30/10/2025
#ก็เท่านั้นเอง
"ครูเคยขี้เกียจฝึกโยคะไหม"
คำถามนี้จากผู้เรียนทำเอาเราอมยิ้ม
และตอบไปอย่างไม่ต้องคิดเลย
"เคยสิ...บ่อยด้วย"
🌱
ความขี้เกียจที่จะเริ่มฝึก
เราว่าสิ่งนี้อยู่ในใจของคนส่วนหนึ่งเลย
ซึ่งเข้าใจได้ไม่ยากหากทำงานมาเหนื่อยๆ แล้วอยากพัก
หากอยากทำอย่างอื่นมากกว่าในช่วงเวลาอันน้อยนิดของวันหยุด
..ซึ่งเข้าใจได้
🌱
ที่สุดแล้วเหตุผลของการไม่ได้ฝึกของคนส่วนหนึ่ง
หรือแม้กระทั่งตัวเราเองในบางช่วงของชีวิต
จึงไม่ใช่เพราะไม่รู้ว่าการฝึกอาสนะนั้นดีอย่างไร
ไม่ใช่เพราะเราไม่รู้ว่าเส้นทางโยคะนั้นส่งผลดีอย่างไรบ้างต่อชีวิต
ไม่ใช่เพราะเราไม่รู้...
🌱
แต่เพราะมีหลากหลายเหตุผลเหลือเกินที่ทำให้คนเราไม่ฝึก
หรือฝึกอยู่บ้างแต่อาจไม่ต่อเนื่องจึงขาดช่วงไป
แบ่บว่า...ขอพักก่อนนนนน
ก็เพราะ 'ใจ' นั้นเป็นนายนี่เอง
#บางครั้งการเริ่มที่จะทำสิ่งใดนั้นจึงอาจยากกว่าการได้ทำในสิ่งนั้นจริงๆเสียอีก
และการทำสิ่งที่เรารู้ว่าควรทำ
แม้บางเวลาไม่อยากทำ
แต่หากทำได้สม่ำเสมอ ต่อเนื่อง
เราเรียกสิ่งนั้นว่า 'วินัย'
🪴
"แล้วครูทำยังไงเวลาขี้เกียจ" ผู้เรียนยังถามต่อ
"ในวันที่ขี้เกียจ ซึ่งก็มีบ่อยๆ
ก็ให้อภัยตัวเองไป
ให้โอกาสตัวเองเสมอในการกลับมาเริ่มฝึกอีกครั้ง..และอีกครั้ง
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ทำความรู้จักกายใจเราไปเรื่อยๆ
เห็นธรรมชาติของตัวเอง
ที่ดำบ้าง ขาวบ้าง เทาๆ บ้าง
ช่วงไหนละทิ้งการฝึกไปก็เข้าใจตัวเองในด้านนั้น
ส่วนช่วงไหนที่มีวินัยก็ให้กำลังใจตัวเองในด้านที่กำลังงอกงาม
ซึ่งการเฝ้าดูใจตัวเองแบบนี้ก็ถือเป็นหนึ่งในการฝึกเช่นกัน"
จำได้ว่าตอบผู้เรียนไปทำนองนี้...
🌳 • 🌳
และที่สุดแล้ว
ทั้งความขี้เกียจและความมีวินัย
เปรียบดั่งต้นไม้สองต้น
เรารดน้ำต้นไม้ต้นไหนบ่อยกว่า
ไม้ต้นนั้นก็เติบโตได้มากกว่า
ก็เท่านั้นเอง : )
🌳
