Lilavati Niepubliczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna

01/12/2025

W Empiku była promocja trzy za dwa. Czas gonił, więc ostatnią książkę wybrałam w ciemno. „Magiczne słowa” Jonah Berger, wydawnictwo Bellona. Okładka i tytuł nie zapowiadały skarbów, które znajdę w środku.
A potem… właśnie ta książka spędziła ze mną prawie całą podróż. Wciągnęła mnie, bo poruszała temat, który od dawna mnie fascynuje czyli ja-dialogowe. Sposób, w jaki mówimy do siebie w myślach ma znaczenie. To tam jest największy potencjał zmiany.

Berger opisuje proste ćwiczenie, które określa jako self-distance talk: dialog wewnętrzny z dystansu, w przeciwieństwie do klasycznego self-immersed talk (czyli mówienia do siebie z pozycji zanurzenia w sobie). W tym ćwiczeniu używa się drugiej lub trzeciej osoby, czasem nawet własnego imienia by wspierać radzenie sobie z silnymi emocjami w stresie.
Dlaczego to działa?
Berger pisze: „Gdy mówimy do siebie w trzeciej osobie lub używamy swojego imienia, łatwiej nam złapać dystans do własnych emocji. To zmniejsza napięcie i sprawia, że stajemy się dla siebie bardziej wyrozumiali.”
(str. 46–47)
Badania pokazują, że ta technika jest obiecująca w radzeniu sobie ze stresem ale nie uniwersalna. Nie nadaje się jako wystarczająca strategia w kryzysach czy w depresji.
Okazuje się jednak, że w codziennych sytuacjach stresowych może naprawdę pomóc lepiej radzić sobie z silnymi emocjami.
No to teraz: następnym razem, gdy przychodzi Ci do głowy myśl "boję się, nie dam rady" spróbuj przeformułułować ją na słowa "Agnieszka myśli, że nie da rady tego zrobić i czuje silny lęk"😅 Czyż nie jest tak, że od razu na takie słowa aktywuje się w nas chęć pomocy Agnieszce? Gotowość do stawania z nią ramię w ramię w obliczu jej niepokoju, trudności itp? Stajemy się bardziej generatywni w poszukiwaniu rozwiązań dla problemów Agnieszki? Jak to zwykle bywa w przypadku cudzych problemów...😅❤️‍🩹

Agnieszka Olszewska
Fot. A.M.Olszewska



---

30/11/2025

Kocham uczyć.
Metoda Warnkego, Wrocław
To było wyjątkowe szkolenie. Działo się statystycznie dużo. Kilka szkoleń można by obdzielić... Sprawy trudne i zabawne przeplatały się ze sobą.
Potencjał grupy dodawał kolorytu temu spotkaniu.
Za każdym razem mam taką satysfakcję, gdy widzę ten błysk w oczach uczestników. Gdy słyszę od nich jak bardzo to, o czym mówię, zmienia ich spojrzenie na proces uczenia się lub utwierdza ich w intuicjach.
Wciąż wydaje mi się, że uczę rzeczy oczywistych i wciąż na nowo doświadczam jak bardzo są one odkrywcze poprzez tę oczywistość.
Ten obraz w słońcu pojawił się spontanicznie, gdy chciałam zanotować coś na flipcharcie dla grupy przed zajęciami. Mój cień powziął zamiar pisania po ścianie✍️✍️
I to jest moja dzisiejsza poezja o edukacji - nie trzeba żadnego wiersza jako komentarza.
Agnieszka Olszewska
Fot. A.M.Olszewska

