06/11/2025
Günlük hayat içinde hep koşan, hep yetişmeye çalışan, hep başkaları için uğraşan birinin zihni, kalbi ve bedeni zamanla yorulur. İçsel olarak tükenmiş bir haldeyken, dışarıya sevgi, anlayış, sabır ya da neşe sunmak zorlaşır. Çünkü vermek için önce sende olması gerekir.
Kendine zaman ayırmak = yenilenmek, nefes almak, iç sesi duymak, dengeye gelmek.
Kendine bakmamak = sabrın azalması, çabuk kırılmak, içsel huzursuzluk.
Bu yüzden aslında “kendine zaman ayırmak” bencillik değildir; tam aksine başkalarına daha iyi, daha yumuşak, daha sevgi dolu yaklaşabilmenin koşuludur.