พ่อแม่พอเพียง by DBP

03/12/2025

ครั้งแรกกับบทบาทใหม่

มาพบปะพูดคุย หรือ ให้กำลังใจหมอได้นะคะ

ไขข้อข้องใจ ลูกพูดช้าหรือไม่ เริ่มยังไงเสริมสร้างพัฒนาการทางภาษา

แล้วพบกันนะคะ

🧩🗣 ลูกพูดช้าหรือยังไม่พูด......เพราะอะไร?
เริ่มต้นอย่างไรให้ลูกสื่อสารได้ไวขึ้น ชวนคุณพ่อคุณแม่มาพูดคุยใกล้ชิดกับแพทย์หญิงอมรรัตน์ เพ็ญภัทรกุล กุมารแพทย์เฉพาะทางด้านพัฒนาการและพฤติกรรม

📅 วันอาทิตย์ที่ 14 ธันวาคม 2568
⏰ 10.30 – 12.00 น.
📍 ห้องประชุมหาญพาณิชย์ โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ อินเตอร์เนชั่นแนล รัตนาธิเบศร์

🎁 พร้อมลุ้นรับแพ็กเกจตรวจพัฒนาการเด็ก 3 รางวัล ❌ไม่มีค่าใช้จ่าย
และรับสิทธิซื้อแพ็กเกจตรวจพัฒนาการเด็กในราคาโปรโมชั่น

ลงทะเบียนเข้าร่วมงาน✨
https://forms.gle/wUY86uBaFR3vSk9u8

อย่ารอช้า…เพราะพัฒนาการของเด็กสำคัญในทุกช่วงเวลา ❤️

#พัฒนาการเด็ก #แม่และเด็ก #เสวนาสุขภาพ
#ลูกพูดช้า #โรงพยาบาลเกษมราษฎร์อินเตอร์เนชั่นแนลรัตนาธิเบศร์

03/12/2025

“ปีแรกของลูก…ไม่ใช่แค่การเลี้ยงดู แต่คือการวาง ‘รากฐานหัวใจ’ ให้ทั้งชีวิต”

ปีแรกคือช่วงที่สมองและหัวใจของลูก “ไวที่สุด” ต่อความรัก ความอบอุ่น และการตอบสนองของพ่อแม่
สิ่งที่เราทำในวันนี้…กลายเป็นฐานของความมั่นใจ การควบคุมอารมณ์ ความสัมพันธ์ และการเรียนรู้ในอนาคตของเขาค่ะ

ดังนั้นหัวใจสำคัญของปีแรกคือการสร้าง Secure Attachment หรือ “ความผูกพันแบบมั่นคง” ที่เกิดขึ้นจากการดูแลอย่างอ่อนโยนและสม่ำเสมอ

เพราะ Secure Attachment = ความผูกพันแบบมั่นคง และเป็นพื้นฐานของ
• ความมั่นใจในตัวเอง
• การควบคุมอารมณ์
• การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อื่น
• การเรียนรู้และ EF ในอนาคต

เด็กที่มี Secure Attachment จะ “รู้สึกปลอดภัย” และ “เชื่อว่าโลกนี้ดูแลเขาได้” ทำให้กล้าสำรวจสิ่งใหม่ โตไปมีทักษะการปรับตัวที่ดีค่ะ

คุณสมบัติของพ่อแม่ที่สร้าง Secure Attachment

ไม่ต้องสมบูรณ์ ไม่ต้องทำถูกทุกครั้ง สิ่งที่สำคัญคือ “ความสม่ำเสมอ” และ “การตอบสนองอย่างเข้าใจ”

พ่อแม่ที่สร้าง Secure Attachment มักมี 3 สิ่งนี้:

1) อ่อนไหวต่อสัญญาณลูก (Sensitive)

สังเกตว่า “ลูกต้องการอะไร” แม้ลูกยังพูดไม่ได้

2) โอบอุ้มด้านอารมณ์ (Emotionally Available)

อยู่เป็นที่พึ่ง ให้ลูกซบ ให้ลูกสงบเมื่อร้อง

3) ตอบสนองอย่างอบอุ่น (Warm & Responsive)

ไม่ใช่ทำถูกเสมอ แต่ “พยายามอยู่เคียงข้างลูกเสมอ”

พ่อแม่พอเพียงชวนมาสร้าง Secure Attachment ง่าย ๆ ผ่านหลัก “3 อ.”

