Aleksandra Baca-Marzecka • psychoterapia

07/08/2025

"W społeczeństwie, w którym dorośli nie znajdują wystarczająco dużo czasu, by uważnie wysłuchać problemów swoich dzieci, w którym ludzie wciąż zmieniają miejsce zamieszkania, rozwód jest zjawiskiem powszechnym, a bolesne emocje można ignorować, gdyż istnieją sztuczne im przeciwdziałające leki, nie powinno dziwić, ze gwałtownie wzrósł poziom młodzieńczych depresji i samobójstw, popularność zyskały przeciwdepresyjne kompulsje, takie jak nadużywanie substancji uzależniających czy hazard, i zaobserwować można ogromną popularność ruchów, w których na nowo odkrywa się zagubione dziecko w sobie, oraz grup wsparcia, które pomagają obniżyć poczucie izolacji i winy. Wydaje się, że ludzie nie zostali stworzeni do radzenia sobie z tak dużą dawką niestabilności, jaką niesie ze sobą współczesne życie".

Nancy McWilliams, Psychoterapia psychoanalityczna
fot Thomas Gal

31/07/2025

10/07/2025

"Gdyby każdy spotkał w swoim życiu choćby jedną tylko osobę, która mu powie: ,,Będę Cię kochał, niezależnie od wszystkiego. Będę Cię kochał, nawet jeśli nierozsądnie postępujesz. Nawet kiedy się poślizgniesz i rozbijesz nos. Kiedy się mylisz, kiedy popełnisz błędy. A także kiedy zachowujesz się jak zwykły człowiek...-nawet wtedy będę Cię kochał". Wówczas opustoszałyby szpitale psychiatryczne."

P.Pellegrino
fot Alexander Gray

21/06/2025

„Dorosnąć oznacza wyzbyć się tak drogich nam megalomańskich marzeń z dzieciństwa. Dorosnąć oznacza wiedzeć już, że nie mogą się one spełnić. Dorosnąć oznacza zdobyć mądrości i umiejętności pozwalające nam otrzymać to, czego chcemy, w granicach nakładanych na nas przez rzeczywistość uszczuplonych sił, ograniczonej wolności, a także - w przypadku tych, których kochamy - niedoskonałych więzi. Zatem taką rzeczywistość, której fundament stanowi po części nasza zgoda na to, że coś musimy utracić.”

Judith Viorst, „To co musimy utracić”.
fot unsplash

16/06/2025

“Jeden rodzic bywa postrzegany jako zbyt łagodny, inny jako twardy i nieustępliwy. Jest to fałszywy sposób opisu rzeczywistości, ponieważ opiera się na przekonaniu, że istnieje coś takiego, jak właściwy sposób wychowywania dzieci. Jednak nie ma czegoś takiego. Istnieje tylko proces wzajemnego uczenia się zależny od tego, kim jesteś jako rodzic i kim jest twoje dziecko. Rodzice muszą nauczyć się być wiernym sobie oraz postępować w sposób bezpośredni i osobisty. Na tej drodze poznają prawdziwą naturę i osobowość dziecka, a dzięki jego reakcjom dostroją do niego własne zachowania.
Nie ma także uniwersalnego zestawu zasad wychowawczych gotowego dla wszystkich dzieci. Trzeba sobie zawsze stawiać pytanie: Co jest dobre dla moich relacji z dzieckiem? Co sprawi, że rozwój każdego z nas będzie przebiegał prawidłowo?”.
Jesper Juul

fot. Ricardo Mour

03/06/2025

"Doświadczenie nauczyło mnie, że dzieciństwo pozostawia w nas ślady - historie, dla których nie potrafimy znaleźć środka wyrazu, bo nikt nam nie pomógł dobrać właściwych słów. Gdy nie umiemy opowiedzieć o swoich przeżyciach, wówczas te przeżycia opowiadają o nas -śnimy na ich temat i rozwijamy w sobie symptomy, czyli postępujemy w sposób, którego nie potrafimy wyjaśnić."
Stephen Grosz

fot. Brina Blum

02/06/2025

"Są ludzie, których obecność, ze względu na jakieś ich właściwości, pomaga nam przetrwać, przywiązujemy się właśnie do nich i stają się dla nas ważni. Na tym polega przyjaźń: stabilizujemy się nawzajem, ci, którzy mogą. Słowo „nawzajem” jest tu istotne."
Magdalena Tulli, "Jaka piękna iluzja"

21/05/2025

*wybrzmieć w sercu to nie to samo co znaleźć ujście w zachowaniu!

Jak mnie Witek wkurza, to ja sobie moją złość przeżywam w sobie. Zauważam ją, pytam o czym jest, czego ważnego chroni. Wybieram zachowanie, które pomoże mi zaspokoić moje potrzeby - np. nie zapraszać Witka na kolejnego grilla albo uprzedzić go, że jak przyjdzie z mocnym alkoholem i wielkim głośnikiem to go wyproszę.

To coś innego niż wydarcie się na Witka, żeby spuścić sobie z napięcia.