Neuro Logopedia- Monika Bryk Dropińska

11/11/2025

🧠 Mikropolaryzacja mózgu – już wkrótce w moim gabinecie!

Szczegóły wkrótce – obserwuj stronę, żeby być na bieżąco! 🔜

29/10/2024

25/12/2015

Spokojnych Świąt Bożego Narodzenia Spędzonych w Milej Rodzinnej Atmosferze, oraz dużo dużo Zdrowia i
Uśmiechu na twarzy wszystkim moim pacjentom życzy
Monika Bryk-Dropińska

22/11/2015

POLECAM! świetny prezent pod choinkę.

http://www.pus.pl/

System Edukacji PUS to nasz najważniejszy produkt. Poza tym oferujemy System Edukacji PALETA oraz takie pomoce edukacyjne jak Mozaika, Piramida...

22/11/2015

L O G O P E D A R A D Z I

1. Smoczek – zło konieczne?

Maluch rodzi się z bardzo silnym odruchem ssania (który wykształca się już w życiu płodowym) wygasającym ok 6 miesiąca życia. Jakoś ten odruch musi mieć zaspokajany. Jeżeli jest karmiony piersią, to zdarza się, że smoczkiem staje się mamina pierś, od której ciężko jest go odkleić. Z kolei gdy dziecko nie jest karmione piersią, odruch ssania zaspokaja ssąc swoje palce, piąstki, kawałek pieluszki czy ubrania albo właśnie smoczek. Teoretycznie nie powinno się podawać dziecku smoczka – bo może wykrzywiać zgryz,powodować trudności w karmieniu naturalnym (inny sposób ssania), opóźniać rozwój mowy (trudno jest mówić mając ciągle zatkane usta) czy zaburzać artykulację (rozleniwia język – przyciśnięty ku dołowi). Prawdą jest jednak, że jeżeli maluch ssie palec czy piąstkę, lepiej jest mu podać smoczek, który jest w pewien sposób dostosowany do zgryzu dziecka. Poza tym łatwiej jest dziecko odsmoczkować niż „odpaluchować”. Oczywiście są dzieci, które w życiu nie miały w buzi smoczka, a mają krzywy zgryz. Są też takie, które ssały smoka dosyć długo, a mają piękną dykcję. Nie ma jednej reguły na wszystko. Warto jednak minimalizować szkody, aby potem nie musieć ciągać dziecka po logopedach i ortodontach. Osobiście jestem zdania, że smoczek racjonalnie używany nie powinien wyrządzić krzywdy.
2. Jak twarde, to dobre

Ważne, żeby zacząć jak najszybciej wprowadzać do diety dziecka stałe pokarmy, a nie zblendowane ciapy czy słoiczki. Maluch powinien uczyć się gryźć. Nawet jeżeli nie ma jeszcze zębów, poradzi sobie z chrupką kukurydzianą. Co prawda zjedzenie chrupki trudno nazwać posiłkiem, ale w ciągu dnia młodsze dzieci mogą już w ten sposób trenować swoje artykulatory, Świetną gimnastyką dla buzi i języka jest gryzienie suchej skórki od chleba albo suszonych owoców (morele, śliwki). U nas pełnią rolę przekąski w ciągu dnia – zamiast niezdowych ciastek czy paluszków.
3. Nie pieść się

Nie zdrabniaj. Jedną z najbardziej irytujących mnie rzeczy jest zwracanie się do dziecka jakby było niespełna rozumu. Jak maluch ma się nauczyć mówić prawidłowo, skoro dajemy mu taki pokręcony wzorzec mowy? Dajcie spokój z brzusiami, rąsiami, buciczkami, spodeneczkami, widelczykami i innymi kupeczkami. Dziecko to mały człowiek.
4. Niekapek? Najlepiej wcale.