1. อุ้ม–ตอบสนอง

เด็กร้อง = การสื่อสาร
อย่าคิดว่าลูกติดมือ หรือต้องให้เขา “ร้องเองจนเก่ง”

• อุ้มทันทีเมื่อลูกร้อง (ไม่ต้องรีบวิ่ง แต่มือถึงใจถึง)
• ช่วยลูกค้นหาว่าเขาต้องการอะไร: หิว ง่วง เปียก แน่นท้อง อยากกอด
• การตอบสนองเร็ว–สม่ำเสมอ ทำให้เด็ก “วางใจได้” ว่าโลกนี้ปลอดภัย

ผลลัพธ์: ลูกสงบง่ายขึ้น ร้องน้อยลงในระยะยาว และระบบประสาทพัฒนาไวขึ้น

2. อบอุ่น

ความอบอุ่นคือภาษาแรกของทารก

• กอดวันละหลายครั้ง
• ใช้น้ำเสียงนุ่ม ๆ
• เวลาคุยหรืออุ้ม ให้สบตา
• สัมผัสลูกช้า ๆ อ่อนโยน

ผลลัพธ์: ลูกเกิด “ฐานอารมณ์ที่มั่นคง” และเรียนรู้ว่าการเชื่อมโยงกับคนอื่นคือสิ่งที่ดี

3. อิงจังหวะลูก

ไม่ต้องทำตามตารางเป๊ะ ๆ ขอแค่ “อ่านลูกออก” ก็พอ
พ่อแม่แค่สังเกตจังหวะ
• ตื่น
• หิว
• ง่วง
• เบื่อ
• ต้องการพัก
ไม่จำเป็นต้อง Perfect
พลาดได้ แค่ สม่ำเสมอ = ลูกวางใจ

ผลลัพธ์: เด็กเรียนรู้การไว้วางใจ การรอคอย และการจัดระบบภายในตัวเองตามวัย


Secure Attachment ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทำให้สมบูรณ์ แต่คือ “อยู่ด้วยหัวใจ” ลูกไม่ต้องการพ่อแม่ที่สมบูรณ์แบบ… ลูกต้องการพ่อแม่ที่ อ่อนโยน สม่ำเสมอ และพยายามเข้าใจเขา เท่านั้นค่ะ

#พ่อแม่พอเพียง

#พัฒนาการเด็ก
#พ่อแม่มือใหม่

29/11/2025

เมื่อลูกยังนอนไม่เป็นเวลา… เราจะเริ่ม “ฝึกนอนเอง” ตอนไหนดี?

พ่อแม่ส่วนใหญ่มีคำถามเดียวกัน

“ต้องรอถึงเมื่อไหร่ลูกถึงจะนอนเองได้?”

คำตอบคือ…
✔️ 4–6 เดือน คือช่วงที่สมองเริ่มพร้อมที่สุด
✔️ เด็กเริ่มเชื่อมรอบการนอนได้
✔️ เริ่มปลอบตัวเองเบา ๆ ได้

แต่ว่า เด็กแต่ละคนพัฒนาไม่เท่ากัน—บางคนพร้อมเร็ว บางคนต้องการเวลาเพิ่ม และนั่น “ปกติ” มากค่ะ ❤️

✨ แล้วจะเริ่มฝึกแบบไหนดี?

1) แบบอ่อนโยน — เหมาะกับเด็กส่วนใหญ่ที่สุด

วางตอนง่วงแต่ยังไม่หลับ
ลดการช่วยลงทีละนิด
คุณแม่ยังสามารถตอบสนองได้ ไม่ปล่อยเด็กร้องลำพัง
👉 เหมาะกับบ้านที่อยากให้ลูกนอนดี แต่ไม่อยากให้ลูกเครียด

2) แบบค่อยเป็นค่อยไป (Gradual Withdrawal)

วันแรกจับมือ
วันต่อมานั่งห่าง
วันถัดไปอยู่ปลายเตียง
จนลูกค่อย ๆ รู้ว่า “แม้อยู่ห่าง…แม่ก็ยังอยู่ตรงนี้นะ”
👉 วิธีนี้ดีมากสำหรับเด็กที่ “ติดแม่เวลาเข้านอน”

3) Cry It Out

ผลลัพธ์เร็ว เห็นผลใน 3–5 คืน
แต่ต้องแน่ใจว่าพ่อแม่รับเสียงร้องได้ และลูกอายุพอที่จะเริ่มฝึกได้คือ 6 เดือน
👉 เหมาะกับบ้านที่ต้องการเห็นผลเร็ว แต่ไม่เหมาะกับเด็กไวต่อการแยกจากมาก เพราะเด็กจะร้องนาน ฮอร์โมนของความเครียดหรือ cortisol ขึ้นสูงทันที อาจกระทบความมั่นคงทางอารมณ์ได้

😭 ถ้าลูก “ยังไม่พร้อม” จะทำยังไง?