15/11/2025

"Tę rzekę dzieci pokonują wpław" 🏞
Naszym zadaniem jest dać im prom, tratwę, koła ratunkowe bo prąd jest tam silny i zniesie niejednego.
🛟🛶⛵️🛥✈️🧳
O czym to?
W piątek popołudniu szkoliłam kadrę nauczycielską z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Brzegu Dolnym z kompetencji bazowych dla edukacji: czytanie, pisanie, liczenie. To moje drugie szkolenie w tej placówce a za sprawą Wioli Biedrzyckiej💓 szkolę w Brzegu Dolnym już chyba szósty raz.
To z powodu jej niezłomnego przekonania, że to, co mam do powiedzenia, powinni usłyszeć wszyscy nauczyciele i specjaliści a już z pewnością Ci, z którymi ona współpracuje😅.
Było intensywnie bo w 4 godziny zmieścić tyle treści to ogromne wyzwanie.
📚Z czytaniem poszło łatwo bo w tej kwestii od lat jestem w związku z najefektywniejszą metodyką i nie rokuje na rozstanie.
🎲W kwestii liczenia mam więcej dylematów. Nie co do metodyki, raczej co do narzędzi. Jest ich wiele i różnego typu. Te najbardziej powszechne i dostępne (patyczki, liczydła dziesiątkowe) to atrapy narzędzi. Niezależnie od wykonania nie nadają się do pokonywania tej rzeki dla dzieci z trudnościami. Te najbardziej wysublimowane (soroban) to raczej wysokiej klasy kajaki - zmieszczą się jednostki i przepłyną urzekając sprawnością i wytrwałością w zmaganiu z prądem rzeki.
Dlatego do koszyka narzędzi w klasach I-III i w zerówkach ( Pani Dyrektor zadeklarowała, że koszyki bedą😀) włożymy narzędzia dostępne, proste, o niskim progu wejścia (szybkie w zastosowaniu), oparte na liczeniu ucieleśnionym, progu piątkowym itp. Wiele z nich można wykonać samemu, niektóre każdy z Was ma w domu. Ich zadaniem jest przeprowadzić dzieci przez liczenie od procesu (zawsze sprawdzam doświadczeniowo) do konceptu (wiem) poprzez procept (żongluję mentalnie reprezentacjami uzyskując odpowiedź). Zachęcałam do uprawomocnienia w toku edukacji treningów liczenia (automatyzacja kompetencji bazowych - siłownia matematyczna💪) oraz matematyki konceptualnej a nie proceduralnej. Jest to zupełnie inne podejście do nauczania, z którego już raczej nie zrezygnujemy po wprowadzeniu. Bardzo sprawdza się w pracy z grupą zróżnicowaną.
🪄🎨Przetestowaliśmy również eksperyment grupowy, który zaplanowałam na mój wykład podczas ###IV Krajowej Konferencji Stowarzyszenia Nauczycieli Matematyki w Białymstoku pt. "Barwy Matematyki". Działa💪
Jedną z bardziej satysfakcjonujących chwil była ta, gdy spośród wielu prezentowanych narzędzi uczestnicy zadeklarowali, że Karty Matemagiczne mojego autorstwa wydają im się jednymi z najbardziej dostępnych i użytecznych pomocy edukacyjno-terapeutycznych dla dzieci (już w listopadzie dodruk bo aktualnie nakład wyczerpany).
Wierzę, że te deklaracje nie są tylko efektem tego, że wygrali ze mną grupowo w grę "Zbieraj piątki"🏆🎉.
Taka przegrana to moja wygrana🎯🥰

Agnieszka Olszewska

09/11/2025

Szpital kliniczny im. K.Jonschera Uniwersytetu Medycznego im. K.Marcinkowskiego w Poznaniu

To była bardzo przemyślana decyzja majowa typu "Dokumenty należy przesłać dziś do północy". Zawierająca dodatkowy dreszczyk emocji: Jeśli nie teraz to nigdy!

Akurat mijał rok od czasu, kiedy obiecałam sobie, że przez następny rok
nie podejmę żadnych nowych zobowiązań zawodowych. No może ewentualnie jakieś warsztaty literackie, hobbystycznie oczywiście...

Tak właśnie znalazłam się po raz drugi na Specjalizacji, tym razem finansowanej w całości z Projektu FERS.
Psychoterapia Dzieci i Młodzieży w nurcie integracyjnym, pod kierownictwem Krajowej Konsultant ds Psychoterapii Dzieci i Młodzieży Prof. A.Słopień.

Naprawdę nie było żadnej wymówki...

Fot. Magda G.

