Veterinary CMU Mind Friend

01/12/2025

วันแรกของเดือนสุดท้าย
แด่หัวใจทุกดวงที่ยังยืนอยู่บนดาวใบเดิม

สวัสดีธันวาคม—เดือนที่เหมือนประตูบานสุดท้ายของปี
ประตูที่ไม่ได้ถามเราว่า “ปีนี้ดีไหม”
แต่ถามเบา ๆ ว่า
“ปีนี้…เธอเหนื่อยไหม”

ในความเงียบของเดือนสุดท้าย มนุษย์บนโลกใบเดียวกันต่างมีเรื่องราวของตัวเอง
บางคนภูมิใจกับสิ่งที่ทำได้
บางคนยังรู้สึกว่าตัวเองยังทำดีไม่พอ
บางคนแค่ดีใจที่ยังยืนอยู่ตรงนี้
และบางคนเพียงต้องการแค่ใครสักคนบอกว่า
“พอแล้วนะ เธอทำดีที่สุดในแบบของเธอแล้ว”

ธันวาคมจึงไม่ใช่เดือนของการตัดสินตัวเอง
แต่เป็นเดือนที่ชวนให้เรากลับมาฟังเสียงหัวใจอย่างซื่อสัตย์

เพราะตลอดปีที่ผ่านมา
เธอพยายามมากกว่าที่ใครจะรู้
เธอแบกความคาดหวังไว้บนบ่ามากกว่าที่เธอจะยอมรับ
และเธอก็ผ่านมาทุกวัน แม้ว่าบางวันจะทำได้แค่ “หายใจให้ครบ”

บางครั้งความสำเร็จไม่มาในรูปของรางวัล
แต่มาในรูปของการไม่ยอมแพ้
การตื่นขึ้นในวันที่ใจไม่สู้
หรือการวางภาระลงชั่วคราวเพื่อรักษาตัวเอง
นั่นก็ถือเป็น “ชัยชนะของมนุษย์คนหนึ่ง” เหมือนกัน

ธันวาคมจึงกระซิบว่า —
“ลองหยุดพักเถอะ ไม่ใช่เพราะอ่อนแอ แต่เพราะเธอเป็นมนุษย์”

เดือนนี้อาจไม่ใช่เวลาของความยิ่งใหญ่
แต่อาจเป็นเวลาของความอ่อนโยน
อ่อนโยนต่อตัวเอง
และอ่อนโยนกับความจริงที่ว่าชีวิตไม่ได้ตรงไปเสมอ

เมื่อใจได้คลาย
เมื่อความเหนื่อยถูกยอมรับ
ความหวังก็จะหาเส้นทางกลับเข้ามาเอง
อย่างเงียบ ๆ แต่มั่นคง
เหมือนพระจันทร์ที่เคลื่อนตัวทีละน้อย
จนทำให้เรารู้สึกว่าดวงดาวกำลังขยับตาม

“เราสามารถเริ่มใหม่ได้เสมอ
ไม่ใช่เพราะเราล้มเหลว
แต่เพราะมนุษย์มีสิทธิ์เลือกที่จะเติบโต”

ขอต้อนรับธันวาคม—เดือนที่เชิญให้เราปล่อยวาง
เดือนที่ชวนให้เรานั่งลง หายใจลึก ๆ
และบอกตัวเองว่า
“ปีนี้ผ่านมาลำบากก็ไม่เป็นไร ปีหน้า…ค่อยว่ากันใหม่”

ขอให้เดือนสุดท้ายไม่ใช่บทสรุป
แต่เป็นบทพักใจ
ก่อนที่เรื่องราวบทใหม่จะค่อย ๆ เริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างอ่อนโยน

#ขอส่งพลังใจให้VETCMU
#ธันวาคม2025

27/11/2025

26/11/2025

ช่วงนี้ข่าวน้ำท่วมขึ้นเต็มฟีด จนเหมือนเราได้เกาะติดสถานการณ์ตลอดเวลา
หลายคนเริ่ม "รู้สึกว่าทำไมเราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย"

