Monika Kawka - Gabinet Psychologiczny

02/12/2025

Przemoc wobec kobiet w Polsce pozostaje zjawiskiem powszechnym i wielowymiarowym, obejmującym przemoc fizyczną, psychiczną, seksualną, ekonomiczną i cyfrową. Oficjalne statystyki, mimo że istotne, ukazują tylko fragment rzeczywistego problemu – większość form przemocy, zwłaszcza psychicznej i ekonomicznej, nadal jest niewidoczna w systemach zgłaszania.
W 2023 roku wszczęto w Polsce 33 199 postępowań dotyczących przemocy domowej, a policja zatrzymała 18 081 sprawców. Kobiety stanowiły około 73% ofiar przemocy domowej – co potwierdzają dane zarówno KGP, jak i instytucji europejskich. Jednocześnie badania naukowe wskazują, że przemoc wobec kobiet często obejmuje wielokrotne formy nadużyć: izolację, kontrolowanie, pozbawianie środków finansowych, poniżanie i wywoływanie strachu.
W latach 2017–2023 udokumentowano 293 przypadki kobietobójstw, w których w większości sprawcami byli partnerzy lub byli partnerzy ofiar. Ta forma przemocy pozostaje jednym z najtragiczniejszych skutków długotrwałego znęcania się i braku wcześniejszych interwencji.
Statystyki pomocy specjalistycznej potwierdzają skalę zjawiska: Pogotowie „Niebieska Linia” odnotowało w 2024 roku 18 274 rozmowy, z czego 75% dotyczyło kobiet. W 2025 roku miesięczne raporty pokazują utrzymujące się wysokie zapotrzebowanie na konsultacje psychologiczne i prawne.
Raporty organizacji pozarządowych i badania naukowe podkreślają, że przemoc wobec kobiet w Polsce wciąż jest zjawiskiem niedostatecznie zgłaszanym. Bariery obejmują strach przed sprawcą, zależność ekonomiczną, brak wsparcia otoczenia, niewiarę w skuteczność instytucji oraz stereotypy społeczne. Przemoc psychiczna i ekonomiczna często pozostają niezauważone przez system ochrony zdrowia oraz instytucje publiczne, co dodatkowo utrwala jej cykliczny charakter.
W działaniach na rzecz przeciwdziałania przemocy niezbędne jest łączenie trzech elementów: edukacji społecznej, profesjonalnego wsparcia ofiar oraz realnych narzędzi prawnych, które chronią osoby zagrożone. Kampanie takie jak „16 Dni Przeciwko Przemocy” pełnią kluczową rolę w uwrażliwianiu społeczeństwa i przełamywaniu milczenia wokół doświadczeń kobiet.

Działania realizowane w ramach projektu współfinansowanego przez Program Równych Praw oraz Fundacja Batorego , przy wsparciu Federacja Funduszy Lokalnych w Polsce

15/11/2025

Rodzic słyszy: „Ogarnij się!”, „Zaraz!”, „Daj żyć!”, „Nienawidzę cię!”, „Nie wiem”, „Wszyscy tak robią!”…
I w środku aż coś się gotuje

Myślimy : „Jak on/ona może tak do mnie mówić?!”. Zaczynamy czuć złość i reagujmy w złości.
Ale STOP!
Bo... Nastolatek nie mówi tego po to, żeby nas zranić, on mówi o sobie.

To jego język emocji – czasem bezradny, czasem zbuntowany, czasem pełen lęku.

Za tymi słowami najczęściej kryje się:
👉 potrzeba autonomii,
👉 chęć bycia zauważonym,
👉 pragnienie, żeby ktoś wreszcie go usłyszał.

Nie chodzi o to, żeby zgadzać się na wszystko i udawać, że granic nie ma.
Chodzi o to, żeby spróbować zobaczyć emocję, nazwać ją i jednocześnie pozostać dorosłym, który wyznacza kierunek.

Bo nastolatek, który krzyczy „Nienawidzę cię!”, w środku często mówi:
💬 „Zauważ mnie, bo tonę w złości i nie wiem, jak inaczej to powiedzieć”.

I tu właśnie my – dorośli – mamy wybór.
Możemy zatrzasnąć drzwi i obrazić się na słowa.
Albo możemy odetchnąć i spróbować usłyszeć to, co tak naprawdę kryje się w sercu młodego człowieka.

Bo czasem za trzaskiem drzwi stoi… ogromne wołanie o bliskość...
Nie odchodźmy urażeni.
Poczekajmy.
Zareagujemy- inaczej-.

Zerknij na wskazówki na grafice- spróbuj zrozumieć świat oczami nastolatka - tam tyle się dzieje!

Nie oceniajmy - spróbujmy inaczej!
Bo możemy.
Bo warto...

Pozdrawiam Was od serducha ❤️
dr Kamila Olga-psycholog

01/10/2025

Proste? Niby tak, ale często trudne w realizacji.