19/10/2025

Pierwsza ważna lektura z tego obszaru to "Dlaczego śpimy" Matthew Walker. Z pomocą tej książki udaje mi się czasem działać biblioterapeutycznie na młodzież a czasem również na dorosłych w zakresie higieny snu.
Na te dwie książki trafiłam z przypadku. Ta po lewej jest bardziej demaskatorska i prowadzi do nieoczywistych wniosków. Ta z prawej wynikła z mojej potrzeby poszukiwania procedur poznawczo-behawioralnych wspierających higienę snu.
Czy wiecie, że koszmary są niezmiernie cenne, że w szczególny sposób są powiązane ze wzmacnianiem "Ja" pozwalając nam mierzyć się z zagrożeniami, konfrontując z własną odrębnością, wolą, z innymi?
Czy wiecie, że są obiektywne testy pozwalające rozpoznawać zdolność śnienia oraz sny świadome?
Czy wiecie, że mimo niepojętej wariantywności wytworów sennych niezależnie od kultury i czasów śnimy podobne wątki?
I jeszcze to, że rozpoczynanie nauki w szkole o późniejszej godzinie powinno być priorytetem zdrowia publicznego...

Agnieszka Olszewska

26/09/2025

Podłoga się chwieje...

Dlaczego tak trudno nam wspierać dziecko w smutku?

Za jeden z większych problemów naszych czasów w relacji dzieci-rodzice uważam brak tolerancji dla dyskomfortu dziecka. Nie chodzi o to, żeby dziecku było źle, tylko o to, że rodzice często nie uznają jego straty, smutku, rozczarowania.

Wyraża się to w takich zdaniach, które czasem słyszę w gabinecie:
👉 „Nie uspokoję się, dopóki moje dziecko się nie uspokoi.”
👉 „Nie będę zadowolona, dopóki on nie będzie zadowolony.”

To ogromna presja.

Od lat bezwzględnie stosuję w swojej pracy zasadę, że najlepszą formą wsparcia dziecka jest budowanie zasobów jego opiekuna. A zasoby można budować choćby dzięki mentalizacji - czyli najprościej mówiąc umiejętności rozumienia stanów wewnętrznych własnych oraz innych osób. Umiejętności - czyli można to trenować...
Przykład:
Jeżeli dziecko przeżywa smutek, a rodzic w tym samym momencie wpada w przerażenie w związku z tym smutkiem, to dla dziecka świat zaczyna się chwiać. Zostaje ono samo z podwójnym ciężarem:
1️⃣ Musi poradzić sobie ze swoim smutkiem, bez wsparcia opiekuna, który również się rozpada.
2️⃣ Dodatkowo doświadcza presji, by tego smutku nie czuło, bo emocje dziecka destabilizują dorosłego.
Wtedy dziecko nie ma żadnej „podłogi”, na której mogłoby się zatrzymać. Nie ma gruntu, który daje bezpieczeństwo i stabilizację. A przecież rolą rodzica jest właśnie być tą podłogą - kimś, kto pozwala dziecku usiąść, odetchnąć i odzyskać równowagę.

Dlaczego rodzic czuje przerażenie, gdy dziecko jest smutne, rozczarowane? Jakie przekonania się za tym kryją? Na temat smutku, dziecka, roli rodzica...

💬🧠❤️ Jako specjalistka psychologii klinicznej wspieram rodziców i dzieci w tym, by rozumieć emocje, zamiast się ich bać. Bo to właśnie od rodzica może się zacząć zmiana w doświadczeniu dziecka.
Twoja zmiana jest dla niego i dla Ciebie szansą na zupełnie inną jakość życia.

Agnieszka Olszewska
Fot.A.M.Olszewska

25/09/2025

Odważnie i przeglądowo. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale uważam, że warto przeczytać.
Na prośbę moge odblokować dostęp chyba 2 osobom...

- Dzieci pragną porozumiewać się znakami pisanymi. Będą odtwarzać, udawać, że piszą: jak się bawi w lekarza i 'wypisuje' recepty, albo jak się bawi w szkołę i maże kształty na tablicy - mówi Agnieszka Kuźba, współautorka projektu nowej podstawy programowej wychowania przedszkolneg...