#ดูแลใจยังไงเมื่อรู้สึกอารมณ์ท่วมท้นแล้ว
#ดูแลใจยังไงเมื่อเสพข่าวน้ำท่วม
#ร่วมส่งพลังใจให้คนหน้างานและผู้ได้รับผลกระทบกับเหตุการณ์น้ำท่วม

คุณไม่จำเป็นต้องรับทุกอย่างไว้
ดูแลในส่วนที่คุณทำไหวก็ถือว่าเพียงพอแล้วค่ะ



#ดูแลใจ
#น้ําท่วม

ใจห่วงใต้... เราทำอะไรได้บ้างในวันที่น้ำท่วม 🌊 (English version in comment)

ช่วงนี้น้ำท่วมใหญ่ในภาคใต้ หาดใหญ่เดือดร้อน หลายแสนคนกำลังลำบาก หลายคนที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็คงรู้สึกตะกุกตะกักใจ เจอข่าวแล้วรู้สึกผิดหรือใจหดหู่ ทั้งที่ตัวเองยังปลอดภัยดี

ความรู้สึกแบบนี้มีชื่อเรียกนะคะ เขาเรียกว่า "Survivor’s Guilt" หรือ "ความรู้สึกผิดที่ตัวเองรอดมาได้"

จริงๆ แล้ว ความรู้สึกนี้ไม่ใช่สัญญาณของความอ่อนแอ แต่เป็นเพราะเรามีใจที่รู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

บางทีแค่เห็นภาพผ่านจอ ก็เหมือนใจเราไหลไปอยู่ตรงนั้นด้วยแล้ว

🤍 งานวิจัยบอกไว้ว่าคนส่วนใหญ่ที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จริงๆ ก็รู้สึกผิดแบบนี้เหมือนกัน เสียงในใจที่ว่า “ทำไมเราสบาย ในขณะที่คนอื่นเดือดร้อน?” เป็นเรื่องปกติค่ะ

ทว่าความรู้สึกผิดไม่ได้ช่วยให้น้ำลดหรือช่วยใครได้ แต่การลงมือทำเล็กๆของเราต่างหาก จะเปลี่ยนพลังใจนี้ไปช่วยเหลือคนอื่นได้จริงๆ
💞เราทำอะไรได้บ้าง?

1️⃣ รับรู้และเท่าทันความรู้สึกของตัวเอง ยอมรับว่า “เรากำลังเศร้า กำลังรู้สึกผิด” เพียงเท่านี้ความรู้สึกที่ท่วมท้นอยู่ก็จะก็เบาลงได้ 20 – 30% เลยค่ะ เปลี่ยนความรู้สึกเหล่านี้เป็นความเข้าใจและเมตตา อย่าไปโทษตัวเองนะคะ

2️⃣ ให้ความช่วยเหลือเท่าที่ตัวเราพอทำได้

- แชร์ข้อมูลที่ถูกต้อง ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลก่อนเผยแพร่ เช่น ช่องทางติดต่อหน่วยงานรัฐและองค์กรที่ให้ความช่วยเหลือ

- โพสต์ให้กำลังใจ ระมัดระวังในการแสดงความคิดเห็น หลีกเลี่ยงถ้อยคำ ตำหนิ เสียดสี หรือล้อเลียนเหตุการณ์

- รับฟัง ให้พื้นที่กับคนที่เดือดร้อน หลีกเลี่ยงการซักหรือเปรียบเทียบความเสียหาย

- ร่วมบริจาคเงิน ของ เครื่องใช้ เท่าที่ตัวเราพอไหว อย่าลืมตรวจสอบความน่าเชื่อถือของหน่วยงานที่รับบริจาคด้วยนะคะ

3️⃣ หากใจล้า สามารถอนุญาตให้ตัวเองพักจากข่าวได้บ้าง ไม่ต้องฝืนดูจนใจเรียนหรือทำงานไม่ไหว