Niekapek może wykrzywiać zgryz dziecka. Poza tym rozleniwia mięśnie ust i uwstecznia malucha, który powinien pożegać się już z piciem z butelki i odruchem ssania, a ten jest rozchulany na całego. W odróżnieniu do butelek, które stosowane są głównie do podawania mleka, niekapki często podawane są dzieciom przez wiele lat jako jedyny „kubek” do picia. Często takie zachowanie prowadzi do wad wymowy. Czym zastąpić niekapek? Najlepiej zwykłą szklanką/kubkiem. Ale to w teorii. Bo jak dać dziecku pić w czasie podróży albo podczas zabawy (biegać za nim z kubkiem?)? W tym przypadku świetnie sprawdzą się kubki ze słomką. Picie przez wszelkiego rodzaju cienkie rurki jest również świetnym ćwiczeniem logopedycznym – pobudza mięśnie ust.
5. Mówmy, mówmy i jeszcze raz mówmy

Zalewajmy dzieci mową. Już od urodzenia. Mówmy o wszystkim, co je otacza. O tym, co właśnie robimy, co widzimy. Mimo że przed noworodkiem jeszcze daleka droga do wypowiadania pierwszych słów, to w tej małej główce wszystko się koduje i kiedyś na pewno zaprocentuje.
6. Poczytaj mi mamo/tato i wyłącz TV

Czytanie książek to jeden z najlepszych i najprzyjemniejszych sposobów na poszerzenie zasobu słownictwa malucha (i nie tylko), rozwinięcie jego wyobraźni, osobowości. Nie jestem przeciwnikiem oglądania bajek w tv, bo czasami jest to jedynym sposobem na to, aby mama mogła szybko coś zrobić bez „pomocy” dziecka. Jednak starajmy się je ograniczać. Żadna telewizyjna bajka nie zastąpi tej czytanej.
7. Nie poprawiaj

Dziecko ma prawo skracać/przeręcać wyrazy. Jest dzieckiem. Dopiero uczy się mówić. Staraj się jednak go nie poprawiać. To może go zniechęcić i przyblokować. Wymawiaj poprawnie wszystkie słowa i nie zwracaj uwagi na drobne potknięcia swojego malucha.
8. Gimnastyka buzi i języka

Poza podawaniem twardych pokarmów możesz też w inny sposób pomóc przyszłemu mówcy. Róbcie miny, naśladujcie zwierzęta, dmuchajcie na piórka , bańki, ziarenka ryżu.

22/11/2015

JAK POMÓC DZIECKU W ROZWIJANIU MOWY?
Mowa jest sprawnością, wymagającą doskonalenia. Drogą do jej nabywania jest kontakt ze środowiskiem, a więc przejmowanie prawidłowych wzorców mowy poprzez osłuchanie się z nią w najbliższym otoczeniu. To ile i w jaki sposób mówimy do dziecka ma bardzo duży wpływ na rozwój jego mowy.

Mowa rozwija się dzięki sukcesywnemu dojrzewaniu aparatu mowy. Wytwarza się dzięki skoordynowanej aktywności muskulatury języka, warg, podniebienia, krtani, płuc. Jej rozwój przebiega równolegle z rozwojem motoryki narządów artykulacyjnych. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części wchodzących w skład skomplikowanego narządu mowy potrzebny jest pewien okres i aktywne ćwiczenia.

Zapobieganie wadom wymowy to również zapobieganie trudnościom i niepowodzeniom szkolnym. Bowiem dziecko źle mówiące najczęściej pisze z błędami, słabo czyta, przejawia zahamowania w wypowiadaniu się. Mowa jest atutem w nawiązywaniu kontaktów społecznych, daje możliwość precyzji komunikacji, stanowi narzędzie w zdobywaniu informacji, pozwala na wyrażanie swoich sądów, uczuć i upodobań oraz zwiększa poczucie bezpieczeństwa.

Oto kilka wskazówek, które podpowiedzą, co zrobić, by mowa dziecka rozwijała się poprawnie i we właściwym tempie:

