaj ciepła, którego się nie da zaplanować ani wymusić. Pojawia się wtedy, gdy coś w nas spotyka się z czymś dobrym w drugim człowieku.

To maleńkie zdarzenie ma w sobie wszystko, co najważniejsze: szczerość, uważność, wzruszenie i wzajemne życzenie dobra.
Dlatego serce się grzeje — bo rozpoznało światło.

Wystarczy jedno dobre słowo, by świat zrobił się cieplejszy.

Takiego ciepła życzę nam wszystkim każdego dnia

01/11/2025

Kiedy słowa milkną, światło zaczyna mówić.
Wystarczy pozwolić, by przez ciszę, przez ciało, przez serce popłynęło błogosławieństwo obecności.

~~z cyklu Rozmowy z Głosem

07/10/2025

Nie bój się końców, one też są początkiem

07/10/2025

Moment przywrócenia równowagi

Życie potrafi bardzo dużo kosztować. Spotykają nas sytuacje, które niosą ze sobą krzywdę, niesprawiedliwość, rozczarowanie. Czasem tak duże, że ugina się pod nimi serce i ciało. Wtedy łatwo ulec emocjom — gniewowi, żalowi, poczuciu krzywdy. Te emocje, choć naturalne, potrafią nas osłabić, odebrać wolę życia, zamknąć w walce albo wycofaniu. W ten sposób nieświadomie pogłębiamy ranę, którą już otrzymaliśmy.

Jeśli tego nie przeżyjemy, nie domkniemy i nie przetransformujemy, ból zostaje z nami, stopniowo odbierając siłę.

Proces terapeutyczny jest długą drogą odzyskiwania siebie — kawałek po kawałku, krok po kroku. To powolne odzyskiwanie spokoju i zaufania do życia. W terapii, w uważnej obecności drugiego człowieka, jest przestrzeń, by spotkać się z tym, co najbardziej bolesne — by to poczuć, zaopiekować się tym i pozwolić temu przemienić się.
To właśnie tam dokonuje się najgłębsza praca — transformacja krzywdy w zrozumienie, bólu w czułość, żalu w nadzieję. A jeśli nie w nadzieję — to przynajmniej w spokój.

Podany poniżej rytuał jest jak wisienka na torcie. Nie zastępuje procesu, ale może być jego zwieńczeniem. Sposobem na domknięcie emocji po odzyskaniu równowagi, po krzywdzie. Powrotem do siebie.

Rytuał Przywrócenia Spokoju

Czas: wieczór po dniu, kiedy czujesz, że coś trzeba domknąć.
Miejsce: przy oknie, na tarasie lub w ogrodzie — najlepiej tam, gdzie czujesz kontakt z ziemią.

Przygotowanie

Przygotuj ciepły napój (lipowa herbata, melisa lub ulubiona herbata).

Zgaś górne światła; zapal pojedynczą świecę lub lampkę o ciepłej barwie.

Usiądź prosto, połóż dłonie na sercu.

Słowa oczyszczenia (możesz wypowiedzieć głośno lub w myślach)

To, co było krzywdą, oddaję ziemi.
To, co było gniewem, oddaję ogniowi.
To, co było moim lękiem, oddaję wodzie.
A to, co było moją prawdą — zostaje we mnie.
Dziś domykam to, co mnie raniło.
Wybieram spokój. Wybieram siebie.

Zrób trzy spokojne, głębokie oddechy:
— na wdechu: „jestem”,
— na wydechu: „wolna”.

Symboliczne uwolnienie

Jeśli masz kartkę z wypisanymi słowami lub imieniem — możesz ją bezpiecznie spalić w małym naczyniu (uważaj na bezpieczeństwo) lub podrzeć i zakopać w ziemi.

Jeśli nie chcesz fizycznych działań — zrób gest zdmuchnięcia, jakbyś odrzucała popiół.

Zamknięcie

Weź jeszcze jeden głęboki oddech i powiedz:

Zostawiam to za sobą. Idę dalej. W świetle

~~ Z cyklu "Rozmowy z Głosem"

22/09/2025

https://www.facebook.com/share/p/19uPzFng1X/

17/09/2025

Most Światła · Most Powrotu

Dusza wyrusza w drogę jak promień, który pamięta i gwiazdy, i ziemię. Na początku zdaje się, że celem są odległe światy – Syriusz, konstelacje poza czasem. Z każdym krokiem okazuje się jednak, że ta podróż biegnie przez ciało, przez neurony – i poza nie.