เด็กบางคนไม่ใช่ว่าไม่ยอมนอนเอง
แต่คือ ยังไม่พร้อมทางอารมณ์
ต้องการ “ความมั่นคง” มากกว่าเด็กทั่วไป

ลองเริ่มจาก…
✔️ สร้าง routine เดิมให้คาดเดาได้
✔️ วางตอนง่วงแบบอารมณ์ดี ไม่ง่วงจัด
✔️ ลดการช่วยลงทีละ 10–20%
✔️ ให้หลับไปบ้างก่อน (50–70%) แล้วค่อยวาง
✔️ ใช้ตุ๊กตา/ผ้านุ่มเป็นตัวแทนความสบายใจ
✔️ ให้พ่อช่วยกล่อมในบางคืน

เป้าหมายไม่ใช่ให้ลูกนอนเองเร็วที่สุด
แต่คือให้ลูก “รู้สึกปลอดภัย” ตอนหลับค่ะ

การนอนเป็นทักษะ ที่ต้องฝึกฝนไม่ใช่การบังคับ
และเราสามารถเลือกวิธีสอนลูกให้เหมาะกับลักษณะของเด็ก ให้เขาเก่งขึ้นแบบไม่ต้องร้องไห้นาน แค่ค่อย ๆ ทำ ให้สมองเขามั่นคงขึ้นวันละนิด เพราะเด็กทุกคนมีจังหวะของตัวเองเสมอ

#พ่อแม่พอเพียง
#ฝึกนอนเอง
#พัฒนาการเด็ก
#เลี้ยงลูกอย่างเข้าใจ

29/11/2025

“ภาษา” คือเครื่องมือหลักที่เด็กใช้ คิด–สื่อสาร–เรียนรู้โลก
ยิ่งเด็กมีภาษาดีเท่าไร โครงสร้างสมองยิ่งแข็งแรงเท่านั้น
ช่วยให้
• เข้าใจอารมณ์ตัวเองและผู้อื่น
• เล่นและเข้าสังคมได้ดี
• เชื่อมโยงความคิด สร้างเหตุผล และแก้ปัญหา
• วางรากฐานสู่การอ่าน เขียน และการเรียนรู้ทั้งหมดในอนาคต

ภาษาไม่ใช่แค่คำพูด แต่คือประตูสู่ทุกพัฒนาการของลูกค่ะ

นอกจากนี้สมองเด็กมี “ช่วงทอง” (Critical / Sensitive Period) ที่ไวต่อการเรียนรู้ภาษาเป็นพิเศษ ในช่วง 0-6 ปีแรกนะคะ แต่ความสามารถในการ พัฒนาคำศัพท์และโครงสร้างประโยคแบบก้าวกระโดด อยู่ที่ 1–3 ปี ก่อนเปลี่ยนเป็นการเรียนรู้เรื่องการวางรากฐานไวยากรณ์ การสื่อสาร

ดังนั้น ลูกไม่สื่อสาร อย่ารอช้านะคะ

29/11/2025

เด็กเริ่ม “รอบคอบ–ใส่ใจรายละเอียด” เมื่อไหร่?

เด็ก ต่ำกว่า 5 ปี ยังไม่รอบคอบเป็นปกติค่ะ เพราะสมอง EF ยังไม่สุกพอ ช่วงที่เริ่มเห็นชัดคือ 6–7 ปี เด็กจะเริ่มจำขั้นตอนได้ดีขึ้น และตรวจงานตัวเองได้บ้าง พอ 8–9 ปี จะเห็นความละเอียดมากขึ้น ผิดพลาดน้อยล และ 10 ปีขึ้นไป จะเริ่มเหมือนผู้ใหญ่ เริ่มวางแผน–ตรวจทานได้เอง หากฝึกฝน

แล้วพ่อแม่ควรเริ่ม “ส่งเสริมความรอบคอบ” เมื่อไหร่?

2–4 ปี เป็นช่วงวางรากฐาน

📌 ใช้กิจกรรมง่าย ๆ
• เก็บของเข้าที่
• ต่อบล็อกตามแบบ
• ปั้นดินน้ำมันตามรูป

👉 ช่วยสร้างสมาธิสั้น ๆ และการทำงานทีละขั้น

5–6 ปี เริ่มฝึกความละเอียด

📌 เริ่มให้ “เช็กงานง่าย ๆ”
เช่น
• วาดรูปเสร็จแล้วให้ดูว่าลืมอะไรหรือไม่
• ต่อเลโก้ให้เทียบกับภาพต้นแบบ
• งานศิลปะให้สังเกตรอยเลอะ

👉 เด็กเริ่มเห็นความผิดพลาด แต่ยังต้องช่วยชี้ก่อน

6–7 ปี เป็นช่วงทองของการฝึก

📌 เริ่มสอนขั้นตอนงาน
1. ทำงาน
2. เช็ก
3. แก้
👉 เด็กเริ่มทำได้จริง! ใช้ checklists ง่าย ๆ ได้

8–9 ปี ช่วงเพิ่มความรับผิดชอบ

📌 ให้ทำงานที่ต้องใส่ใจรายละเอียดมากขึ้น
• งานวิทย์–งานศิลป์หลายขั้นตอน
• อ่านโจทย์ให้ครบ
• ทบทวนก่อนส่งงาน
👉 ใช้วิธี “ชวนสังเกต ถามนำ ไม่ใช่บอกหมด” เพื่อให้เด็กๆคิดเอง

10 ปีขึ้นไป พร้อมสร้างนิสัยรอบคอบ

📌 ฝึกตรวจงานด้วยตัวเอง
• ทำ–พัก–ดูใหม่
• วางแผนงาน
• ลิสต์สิ่งที่ต้องทำล่วงหน้า
👉 เริ่มใช้วิธีเหมือนผู้ใหญ่ได้แล้ว

