20/11/2025
Bugüne kadar yavrumun geçirdiği ameliyatlarda, sabahlara kadar tuttuğum nöbetlerde, hastane koridorlarında yaşadığım korkularda bir kez olsun ‘yanındayım’ diyen bir omuz bulamadım.
Ben ise evladımı kalbime bastım, ‘Allah’ım bana yeter’ diyerek devam ettim.
Eşim vefat edince omzumdaki yük iki katına çıktı ama Allah şahit sevgim daha da büyüdü
Öyle zamanlar oldu ki, kendim hastalandığımda yavrumu bırakacak kimse olmadığından, evin kapısını kilitleyip ‘Allah’ım, emaneti Sana bırakıyorum’ deyip hastaneye gittiğim çok zaman oldu.
O kapıyı kapatırken hissettiğim acıyı, o duayı, o çaresizliği bir tek Rabbim bilir.
Yüküm ağır olabilir ama sevgim dağlardan büyük. her gün dedim ki
“Allah’ım bana güç ver ki, bu dünyada kimse olmasa da ben yavruma hep yar olayım.”
Bugün böyle bir haber görünce içim parçalanıyor…
O babanın çaresizliğini, o çocuğun savunmasızlığını, o evin içindeki sessiz çığlığı iliklerime kadar hissediyorum.
Çünkü ben o karanlık geceleri, o yalnızlığı, o korkuyu yaşadım.
Ne olur Allah’ım…
Yavrularımızı koru.
Anne babalara sabır, güç, umut ver.
Kimseyi evladının kaderiyle sınama.
Çaresizliği evlatlarımızın etrafında dolaştırma.
Kimseyi destekten yoksun, sevgiden mahrum bırakma.
Merhameti kalplerden eksiltme.
Bizi içten içe çürüten bu çağda, çocuklarımızı Senin rahmetinle sar.
Aileleri yalnız koyma.
Bizim dayanamadığımız yerde Sen dayan, bizden taşan yerde Sen tamamla.
Bugün hem o masum evlat için,
hem o tükenen baba için,
hem de bu çağın kaybolan vicdanı için dua ediyorum.
Allah hepimizin evladını korusun.
Allah ailelere sabır, güç ve dayanma nefesi versin.
Biz kimseye güvenemiyoruz belki ama biliriz ki:
‘Allah varken kul kime sığınsın?’
Emanetlerimizi Sana emanet ediyoruz Yarabbi…🤲😪
