https://www.doktortakvimi.com/z/BgGti1

Uzm. Kl. Psk Rabia Arı, Üçevler Mahallesi Bayraktepe Sokak Arslan Kutsal Kurban Plaza Kat:4 Daire: 18, Bursa (2025)

15/10/2025

Ortaokulda bir öğretmenim Mehmet Akif Ersoy’un Cenk Marşı şiirini ezberletmişti. Bugün sabahtan beri içimde bu şiiri o yaştaki coşkulu sesimle bağıra bağıra söyleyişim yankılanıyor:

“Ey sürüden arkaya kalmış yiğit
Arkadaşın gitti haydi sen de git
Bak ne diyor ceddi şehidin işit
Haydi git evladım uğurlar ola..”

Belki savaş meydanında değilim; ama gündelik hayatımda da kendi cenklerim var. İşimi en iyi şekilde yapmaya çalışmak, kendime bir şeyler katmak, yeni bir şey öğrenmek, elimdeki kitabı bitirmek, yolda birine selam vermek, belki akşam için yemek hazırlamak..✨

Basit gibi görünen bu uğraşlar, aslında benim için değerlerime sadık kalmanın yolları. 🌿

Belki hepimizin cenkleri farklıdır; ama kendi yolculuğumuzun sorumluluğunu aldıkça, değerlerimizin izinde yürümeye gayret ettikçe gündelik hayat da bir mücadeleden çok, anlamlı bir yolculuğa dönüşüyor.🙌🏻

Ve belki de hayat, değerlerimize doğru attığımız küçük adımlardan ibarettir. 🌿

Peki senin gündelik cenklerin neler? 🙃

29/09/2025

Bazen nereye gidersek gidelim, içimizde taşıdığımız boşluk yüzünden hiçbir yere ait hissedemeyiz.
Dışarıya bakarız, ama hiçbir şey tam olarak ‘bizim’ gibi gelmez.

Yine de bu koca dünyada bir yerlere, birilerine ait olmak için çabalar dururuz.

Oysa belki de aidiyet, dışarıda bir yer bulmaktan önce, içeride bir yer kurmakla başlıyordur.
Kendiyle buluşan, kendi içinde kendine ait hisseden biri için…

Bir kahveyi kendisiyle paylaşmak, pencereden dışarı bakarken derin bir nefes almak, günün telaşında kendine kısacık bir selam vermek… küçük bir yuva gibi gelebilir.

Aidiyet bazen de daha derin bir yerden doğar:
Kendi kırgınlıklarını sahiplenmek, içindeki çocukla yeniden el ele tutuşmak, geçmişten getirdiğin yükleri yavaşça yere bırakmak…

Kendi içinde bütünlüğünü kurduğunda, yuva artık sadece bir mekân değil, varlığının kendisi olur.

Ve işte o zaman, gittiğin her yer biraz daha yuva gibi gelir. 🌸✨

02/09/2025

Yazın yakıcılığına sabredenler için, sonbaharın serin esintisi ne tatlı geliyor değil mi? 😍
Kâinat, hep kendi dengesi içinde aslında:
Ne hep çok sıcak kalır, ne de hep çok soğuk.🌿
Ne sonsuza dek karanlık, ne de hiç bitmeyen aydınlık.

Aynı şekilde; hayattaki zorluklar da, sıkıntılar da kalıcı değildir.💫
Her şey kendi ölçüsünde, kendi zamanında gelir, geçer.⏳
Ve belki de bize düşen durmak, o dengeyi fark etmek ve biraz daha hafiflemeye izin vermek 🤗🌸

22/08/2025

Hak etmek ne demek sence?

Kahveyi bile temizliği bitirince içiyoruz hak ettik diyoruz. Halbuki temizliği yaptıktan sonra kahveyi hak edeceğimizi kim öğretti bize?
Peki ya hiçbir şey yapmadan da kahvenin tadını çıkarmak mümkün olsaydı?
Sırf olduğun için, sırf var olduğun için…

Hak etmek, çoğu zaman bize bir şeyleri başardıktan sonra gelen ödül gibi öğretildi.
Önce bir şey yap, sonra dinlenmeye, keyfe, hatta sevgiye layık ol.

Sanki varoluşumuz, sırf olduğumuz haliyle yeterli değilmiş gibi… Küçük zevkler bile “bir ödül” gibi gösterildi. Kahve keyfi, temizlikle; dinlenmek, çalışmakla elde edilmesi gereken bir hak oldu çoğu zaman.