การเป็นเด็ก “ไม่รอบคอบ” ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ตั้งใจ แต่หมายความว่าสมองเขายังอยู่ในช่วงกำลังเรียนรู้ พ่อแม่แค่ค่อย ๆ ชี้ทางเล็ก ๆ ให้เขาเห็น…
ที่เหลือ เด็กจะค่อย ๆ เติบโตเป็นคนที่คิดเอง ตรวจเอง และใส่ใจงานเองได้ในเวลาที่เหมาะสมค่ะ

#พ่อแม่พอเพียง
ูกสำคัญมาก
#เข้าใจวัยเข้าใจลูก
#พัฒนาการเด็ก
#เลี้ยงลูกอย่างเข้าใจ
ัยและการฝึกฝน

28/11/2025

แค่ซน… หรือสมาธิสั้น? ดูยังไงให้เข้าใจง่ายที่สุด

เด็กทุกคน “ซนได้” เป็นเรื่องธรรมชาติ
แต่ถ้า ซนมากจนใช้ชีวิตลำบาก อาจเป็นสัญญาณที่พ่อแม่ควรรู้ทันค่ะ

ซนตามวัยเป็นแบบนี้

• วิ่งเล่น พลังเยอะ แต่ หยุด–ฟังคำสั่งสั้นๆ ได้บ้าง
• ถ้าเจอสิ่งที่ชอบ จะตั้งใจทำได้นานขึ้น
• โตขึ้น พฤติกรรมดีขึ้นเรื่อยๆ
• มีช่วงนิ่ง ช่วงลุก ช่วงพัก เป็นจังหวะปกติของวัยเด็ก

ซนเกินวัยแบบที่ต้องสังเกต (ต้องมีหลายข้อรวมกันนะคะ)

• อยู่ไม่นิ่งเกือบตลอดเวลา แม้ในสถานการณ์ที่ควรนิ่ง
• ทำอะไรก็เปลี่ยนเร็ว ทำไม่จบสักอย่าง
• หุนหันพลันแล่น พุ่งออกไปเร็ว ไม่ประเมินอันตราย
• ฟังคำสั่งง่ายๆ ยังลำบาก แม้พูดซ้ำก็ยังทำไม่ได้
• พฤติกรรมกระทบชีวิตประจำวัน เช่น การเรียน การเล่น ความสัมพันธ์

จะรู้ได้ยังไง ดูจาก “ตามวัย – ความต่อเนื่อง – ผลกระทบ”

✔️ ตามวัย

1–3 ปี: ซนได้ แต่เริ่มหยุดตามคำสั่งง่ายๆ ได้
4–5 ปี: ทำกิจกรรมเดียว 5–10 นาทีได้
6 ปีขึ้นไป: ฟังคำสั่ง 2–3 ขั้นตอนได้

✔️ ความต่อเนื่อง

เกิด ทุกวัน หลายสถานการณ์ ไม่ใช่เฉพาะตอนเบื่อ ง่วง หิว หรือหลังหน้าจอ

✔️ ผลกระทบ

เริ่มมีปัญหาที่โรงเรียน เพื่อน หรือทำพ่อแม่เหนื่อยมากทุกวัน แบบนี้ไม่น่าตามวัยแน่ๆ

พ่อแม่พอเพียงมีวิธีช่วยแบบทำได้จริง

• พูดคำสั่ง สั้น ชัด เป็นบวก เช่น “เดินช้าๆ นะลูก” แทนการห้าม
• ใช้กิจวัตรช่วยให้สมองคาดเดาได้ ลดความล้น
• ให้ได้ออกแรงทุกวัน 20–30 นาที
• ลดหน้าจอ เพราะเร่งสมองและทำให้สมาธิสั้นลง
• ถ้ากังวล ควรตรวจประเมิน เพื่อช่วยให้ลูกพัฒนาได้เร็วขึ้น

“ความซนคือเรื่องธรรมดา แต่ถ้าพ่อแม่รู้สึกว่าเกินแรง… ไม่ใช่ความผิดของใครนะคะ เราแค่ต้องหาวิธีที่เหมาะกับลูกมากขึ้นเท่านั้นเอง ”

#พ่อแม่พอเพียง
#ซนหรือสมาธิสั้น
#พัฒนาการเด็ก

#เลี้ยงลูกอย่างเข้าใจ
#เด็กซนเป็นเรื่องปกติแต่ต้องรู้ทัน

27/11/2025

เมื่อเด็กเผชิญ “ภัยพิบัติ”

สิ่งที่อาจเกิดขึ้น + วิธีที่พ่อแม่ช่วยได้ทันที

แม้เหตุการณ์จะผ่านไปแล้ว แต่ ผลกระทบกับพัฒนาการเด็ก ยังอาจเกิดขึ้นต่อเนื่องได้ เพราะเด็กยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด และยังต้องอาศัย “ความรู้สึกปลอดภัยจากผู้ใหญ่” เป็นหลัก