🔗 สำหรับชาวมหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ใครอยากช่วยเหลือเพื่อนๆ ที่ประสบภัยน้ำท่วม สามารถดูรายละเอียดหรือร่วมบริจาคได้ที่

- SD One Stop Service "ตี้เดียวฮู้เรื่อง" อาคารพลศึกษา โรงยิมกลาง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (รับบริจาคถึงวันที่ 28 พฤศจิกายน 2568 ก่อนเวลา 12.00 น) : https://www.facebook.com/photo?fbid=818675237647239&set=a.124067650441338&locale=th_TH

- มูลนิธิโรงพยาบาลสวนดอก คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ : https://www.facebook.com/photo?fbid=1303638494900393&set=a.776538617610386&locale=th_TH


ขอส่งกำลังใจให้ผู้ประสบภัยทุกท่าน และทุกคนที่กำลังรู้สึกหนักหน่วงจากเหตุการณ์นี้

เราจะผ่านไปด้วยกัน 🤍
อ้างอิง

- คลินิกสุขภาพจิตนายแพทย์เจษฎา. ถ้าดูข่าวแล้วใจหดหู่ เจ็บเหมือนตัวเองทำผิด – นี่คือคำอธิบายที่อาจช่วยท่านได้ : https://www.facebook.com/D2JED?locale=th_TH

- Clinical Psychology Siriraj :: จิตวิทยาคลินิกศิริราช. สิ่งที่ประชาชนสามารถช่วยเหลือได้ในสถานการณ์น้ำท่วม : https://www.facebook.com/siclinpsy/posts/pfbid02R4imTiScRHbaR6S5V3Cc5H212SRfW4xeGewsaUiZKu1jw4VbBrB7JhVP645z55FSl?rdid=51KOlLLbqZFXDNaa #

25/11/2025

Living with '𝐃𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐲' rather than Discriminate.
— ในช่วงการรับน้องขึ้นดอยที่ผ่านมา หลาย ๆ คนคงจะได้พบกับผู้คนมากมายใช่ไหม? ซึ่งว่ากันตามตรง ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาเราก็ต้องเจอกับผู้คนมากหน้าหลายตาและหลากนิสัยกันอยู่แล้ว และในบางครั้งเราก็อาจจะพบกับ 'เพื่อน' ที่เรามองว่าเขา 'แตกต่าง' ไปจากนอร์มคนทั่วไป
— ก่อนอื่นอาจจะต้องขอเกริ่นในส่วนของ 'ผู้ที่มีภาวะออทิซึ่ม' เสียก่อน ซึ่งคนในสังคมส่วนใหญ่อาจจะคุ้นชินกับคำว่า 'เด็กออทิสติค' มากกว่า อ้าว! แล้วถ้าโตแล้วก็จะยังจะเรียกเขาว่าเด็กออทิสติคเหรอ ใจร้ายจังเลยนะ! ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่น ในชีวิตจริงไม่เห็นจะต้องคิดเยอะเลยนี่นา ถ้าเรามีเพื่อนที่มีภาวะนี้อยู่ เราก็แค่เรียกชื่อเขาไปเฉยๆ ก็ได้ใช่ไหมล่า 😇
▶︎ ปัจจุบัน Autism Disorder เปลี่ยนเป็น 𝐀𝐮𝐭𝐢𝐬𝐦 𝐒𝐩𝐞𝐜𝐭𝐫𝐮𝐦 𝐃𝐢𝐬𝐨𝐫𝐝𝐞𝐫 (ASD) เรียบร้อยแล้ว
▶︎ ซึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้ก็มีระดับการแสดงออกของอาการที่ต่างระดับกัน ดังนั้นจึงเรียกได้ว่าเป็น '𝐒𝐩𝐞𝐜𝐭𝐫𝐮𝐦' นั่นเอง
— เรื่องที่น่าสนุกก็คือ ความแตกต่างนั้นพบได้ทั่วไปมาก ไม่ว่าจะเป็นกับญาติพี่น้อง หรือแม้แต่คนในครอบครัว ขึ้นอยู่กับว่าในแต่ละด้านเราแตกต่างกันมากน้อยแค่ไหน เพราะแบบนี้เลยมีทฤษฎีสมคบคิดหนึ่งเกิดว่ามาว่า 'ทุกคน' เป็น ASD เพียงแค่อยู่ต่างสเปคตรัมกัน
— แม้ว่าจะเป็นทฤษฎีที่ไม่น่าเชื่อถือ แต่ก็ทำให้เราเปิดมุมมองใหม่ ๆ ได้ไม่มากก็น้อยเลยล่ะ หากเราทดเรื่องความแตกต่างไว้ในใจ และเปิดใจต้อนรับคนจากอีกสเปคตรัม ไม่แน่นะ บางทีชีวิตของเราอาจจะมีสีสันมากขึ้นก็ได้
— แต่เราไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าไปคบหาเพราะสงสารหรอกนะ แค่พูดคุยกับพวกเขาเหมือนที่เราปฏิสัมพันธ์กับคนรอบตัวเรา นั่นก็เพียงพอแล้ว เพราะอย่างที่บอกเราเป็นเพียงคนที่อยู่คนละสเปคตรัม ไม่ใช่ใครอื่น (We are all still Human at the end of the day)
🖼 ถ้าใครต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับ ASD เพิ่มเติมคอมเม้นถามได้เลอ ถ้าสนใจเยอะจะเขียนแบบย่อยง่ายที่สุดในชีวิตให้อ่านเลย! 🧐
#ร่วมสร้างวัฒนธรรมแห่งความเข้าใจอกเข้าใจในสังคม