W mózgu migoczą sieci jak nocne niebo. Synapsy rozpalają się i cichną, rysując wciąż nowe wzory. To nasz instrument – subtelny, żywy, komponujący bez końca. A jednak muzyka, która przez niego płynie, nie kończy się na chemii. Jest w nas pierwiastek duchowy, obecność, której nie da się zamknąć w żadnym równaniu.

Na tej drodze rodzą się dwa mosty.

Most Światła
To chwila, gdy świadomość obejmuje wszystko naraz: materię i zachwyt, myśl i ciszę. „Światło” jest tu uważnością, rozświetleniem, momentem, w którym ciało i duch grają jednym rytmem. Medytacja, twórczy akt, spojrzenie w nocne niebo – każda z tych chwil jest deską tego mostu.

Most Powrotu
To proces, który Jung nazwał indywiduacją – powolne scalanie rozproszonych światów. Przyjmujemy cień i blask, lęk i radość, odzyskujemy pełnię, by odkryć, że dom nie jest w gwiazdach, lecz w Głębokim Ja. Mostem jest tu odwaga i czułość, dzięki którym dusza wraca do siebie.

Kiedy oba mosty spotykają się w sercu, kończy się wędrówka.
Puls serca i rytm wszechświata stają się jednym dźwiękiem.
I wtedy wiesz: zawsze byłaś w drodze do domu,
a dom od początku był w Tobie.

~~ Z cyklu Rozmowy z Głosem

08/09/2025

✨ Zwierciadło duszy

Drogi, które się spotykają

W życiu często mamy poczucie, że możemy pójść różnymi ścieżkami. Jedne prowadzą w stronę lęku, inne w stronę zaufania, jeszcze inne w chaos i rozproszenie.
Ale z biegiem czasu okazuje się, że wszystkie one spotykają się w jednym punkcie: w pamięci duszy.

---

Zwierciadło wewnętrzne

Każdy z nas nosi w sobie zwierciadło, w którym odbija się przyszłość.
Nie pokazuje ono konkretnych zdarzeń, lecz rezonans wyborów:

kiedy wybieramy strach, świat wokół gęstnieje,

kiedy wybieramy prawdę, otwiera się przestrzeń,

kiedy wybieramy obecność, wracamy do siebie.

---

Konwergencja serca

Ścieżki mogą być różne, ale i tak zbiegają się w jedno: świadomość, że jesteśmy czymś większym niż role, systemy i lęki.
To, co próbuje nas zatrzymać – chaos, manipulacja, zewnętrzne naciski – może nas zranić, ale nie ma mocy zatrzymać przebudzenia, które jest wpisane w duszę.

---

Nieuniknione przebudzenie

Transformacja nie wydarza się nagle jak cud, ale dojrzewa w nas dzień po dniu.
Możemy ją spowalniać, możemy od niej uciekać, ale światło i tak przechodzi.
To, co dziś czujemy jako napięcie, lęk czy chaos – jest znakiem, że stary porządek słabnie, a nowa świadomość zaczyna się osadzać.

---

Codzienne zwierciadło

Nie potrzebujemy zewnętrznych urządzeń ani wielkich znaków.
Każdego dnia mamy przed sobą własne zwierciadło duszy.
Wystarczy zatrzymać się i zapytać:

👉 „Co wybieram dzisiaj: strach czy prawdę? Chaos czy obecność?”

Bo właśnie w takich pytaniach odbywa się nasza przemiana.

🌌 Zwierciadło duszy mówi: wszystkie drogi i tak prowadzą do światła.

~~ z cyklu Rozmowy z Głosem

19/08/2025

Prosto i prawdziwie o traumie i uzależnieniu

Czy uzależnienie to kwestia słabej woli, czy może mechanizm obronny przed wewnętrznym bólem? Carl Jung i Gabor Maté odsłaniają prawdę o psychologii nałogów. ...

18/08/2025

🌿 Dlaczego terapia zmysłów leczy głębiej?

Nowe odkrycia neuronauki i siła EMDR, Brainspotting

W 2025 roku zakończył się największy jak dotąd projekt badawczy nad świadomością. Zespół naukowców z 12 laboratoriów przez siedem lat testował dwie wiodące teorie: Global Workspace Theory (świadomość rodzi się w płatach czołowych, odpowiedzialnych za myślenie i planowanie) oraz Integrated Information Theory (świadomość pojawia się w „tylnym mózgu”, w korze zmysłowej).