JAK NAJWIĘCEJ – mów do dziecka, podczas zabiegów pielęgnacyjnych, zabaw, codziennych czynności i spacerów. Każda sytuacja jest dobra, aby rozwijać jego sprawność językową. Ciepły i łagodny głos opiekuna działa na dziecko wyciszająco i uspokajająco. Pamiętaj też o tym, że do dziecka należy mówić powoli i wyraźnie, a zdania nie powinny być zbyt długie.
PAMIĘTAJ O TYM – że dziecku należy dostarczać prawidłowych wzorców wypowiedzi. Mów poprawnie, nie powtarzaj wytworów językowych dziecka.
PODCHWYTUJ KAŻDĄ – próbę kontaktu słownego ze strony dziecka. Nie gaś naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchaj uważnie wypowiedzi, zadawaj dodatkowe pytania.
NIE ZMUSZAJ – dziecka leworęcznego do pisania i rysowania prawą ręką, zaburza to funkcjonowanie mechanizmu mowy, co w konsekwencji może prowadzić nawet do jąkania.
NIE ZAPOMINAJ – o częstym okazywaniu swemu dziecku akceptacji i zadowolenia.
RAZEM Z DZIECKIEM – czytaj książeczki, opowiadaj historyjki, rysuj, śpiewaj, baw się. To świetna okazja do rozwijania języka, a także do pogłębienia więzi.
NIGDY – nie ośmieszaj dziecka, nie zawstydzaj, nie karz go w związku z niepoprawną wymową.
PAMIETAJ, ŻE – większość zaburzeń mowy da się wyeliminować, jeśli terapia zacznie się w wieku przedszkolnym. Terapia logopedyczna nie może się opierać jedynie na spotkaniach z logopedą, ale musi być kontynuowana systematycznie w domu, w formie zabawy.
MIEJ NA UWADZE – to, że łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. Uczyń wszystko, aby mowa dziecka była prawidłowa od najmłodszych lat.

Jeśli proces rozwoju mowy przebiega prawidłowo, to dziecko prawidłowo formułuje swoje myśli, jego wymowa jest zrozumiała nie tylko dla najbliższych, ale i dla obcych osób, sukcesywnie rozwija słownictwo i rozumienie pojęć abstrakcyjnych, prawidłowo stosuje formy gramatyczne.

Mowa jest głównym środkiem porozumiewania się między ludźmi, a prawidłowy jej rozwój stanowi podstawę kształtowania się osobowości dziecka.

10/05/2015

Ankyloglosja a karmienie piersią

Dzięki wczesnej ocenie budowy aparatu artykulacyjnego, już na oddziałach noworodkowych można stwierdzić, które dzieci mają przykrótkie wędzidełko podjęzykowe. Szybka ocena umożliwia zapobieganie wystąpienia różnych trudności nie tylko na późniejszym etapie życia, ale już właśnie w pierwszych dobach życia dziecka.

Jedną z głównych nieprawidłowości, jakie możemy zaobserwować to oczywiście problem ze ssaniem piersi, ponieważ to właśnie język pełni kluczową rolę w tej czynności.

Podaje się, że około 2-4% dzieci rodzi się z przykrótkim wędzidełkiem podjęzykowym. Mama, która próbuje nakarmić dziecko z ankyloglosją odczuwa ból, z powodu nieprawidłowego uchwycenia brodawki. Skutkiem tego, karmienie dziecka staje się nieprzyjemne i mało efektywne. Dlatego właśnie, jeśli problemy ze ssaniem piersi wynikają z przykrótkiego wędzidełka podjęzykowego, powinno ono zostać natychmiast podcięte.

Oto objawy mogące świadczyć o przykrótkim wędzidełku podjęzykowym:
- język może przypominać kształtem serduszko (nie musi),
- ruchy języka są ograniczone,
- dziecko często przerywa ssanie,
- w trakcie ssania mleko może wypływać z buźki dziecka,
- podczas karmienia dziecko jest bardzo niespokojne,
- problemy z laktacją (mało efektywne ssanie nie pobudza wystarczająco laktacji),
- spadek wagi dziecka,
- zapalenie piersi u mamy, bolące brodawki.

Trudności ze ssaniem piersi są zależne od wędzidełka, a dokładnie od jego długości i elastyczności. Dlatego też, może się zdarzyć, że dziecko z nieznacznie skróconym wędzidełkiem poradzi sobie z umiejętnością pobierania pokarmu z piersi mamy. Jeśli natomiast karmienie dziecka jest trudne i bolesne należy rozważyć zabieg frenotomii. Obecność 2 lub 3 objawów z powyższej listy, powinno być sygnałem alarmowym dla rodzica lub doradcy laktacyjnego, pod którego opieką jest mama i dziecko. Szybkie podcięcie wędzidełka podjęzykowego zapobiega powstaniu wad zgryzu i wad wymowy, w późniejszych latach życia dziecka.