Oysa temizlik yapmak ya da çalışmak bizi değerli kılmaz; zaten değerliyiz. Kahve, dinlenmek, keyif almak da en temel insani haklarımızdan. Onları “hak etmek” için bir şey başarmamız gerekmez. ✨

Hadi baştaki soruyu farklı bir yönden tekrarlayalım.
“Şimdi kahve içsem, hiçbir şey yapmamış olsam da buna hakkım var mı?”
Aslında hepimiz bu soruyu evet diye cevaplarız. Çünkü “hak etmek” çoğu zaman dışarıdan öğretilmiş bir kuraldır, içimizdeki ihtiyaç ve varoluş zaten kendiliğinden haklıdır.🌸

Kahve de, dinlenmek de, keyif de
hak edilmesi gereken ödüller değil.

Hiçbir şey yapmadan da hayatın tadını çıkarabilirsin.
Çünkü mesele hak etmek değil,
kendine izin verebilmek. 🌿☕

👉 Sen kendine en son neye izin verdin?

08/08/2025

Bir süredir düzenlemelerini yaptığımız kliniğim artık hazır.

Mesleğimin 9. yılında, uzun zamandır kalbimde taşıdığım bir hayal gerçek oldu. Bu çok yeni ve çok heyecanlı bir başlangıç benim için. Bu heyecanımı sizlerle paylaşmaktan gurur duyuyorum ☺️

Artık danışanlarımı kendi ofisimde bana ait bu alanda ağırlayacak olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Kaldığımız yerden, aynı heyecanla ve aynı özenle yola devam edeceğiz.

Burası sadece bir mekân değil; yürütülen yolculuklara; içtenlikle, özenle ve saygıyla eşlik edeceğim güvenli bir alan. Durmaya, hissetmeye, anlamaya izin veren bir yer olacak.

Bu süreçte koşulsuz, sonsuz destek olan aileme, varlığıyla beni yüreklendiren dostlarıma, tüm bu geçiş sürecini anlayışıyla karşılayan danışanlarıma içtenlikle teşekkür ederim🙏🏻

💌 Detaylı bilgi ve randevu için profilimdeki WhatsApp iletişim hattından, DM ya da mail üzerinden benimle iletişime geçebilirsiniz. 🤗

📍Yeni adresimiz;
Üçevler Mahallesi, Bayraktepe Sokak No.:13 Arslan Acar İş Merkezi Nilüfer/Bursa

20/07/2025

Gitmek için ilk adımı atmak, uzaklaşmak gerekir sanıyordum.
Ama asıl mesele, içinde tutunduğunla vedalaşmakmış.

🪶
Bir düşünceyi,
bir korkuyu,
bir “ben artık böyle değilim” hâlini…

🌿
Vedalaşmadan ilerlenmiyor.
En çok tutundukların,
bazen en çok geride kalması gerekenler oluyor.
Oysa bazı kapılar,
ancak elindekini bıraktığında açılıyor.

🌙
Güle güle demeyi öğreniyorum…
Şimdiye.
Alıştığıma.
Beni durduran her şeye.

🕊️
Ve sonra…
bir adım atıyorum, kendime doğru.
Her şey hâlâ belirsiz,
ama içimde bir şey artık şundan emin:
“Buradan sonrası, bana ait.”

09/07/2025

🕯️
Bazen her şeyin dağıldığı, her şeyin üst üste geldiği yerde
yeni bir yol haritası açılır.
Bir şeyler kırıldığında, usulca yeniden şekillenmeye başlarız.

Krizler, sarsıntılar, hastalıklar…
Başka bir yolu göstermez mi bazen?
Biraz daha içini dinlemek, biraz daha kendine yaklaşmak…

Belki de hayat, tam da bu karmaşanın içinden
seni daha sade, daha gerçek bir yaşama çağırıyordur.
Ve belki de bilmediğin bir yerden
yeniden sesleniyordur sana:
“Şimdi başka bir yoldan devam etme zamanı.” 🌿

Belki yavaşlaman gerekiyordur.
Belki harekete geçmen.
Belki yönünü değiştirmen.
Belki de ilk kez… gerçekten kendin olman.

Bugün zor gelen her şey,
seni; içindeki daha derin, daha gerçek “sen”le buluşturmak için orada.
Artık kaçmadan, bastırmadan,
kendi sesini duyarak devam edebilirsin 🤗

Belki de henüz hazır hissetmiyorsun.
Ama yine de…
Adım adım yürüyebilirsin o yöne.
En kırılgan hâlinle de olsa..

Çünkü bazen en karanlık an,
aralanmayı bekleyen yeni bir başlangıcın kapısında durduğun andır. ✨

Birhan Keskin’in de dediği gibi;
‘’Serin bir rüyanın hatırınadır
çektiğim dünya ağrısı.’’