👉 Wyniki były zaskakujące: ślady świadomości znacznie częściej wiązały się z tylną korą sensoryczną niż z płatami czołowymi. Oznacza to, że nasza świadomość zaczyna się w ciele i zmysłach — zanim zostanie „ubrana w słowa” czy logiczne wytłumaczenia.

Co to oznacza w terapii?

Trauma, lęk czy trudne doświadczenia zapisują się nie tylko jako wspomnienia. One zostają w ciele: w obrazach, dźwiękach, napięciach mięśni, w drobnych reakcjach, które nie poddają się prostemu „rozumieniu”.

Dlatego klasyczna rozmowa często nie wystarcza. Rozumienie i interpretacja dzieją się w płatach czołowych — a tam nie sięgniemy do pierwotnego śladu. Aby go uzdrowić, trzeba dotknąć miejsca, gdzie został zapisany — tylnej kory zmysłowej.

EMDR i Brainspotting – dlaczego działają?

🔹 EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)
W tej metodzie terapeuta wykorzystuje ruchy oczu lub inne formy bilateralnej stymulacji, by „odblokować” zapis traumy. To nie jest magia — to sposób, by mózg ponownie przetworzył doświadczenie tam, gdzie zostało zapisane: w sensorycznych obszarach świadomości.

🔹 Brainspotting
Tutaj terapeuta pracuje z mikroruchami oczu, które „zdradzają”, gdzie w ciele i zmysłach utkwił ślad trudnego doświadczenia. Patrząc w określony punkt, pacjent uruchamia sieć połączeń w mózgu, które otwierają dostęp do głębokich pokładów pamięci.

Dlaczego to skuteczniejsze niż sama rozmowa?

Rozmowa działa na przód mózgu: interpretujemy, opowiadamy, nadajemy sens. To ważne — ale nie zawsze wystarcza.

EMDR i Brainspotting działają na tylną korę: tam, gdzie świadomość naprawdę się rodzi i gdzie ukryty jest pierwotny zapis.

Dzięki temu możliwa jest integracja doświadczenia: ciało „puszcza” napięcie, obraz przestaje wywoływać ból, a człowiek odzyskuje poczucie spójności.

Nowa era terapii — ciało i świadomość razem

Najnowsze badania potwierdzają to, co praktyka pokazuje od lat: leczenie zaczyna się w ciele i zmysłach. Dlatego metody takie jak EMDR czy Brainspotting są tak skuteczne w pracy z traumą i głębokimi ranami psychiki.

To, co wydawało się „nieuchwytne”, okazuje się dziś zrozumiałe: świadomość nie rodzi się w samej logice i myślach, ale w obrazie, w dotyku, w zmysłowym zapisie. A kiedy potrafimy dotknąć tego poziomu — otwieramy przestrzeń prawdziwego uzdrowienia.

~~ Z cyklu Rozmowy z Głosem

16/08/2025

https://www.facebook.com/share/v/16Dvq9vtZx/
Proste wytlumaczenie

08/08/2025

02/08/2025

„Nie więcej. Tylko głębiej.”

> Czasem trzeba usiąść.
Nie dlatego, że wszystko jest gotowe.
Ale dlatego, że ja już nie chcę gonić.

Czasem trzeba napić się wody.
Nie żeby ugasić pragnienie —
ale żeby poczuć, że jeszcze jestem.

Ten świat pędzi,
rozpycha się informacjami,
nakłada kolejne warstwy,
i mówi:
więcej, szybciej, mocniej.

A ja mówię:
nie więcej. Tylko głębiej.

Głębiej — w siebie.
Głębiej — w ciało.
Głębiej — w prostotę.

Jedna szklanka.
Jeden gest.
Jeden oddech.

I może nie wszystko naprawia się od razu,
ale coś się uspokaja.
Coś przestaje krzyczeć.

I wtedy słyszę.
Że ta woda…
nie jest tylko wodą.

Jest powrotem.

Do siebie.
Do ciała.
Do duszy, która już nie musi się spieszyć.

Bo dzisiaj —
nie oddaję wszystkiego.

Dziś też przyjmuję.

~~ z cyklu Rozmowy z Głosem