Bo...
Dziecko krytykowane – uczy się potępiać.
Dziecko otoczone wrogością – uczy się agresji.
Dziecko żyjące w strachu – uczy się lękliwości.
Dziecko doświadczające litości – uczy się rozczulać nad sobą.
Dziecko wyśmiewane – uczy się nieśmiałości.
Dziecko otoczone zazdrością – uczy się zawiści.
Dziecko zawstydzane – uczy się poczucia winy.
Dziecko zachęcane – uczy się wiary w siebie.
Dziecko otoczone wyrozumiałością – uczy się cierpliwości.
Dziecko chwalone – uczy się wdzięczności.
Dziecko akceptowane – uczy się kochać.
Dziecko otoczone aprobatą – uczy się lubić siebie.
Dziecko darzone uznaniem – uczy się, że dobrze mieć cel.
Dziecko żyjące w otoczeniu, które potrafi się dzielić – uczy się hojności.
Dziecko traktowane uczciwie – uczy się prawdy i sprawiedliwości.
Dziecko żyjące w poczuciu bezpieczeństwa – uczy się ufności.
Dziecko otoczone przyjaźnią – uczy się radości życia.

✍️Dorothy Law Nolte

01/10/2025

Wielu rodziców martwi się, że jeśli nie będą surowi, dziecko nie będzie słuchać, nie nauczy się szacunku.
A przecież to nie srogość, ostrość tworzy prawdziwy autorytet – lecz spokój i serdeczność.

Dzieci potrzebują granic tak samo, jak potrzebują przytulenia. Granice dają im poczucie bezpieczeństwa, ale sposób, w jaki są stawiane, może je albo budować – albo ranić.

Empatia nie oznacza uległości.
To uważność, która pozwala dostrzec, dlaczego dziecko zachowuje się tak, a nie inaczej. To słowa wypowiedziane łagodnym tonem. To powiedzenie:
„Widzę, że jest ci trudno – ale nie mogę ci pozwolić, żebyś…” – zamiast krzyku czy groźby.

Rodzicielstwo z empatią to nie jest łatwa droga. Ale jest to droga, która prowadzi do prawdziwej relacji, a nie do wytresowanego posłuszeństwa.

01/10/2025

01/10/2025

Rodzicu pamiętaj proszę!

24/09/2025

Nie ma nic bardziej chroniącego przed błędami niż wiedza. Pozwólmy dzieciom zdobyć tę wiedzę.

Dlaczego to takie ważne? Bo edukacja zdrowotna to nie „kolejny przedmiot”, ale narzędzie profilaktyczne, które realnie chroni dzieci także przed przemocą i wykorzystaniem.

Na zajęciach dzieci będą uczyć się m.in.:
👉 rozpoznawać i nazywać emocje – dzięki temu szybciej zgłaszają, gdy coś je niepokoi
👉 stawiać granice i mówić „nie” – co chroni przed nadużyciami rówieśniczymi i ze strony dorosłych
👉 rozumieć swoje ciało i potrzeby – to wzmacnia poczucie bezpieczeństwa i sprawczości
👉 budować zdrowe relacje – oparte na szacunku, a nie na presji i przemocy

Badania pokazują jasno: dzieci, które mają dostęp do rzetelnej edukacji zdrowotnej, są mniej narażone na przemoc i wykorzystywanie, a gdy spotka je coś trudnego – szybciej proszą o pomoc.

Wypisując dziecko z zajęć, odbierasz mu szansę na zdobycie wiedzy i umiejętności, które mogą być kluczowe dla jego bezpieczeństwa – dziś i w przyszłości.

Edukacja zdrowotna to inwestycja w dobrostan, odporność psychiczną i siłę Twojego dziecka. To także wsparcie dla rodziców – bo szkoła staje się miejscem, które uczy, jak dbać o siebie i innych.

Przeczytaj informator ze Zintegrowanej Platformy Edukacyjnej: https://zpe.gov.pl/edukacja-zdrowotna
Przeczytaj informator Ministerstwa Edukacji: https://www.gov.pl/web/edukacja/edukacja-zdrowotna

09/08/2025

To dobry czas, by dać Wam znak, że kolejny odcinek podcastu „Ładnie o traumie” już na Spotify.

Odcinek ma tytuł „Rozmowy o traumie seksualnej” i jest:
🪶 o tym, że trudno zacząć o tej traumie rozmawiać i żeby nie dać się temu pochłonąć.
🪶 o zablokowaniu i rozmontowaniu poczucia bezpieczeństwa.
🪶 o tym, że zawsze jest jakieś dalej.
🪶 o ryzyku nienadawania adekwatnego znaczenia swoim seksualnym zranieniom.
🪶 o defragmentacji przeżycia traumatycznego i wewnętrznym pomieszaniu.
🪶 o czuciu się nieswojo ze swoją własną energią i z przyjemnością.
🪶 o asymetrii, w której dzieje się przemoc i uprzedmiotowieniu.
🪶 o wirze traumy, który nas wciąga.
🪶 o Esther Perel.
🪶 o użyciu energii własnej złości.
🪶 o mieszczeniu ambiwalencji jako procesie terapeutycznym.
🪶 o niemówieniu o traumie eufemizmami.

