Gabinet psychologiczny Maja Kordek

20/09/2025

Polecam! ❤️

Nasza poradnia przy ul. Monte Cassino otwiera "Szkołę dla rodziców". W ramach 14-tygodniowych szkoleń będziemy m. in. pomagać rodzicom poprawiać ich umiejętności wychowawcze, doskonalić sposoby radzenia sobie z trudnym zachowaniem dzieci oraz budować dobre relacje z nimi.

Zapraszamy serdecznie!

30/08/2025

Szanowni Państwo, w dniach 30.08-14.09 przebywam na urlopie by wrócić do Was z naładowanymi bateriami i przestrzenią na nowe 🙏🩵

Na wszystkie wiadomości odpowiem po moim powrocie.

Zapraszam do kontaktu od 15 września☺️

Maja

21/08/2025

Zwolnił mi się szybki termin na konsultację psychologiczną 🌻

Jutro 22.08 na godzinę 15:00.

Osoby chętne zapraszam do kontaktu💚

22/04/2025

Zwolnił mi się szybki termin na konsultację psychologiczną 🌻

Jutro 23.04 na godzinę 17:00.

Osoby chętne zapraszam do kontaktu💚

08/01/2025

Nowy rok, nowe miejsce, adres ten sam🧡🥳

ul. Bohaterów Westerplatte 9, gabinet 303e (3 piętro)

Do zobaczenia!🫶

30/04/2024

W dniach 1-5 maja przebywam na urlopie🧘🏼‍♀️
Zapraszam do kontaktu od 6 maja ☎️
Życzę Wszystkim udanego wypoczynku i jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu💚☀️🌱🌊

30/03/2024

❤️

Świąt Wielkanocnych pełnych tego, czego
najbardziej potrzebujecie.
♡

21/03/2024

Zwolnił mi się szybki termin na konsultację psychologiczną 🌻

Jutro 22.03 na godzinę 19:00.

Osoby chętne zapraszam do kontaktu💚

21/03/2024

Dziś Światowy Dzień Zespołu Downa💚🩵🧡

„Nasze negatywne założenia na temat osób z zespołem Downa mogą skłonić nas do traktowania ich w taki sposób, że założenia te staną się rzeczywistością. W socjologii nazywa się to „samospełniającą się przepowiednią”. A co jeśli by tak zmienić to pesymistyczne przekonanie? Jeśli skupimy się na zasobach osób z zespołem Downa, damy im więcej możliwości rozwoju w szkołach, miejscach pracy, związkach i zajęciach. I być może te nasze pozytywne oczekiwania staną się ich rzeczywistością.”

20/03/2024

JA psycholog…

Od zawsze ciekawił mnie człowiek, jego mechanizmy, więź umysł-ciało, ludzkie relacje.
Od zawsze też w każdym człowieku znajdowałam coś dobrego, ale wtedy jeszcze tego nie wiedziałam. Oglądając filmy z tymi „dobrymi” i „złymi”, zawsze zastanawiałam się, co doprowadziło tych „złych” do tego, że są „źli”, odnajdując dla nich jakąś formę współczucia…wiedziałam, że nie wszystko jest takie czarno-białe.
Przez długi czas poszukiwałam też siebie, uzależniając swoją samoocenę od innych i okłamałabym Was mówiąc, że wcale nie chciałam naprawić siebie idąc na studia psychologiczne.
Trochę pewnie liczyłam, że nabywając tę tajemną wiedzę pozbędę się ciążących mi przez wiele lat kamieni w plecaku.
Teraz wiem, że wiedza nie wystarcza, a szczególnie w procesie terapeutycznym, w którym to ja jestem po drugiej stronie ta wiedza bywa niekiedy ciężarem.
TERAZ już wiem, że do uzdrowienia nie wystarczy WIEDZIEĆ, trzeba ZOBACZYĆ i POCZUĆ.
Własna terapia pomogła mi lepiej zrozumieć z czym każdy z Was mierzy się siedząc na tym fotelu.
Nie jest mi łatwo dzielić się TU z Wami swoim kawałkiem z życia, problemami, szczególnie będąc „w roli” psychologa. Myślę jednak, że wielu z Was przychodzi do gabinetu z wizją życia, że muszą być w jakiś sposób idealni, mając wyobrażenie, że inni też tacy są, i że może ja taka jestem. Jest to ogromna presja, ktorą na siebie narzucamy, i która sprawia, że cierpimy.
JESTEM psychologiem, ale nadal noszę w sobie wiele obaw i lęku, z którymi często się mierzę - nie zawsze skutecznie, nie zawsze zdrowo. Miewam dni, kiedy mój wewnętrzny krytyk, mówi mi, że nie wiem wszystkiego, a przecież powinnam…
TERAZ już wiem, że nie muszę wiedzieć wszystkiego, być najlepsza we wszystkim by czuć się wartościowa…
…co nie znaczy, że nie mam dni, w których te myśli nie wracają, bo…
JESTEM psychologiem ale też CZŁOWIEKIEM.
Cieszę się, że nadal MAM w sobie tą ciekawość drugiego człowieka i czuję ogromną satysfakcję mogąc choć w małej części kogoś z Was poprowadzić ku zdrowieniu. Każdy, kto wchodzi do gabinetu JEST dla mnie wyjątkowy, niepowtarzalny, choć w najtrudniejszym momencie swojego życia. LUBIĘ być PSYCHOLOGIEM bo lubię człowieka, który siedzi na przeciwko mnie…

Ściskam mocno❤️
Maja

📷 JC Photography

18/03/2024

„W najszczęśliwszych wspomnieniach z dzieciństwa nasi rodzice też byli szczęśliwi”.❤️

Robert Brault

Chcemy, żeby nasze dzieci stały się kiedyś szczęśliwymi dorosłymi.
Chcemy, żeby miały lepiej, niż my - ich rodzice.

