Ośrodek psychoterapii Promente

20/05/2022

08/02/2020

O wystarczająco dobrym ojcostwie :)

Dla syna ojciec jest modelem identyfikacyjnym. Popatrz, jaki jestem. Podpowiadam ci, jak być. Dla córki jest tym, który uczy, jak bezpiecznie być blisko mężczyzny. To najcenniejsze, co córka może od niego dostać - z psychoterapeutą Bogdanem de Barbaro rozmawia Agnieszka Jucewicz

03/11/2019

„Psychoterapia to nie jest droga usłana różami, to czasem trudny proces. W jej trakcie dowiadujemy się o sobie różnych rzeczy i to nie zawsze bywa przyjemne. W jakimś sensie słusznie się boimy, bo żeby zobaczyć siebie bardziej realistycznie, trzeba zobaczyć również swoje słabe strony, swoją agresję czy zawiść, swoją niechęć do innych, do siebie. Człowiek mocno się przed tym broni. Psychoterapia to nic innego jak narzędzie lecznicze, które samo w sobie jednocześnie bywa gorzkim lekarstwem, i warto to wiedzieć. Rozmowa z terapeutą nie polega na tym, że ktoś kogoś pociesza albo poklepuje po ramieniu. To jest szczególna relacja, w której pacjent dostaje od psychoterapeuty lepsze rozumienie swoich motywów, swojego sposobu przeżywania różnych sytuacji i źródeł swojego cierpienia. I w chwili gdy zrozumie, dlaczego robi pewne rzeczy, czyli, mówiąc językiem psychoterapii, uzyska wgląd, to wtedy to, co było nieświadome, co jakby pchało nas do różnych działań, staje się świadome, odzyskujemy nad tym kontrolę. Możemy próbować to zmienić.”
Justyna Dąbrowska w rozmowie z Wiktorią Molendą dla Poradnika Domowego
(Źródło fotografii: justynadabrowska.com)

20/07/2019

Zespół :)

21/02/2019

Dziś mamy Dzień Psychologa‼️
Wszystkiego Najlepszego‼️

Z tej okazji życzę wszystkim psychologom w Polsce lepszych warunków pracy i bardziej satysfakcjonujących wynagrodzeń‼️
I zapraszam do wspólnej walki o powyższe w szeregach OZZP ‼️
💪💪💪💪💪

13/08/2018

O wyznaczaniu w Newsweek Psychologia. Polecamy!

Newsweek Psychologia: Przepraszanie i wybaczanie. Dlaczego są takie ważne?
Ewa Chalimoniuk: To są bardzo istotne słowa dla utrzymania dobrej, głębokiej relacji. Gdy nie przeprosimy, nie wybaczymy, buduje się pewna bariera, mur. Jedna ze stron zostaje z poczuciem krzywdy, złości, urazy. Relacja może przetrwać, ale nie będzie już taka otwarta i szczera. Oczywiście, przepraszamy też w codziennych, bardziej błahych sytuacjach, na przykład za potrącenie kogoś w autobusie.

N.P.:Nie każde przeprosiny odnoszą ten sam skutek.
E.Ch: Coraz częściej obserwuję dewaluację tego słowa. Ludzie mówią „przepraszam”, ale nie idą za tym ani poczucie odpowiedzialności, ani przyznanie, że zrobiło się komuś krzywdę, zlekceważyło, zawiodło. To słowo ma takie samo znaczenie, jak rzucone od niechcenia „cześć”. Nie ma w tym uznania, że nasze zachowanie mogło wywołać w drugiej osobie smutek, złość, żal. Są osoby, które mówią „przepraszam” i za chwilę robią dokładnie to samo, za co przepraszały.

Fragment rozmowy Ewy Chalimoniuk z Zuzanną Piechowicz

29/05/2018

Poniedziałek – Ja. Wtorek – Ja. Środa – Ja. Czwartek – Ja. Przez długi czas ten fragment „Dzienników” Gombrowicza z lat 50. brzmiał prowokacyjnie, choć pasował do egotycznego artysty, który siedząc w kawiarni, lubi stroić miny do lustra. Dziś „ja” spowszedniało, miny robimy do selfie, a blogosfera pęka w szwach od intymnych wynurzeń. Miliony artystów dnia powszedniego wysyłają do otoczenia sygnał: kocham siebie. Tymczasem pytanie, które każdy powinien sobie zadać, brzmi zgoła inaczej: „Czy kocham kogoś?”.

Bądź lepszą wersją samego siebie – mówi współczesna cywilizacja. To dlatego wciąż się dokształcamy i rozwijamy. Im sprawniej jednak budujemy „projekt ja”, tym trudniej jest nam stworzyć „projekt my”.

10/05/2018

Proszę pani, no i co ja powinnam teraz zrobić – rozwieść się czy nie? Jak pan myśli, jaki kierunek studiów będzie dla mnie najlepszy? Czy powinienem wyprowadzić się z domu? Z kim mam się związać: z Marzeną czy z Krystyną? …

10/04/2018

Szacuje się, że w Polsce na depresję cierpi ponad 1,5 mln osób. Często sami nie są w stanie podjąć odpowiednich kroków, by zacząć radzić sobie z chorobą. Jak wspierać bliskich, których podejrzewamy o depresję?

21/02/2018

Nieco o przestrzeni w związku i lęku z tym związanym.

"- Pisze pan, że pacjenci traktują czasem analizę jak próbę kostiumową.

- Opisałem przypadek człowieka, który robi wrażenie, jakby wciąż czekał na premierę sztuki, w której zagra główną rolę. Nie uświadamia sobie, że przedstawienie już trwa, a on w nim występuje.

Ludzie mogą odczuwać niebezpieczną pokusę, by myśleć, że prawdziwa analiza czy prawdziwe małżeństwo dopiero się wydarzą. Z inną, niepoznaną jeszcze osobą. Ta jest zwykle wynikiem lęku, że zostaniesz pochłonięty czy pożarta, unicestwiona przez umysł drugiej osoby. To w ogóle problem w każdym związku - jak z kimś być, nie tracąc własnej przestrzeni psychicznej.

Znajduje to wyraz w dzieleniu przestrzeni fizycznej. Montaigne zbudował specjalną wieżę przy zamku, w którym mieszkał z żoną. Nikt nie miał tam wstępu poza nim, obcował tylko z książkami. Pisał: "Biedny jest, kto nie ma w domu miejsca wyłącznie dla siebie, gdzie by się mógł cieszyć własnym towarzystwem".

Edward Hopper, XX-wieczny malarz amerykański, dzielił pracownię z żoną, także malarką. Chcąc pozostać razem, musieli namalować na podłodze studia białą linię, której druga osoba nie mogła przekraczać."

Ron Britton ilustruje wewnętrzną przestrzeń niezbędną do tworzenia pomieszczenia dla relacji.

(w rozmowie z Alicją i Piotrem Pacewiczami, Gazeta Wyborcza; 2.8.2010; http://wyborcza.pl/1,76842,8198499,Psychoanaliza__Wyjdzcie_z_raju.html?disableRedirects=true)

01/02/2018

Droga do szczęścia w związku? 😉

04/01/2018

Γνῶθι σεαυτόν czyli Poznaj siebie. Taki napis widniał na frontonie apolińskiej świątyni w Delfach. Grecy uważali, że to klucz do trwałego szczęścia. Nadal aktualne.