Twórczego słuchania! 💕

https://open.spotify.com/episode/6ftT8nhh3d1Cj15DAS1Ljx?si=furgITVdSkGW1NdrDDdezQ

09/08/2025

Z jakiego wieku masz swoje pierwsze wspomnienie? Może 3, 5 a może 10 lat? Bardzo często ludzie wychowani w rodzinach alkoholowych nie wierzą, że są ludzie, którzy pamiętają przedszkole lub nawet żłobek. Ich wspomnienia zaczynają się w późnej podstawówce a czasem nawet w szkole średniej. Przez lat myślą, że inni mają tak samo i, że jest to normalne. Nie jest …

🧠 Dlaczego dzieci DDA często nie pamiętają swojego dzieciństwa?

Zastanawiałeś się kiedyś, czemu wiele osób z rodzin z problemem alkoholowym zaczyna mieć wspomnienia dopiero od 10. roku życia… podczas gdy ich rówieśnicy pamiętają beztroskie chwile już jako trzylatki?

To nie przypadek. To mechanizm obronny.

Dzieci wychowujące się w domach z przemocą, lękiem i emocjonalnym chaosem uczą się odcinać od tego, co boli. Umysł chroni je przed przytłaczającym lękiem, wstydem, poczuciem winy. Tak rodzi się dysocjacja [wyparcie/fragmentaryzacja] mechanizm, który „zamyka drzwi” do wspomnień z najmłodszych lat.

Zamiast zapamiętywać zabawki, kolory i zapachy, dzieci DDA często żyły w trybie przetrwania. Ich mózg nie skupiał się na tworzeniu wspomnień, tylko na tym, jak przeżyć kolejny dzień.
🔥Szacuje się, że ponad połowa osób z syndromem DDA ma znaczne luki w pamięci z dzieciństwa, szczególnie z okresu przedszkolnego.
(Źródła: badania kliniczne psychoterapeutów, np. Cermak, Woititz, Beattie)

🧩 Dopiero gdy środowisko staje się bardziej stabilne, np. w wieku szkolnym, pojawia się przestrzeń na pamięć. Ale to nie znaczy, że wcześniejsze lata nie istnieją – one są, tylko ukryte pod warstwami lęku.

📌 Jeśli jesteś DDA i nie pamiętasz dzieciństwa – to nie znaczy, że coś z Tobą nie tak. To znaczy, że Twój umysł zrobił wszystko, by zapomnieć

22/06/2025

Czasami rzeczywistość nas ze sobą zderza i wywraca życie do góry nogami.
Nie ma życia bez rozczarowań, bez chwil, kiedy świat okazuje się inny, niż byśmy chcieli.
Prędzej, czy później każdy z nas przeżyje swoje zderzenie z rzeczywistością i doświadczy bólu.

Życie nie pyta, czy jesteśmy w tym konkretnym momencie przygotowani i gotowi na burze.
Życie po prostu przynosi burze.

A gdy już przychodzi jesteśmy jak drzewa - gdy potrafimy się podać ruchowi, jesteśmy elastyczni i dostosowujemy się do danych warunków, wówczas mamy większe prawdopodobieństwo przetrwania tego, co trudne.
Gdy uporczywie trzymamy się obmyślonego scenariusza, jednej wyjątkowej, pięknej wizji życia, zderzenie z nawałnicą prawdopodobnie nas "połamie".

Elastyczność psychologiczna nie oznacza uległości.
Przeciwnie: oznacza umiejętność przystosowywania się do nowych warunków i zaakceptowania, że "nie jest tak, jak zakładałam, ale mogę znaleźć inną drogę".
Jest fundamentem, który wspiera nas w przetrwaniu nawet najtrudniejszych życiowych momentów.

Nie ochronimy siebie, ani swoich dzieci przed trudnymi doświadczeniami.
Nadmierne chronienie, uciekanie, niegodzenie się na doświadczanie burzy nie sprawi, że nie nadejdzie.
Przeciwnie - nadejdzie.
A następnie nas połamie i przytłoczy.

Dlatego zamiast uciekać, warto budować umiejętności radzenia sobie,
przekonanie, że nawet jeżeli burza nadejdzie to mam wiedzę, jak można sobie poradzić,
mam wokół siebie ludzi, którzy mnie wesprą.

Gdy przyjmujemy zmiany (i uczymy tego także dzieci) budujemy fundament, na którym opiera się nasza przyszłość.
Uczymy się, jak dostosowywać się do zmian i doświadczamy, że sobie radzimy, że potrafimy to przyjąć.
..i, że strata, nawet bardzo bolesna, nie musi oznaczać straty nas samych.

♡
--------------------------
Plakat do pobrania znajdziecie tutaj: https://dzieciecapsychologia.pl/elastycznosc-pomaga-przetrwac-burze/