18/11/2025

🤠เปิดเทอมใหม่ เริ่มต้นยังไงให้ปัง🍞🎉 (English version in comments)

ผลสอบออกแล้ว เป็นยังไงกันบ้าง? บางคนคงดีใจ บางคนอาจรู้สึกผิดหวัง แต่ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร จำไว้ว่าทุกคนยังมีโอกาสเริ่มต้นใหม่เสมอ วันนี้พี่นักจิตจะมาแนะนำแนวทางง่าย ๆ ให้การเริ่มต้นเทอมใหม่ของนักศึกษาเต็มไปด้วยความมั่นใจ พร้อมพัฒนาตัวเองทั้งด้านการเรียนและการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย
1. การทบทวนตัวเอง 👍

การทบทวนตัวเองในภาคเรียนที่ผ่านมา ไม่ใช่แค่การจำว่าเราเรียนรู้อะไร แต่เป็นการทำความเข้าใจตัวเองเพื่อรู้จักจุดแข็งและจุดที่ต้องพัฒนาของตัวเอง สิ่งนี้ช่วยให้นักศึกษาสามารถตั้งเป้าหมายและวางแผนการเรียนได้อย่างเหมาะสมและตรงจุด แนวทางการทบทวนตัวเอง ได้แก่ การจดบันทึกความสำเร็จ และสิ่งที่ได้เรียนรู้จากภาคเรียนที่ผ่านมา เช่น วิธีการ/รูปแบบการเรียนรู้ที่เหมาะกับตัวเอง สิ่งที่เป็นอุปสรรคต่อการเรียน เป็นต้น

2. การตั้งเป้าหมายและการเตรียมความพร้อมด้านวิชาการ ✍️

การตั้งเป้าหมายช่วยให้นักศึกษามีทิศทางที่ชัดเจนสำหรับภาคเรียนใหม่ และยังเป็นพื้นฐานสำคัญของความสำเร็จในมหาวิทยาลัย การตั้งเป้าหมายต้องมีความชัดเจน ทำได้จริง และสอดคล้องกับจุดแข็งหรือจุดที่ต้องพัฒนา เช่น หากเทอมที่ผ่านมาอ่านหนังสือไม่ทันต้องจัดการเวลาได้ดีขึ้น เป็นต้น

