13/08/2025
Bazen en sağlam sandığımız duvarlar yıkılır. En güvendiğimiz eller bırakılır. En bilindik sesler susar.
Bir ağaç düşün, yıllarca olduğu toprağa kök salmış, rüzgara karşı hep aynı yerde dimdik durmuş. Birgün toprak ansızın kayarsa ağaç devrilir. Peki bu ağacın zayıf olduğu anlamına mı gelir? Belkide sadece varlığını, sadece orada olacağı inancına dayamıştır.
İnsan da böyledir. Kalbini, hayallerini, yüklerini bazen yanlış yerlere yaslar. Ve o dayanak ansızın yok oldugunda, düştüğünü zanneder. Oysa düşmez, sadece bir an için boşlukta kalır. İşte tam o anda anlamamız gereken şey şudur:
Bizi ayakta tutan, yaslandığımız yerler değil, içimizde taşıdığımız güçtür.
Bazen hayat, sırtını duvarlara değil, kendi içindeki sağlamlığa yaslaman gerektiğini hatırlatır. Düşmekten korkma, çünkü düşmüyorsun. Sadece yeniden öğreniyorsun..