23/09/2025

Bez pamięci
O lęku, który trudno nam zrozumieć

Pamięć to nie tylko zdolność zapamiętywania faktów czy dat. To podstawa naszej tożsamości bo dzięki niej czujemy ciągłość w czasie, spójność w przeżyciach i zaufanie do własnych zasobów. To pamięć konstytuuje nas jako osoby.
Od przeszło 25 lat pracuję z osobami, które zmagają się z zaburzeniami pamięci: z pacjentami po udarach, urazach, w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych, a także z dziećmi, które mają trudności w uczeniu się.
W mojej praktyce terapeutycznej troska o pamięć jest jednym z kluczowych obszarów oddziaływań. Terapia neuropsychologiczna ukierunkowana na jej poprawę nie tylko wspiera funkcjonowanie poznawcze, lecz także pomaga odzyskać poczucie pewności siebie i ciągłości w codziennym życiu.
Żaden lęk nie równa się temu, który widziałam u ludzi w niedostatkach pamięci.
Jeśli wydaje Ci się, że to drobiazg, że to minie, że to nieważne, to chcę pokazać Ci kilka obrazków przybliżając perspektywę Twojego dziecka z zaburzeniami pamięci.
• Wie, że wie - że się uczyło, w jakich okolicznościach, z kim, w jakiej atmosferze, ale nie pamięta czego. Nie możesz tego zrozumieć prawda? Bo to zupełnie inne rodzaje pamięci.
• Wie, że w pewnych okolicznościach – u tego nauczyciela, w tej klasie, siedząc z tym kolegą - ma szanse sobie poradzić z zadaniem. Uczy się ściągać z oczu nauczyciela. Każda zmiana powoduje lęk bo wciąż jest zależne od polegania na informacjach, które są poza nim.
• Nie wie jakie jest - czasem przecież bywa bystre a potem znowu tak bardzo niepojętne. Porusza się wszędzie jak po grząskim terenie poszukując szans by nie wpaść w dół i nie utonąć.
• Jeśli mówisz mu z irytacją, że dopiero co to przecież przerabialiście ono czuje nie tylko emocje związane z brakiem tej wiedzy, ale także to, że rozczarowuje, zawiniło, zawodzi.
• Jeśli inni mówią o jego trudnościach z uczeniem się w kategoriach jego cech i niewystarczających starań (leniwy, roztrzepany, zapominalski) przypisują mu jednocześnie całą odpowiedzialność za deficyty i odbierają poczucie wpływu (co z tym możemy zrobić, że taki jesteś).
• …
Pamięć to nie luksus to fundament, o który warto się zatroszczyć.

Co zrobić żeby pomóc? Rozpoznawać, nazywać a przede wszystkim zmienić myślenie o uczeniu. Zwłaszcza o uczeniu bazowych kompetencji, takich jak czytanie, pisanie, liczenie, które wymagają automatyzacji. Uczyć kogoś to znaczy dostarczać mu wzorców i okoliczności do wielokrotnego, uporządkowanego powtarzania informacji z nieograniczonym dostępem do nich w sprzyjającej, wspierającej atmosferze. Uczyć kogoś absolutnie nie znaczy odpytywać.
Dlatego w swoich pomocach do nauki matematyki „Karty matemagiczne” we wstępie napisałam, że nie mogą one być wykorzystywane do odpytywania dzieci.
Agnieszka Olszewska, Specjalistka psychologii klinicznej

22/09/2025

"(...) Le Corbusier rano malował w swoim mieszkaniu, a popołudniami pracował nad projektami (architektonicznymi) w biurze. (...) Robił wszystko, co w jego mocy, by nie łączyć tych dwóch tożsamości - nawet podpisywał obrazy swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem Charles-Edouard Jeanneret. Pewnego dnia w godzinach poświęconych na malowanie zapukał do drzwi mieszkania pewien dziennikarz i poprosił o rozmowę z Le Corbusierem. Ten spojrzał gościowi prosto w oczy i powiedział: "Przykro mi, nie ma go w domu."
Austin Kleon "Rób swoje"

19/09/2025

🩶

18/09/2025

17/09/2025

💙🩵