3. การวางแผนการจัดการชีวิต📝

ชีวิตมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยหลายหน้าที่ ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การทำงานที่ได้รับมอบหมาย การเข้าร่วมกิจกรรมสังคม บางคนอาจทำงานเสริมร่วมด้วย ซึ่งหากไม่มีการจัดการเวลาที่ดีอาจก่อให้เกิดความเครียดและกระทบกับการเรียนได้ในท้ายที่สุด ตัวอย่างแนวทางการจัดการชีวิต ได้แก่ การจัดลำดับความสำคัญ การจัดตารางกิจกรรม/สิ่งที่ต้องทำ หรือการวางแผนด้านการเงิน เป็นต้น

4. การดูแลสุขภาวะ 💪

สุขภาพจิต อารมณ์ และร่างกายเป็นสิ่งสำคัญ เพราะถ้านักศึกษาละเลยการดูแลตัวเอง อาจส่งผลให้เกิดความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ หมดไฟ หรือขาดแรงจูงใจในการเรียน ตัวอย่างการดูแลตัวเอง เช่น การนอนหลับอย่างเพียงพอ การรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และเหมาะสมกับความต้องการของร่างกาย การออกกำลังกายสม่ำเสมอ การทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย รวมถึงการขอความช่วยเหลือเมื่อจำเป็น ไม่ว่าจะเป็นการปรึกษาเพื่อน ครอบครัว หรือผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา

5. การมีส่วนร่วมทางสังคม 👩‍🎤

การเข้าร่วมชมรม ทำกิจกรรมอาสาสมัคร หรือเข้าร่วมกลุ่มทางสังคมเพื่อทำกิจกรรมใหม่ ๆ นอกจากจะช่วยให้เราได้เรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ แล้วยังช่วยส่งเสริมการเรียนของเราได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่น การทำงานกลุ่มช่วยฝึกทักษะการสื่อสาร การจัดการเวลา และความคิดสร้างสรรค์ เป็นต้น

6. การใช้ทรัพยากรของมหาวิทยาลัยอย่างเต็มประสิทธิภาพ 🤳

นอกจากสถานที่และเครื่องมือที่ส่งเสริมการเรียนรู้ เช่น หอสมุด Co-Working Space หรือ AI ที่สนับสนุนการเรียนการสอนอย่าง Matthew CMU นักศึกษายังสามารถใช้บริการและทรัพยากรต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัย เช่น การเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อขอคำแนะนำทางด้านการเรียน หรือ การใช้บริการให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาที่จะช่วยให้นักศึกษาเข้าใจตัวเอง และส่งเสริมการพัฒนาทักษะที่จำเป็นต่อการเรียนและการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย

07/11/2025

วิธีจัดการอารมณ์ : โกรธ กลัว เศร้า
เพราะอารมณ์ไม่ใช่ศัตรู แต่คือสัญญาณว่าหัวใจยังมีชีวิตอยู่
บางวันที่เราเหนื่อยล้าเกินไป
บางวันที่เสียงในหัวดังกลบทุกอย่าง
บางวันที่เราโกรธ จนไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหนของโลกใบนี้ดี
อารมณ์ทั้งหลาย - โกรธ กลัว เศร้า มักแวะมาหาโดยไม่ส่งสัญญาณล่วงหน้า แต่มันไม่ได้มาเพื่อทำร้ายเราเสมอไป และบางทีมันแค่มาขอให้เรา ‘รับฟัง’
1. เมื่อโกรธ
ลองเริ่มสำรวจจากร่างกายก่อน เพราะร่างกายมักรู้ก่อนสมองเสมอ
เราอาจรู้สึกแน่นอก หัวใจเต้นแรง มือสั่น หรืออยากผลักอะไรออกไปให้พ้น ๆ
วิธีที่ปลอดภัยและได้ผลที่สุดคือ ‘การปล่อยให้ร่างกายพูด’ จะต่อยหมอน จะวิ่ง จะวาดรูป หรือจะร้องไห้ อะไรก็ได้ ที่ช่วยให้พลังนั้นเคลื่อนออกจากตัวเรา
พอระบายทางกายแล้ว ค่อยกลับมาที่ ‘ลมหายใจ’ หายใจเข้าให้ลึก หายใจออกให้ยาว
อยู่กับลมหายใจอย่างอ่อนโยน เหมือนกำลังปลอบเพื่อนคนหนึ่งในใจตัวเอง
เมื่อสงบลงแล้ว ค่อยสำรวจความคิด “ฉันกำลังโกรธใคร?” “ทำไมฉันถึงโกรธ?” ซึ่งบางครั้งเราพบว่า สิ่งที่โกรธอาจไม่ใช่คน แต่คือ ‘ความรู้สึกไม่ยุติธรรม’ ที่ซ่อนอยู่ข้างใน
อย่าพยายามปิดกั้นความโกรธ หรือผลักมันออกไป แค่รับรู้ว่า “เธออยู่ตรงนี้ ฉันเห็นเธอแล้ว” แล้วค่อยๆ ปล่อยให้มันคลายตัว
อีกวิธีหนึ่งคือ ‘เขียนออกมา’ เขียนออกมาโดยไม่ต้องเรียบเรียง บางประโยคอาจไม่สวยงาม แต่มันช่วยให้ใจเบาขึ้น
และสุดท้าย อย่ากลับมาโทษตัวเอง
เพราะการรู้สึกโกรธไม่ได้ทำให้เราเป็นคนไม่ดี มันแค่แปลว่า “เรายังรู้สึก” แค่นั้นเอง
2. เมื่อกลัว
ความกลัวมักมาเงียบๆ พร้อมกับความตึงในกล้ามเนื้อ หรือใจที่สั่นเบาๆ
ลองสังเกตมันก่อนจะรีบหนี รับรู้ว่าร่างกายเรากำลังทำงาน เหมือนกวางที่ขาแข็งเมื่อเจอผู้ล่า มันไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่เป็น ‘ระบบป้องกันตัว’ ของชีวิต
ถ้าใจสั่น ลองปล่อยให้ร่างกายสั่นต่อ - สั่นมือ สั่นขา ขยับหัวไหล่ ยืดแขนออกแรงๆ
เหมือนกำลังคืนพลังให้ร่างกายที่ค้างอยู่ในโหมดหนีภัย
อีกวิธีคือ ‘หาสิ่งที่ทำให้รู้สึกปลอดภัย’ อาจเป็นเสียงเพลงเบาๆ แสงแดดที่ลอดม่าน ผ้าห่มผืนโปรด
หรือการโทรหาใครสักคนที่เราวางใจ
แล้วค่อย ‘สำรวจความคิด’ ลองแยกมันออกมาเป็นคำ “ฉันกลัวอะไร?” “กลัวเพราะอะไร?”
บางครั้งแค่เรียกชื่อความกลัวให้ถูก ก็ทำให้มันเบาบางลงแล้ว
ถ้ากลัวจนเกินรับไว้คนเดียวลองขอความช่วยเหลือ จากเพื่อน จากนักบำบัด หรือแม้แต่จากธรรมชาติ
ต้นไม้ สายน้ำ และลมหายใจ ล้วนรู้จักวิธีปลอบใจคนมานานกว่าที่เราคิด
3. เมื่อเศร้า
เศร้า… เป็นอารมณ์ที่เรามักอยากผลักออกไปเร็วที่สุด แต่แท้จริงแล้ว ความเศร้าคือความซื่อตรงของหัวใจ
บางวันเราอาจแค่ต้อง ‘อยู่กับมัน’ ร้องไห้บ้าง เขียนบ้าง วาดรูป หรือเดินเล่นโดยไม่ต้องเร่งให้ดีขึ้น
ลองตั้งชื่อให้ความเศร้าของเรา
มันคือ ‘ความคิดถึง’ หรือ ‘ความสูญเสีย’
คือ ‘น้อยใจ’ หรือ ‘หมดแรง’
