Specjalistyczna Praktyka Psychologiczna

27/03/2025

Chcesz wygrać z toksyczną osobą? Przestań grać w jej grę. Wstań i wyjdź. Bo albo będziesz jej ofiarą, albo będziesz wolny. Wybieraj.

Myślisz, że jak pokażesz im czarno na białym ich błędy, to się przyznają? Że jak udowodnisz ich kłamstwa, to przeproszą? Że jak wskażesz ich toksyczne zachowanie, to się zmienią?

NIE.

Bo toksyczna osoba nie szuka prawdy. Nie szuka rozwiązania. Nie szuka porozumienia. Szuka winnego. I zgadnij kto nim zawsze będzie? Ty.

To ty będziesz "zbyt wrażliwy". To ty "źle zrozumiałeś". To ty "prowokujesz". To ty "wyolbrzymiasz". Nieważne jak bardzo masz rację. Nieważne ile masz dowodów. W jej historii zawsze będziesz tym złym.

Więc przestań tracić energię na walkę, której nie możesz wygrać. Przestań marnować oddech na tłumaczenie oczywistości. Przestań próbować naprawiać kogoś, kto uważa, że to ty jesteś zepsuty.

Bo z toksyczną osobą nie wygrasz dyskusji. Nie wygrasz argumentami. Nie wygrasz faktami. Im więcej się tłumaczysz, tym więcej dajesz jej amunicji. Im bardziej się bronisz, tym bardziej jesteś winny.

Jest tylko jeden sposób na wygraną - wstać i wyjść. Bez dyskusji. Bez tłumaczeń. Bez pożegnań. Bo czasem największym zwycięstwem jest odmowa udziału w cudzej grze.

A toksyczni ludzie? Niech grają sami ze sobą.

~ R. Wicijowski

-----
Moja najnowsza książka pod tytułem POWINNI UCZYĆ TEGO W SZKOŁACH jest już dostępna, a w niej 200 życiowych, konkretnych i ważnych lekcji 🎯 ❤️ Zamów swój egzemplarz dzisiaj, a w prezencie otrzymasz moją płytę gratis 🎁

https://www.zamowksiazke.pl/produkt/powinniuczyc/

01/03/2025

Zmiana nazwy, obecnie Specjalistyczna Praktyka Psychologiczna. Strona: psychologzarzecka.pl

13/12/2024

Coś o inteligentnym człowieku 🙂

Czy można rozpoznać inteligentnego człowieka po jego zachowaniu? Oczywiście, że tak. Oto 7 cech, które wyróżniają ludzi o wysokiej inteligencji.

01/12/2024

Po co pisać o arogancji? Śledząc życie publiczne w telewizji i innych mediach – na Twitterze, Instagramie, Facebooku itd. – można odnieść wrażenie, że nie mówimy jedynie o cerze niektórych ludzi, ale o czymś, co stało się niemal zbiorową wartością, czyli modelem zachowania akceptowalnego, wręcz pożądanego i godnego naśladowania. Oglądamy żenujący spektakl. Nikt nie wstydzi się już tego, że jest arogancki lub sprawia takie wrażenie. Życzliwość, szacunek, słuchanie, umiar, gościnność jawią się jako przestarzałe.
[…] arogancja to element statystyczne sprawdzonej i cynicznie stosowanej strategii komunikacyjnej, która dominuje dlatego, że wykorzystuje najbardziej regresywne ludzkie popędy. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że to „działa”. Ważne staje się, by wprowadzić rozmówcę z równowagi, a jeżeli trzeba, nie zawahać się podnieść głosu i obrazić go. Jednocześnie umożliwia to czerpanie przyjemności z takich zachowań i odrzucanie wszystkiego, co nosi jakiekolwiek ślady ogłady, kompetencji, uprzejmości, skromności i szacunku. Osoba arogancka nie zna wątpliwości i kurtuazji.

Giuseppe Civitarese, O arogancji. Esej psychoanalityczny
Książka ukazała się niedawno nakładem wydawnictwa Oficyna Ingenium, tłumaczyła Danuta Golec

01/12/2024

Można i tak🙂

Obrazek z ciasteczkiem na dziś ☀🙂

07/09/2024

Coś o lęku...

Oto znaki, że żyjesz w wysoko funkcjonującym lęku. Takie zachowania rujnują twoje zdrowie psychiczne. Często zazdrościmy innym osobom ich doskonałej organizacji, spokoju i opanowania — cech, które ułatwiają codzienne życie. Jednak za tą pozornie idealną fasadą może kryć się wir n...

30/08/2024

Jak rozpoznać depresję, pomocne wskazówki.

Depresja jest chorobą, która dobrze się tuszuje. Jej objawy bywają naprawdę mylące, dlatego łatwo je uzasadnić, chociażby przemęczeniem czy większą ilością stresu. Niestety, zbyt długo lekceważona, nieleczona depresja wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami, począwszy od pogłę...

29/08/2024

Bardzo ważne.

[parentyfikacja polega ] na tym, że rodzic przedstawia się światu jako skrzywdzone, zaniedbane albo samotne dziecko, którym ktoś powinien się zająć. Jego syn czy córka czuje się więc za niego odpowiedzialne, stara się nim opiekować. W procesie separacji – indywiduacji chodzi zaś o to, żeby potrzeby rodzica, jego ewentualne problemy i traumatyczne doświadczenie przestały zajmować całą uwagę młodego człowieka; żeby zaczął on żyć własnym życiem. Tymczasem wiele osób tak silnie rezonuje z uwewnętrznionym rodzicem cierpiącym kiedyś jako dziecko, że oddzielenie się od niego traktuje jak bycie świnią, która porzuca osobę w potrzebie.

Katarzyna Schier