📌 Bu satırlar sana iyi geldiyse beğenmeyi, kaydetmeyi ve paylaşmayı unutma. ♥️

27/06/2025

🎐 “Ağır bir yalnızlık duygusu, bazen insanın kendine bile itiraf edemediği bir gerçeğin üzerini örter.”
— Haruki Murakami, Sahilde Kafka

Bazı duygular gelir, tam göğsünün ortasına oturur.
Ne olduğunu tam bilmezsin.
Sadece ağırdır. Sessizdir..

Belki bir süredir yalnız hissediyorsundur.
Anlamlandıramadığın bir eksiklik,
Bir uzaklık, bir boşluk… 🌫️

Ama duygular, rastgele gelmez.
Çoğu zaman, değer verdiğin bir şeye temas eder.
Sana unuttuğun bir şeyi hatırlatmak ister.. ✨

Hissettiğin yalnızlıkla birlikte yakınlık, aidiyet, derinlik ve görünürlüğe duyduğun özlem, belki de bir zamanlar çok kıymet verdiğin bir değerin görünmez kalmış olmasıyla ilgilidir? 💛

O yüzden duygularla savaşmayı bırakıp onun neyle ilgili olduğunu, sana ne anlatmaya çalıştığını anlamayı dene. 🕊️
Sadece biraz durup kendine şunu sorabilirsin:
“Bu duygu değer verdiğim neyle ilgili?” 🤍

Yalnızlık bazen sadece yalnız kalmanın değil,
kendinle ve değerlerinle gerçek bir buluşmanın da kapısını açar.✨

Çünkü içinden çıkamadığın o şey,
bir yön göstericidir aslında.
Ve o yön,
senin özünden gelir.
Bakmasını, dinlemesini, anlamasını, özüyle buluşmasını bilenlere 🤗🌿

25/06/2025

Hiç, ışığın tam ortasındayken bile karanlıkta hissettiğin oldu mu?
Gölgede kalmak ya da aydınlığa çıkmak senin için ne demek?

Bence bu; dış koşullardan çok, içsel süreçlerle ilgili.
Aslında hepimiz zaman zaman bunu deneyimlemişizdir.
Kendi içindeki karanlığı aydınlatmadıkça, dışarıda ne kadar ışık olursa olsun yetersiz gelir.
Dünya sıkışık, imkansızlıkların olduğu ve yorucu bir yer gibi görünür.

🌿
Oysa bir zamanlar öyle değildi.
Zihin henüz sınırlarla tanışmamışken…

Çocukları düşün mesela.
Onlar için imkânsız diye bir şey yoktur.
Bir yaprak sonsuz oyuna dönüşebilir.
Şimdiki an yeterlidir onlara.
Her şey oyundur.
Her şey mümkündür.

🌿
Büyüdükçe, oyun ciddileşir.
Oyun alanı daralır.
Kuralları öğreniriz.
Korkularla, kalıplarla, “gerçek” diye öğretilen sınırlarla tanışırız.
Ve bu sınırlı dünya çok güvenli gelir.

Aydınlığa çıkmak, kulağa korkutucu gelmeye başlar.
Hele ki konu aydınlığın getirdiği sorumluluğa gelince…
Orada bir şeyler titrer içimizde.

🌿
Bazen kendi gücümüz, potansiyelimiz ürkütür bizi.
Çünkü bir şeyi yapabileceğimizi fark ettiğimizde…
Onu yapmadığımızda artık bahanemiz kalmaz.

Bazen de gerçekten her şeyin mümkün olabileceği bir dünyada…
Kaybolmaktan korkarız.

🌿
Belki senin de böyle hissettiğin anlar oluyordur.
Kendi gölgende kaldığın, ışığı tam hissedemediğin zamanlar…

Öyle zamanlarda kendine bir zamanlar senin de o çocuklardan biri olduğunu hatırlat…
Zihnin henüz sınırlarla tanışmamışken…
Her şey daha genişken…
Her şey mümkünken…
Ve hiçbir şey için acele etmen gerekmezken…

🌿
Ya bu karanlık, gerçekten sandığın kadar güvenli değilse?
Ya sen aslında ışığı özünde taşıyorsan?
Ve belki de tüm gölgeler, karanlıklar, sıkışıklıklar bu yüzdense?

Kendi ışığını taşıyabilmek, insan için en büyük cesaretlerden biri.
Sen de bazen korkuyor olabilirsin.
Ama hatırla:
Her ihtimal, önce bir niyetle başlar. 🌿

29/05/2025

🎈 “Evde olmak” sence ne demek?
🔸 Bir hissiyat mı?
🔸 Fiziksel olarak orada bulunmak mı?