I często w tych pragnieniach gubimy się.
Zapominamy sami być szczęśliwi.

Wpadamy w pułapkę "by miał_a lepiej niż ja", poświęcając samych siebie.
Zaniedbujemy swoje potrzeby, pracujemy nadmiarowo, biegniemy (często za pieniądzem) w imię lepszego, dostatniego życia dla naszych dzieci.

Czy tędy droga?
Jeżeli sami zapominamy dbać o siebie, troszczyć się o swoje potrzeby i po ludzku: być szczęśliwymi, cieszyć się życiem, robić rzeczy dla przyjemności,
jak mają to poznać nasze dzieci?

Skąd mają wiedzieć, jak żyje szczęśliwy dorosły?
Jak troszczyć się o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne?
Jak być życzliwym wobec siebie, tworzyć przestrzeń na to, co daje radość?
Jak każdego dnia zbliżać się do życia, którym chcemy żyć?

Jeżeli chcemy zbudować fundament do szczęśliwego życia naszego dziecka,
musimy mu pokazać, jak żyją szczęśliwi dorośli.

Nie za rok
i nie za miesiąc.

Dziś.
♡

------
Cytat pochodzi z nagrania "André Stern - odc. 1 – Wszyscy chcemy, by nasze dzieci były szczęśliwe" (YouTube)

13/03/2024

🌱To jak dziecko zareaguje na wydarzenie traumatyczne wynika częściowo z jego wrodzonej odporności, wyuczonych metod radzenia sobie ze stresem oraz DOSTĘPNOŚCIĄ wsparcia ze strony członków rodziny i innych osób z otoczenia oraz indywidualnych sposobów interpretacji tych zdarzeń.
🌱„Reakcje dzieci na bolesne przeżycia w dużej mierze kształtuje to, na ile spokojni lub zestresowani są ich rodzice.” Według Diany Fosha „u podstaw odporności leży poczucie bycia rozumianym; bycia w sercu i umyśle drugiej, kochającej, opanowanej i dopasowanej do nas osoby.”❤️

Co może być traumą dla dziecka? 🤕🪨❗️doświadczanie przemocy ze strony bliskich, rówieśników lub rodziców
❗️wykorzystywanie seksualne
❗️doświadczenie choroby zagrażającej życiu lub całkowicie zmieniającej sposób życia (może to dotyczyć samego dziecka lub jego opiekuna/bliskich)
❗️wybuch wojny (doświadczenie jej)
❗️separacja od opiekuna
❗️niedostępny emocjonalnie opiekun
❗️trudny poród i komplikacje okołoporodowe

Traumatyczne wydarzenia muszą spełniać następujące cechy:
➡️Występują nagle lub nieoczekiwanie
➡️Wiążą się z uczuciem zagrożenia życia lub śmiercią (swoją lub swoich bliskich)
➡️Wywołują poczucie bezsilności, przerażenia i trwogi – w stopniu bardzo intensywnym

U dziecka, które doświadczyło traumy mogą wystąpić takie objawy jak:
❗️częste zmiany nastroju, lęk, depresja, gniew, zachowania agresywne
❗️natrętne, przerażające myśli w trakcie dni lub koszmarów w nocy
❗️utrata zaufania do innych ludzi i świata
❗️trudności w nauce
❗️regresja w rozwoju (dziecko może wrócić do wcześniejszych zachowań, takich jak ssanie kciuka, moczenie nocne czy nadmierne przywiązanie do jednego z rodziców)
❗️poczucie winy
❗️negatywny obraz siebie
❗️unikanie bodźców przypominających o traumie (myśli, ludzi, miejsc, sytuacji)
❗️unikanie zdrowych, odpowiednich do wieku interakcji z rówieśnikami, preferując towarzystwo tych, którzy mają problemy emocjonalne i/lub behawioralne
❗️nadużywanie substancji psychoaktywnych
❗️samouszkodzenia
❗️objawy somatyczne (bóle głowy, bóle brzucha itp.)

➡️W sytuacji, gdy mamy świadomość, że dziecko doświadczyło bardzo trudnej, przeciążającej sytuacji warto je szczególnie obserwować, sprawdzać, jak sobie radzi na co dzień - czy angażuje się w zabawę, codzienne obowiązki, jak reaguje w relacjach z rówieśnikami.

➡️Pierwsze reakcje po zdarzeniu traumatycznym takie jak lęk, panika, obawa, trudność z uspokojeniem się, drażliwość, dystans wobec innych – są całkowicie normalne, te reakcje mogą się różnić w zależności od dziecka.

➡️Jeśli jednak w dłuższej perspektywie czasu, kilku tygodni – dziecko jest wycofane, trudno mu się skupić na chwili obecnej, ciągle wraca do koszmarnych obrazów, widzimy, że na nowo przeżywa to, co się stało, jego funkcjonowanie się nie poprawia, nie chce podejmować kontaktów, mówi o swoim smutku, strachu – warto zgłosić się do psychologa dziecięcego, psychoterapeuty lub psychotraumatologa. Specjalista będzie mógł sprawdzić, czy w wyniku przeżycia kryzysowego wydarzenia nie pojawił się zespół zaburzeń stresu pourazowego (PTSD) lub inne zaburzenia, które dezorganizują życie dziecka.

Zapraszam do kontaktu🌱
☎️669646635