25/12/2014

WESOŁYCH ŚWIĄT
Zdrowych, spokojnych Świąt

Monika Dropińska

29/11/2014

DOMOWE ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE DLA DZIECI

Poniżej przedstawiam zabawy i ćwiczenia logopedyczne wspierające nasze dzieci w procesie artykulacji, które z powodzeniem mogą być wykonywane w domu dając dzieciom sporo frajdy:

1.ćwiczenia słuchowe:
- dziecko siedzi z zamkniętymi oczami i próbuje odgadnąć jakie słyszy dźwięki z otoczenia (np. miauczenie kota, krakanie wrony, przejazd samochodu, motocykla, kapanie wody z kranu itp);
– dziecko próbuje wsłuchać się w dźwięki, które wywołują rodzice i stara się odgadnąć co to za dźwięk (np. przesypywanie kaszy, grochu w zamkniętych naczyniach, uderzanie sztućcami o siebie, uderzanie w garnek, klaskanie, darcie papieru, toczenie piłki po podłodze);
– rozpoznawanie dźwięku urządzeń domowych (np. odkurzacza, pralki, zmywarki, itp.);

2. ćwiczenia oddechowe:
- dmuchanie na piłeczkę pingpongową na stole i próba wdmuchania jej do bramki;
– dmuchanie na wiatraczki;
– wydmuchiwanie baniek mydlanych;
– dmuchanie na piórka i próba utrzymania jak najdłużej piórka w powietrzu, bez użycia rąk;
– dmuchanie na gorącą zupę, jednolitym długim strumieniem;
– chuchanie na zimne ręce;

3. ćwiczenia artykulacyjne:
- warg i języka (parskanie – czyli jak robi konik, cmokanie – czyli przesyłanie całusków, wysuwanie i chowanie języka – czyli jak kotek pije mleko, oblizywanie warg dookoła – czyli oblizywanie wąsików u kota, naprzemienne wymawianie dźwięku syreny strażackiej eu, eu, eu…, przesuwanie języka z jednego kącika usta do drugiego – czyli praca wycieraczek w samochodzie, kląskanie językiem – czyli jak robi konik);
- podniebienia miękkiego (ziewanie, chrapanie – czyli jak śpi niedźwiedź, wciąganie powietrza nosem i zatrzymywanie w policzkach – czyli robimy baloniki);
- policzków ( nadymanie policzków – czyli baloniki, wciąganie policzków do środka– czyli rybka, nabieranie powietrza i przesuwanie go z jednego policzka do drugiego – czyli jak robi chomik).

28/11/2014

Symptomy rozwojowej niepłynności mówienia:

• Powtarzanie sylab np. da-da-daj mi lalę; ma-ma-ma-mo
• Powtarzanie głosek np. a-a-a; y-y-y
• Powtarzanie wyrazów np. daj daj mi lalę
• Przeciąganie głosek np. mmmam lalę
• Pauzy – wyraźnie przerwy miedzy wyrazami
• Blokowanie wyrazów np. d…daj mi lalę
• Wtrącenia np. eee daj mi no lalę

Jakie są przyczyny niepłynności mówienia?
Dziecko:
1. Pomimo, że chce mówić, nie ma motywacji do mówienia, bo nie wie o czym mówić (zaburzenia procesu motywacyjnego)

2. Wie, o czym mówić, ale nie wie jakich słów i reguł gramatycznych użyć, ma trudności z właściwym doborem elementów językowych (zaburzenia językowe semantyczno-syntaktyczne)

3. Nie może wyartykułować dźwięków, brakuje synchronizacji – jednoczesnej koordynacji w czasie – mówienia z myśleniem (zaburzenia motoryczne)

4. Czuje dyskomfort podczas mówienia, odczuwa lęk przed mówieniem (zaburzenia emocjonalne)

5. W nowej sytuacji, z nowymi osobami ma trudności w wypowiadaniu się (zaburzenia umiejętności komunikacyjnych)

6. Ma trudności z kontrolą słuchową własnej wypowiedzi (zaburzenia kontroli wypowiedzi)

Jak postępować? Wskazówki dla rodziców – propozycje
1. Zachować spokój w momencie pojawiającej się niepłynności w wypowiedzi dziecka

2. Nie zwracać uwagi dziecka na niepłynności w mówieniu np. kiedy dziecko mówi – nie należy prosić, by powtarzało niepłynnie wypowiedziane słowa