เมื่อเราเรียกชื่อได้ถูก เราจะรู้ว่าควรดูแลมันอย่างไร
บางคนเลือกฟังเพลง บางคนเลือกกอดตัวเองแน่นๆ บางคนเลือกเงียบ และการเงียบนั้นก็ไม่ผิดอะไรเลย
เพราะการไม่ผลักอารมณ์ออกไป คือการยอมรับว่าเรายังมีหัวใจ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการเยียวยา
4. กลับมาหาตัวเอง
สุดท้ายแล้ว ทุกอารมณ์ล้วนต้องการสิ่งเดียวกัน ‘การถูกเห็นโดยไม่ถูกตัดสิน’
ลองวางมือข้างหนึ่งบนหัวใจ อีกข้างแตะต้นขา
หายใจเข้าอย่างอ่อนโยน หายใจออกช้าๆ
รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวของกายที่ยังอยู่ตรงนี้
อาจจะพูดในใจเบาๆ ว่า
“ขอโทษนะ ที่ฉันปล่อยให้เธอเจ็บ”
“ขอบคุณ ที่ยังอยู่กับฉัน”
“ฉันรักเธอ”
“ขอบคุณ ที่ยังหายใจ”
นี่คือคำสวดสั้น ๆ จากบทฝึกของฮาวายที่ชื่อว่า โฮโอโพโนโปโน (Ho‘oponopono)
ซึ่งแปลว่า ‘การกลับสู่สมดุล’
โลกภายนอกอาจยังวุ่นวายไม่สิ้นสุด
แต่ภายในใจ เราสามารถกลับมา ‘นิ่ง’ ได้เสมอ
เพราะการดูแลอารมณ์ไม่ใช่การหนีให้พ้น แต่คือการเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างอ่อนโยน
จนวันที่ความโกรธ กลัว และเศร้า กลายเป็นครูที่พาเรากลับมา ‘รู้จักตัวเอง’ อีกครั้ง
ท้ายที่สุด การดูแลอารมณ์คือการฝึกที่จะเห็นและอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ตัดสิน เป็นการเรียนรู้ที่จะใช้ร่างกาย ภาษา และใจ เป็นเครื่องมือปลอบประโลมตัวเอง จนเมื่อเราเข้าใจสัญญาณเล็กๆ เหล่านี้ได้มากขึ้น เราก็จะมีพื้นที่ใหญ่ขึ้นพอที่จะหายใจ ผ่อนคลาย และใช้ชีวิตต่อไปด้วยความอ่อนโยน
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งจากการสรุปเนื้อหาในการอบรมเชิงปฏิบัติการ ‘Emotional Mapping’ (A Part of Bloom Within Series) จัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 20 กันยายน 2568 เวลา 13:00-16:00 น. ที่ โรงแรม SC Park กิจกรรมจากทางทีม The Present Haus Program ของพวกเรา
ขอขอบคุณผู้เข้าร่วมทุกท่านในวันนั้น และขอบคุณผู้ที่เข้ามาอ่านบทความนี้วันนี้ เราหวังอย่างยิ่งว่า นอกเหนือจากการที่เราจะจัดคลาสและเวิร์กช็อปในพื้นที่จริงแล้ว เราจะยังค่อยๆ นำองค์ความรู้จากวันเวิร์กช็อปมาปรับแต่งและเผยแพร่ในช่องทางออนไลน์ เพื่อให้ชุมชนของเรา ทั้งในโลกดิจิทัลและในพื้นที่จริง ได้ร่วมเรียนรู้เกี่ยวกับปัจจุบันขณะ และเติบโตไปพร้อมๆ กันนะคะ

06/11/2025

มีพี่ชวนพี่ มีน้องชวนน้อง มาร่วมกันเข้าใจ Grooming ภัยอันตรายที่จะมาจากคนวัยไหนก็ได้กันน้ะ! 💪🏻💪🏻

24/10/2025

ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย..
สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ขอพระองค์ทรงเสด็จสู่สวรรคาลัย ข้าพระพุทธเจ้าน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้ . .
ข้าพระพุทธเจ้า คณะทำงาน Veterinary CMU Mind Friend
น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ 🖤🤍🇹🇭