❗เด็กอาจมีอาการแบบนี้ได้
• กลัว เกาะผู้ใหญ่ งอแงง่าย
• พูดน้อยลง หรือไม่อยากตอบ
• นอนยาก ตื่นบ่อย ฝันร้าย
• เล่นน้อยลง หรือซนขึ้นผิดปกติ
• เบื่ออาหาร หรือกินมากขึ้น
• ไม่อยากแยกจากพ่อแม่
• ปวดท้อง ปวดหัว จากความเครียด

ส่วนใหญ่เป็นชั่วคราว ถ้าพ่อแม่ช่วย “จัดระบบความปลอดภัยทางอารมณ์” ให้เขา

วิธีที่พ่อแม่ช่วยลูกได้ทันที

1) ทำให้รู้ว่าลูกยัง “ปลอดภัย”
• ใช้น้ำเสียงนิ่ง ช้า อธิบายสั้น ๆ
• กอดบ่อย ๆ เพื่อให้ร่างกายสงบ
• บอกซ้ำว่า “พ่อแม่อยู่ตรงนี้ ลูกปลอดภัยแล้วนะ”

2) กลับไปใช้กิจวัตรเดิม (Routine) ให้เร็วที่สุด
• เวลากิน–นอน–เล่น ควรคงเดิม
• เด็กจะรู้สึกว่า “โลกกลับมาคาดเดาได้อีกครั้ง”
• ลดการเปลี่ยนแปลงใหม่ ๆ ในช่วงนี้

3) ให้ลูกเล่นระบายอารมณ์
• วาดรูป ระบายสี เล่นน้ำในกะละมัง
• เล่นสมมติ เช่น ช่วยกันขนของ ช่วยกันซ่อมบ้าน
→ ช่วยเด็กจัดการเหตุการณ์ที่เจอผ่านการเล่น

4) จำกัดข่าวที่ทำให้เด็กเครียด
• ไม่ให้เด็กฟังข่าวเสียงดัง หรือดูภาพซ้ำ ๆ
• ถ้าลูกถาม ให้ตอบตามจริงแบบสั้น ๆ ไม่ขู่ ไม่แต่งเติม

5) อยู่ใกล้ลูกมากขึ้นช่วงนี้
• เล่นด้วยวันละ 10–15 นาที แบบไม่จับผิด
• ถ้าเขากลัวการแยกจาก ให้ค่อย ๆ ลดทีละนิด
• เด็กจะค่อย ๆ ฟื้นความมั่นคงภายใน

เด็กจะผ่านภัยพิบัติได้… ถ้าพ่อแม่คือความนิ่งและความอบอุ่นของเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่ของเล่นหรือคำสอน
แต่คือ “ความใกล้ชิด + กิจวัตรที่คงเดิม + พื้นที่ให้ลูกระบายอารมณ์”

#พ่อแม่พอเพียง
#พัฒนาการเด็ก
#เด็กหลังภัยพิบัติ
#น้ำท่วม2568
#เลี้ยงลูกเชิงบวก

27/11/2025

เพราะพ่อแม่ก็เหนื่อย กลัว และสั่นไหวได้เหมือนกัน

แล้วจะ Heal ใจตัวเองอย่างไร… หลังผ่านภัยพิบัติ

1) ยอมรับว่า “ฉันก็กลัวได้ เหนื่อยได้”

การไม่กดความรู้สึกตัวเอง ช่วยให้สมองกลับมานิ่งเร็วขึ้น พูดกับตัวเองได้เลยว่า
“ตอนนั้นยาก แต่ฉันผ่านมันมาแล้ว”

2) ให้ร่างกายได้พักจริง ๆ

หลังภัยพิบัติ ร่างกายอยู่ในโหมดฉุกเฉินนานเกินไป
สิ่งง่าย ๆ ที่ช่วยได้จริงคือ
• นอนให้เต็มที่
• ดื่มน้ำอุ่น
• หายใจลึก 1 นาที วันละ 2–3 ครั้ง
เพราะร่างกายสงบ → ใจจะค่อย ๆ สงบตาม

3) ไม่ต้องแบกทุกอย่างคนเดียว

คุยกับคู่ชีวิต เพื่อน พี่น้อง หรือทีมชุมชนการได้เล่าเรื่อง ทำให้สมองจัดเก็บเหตุการณ์ใหม่แบบ “ปลอดภัย”
ช่วยให้ความเครียดไม่ตกค้าง

4) ค่อย ๆ กลับสู่กิจวัตรปกติ

การจัดบ้านทีละนิด เก็บของทีละกล่อง ช่วยให้เรารู้สึกว่า “ควบคุมได้” อีกครั้ง ซึ่งสำคัญมากเวลาผ่านสถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้

5) เลือกเสพข่าวอย่างพอดี

ข่าวซ้ำ ๆ ทำให้สมองคิดว่าเหตุการณ์ยังไม่จบ จำกัดเวลาเสพข่าววันละช่วงสั้น ๆ เพื่อไม่ให้ใจหวนกลับไปเครียด

