klinikpsikologdilara

13/11/2025

İyileşmenin en sessiz, en görünmez anları genellikle kimsenin görmediği yerlerde olur.

Kimsenin fark etmediği o sessiz anlarda,
bir sabah daha uyanıp nefes aldığında,
artık aynı şeyi aynı şiddette hissetmediğini fark ettiğinde…
İşte o an, kimsenin tanık olmadığı bir iyileşmedir.

Yalnızlık bazen bir boşluk değil,
yeniden düzenlenmek için gereken sessizliktir.
Çünkü kalabalıkların içinde dağılan sinir sistemi,
ancak yalnız kaldığında kendi ritmini bulur.

İyileşmek her zaman “birinin yanında” olmaz;
bazen, kendine yeniden dönebildiğinde olur. 🌿

10/11/2025

Hiç tanımadan, hiç görmeden öylesine sevdim seni
Anmadan geçtiğim gün oldu mu bilmiyorum…Ülkemden uzakta hep anlatmak istediğim, gurur duyduğum, minnet duyduğum sabahtan beri göz yaşı döktüğüm Atam

Sevgi, saygı, özlem ve minnetle
Sonsuza dek mavi gözlerinin izinde

08/11/2025

08/11/2025

Kayıt formunu profilime ekliyorum.
İlgililere ulaşması dileğiyle ✨☺️

07/11/2025

06/11/2025

Bu sıralar üzerinde düşündüğüm bir durum. Hepimiz için aynı değil tabii ama sanki bir aralık, bir ışık içeri girebilsin diye oraya çekiliyoruz.

04/11/2025

Çünkü biz sevgiyi hep bildiğimiz yerlerde ararız —
bazen sessizliğin içinde, bazen ilgisizliğin gölgesinde,
bazen de “belki bu kez beni görürler” umudunun içinde.
Yanlış yerde aradığın sevgi, hatan değil;
o an bildiğin tek yoldur.
O arayışın içinde büyüdün, öğrendin, fark ettin.
Şimdi o yolu bırakabilir, kendine dönebilirsin.
Kendini affetmek, geçmişi silmek değil;
kendini anlamayı seçmektir.
Çünkü sevgi, en sonunda dönüp kendinde bulduğundur. ♥️

04/11/2025

Bazı duyguları tanımaya başladık.
Bazılarını kontrol etmeyi de öğrendik.
Ama bazı duygularla kalabilmeyi henüz öğrenemedik.
Çünkü kalmak, pasif bir şey değildir —
duyguyu taşıyabilmek aktif bir beceridir.
Üzüntü geldiğinde hemen neşelenmeye, öfke geldiğinde hemen sakinleşmeye, kaygı yükseldiğinde hemen çözüm bulmaya çalışıyoruz.
Oysa iyileşme, duyguyu hemen düzeltmek değil;
onu tanıyıp, “şu an buradayım ve hissediyorum” diyebilmektir.
Duygularla kalabilmek, onların geçici olduğunu hatırlamaktır.
Ne kadar zor olursa olsun, o dalga gelip geçer.
Ve her geçtiğinde, biraz daha geniş bir içsel alan bırakır geride. 🌿

03/11/2025

Düşünsene…
Eğer hiç değişmiyorsak, bugün olduğumuz kişi nasıl olduk?
Ve yarın nasıl biri olacağız?
Değişim genellikle korkutucu görünür; çünkü bildiğimiz hâl, ne kadar dar olsa da, tanıdıktır.
Ama fark etmeden büyüyoruz: bir cümleyle, bir kayıpla, bir sessizlikle…
Bazen sadece bir gün daha kalabilmiş olmak bile, dönüşümün sessiz bir işaretidir.
Değişmek, eski benliği reddetmek değil;
ona teşekkür edip yeni bir sayfa açabilmektir.
Kendine kızmadan, “ben artık böyle hissetmiyorum” diyebilmek olgunluğun bir parçasıdır.
Hiç kimse bir sabah bambaşka biri olarak uyanmaz —
ama her sabah, biraz daha kendine yaklaşır. 🌱

03/11/2025

Sorun bazen “ne yapacağını bilmemek” değildir;
her iki seçeneği de bir yanın kadar istemektir.
Ambivalans, duygusal kararsızlığın değil, içsel çatışmanın dilidir.
Bir yanın kalmak ister çünkü tanıdıktır, güvenlidir;
diğer yanın gitmek ister çünkü artık sıkışıyordur.
Ve bu iki dürtü aynı anda seni iki yöne çeker.
Çoğu kişi bu hâli “zayıflık” sanır,
oysa bu hâl insan olmanın ta kendisidir.
Sinir sistemin “bağ kurmak” ile “kendini korumak” arasında denge arar.
Kararsızlık bir eksiklik değil, henüz güvenli bir karar alanının oluşmadığı işarettir.
Kendine biraz alan tanı:
Belki bugün karar vermek değil, sadece iki sesi de duymak yeterlidir.
Biri seni geçmişe çağırır, diğeri geleceğe —
sen ise şimdiyle kalmayı öğreniyorsun. 🌿

03/11/2025

Bazen “kapanış” dediğimiz şey bir konuşma, bir özür ya da bir veda değildir.
Sinir sistemimiz, netlik arar; ama netlik bazen “artık burada bakım yok” gerçeğidir.
Terapi dilinde buna sınırın yeniden kurulması diyebiliriz:
Gerçek: Karşı tarafta tutarlılık ve özen yok.
Etki: Benim güvenim ve bedenim yıpranıyor.
İhtiyaç: Açıklama değil, kendimi koruyacak mesafe.
Kapanışı onlardan bekledikçe, iyileşmeyi erteleriz.
Kapanış bazen şudur: Gördüğünü gördüğün anda, kendi tarafını seçmek.
Seni incitenin adını koyduğunda; özür gelmese de, kapıyı içerden kapatırsın.
Bu öz-saygının pratik hâlidir. 🌱

02/11/2025

Başkalarının hayatı bazen bizinkinden daha düzenli, daha huzurlu, daha “yerinde” görünür.
Ama çoğu zaman o yeşilliğin sırrı, sadece sürekli ilgi ve emektir.
Kendi bahçeni sulamak demek;
ilişkine, bedenine, ruhuna, sınırlarına zaman ayırmak demektir.
Kendini ihmal edip başkalarının düzenine özenmek kolaydır —
ama hiçbir bahçe doğuştan yemyeşil değildir.
Yeşil olan, sahip olduklarını fark ettiğinde gösterdiğin özendir. 🌱