06/02/2024
Yazılacak çok şey var ama buralara sığdırmak zor. Sabahın erken saatlerinde ağabeyimin telefonu ile kendime geldim. Hatay ve komşu illerde büyük deprem olduğunu, annemin iyi olduğunu ama diğer akrabalara ulaşılamadığını söyledi. Hatay, ilçeleriyle birlikte karanlığa ve sessizliğe gömülmüştü. Bu sessizlik ve yakınlarına ulaşamayış 5 güne kadar sürecekti. Bir yıl öncesinde babamın kaybını sindirmeye çalışan annem kim bilir ne haldeydi? Haber alamıyorduk kimseden. Annemi kuzenimiz beşik gibi sallanan binada kıyamet kopmuşçasına yağan bir yağmur ve fırtına altında balkondan çekip çıkarabilmişti. Herşey bizim için bilinmezdi o saatlerde. Hızlıca bölgeye doğru yola çıktık. Yurdum seferber olmuş insanlara ulaşmaya çalışıyordu. Sonrası mı?….. Sessizlik. Ama çok kısa…. Sonrası çığlıklar, acılar, haykırışlar. Birçok akrabamızı, kardeşimizi, canımızı kaybettik. Geriye dönüp baktığımda o dönemden başlayarak gördüğüm en önemli sorun ise vatandaşlarımızın çoğunun yaklaştığı söylenen büyük İstanbul depremi ile ilgili olarak ne yapacaklarına dair halen bilgisiz, eğitimsiz oluşu. Yazılacak çok şey var buraya sığmayacak. Sadece memleketim ile ilgili şunu yazmalıyım. Hatayımız çok güçlü bir şehir. Kimse merak etmesin garip kalmaz, acılarından yeniden doğar,komşu illeri de garip bıraktırmaz.