6) ขอบคุณตัวเองที่ “รอด” และยังดูแลครอบครัวได้

ความรู้สึกปลอดภัย เริ่มต้นจากการเห็นคุณค่าตัวเอง
ไม่ต้องสมบูรณ์แบบ แค่ยังยืนอยู่และยังรักครอบครัว
= เก่งมากแล้ว

7) ถ้าหนักมาก… ขอความช่วยเหลือได้เลย

ถ้านอนไม่ได้ เครียดจนกินไม่ได้ มี Flashback ซ้ำ ๆ
→ ถึงเวลาคุยกับแพทย์/ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต
การขอความช่วยเหลือคือ “ความเข้มแข็ง” ไม่ใช่ความอ่อนแอ

พ่อแม่ไม่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลา การ Heal ตัวเอง = การปกป้องลูกให้รู้สึกปลอดภัยที่สุด ค่อย ๆ ฟื้น ค่อย ๆ เริ่มใหม่ และให้ตัวเองได้พัก… แบบที่ไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะ

#พ่อแม่พอเพียง ่อแม่ #ดูแลใจตัวเอง #หลังภัยพิบัติ #พัฒนาการเด็ก #เลี้ยงลูกอย่างเข้าใจ

27/11/2025

Tummy Time สำคัญอย่างไร? เริ่มต้นยังไงดีนะ?

พ่อแม่หลายคนเคยได้ยินว่า “ให้ลูกนอนคว่ำบ่อย ๆ จะดี” แต่ดีอย่างไร และต้องเริ่มเมื่อไหร่…วันนี้เพจพ่อแม่พอเพียงสรุปให้แบบเข้าใจง่ายค่ะ

Tummy Time คืออะไร?

คือ การให้ลูกนอนคว่ำตอนตื่น โดยมีผู้ใหญ่ดูแลใกล้ชิด
เพื่อให้คอ ไหล่ หลัง และแกนกลางลำตัวแข็งแรง
เตรียมพร้อมสำหรับ ยกหัว → พลิกตัว → คืบ → คลาน → นั่ง

ทำไมจำเป็นมากในวัยแรกเกิด–3 เดือน?

✨ ช่วยให้กล้ามเนื้อคอ–หลัง–ไหล่แข็งแรง
✨ กระตุ้นให้ลูก “ใช้ร่างกายมากขึ้น” จุดเริ่มต้นของการส่งเสริมพัฒนาการทุกด้าน
✨ พื้นฐานสำคัญก่อนเข้าสู่วัยคลาน นั่ง เดิน

เริ่มเมื่อไหร่ดี?

ตั้งแต่วันแรกที่กลับบ้านได้เลยค่ะ
แต่เริ่มแบบ “สั้น ๆ นิ่มนวล” ให้ลูกค่อย ๆ คุ้นเคย

ควรทำวันละเท่าไหร่?
• 0–6 สัปดาห์: ครั้งละ 1–2 นาที รวมวันละ 10–20 นาที
• 7–12 สัปดาห์: ครั้งละ 3–5 นาที รวมวันละ 20–30 นาที
• 3 เดือนขึ้นไป: ครั้งละ 5–10 นาที รวมวันละ 30–60 นาที

หลักคือ: สั้น ๆ แต่บ่อยครั้ง

วิธีเริ่ม Tummy Time แบบไม่ร้องไห้

💗 1) เริ่มบนอกพ่อแม่

ลูกคว่ำบนหน้าอกแม่/พ่อ มองหน้า ได้ยินเสียง → อุ่นใจที่สุด

💗 2) ใช้ผ้าขนหนูม้วนรองอก

ลดความยากในการยกหัว เหมาะมากสำหรับเด็กแรกเกิด

💗 3) ใช้ของล่อสนุก ๆ

กระจกเล็ก ของเล่นมีเสียง หรือรูปสีตัดกันสูงให้มองตาม หรือจะใช้ใบหน้าพ่อแม่ก็ได้ค่ะ

💗 4) ทำช่วงอารมณ์ดี

หลังตื่นนอน หลังอาบน้ำ คือช่วงที่ร่วมมือที่สุด

💗 5) ทำบนตัก

วางลูกคว่ำบนตักแม่ เหมาะกับเด็กที่ไม่ชอบพื้นแข็ง

สัญญาณที่บ่งบอกว่าลูกกำลังพัฒนาดี

✔ ยกหัวได้นานขึ้น
✔ ดันแขนยันพื้น
✔ มองตามของเล่นหรือหน้าพ่อแม่ได้ดีขึ้น

🚨 เมื่อไหร่ควรหยุดก่อน?
• ลูกเพิ่งกินนมอิ่ม
• อาเจียนง่าย สำลักง่าย
• ร้องไห้จนหน้าแดง
• ตัวแข็ง เกร็งมากผิดปกติ

พักก่อน แล้วค่อยเริ่มใหม่แบบสั้น ๆ ค่ะ

Tummy Time คือของขวัญเล็ก ๆ ที่สร้างความแข็งแรงให้ลูกได้ทุกวัน
ไม่ต้องเก่ง ไม่ต้องนาน
เริ่มเพียงวันละนิด…ร่างกายลูกจะค่อย ๆ แข็งแรงขึ้นอย่างสวยงามค่ะ

#พ่อแม่พอเพียง #พัฒนาการทารก #เลี้ยงลูกเชิงบวก #พัฒนาการเด็กแรกเกิด #แม่มือใหม่

24/11/2025

ทักษะทางสังคมตามวัย…พ่อแม่ช่วยได้อย่างไร?