3. Przytulić dziecko, wziąć na kolana i rozmawiać o tym, co chciało opowiedzieć, mówić spokojnie wydłużając samogłoski, wolno np. „aach taak, chciaałeś mi oopoowieedzieeć, coo dziś roobiiiłeeś w doomuu” – mówić do dziecka czule

4. Słuchać tego, o czym dziecko chce opowiedzieć, a nie jak mówi

5. Ograniczać nadmiar bodźców (programy telewizyjne, programy komputerowe – szczególnie wywołujące napięcie, strach)

6. Przestrzegać stałego rytmu dnia (pory posiłków, odpoczynku), żyjemy przecież w rytmach: styczeń, luty, marzec, (…); poniedziałek, wtorek, środa, (…), rano, południe, wieczór itp.

7. Bawić się z dzieckiem w domu przy spokojnej muzyce w tle

8. Dostrzegać mocne strony dziecka, stosować pochwały np. „bardzo podoba mi się jak posprzątałeś zabawki, jesteś w tym mistrzem, brawo”.

9. Organizować wspólne zabawy na świeżym powietrzu, w piaskownicy, nad wodą

10. Mówić do dziecka …również szeptem

11. Zachęcać do zabaw oddechowych – dmuchanie na piórka, wiatraczki, waciki, bibułki; grać na organkach, harmonijce, flecie

12. Grać z dzieckiem na instrumentach perkusyjnych – zabawy w odtwarzanie rytmów

13. Układać z dzieckiem rytmy z: klocków, patyczków, kapsli po sokach, obrazków, zabawek, np. „klocek, klocek, kapsel, klocek, klocek, kapsel – następnie wolno przeczytać ułożony rytm”

14. Śpiewać z dzieckiem znane piosenki, mówić wierszyki, rymowanki - w tempie umiarkowanym i wolnym

15. Starać się lepiej rozumieć własne dziecko, pomóc mu w wyrażaniu uczuć, nazywać je np. „rozumiem, że jesteś niezadowolony”

16. Stosować masaże rozluźniające napięcie ciała

17. Mówić dziecku, że jest: wyjątkową córeczką, wyjątkowym synkiem

18. Zachęcać dziecko do współpracy, do samodzielności – nie wyręczać w prostych czynnościach – umożliwiać odnoszenie sukcesów (nawet bardzo drobnych) np. podczas samodzielnego ubierania się, pozwolić dokonywać wyborów

19. Dbać o dobry klimat we własnym domu, by dziecko czuło się w nim bezpiecznie

20. Zasięgnąć porady psychologa i logopedy, by upewnić się, czy postępujemy właściwie

15/11/2014

Rodzicu! Warto udać się z dzieckiem do logopedy, gdy:

Twoje dziecko ukończyło 1 r.ż

- a nie gaworzyło, czyli nie wydawało prostych sylab na przykład bababa, mamama,
- nadal oddycha stale przez usta,
- nadmiernie ślini się,
-ma trudności z żuciem i połykaniem pokarmów, krztusi się.

Twoje dziecko w okresie 1-2 r.ż.

-nie potrafi dm***ać,
- nie reaguje na zadawane pytania na przykład „Gdzie jest lala?”, „Gdzie jest mama?
-nie wykonuje prostych poleceń na przykład „Daj misia”, „Pokaż gdzie masz oko?”
-porozumiewa się z otoczeniem za pomocą gestu i mimiki.

Twoje dziecko w okresie między 3-4 r.ż.

- porozumiewa się tylko za pomocą pojedynczych słów,
- mowa jest niezrozumiała dla otoczenia,
- nie mówi głosek: „l, k, g, f, w, ś, ź, ć, dź”,
-wsuwa język miedzy zęby w trakcie oglądania na przykład bajek albo w czasie rozmowy z Wami.

Twoje dziecko w okresie między 5-6 r.ż

- głoski dźwięczne zastępuje bezdźwięcznymi na przykład zamiast „buty” mówi „puty”.
- nie buduje wypowiedzi wielozdaniowej,
- nie wymawia głosek „sz, ż, cz, dż”, czyli sepleni,
- nie wymawia głoski „r” albo zastępuje ją głoską „l” lub „j”,
- powtarza głoski (s-samolot),sylaby (bu-bu-buty),całe słowa, sprawiając wrażenie zacinania się.