02/05/2025
Onze stotterclient Faizel heeft in opdracht van stottertherapeut Gracia Nelson een brief geschreven. Zijn brief wil ik met jullie delen omdat het mij als stottertherapeut heeft aangesproken. Ik ben ontzettend trots op zijn eerlijke woorden. Lees mee! Het is wel een lange brief.
Wat is stotteren?
Ik ben Faizel en sinds mijn geboorte stotter ik. Stotteren is iets wat altijd deel van mijn leven is geweest. Het is niet iets wat ik kies of kan uitzetten. Het is er gewoon – in gesprekken, in belangrijke momenten, bij familie, op werk, overal. En toch... ik ben veel meer dan mijn stotteren.
Maar wat is stotteren eigenlijk?
Stotteren is een spraakstoornis waarbij het spreken niet vloeiend verloopt. Het uit zich in herhalingen van klanken of woorden, verlengingen van bepaalde klanken, of blokkades waarbij het net lijkt alsof de woorden vastzitten. Je weet precies wat je wilt zeggen – je gedachten zijn duidelijk – maar de woorden komen niet altijd zoals je ze in je hoofd hebt. Dat kan frustrerend zijn. Soms zelfs pijnlijk, vooral als mensen je niet begrijpen of denken dat je onzeker bent of niet weet waar je over praat.
Maar laat me één ding héél duidelijk zeggen:
Stotteren heeft niets te maken met hoe slim je bent.
Mensen die stotteren zijn net zo intelligent, creatief, en scherp als ieder ander. Vaak denken we zelfs sneller dan we kunnen praten – en daar kan het soms ook juist aan liggen. Het is geen teken van zwakte of onwetendheid. Het is puur een verschil in hoe de spraak tot stand komt.
Stotteren is een spraakprobleem, geen teken van een gebrek aan intelligentie. Het komt doordat de communicatie tussen de hersenen en de spieren die nodig zijn om te spreken niet altijd soepel verloopt.
Voor mij voelt stotteren als een soort blokkade tussen mijn hoofd en mijn mond. In mijn hoofd is het verhaal helder, maar als ik het probeer uit te spreken, lijken sommige woorden te botsen of te struikelen over elkaar. Dat geeft soms spanning, of zelfs schaamte. Maar ik leer er steeds beter mee omgaan. Ik leer rust nemen, mild zijn voor mezelf, en trots te zijn op wie ik ben – mét mijn stotteren.
Stotteren is niet wie ik ben, maar het maakt wel deel uit van mijn verhaal. En dat verhaal is waardevol. Het leert mij geduld, kracht, doorzettingsvermogen en empathie. En het leert anderen hopelijk ook om met meer begrip en openheid te luisteren.
Dus als je me vraagt: “Wat is stotteren?”, dan zeg ik:
Stotteren is een manier van spreken die anders verloopt, maar waarin net zoveel kracht, gevoel en intelligentie zit als bij ieder ander. En ik? Ik ben trots op wie ik ben – mét mijn stotteren.