เด็กทุกคนมี “จังหวะทางสังคม” ของตัวเอง
บางคนเข้าหาเพื่อนเก่ง บางคนชอบเงียบ ๆ สังเกตคนอื่นก่อน ไม่มีแบบไหนผิด—แต่ทุกคนต้องการ “พื้นฐานทักษะสังคม” เพื่ออยู่ร่วมกันกับผู้อื่น

วันนี้ชวนมาดูว่า แต่ละช่วงวัยควรมีทักษะสังคมแบบไหน และ พ่อแม่ช่วยได้ยังไงในชีวิตประจำวัน แบบง่าย ๆ ไม่กดดันลูกค่ะ

เริ่มที่วัย

1–3 ปี: เริ่มรู้จักเพื่อน เริ่มฝึกรอ

เด็กวัยนี้ยังรอไม่ค่อยไหว และต้องการของ “เดี๋ยวนี้เลย” เป็นเรื่องปกติ พ่อแม่จึงควรเป็น “โค้ชการรอ” คนแรกของลูกค่ะ

✔ พ่อแม่ช่วยได้
• เล่น “ผลัดกัน” แบบง่าย ๆ เช่น วางบล็อกทีละคน
• ใช้ประโยคสั้น ๆ เพื่อสร้างทักษะการรอ

“รอแป๊บนะลูก…ตาของเพื่อนก่อนค่ะ”
“ยังไม่ถึงตาหนู…อีกเดี๋ยวนะ”
“ใกล้ถึงตาหนูแล้วค่ะ”

• ใช้น้ำเสียงนุ่ม ๆ + ท่าทางชี้เป็นลำดับ
• ชมทันทีเมื่อรอได้แม้แค่ 3–5 วินาที

“หนูรอได้แล้ว เก่งมากเลยค่ะ”

ทักษะสำคัญวัยนี้: เริ่มรู้จักผลัดกัน, เริ่มรอทีละนิด, เล่นข้าง ๆ เพื่อนได้ไม่ปะทะ (Parallel play)

3–5 ปี: เริ่มเล่นเป็นกลุ่ม เข้าใจกติกา

วัยอนุบาลเริ่มอยากมีเพื่อน เริ่มเล่นบทบาทสมมติ
และเริ่มเห็นใจเพื่อนแบบง่าย ๆ (“เพื่อนล้ม หนูให้ผ้า”)

✔ พ่อแม่ช่วยได้
• เล่นบทบาทสมมติ เช่น ร้านค้า คุณหมอ
• ใช้เกมผลัดกัน เช่น ต่อบล็อก จับคู่
• ช่วยลูกแก้ปัญหาด้วย 4 ขั้นตอนสั้น ๆ

1. หยุด / 2. บอก / 3. ขอ / 4. รอคำตอบ

ทักษะสำคัญวัยนี้: ผลัดกันเล่น, เล่นกลุ่ม, เริ่มรู้จักกติกา, เริ่มเข้าใจความรู้สึกเพื่อน

6–8 ปี: เริ่มเข้าใจเพื่อนมากขึ้น มีเพื่อนสนิท

วัยนี้เริ่มทำงานคู่ และเข้าใจว่าคนอื่นคิดไม่เหมือนตัวเองได้ เริ่มสนใจบทสนทนาและการร่วมมือ

✔ พ่อแม่ช่วยได้
• ฝึกบทสนทนาสั้น ๆ: ถาม–ตอบ–ต่อบทสนทนา
• ทำกิจกรรมกลุ่มเล็ก เช่น ต่อเลโก้ ทำอาหารง่าย ๆ
• ชวนลูก “ฟังเพื่อนจนจบก่อนตอบ”

ทักษะสำคัญวัยนี้: ร่วมมือ ทำงานคู่ ฟัง–ตอบ–ต่อบทสนทนา รักษาเพื่อนสนิทได้

9–12 ปี: เข้าใจความต่าง รักษามิตรภาพได้ดีขึ้น

วัยนี้เริ่มเข้าใจเหตุผลซับซ้อน
และรู้ว่าการกระทำของตัวเองมีผลต่อความรู้สึกของเพื่อน