Hikayede paylaştığım ankette çoğunluk “hissiyat” dedi ama…
“Fiziksel olarak orada bulunmak” diyenler de az değildi.
Ve bence, ikisi de kendi içinde anlamlı.

📌 Benim için “evde olmak”, bir yerden çok bir his olabilir…

Ev; değerlerimizle uyumlu, kendimize yakın hissettiğimiz bir yer değil midir?
Çünkü biliyoruz ki bazen, fiziksel olarak bir evin içindeyizdir ama…
zihnen orada olmayabiliriz.

Ev…
Bazen bir kişi.
Bazen bir hâl.
Bazen sadece içsel bir huzur anı olabilir.

Dış dünya değişebilir.
Hatta bazen altüst olabilir.
Ama içimizde sabit kalan bir yer varsa…
İşte orası bizim “içsel evimiz” olabilir.

Bu ev, kolay kurulmaz.
Ama imkânsız da değildir.

Bu ev:
🫧 Duygularımızdan kaçmadan ama onlara da kapılmadan durabildiğimiz bir yer.
🕰️ Geçmişe takılmadan, geleceği kontrol etmeye çalışmadan…
“şimdi” ile temas kurabildiğimiz bir alan.

İçsel ev kurmak bir hedef değil aslında.
Her adımda yeniden inşa edilen bir yön belirlemek gibi.

💬 Peki senin “ev” dediğin yer neresi gerçekten?
Bu görsele bakarken kendi içsel evini hayal etmeyi dene 🤗
İstersen yorumlara yazabilirsin♥️

23/05/2025

Önce kendime sonra belki hepimize küçük, samimi bi hatırlatma ✨

Hep başkalarının yükünü taşımak zorunda değilsin…
Biraz da kendi yüreğini hafifletmeye baksan?
Ya herkesin yolunu aydınlatmaya çalışırken kendi ışığını kısıyorsan?

Hayatta başkalarına yetişmek, başkalarını desteklemek, değer verdiğimiz insanları yüceltmek elbette çok kıymetli. Ama aynı zamanda kendi yolunu bulmak da öyle.
Ve bunu yaparken kimseye haksızlık etmiş, bencillik etmiş olmuyorsun.

✨ Kendi ışığını parlatmaktan korkuyorsun biliyorum.
Bu bencillik değil; kendine gösterdiğin saygı, sevgi ve şefkatin bi sonucu🌺
🪷Korkarak da olsa parlamaya cesaret edebilirsin 🍀

15/05/2025

Her şey zamanla sıradanlaşmıyor mu?

Bir şey elimizdeyken hep orada olacak sanıyoruz.
Ve o yüzden… kıymetini pek bilmiyoruz.
Ta ki kaybedene kadar.

📍 “Giderken kızdığımız her şey nasıl da anlamını yitiriyor.” – Erdem Beyazıt

Giderken, neye kızdıysak ya da kırıldıysak unutuluyor.
Geriye bir tek içimizde buruk bir hüzün kalıyor.
Bazen bir “hoşçakal” bile diyemeden vedalaşıyoruz.
Ve sonra… geçmişe bakıp iç geçirdiğimiz anlar kalıyor elimizde.

🕰️ Peki ya bugün?
Şu an?
Zamanın kapısında nasıl duruyorsun?
Yorgun musun? Kırgın mı? Yoksa öfkeli mi?

Güneş her gün doğuyor ve biz buna alıştık diye, o bir mucize olmaktan çıkmıyor.
Güneşin kıymetini anlamak için bazen geceyi, bazen de soğuk kış günlerini bekliyoruz. Her kayıp, bize bir şeyin değerini öğretiyor belki ama kaybetmeden öğrenmek daha kıymetli değil mi?

✨ O yüzden;
Sevdiklerin hayattayken…
Yanındayken…
Gözünün içine bakarken…
Birlikte kahvaltı ederken, sarılırken, gülerken…
Bir şey yapmana gerek yok; sadece fark et.
Kıymet bilmek bazen sadece “orada olmak”tır.

Bugün, sahip olduklarımızın farkına varalım ve onlara sımsıkı sarılalım. 🫂❤️‍🩹
Çünkü bazı şeyler, gidince değil, elimizdeyken çok değerli.
Çünkü bazen en değerli şey, sadece orada ve o anda olabilmek. 🙏🏻

Uzm. Kl. Psk Rabia Arı

15/10/2025

29/09/2025

02/09/2025

22/08/2025

08/08/2025

20/07/2025

09/07/2025

27/06/2025

25/06/2025

29/05/2025

23/05/2025

15/05/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category