✔ พ่อแม่ช่วยได้
• ชวนคุยแบบสะท้อนคิด
“ถ้าเป็นลูก ลูกจะรู้สึกยังไงนะ?”
• ชวนลูกทำงานกลุ่ม/เกมวางแผนร่วมกัน
• ฝึกทักษะควบคุมอารมณ์ก่อนพูด
“หยุด–คิด–ค่อยพูด”

ทักษะสำคัญวัยนี้: เข้าใจมุมมองคนอื่น ความรับผิดชอบทางสังคม รักษามิตรภาพซับซ้อนได้

🌟 หมออยากฝากไว้

ทักษะทางสังคมไม่ได้เกิดขึ้นเอง แต่สร้างจาก การเล่น, การสื่อสาร, และ แบบอย่างในบ้าน

ไม่ต้องเร่ง ไม่ต้องกดดัน
พ่อแม่ค่อย ๆ พาลูก “ฝึกใช้ใจฟังคนอื่น” ทีละก้าวก็เพียงพอแล้วค่ะ 💛

#พ่อแม่พอเพียง
#พัฒนาการเด็ก
#ทักษะสังคม

23/11/2025

บางเรื่องของลูก…เรายึดไว้ แต่ไม่รู้วิธีวาง

เพราะรัก…เพราะหวังดี…แต่ก็เหนื่อยเหลือเกิน

พ่อแม่หลายคน “ยึด” ความคิดบางอย่างไว้กับลูกโดยไม่รู้ตัว เช่น
• อยากให้ลูกนิสัยดีตามแบบที่ตั้งใจ
• อยากให้ลูกไม่ผิดพลาดเลย
• อยากให้ลูกเก่งเหมือนเด็กคนอื่น
• อยากให้ลูก “ควบคุม” อารมณ์ได้เร็ว
• อยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้

แต่ยิ่งยึด…ใจเรายิ่งหนัก
และยิ่งหนัก…เรายิ่งหลุดจากความเป็น “พ่อแม่ที่อบอุ่นและมั่นคง”

วันนี้หมออยากชวนพ่อแม่ “วางอย่างมีสติ” แบบที่ไม่ใช่การปล่อยปละ แต่เป็นการวางแบบที่ดูแลใจเราและใจลูกไปพร้อมกัน

1) รู้ก่อนว่าเรายึดอะไร

ลองถามตัวเองเบาๆ
• เราต้องการให้ลูก “เป็นแบบนั้น” เพราะอะไร?
• เพื่อเขา…หรือเพื่อให้เราโล่งใจ?
• สิ่งที่หวังคือ “การพัฒนา” หรือ “ความสมบูรณ์แบบ”?

บางครั้งสิ่งที่เราเหนื่อย…ไม่ใช่ลูก
แต่คือ “ภาพในหัว” ที่เราวาดให้ลูกต้องเป็น

2) เปลี่ยนจาก “ควบคุม” เป็น “ร่วมเดิน”

เด็กทุกคนต้องใช้เวลาในการเติบโต
ยังไม่เข้าใจอารมณ์ ยังไม่ควบคุมร่างกาย ยังไม่เก็บของ ยังไม่รู้เวลา สิ่งเหล่านี้ คือพัฒนาการ ไม่ใช่ปัญหา

คำที่ช่วยวางได้:
✔ “เขายังเรียนรู้อยู่”
✔ “ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ไม่ได้แปลว่าทำไม่ได้ตลอดไป”
✔ “เราอยู่เพื่อสอน ไม่ใช่เพื่อบังคับ”

3) วางแบบไม่ปล่อย: กรอบนุ่ม–เสียงนุ่ม–ใจมั่นคง

กรอบชัด + น้ำเสียงอ่อนโยน + ความสม่ำเสมอ
คือสูตรช่วยพ่อแม่วางความคาดหวังที่เกินตัวลูกลงได้

ยกตัวอย่างง่ายๆ
• จาก “ต้องรีบเดี๋ยวนี้!” → “แม่จะช่วยเตือน ทีละขั้นนะคะ”
• จาก “อย่าร้อง!” → “ร้องได้ แม่อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวเราค่อยลองใช้คำพูดแทนเสียงร้องนะลูก”
• จาก “ต้องทำได้แล้วสิ!” → “เรามาฝึกด้วยกันอีกครั้งนะ”

นี่ไม่ใช่การยอมแพ้
แต่มันคือการวางความคาดหวังเกินจริง และจับมือเดินไปในความจริงของลูก

4) ใจเบา…ลูกก็เรียนรู้ได้ดีขึ้น

เมื่อพ่อแม่เบา ลูกจะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
และเมื่อเขาปลอดภัย เขา “พร้อมเรียนรู้” ทุกอย่างได้ดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ วินัย ภาษา การเล่น หรือ EF

เพราะเด็กเรียนรู้ดีที่สุด… เมื่อเขารู้ว่า “พ่อแม่รักเขาตอนเป็นเขา ไม่ใช่ตอนเป็นแบบที่พ่อแม่หวัง”

#พ่อแม่พอเพียง
#เลี้ยงลูกแบบเข้าใจพัฒนาการ